περιμένουν ανάπτυξη! έλα μουνί στον τόπο σου!

φίλες και φίλοι, καλημέρα σας

Ποιοί περιμένουν ανάπυξη, φίλες και φίλοι; Ο Κύριος ή οι Υποτελείς Παραγωγοί; Ο Κύριος δεν περιμένει ανάπτυξη: όλα, όλα μα όλα, τα εργοστάσια όλων των καπιταλιστικών χωρών, ανεπτυγμένων και αναπτυσσομένων, θα προβούν σε απολύσεις  τους προσεχείς μήνες και τα δυο προσεχή χρόνια.  Πολλά από αυτά θα κλείσουν – πριν από λίγες μέρες, και μέσα σε μια βδομάδα,  έκλεισαν στη Γερμανία 8 (οχτώ) εργοστάσια παραγωγής φωτοβολταϊκών. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες υποφέρουν από πλεονάζον ‘εργατικό δυναμικό’ – το κλείσιμο ενός εργοστασίου και οι απολύσεις στην Πεζό-Σιτροέν είναι μια σαφής ένδειξη για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της παραγωγής αυτοκινήτων. Από τότε που άρχισε η βιομηχανική παραγωγή του αυτοκινήτου, στις αρχές του 20ού αιώνα, εδώ και έναν αιώνα, ολοένα και περισσότερα αυτοκίνητα παράγονται ολοένα και πιο γρήγορα, ολοένα και από λιγότερους εργάτες. Η εξέλιξη της παραγωγής και της εργασίας στην αυτοκινητοβιομηχανία, πιλοτικό πεδίο εφαρμογής της τεχνοεπιστήμης στην καπιταλιστική παραγωγή, μας δείχνει τη γενικότερη εξέλιξη της καπιταλιστικής παραγωγής και εργασίας. Η αυτοκινητοβιομηχανία είναι η χώρα των ρομπότ!

Όχι, φίλες και φίλοι, ο Κύριος δεν περιμένει ανάπτυξη, οι υποτελείς Παραγωγοί περιμένουν ανάπτυξη. Και περιμένουν ανάπτυξη διότι πιστεύουν αυτά που τους λέει ο Κύριος και ο Κύριος πράγματι επιδιώκει και περιμένει ανάπτυξη. Και δυο τινά θα συμβαίνουν: ή ο Κύριος εξαπατά τους υπάκουους υπηκόους ή μιλάνε διαφορετική γλώσσα.

Λόγω πολιτισμικής και κοινωνικής αδράνειας, ανάπτυξη για τους Υποτελείς σημαίνει τη μεγέθυνση, την αύξηση της παραγωγής, άρα, τη δημιουργία θέσεων εργασίας.  Αυτό γινόταν μέχρι σήμερα, αυτό θα γίνει και τώρα – αυτή είναι η πολιτισμική και κοινωνική αδράνεια. Θα αυξηθεί η παραγωγή, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα αυξηθεί η κατανάλωση, θα αυξηθεί η παραγωγή και ο κύκλος θα συνεχιστεί, με κάποιες σύντομες περιόδους μείωσης και συρρίκνωσης (ύφεση). 

Μόνο αυτό δεν γίνεται! Πως όμως εννοεί ο Κύριος την ανάπτυξη; Όταν ο Κύριος λέει ανάπτυξη εννοεί την αύξηση των κερδών. Ο Κύριος τρελαίνεται, τα παίζει όταν μειώνονται τα κέρδη. Αυτό που του χαρίζει μεγάλη ηδονή είναι η αρπαγή ολοένα και περισσότερου κοινωνικού πλούτου. Μέχρι τώρα, πράγματι, η αύξηση των κερδών επιτυγχάνονταν με την αύξηση της παραγωγής (και της απασχόλησης). Αυτό όμως το μοντελάκι ανήκει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν. Τώρα, η αύξηση των κερδών δεν μπορεί να γίνει με αυτόν τον τρόπο – και δεν μπορεί να γίνει λόγω της προϊούσας και εντεινόμενης και γενικευόμενης σε απόλυτο σχεδόν βαθμό εφαρμογής της τεχνοεπιστήμης στην καπιταλιστική παραγωγή. Τώρα, η ανάπτυξη, η αύξηση των κερδών, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη μείωση του μισθού και την εκδίωξη ενός μεγάλου μέρους των Παραγωγὠν από τους χώρους εργασίας.

Όλα αυτά τα γνωρίζει ασφαλώς ο Κύριος – δεν πρέπει να τα γνωρίζουν όμως οι Υποτελείς, αν και τα βλέπουν. Τα βλέπουν, δεν μπορούν όμως να τα ερμηνεύσουν. Ποιος θα το κάνει αυτό; Η Αριστερά. Το κάνει; Όχι! Άρα, δεν υπάρχει Αριστερά! Η ιστορική Αριστερά επιδιώκει να καταλάβει το Κράτος και με μοχλό την κοινωνική δικαιοσύνη θα αυξήσει την παραγωγή και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας! Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Αριστερά! Ο ρόλος της Αριστεράς είναι να παρακολουθεί προσεκτικά την εξέλιξη του καπιταλισμού (και του Κράτους) και να προσαρμόζει την πολιτική της με βάση αυτή την εξέλιξη.

Η Αριστερά θα εμφανιστεί όταν τεθεί από τους Υποτελείς Παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου, εργαζομένους και ανέργους, το ζήτημα της δραστικής μείωσης του χρόνου εργασίας και της εξασφάλισης μισθού για όλους και όλες.   Η σημερινή ιστορική Αριστερά δεν θα το κάνει, θα επιδιώξει να δημιουργήσει 1, 5 εκ. θέσεις εργασίας! Την εποχή που η ανάπτυξη καταργεί, δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας!

Αυτό που με απασχολεί είναι το εξής: ο Κύριος προσβλέπει σε ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας για να εξαπατήσει και αποπροσανατολίσει τους Υποτελείς – και τα καταφέρνει. Η ιστορική Αριστερά, που λέει τα ίδια πράγματα, τι κάνει; Πρόκειται για λάθος εκτίμηση ή για συνειδητό αποπροσανατολισμό;

Πρόκειται για συνειδητό αποπροσανατολισμό. Οι αυταπάτες θα διαλυθούν μέσα σε λίγους μήνες όταν η Αριστερά θα γίνει κυβέρνηση, δεν είμαστε πολύ μακριά,   και κατόπιν θα διαλυθεί. Και θα εμφανιστεί μια Αριστερά που θα φέρει στο προσκήνιο τις δυνατότητες της εποχής μας όταν η ανεργία θα ξεπερνάει το 30% εδώ στο Ελλάντα και θα αυξάνεται διαρκώς και ασταμάτητα σε ολόκληρο τον πλανήτη: μπορούμε να εργαζόμαστε λίγους μήνες το χρόνο, από έξι μέχρι δύο, να παράγουμε τον πλούτο που χρειαζόμαστε και να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες όλων.

Θα αναγκαστούμε να επιλέξουμε μεταξύ μαζικής ανεργίας και δραστικής μείωσης του χρόνου εργασίας. Θα μου πείτε ότι οι καπιταλιστές δεν θα το δεχτούν αυτό. Ασφαλώς και δεν θα το δεχτούν.

Θα το επιβάλλουμε, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Όχι βέβαια με διαδηλώσεις! Ούτε με τα όπλα στα χέρια! Με το πέρασμα στη πράξη, με τη μονομερή μείωση του χρόνου εργασίας!

Το πέρασμα στην πράξη θα γίνει το έσχατο μέσο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου.