in Νεκροζώντανη Αριστερά

άταφο το πρώτο πτώμα (ΔΗΜ.ΑΡ.) της νεκροζώντανης Αριστεράς

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Η έγκυος ηρωίδα κάποιου διηγήματος, δεν θυμάμαι το όνομα του (της;) συγγραφέα, βιώνει το οδυνηρότατο δίλημμα να κάνει ή να μην κάνει έκτρωση· αποφασίζει τελικά, μετά από πολλές παλινωδίες,  να μην κάνει· και το διήγημα τελειώνει με την εξής φράση, όπως τη θυμάμαι,  που λέει η νοσοκόμα στην ηρωίδα:

    –  Είναι αγόρι, κυρία Χίτλερ!

 

    Γεννάμε τέρατα, φίλες και φίλοι, όταν για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν ξέρουμε τι θέλουμε –  κι αφού δεν ξέρουμε τι θέλουμε δεν θα ξέρουμε και πως να το πραγματοποιήσουμε. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο: να τα θέλουμε όλα, να έχουμε και το σκύλο χορτάτο και τη πίτα αφάγωτη. Δε γίνεται όμως, ό,τι και να κάνεις,  πάντα κάτι χάνεις:  you cannot get always what you want! Στις καταστάσεις αυτές περιερχόμαστε όταν είμαστε νέοι, με το πέρασμα όμως του χρόνου βάζουμε νερό στο κρασί μας, γνωρίζουμε τις δεξιότητές μας, βάζουμε όρια στην επιθυμία και την ελευθερία μας, ξέρουμε τι θέλουμε και πως το θέλουμε. Από κοινωνικής έποψης, η κοινωνική τάξη που τα θέλει όλα και δεν ξέρει τι θέλει είναι η μικροαστική.

   Η μικροαστική τάξη έχει γεννήσει πολλά τέρατα και θα συνεχίσει να το κάνει. Δεν ζούνε πολλά χρόνια, αυτά που ζούνε όμως είναι αρκετά για να προκαλέσουν και πολλή ταλαιπωρία αλλά και μεγάλη ευθυμία. Μεγάλη ευθυμία μου προκαλεί το τέρας της πολιτικής βλακείας, ο πρωθυπουργός της πολιτικής μαλακίας Γρηγόρης Ψαριανός, που ισχυρίζεται ότι η ΔΗΜΑΡ καταποντίστηκε στις ευρωεκλογές επειδή έφυγε από την κυβέρνηση. Έλα μουνί στο τόπο σου!

   Θάβουμε, φίλες και φίλοι , όσο γίνεται πιο γρήγορα, τους νεκρούς και για να μην τους βλέπουμε αλλά και για να προστατεύσουμε την υγεία· συναισθηματικά και βιολογικά, οι νεκροί είναι μιάσματα, είναι σκουπίδια –  και τα σκουπίδια τα θάβουμε (υγειονομική ταφή) όσο γίνεται πιο γρήγορα. Τους πολιτικά νεκρούς, τα πολιτικά σκουπίδια όμως δεν πρέπει να τα θάβουμε με την ίδια σπουδή, όχι,  τα εκθέτουμε σε κοινή θέα για να κάνουμε έρευνες και για να γελάμε και για να χαιρόμαστε. 

   Θα αντιλαμβάνεστε το δράμα των επαγγελματιών πολιτικών της ΔΗΜΑΡ, 14 βουλευτών και πολλών δεκάδων στελεχών. Όποτε κι αν γίνουν εκλογές, δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να εκλέξει βουλευτές. Αυτόν τον κίνδυνο όμως δεν θα τον αντιμετωπίσουν αφού θα αποφύγουν να κατέβουν αυτόνομα και αυτοδύναμα. Δύο είναι τώρα οι μεγάλες τους επιθυμίες:  να γίνουν εκλογές όσο γίνεται πιο αργά, τον Ιούνιο του 2016, αυτό ακριβώς που θέλει παση θυσία και η Πασοκονεοδημοκρατία –  εφτά χιλιάρικα το μήνα είναι αυτά για τους βουλευτές, δεν θα είναι δύο, τρία χιλιαρικάκια για τα στελέχη;  Και να βρουν ένα πολιτικό κεραμίδι να στεγάσουν την άθλια πολιτική τους ύπαρξη. Οι βλακίστατοι εξ αυτών προκρίνουν την αυτόνομη ύπαρξη. Άλλοι σκοπεύουν να επιβιώσουν βρίσκοντας καταφύγιο στο ΠαΣοΚ κι άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ.

  Ας δούμε πρώτα την πρώτη τους επιθυμία. Δυό χρόνια βουλευτική αποζημίωση είναι 170.000 εβρά, δέν είναι λίγα, φίλες και φίλοι. Αυτό σημαίνει ότι θα συμφωνήσουν να εκλεγεί από τη σημερινή Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας –  αν συνυπολογίσουμε και τις ψήφους των ανεξάρτητων βουλευτών αλλά και των βουλευτών του άλλου πτώματος, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, οι οποίοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι κι αυτοί δεν πρόκειται να επανεκλεγούν, θα διαλυθούν και οι ψηφοφόροι τους θα τραβήξουν για Ν.Δ. και Χρυσή Αυγή μεριά. Κατά συνέπεια, ο πολιτικός σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ για κήρυξη εκλογών εξ αιτίας της αδυναμίας εκλογής του Προέδρου από τη σημερινή Βουλή ακυρώνεται.

   Ας δούμε τώρα τη δεύτερη επιθυμία, την αναζήτηση πολιτικής στέγης. Όσοι θα πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, θα καθαρίζουν τουαλέτες. Θα είναι μια πολύ τιμητική θέση. Κι επειδή δεν θέλουν να καθαρίζουν τουαλέτες, δεν θα πάνε. Θα προτιμήσουν το ΠαΣοΚ. Εάν οι εκλογές γίνουν τον Ιούνιο του 2016, το ΠαΣοΚ δεν θα ξεπεράσει το 6%, και πολύ λέω· αυτό σημαίνει ότι θα εκλέξει καμιά δεκαπενταριά βουλευτές και μέσα σε αυτούς θα είναι πολύ λίγοι, εάν είναι, αυτοί που θα προέρχονται από τη ΔΗΜΑΡ.

   Βουλευτές και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, επαγγελματίες της πολιτικής,  βρίσκονται σε απόγνωση: βλέπουν κατάματα τον πολιτικό τους θάνατο. Κακό χρόνο να έχετε, καριόλια, κι όσο πιο σύντομα γίνεται. Σε αυτή τη θέση δεν θα αργήσει να έρθει και το ΚΚΕ. Ας ρίξουμε μια ματιά στον παρακάτω πίνακα με τους αριθμούς των ψήφων που πήρε στις εκλογές από το 2004 μέχρι σήμερα.

Ευρωεκλογές                                       Βουλευτικές

2004:  577. 777                                2004: 436.706

                                                                   2007: 583. 750

2009: 428. 283                                   2009:  517. 154

                                                                   2012: 536. 972 (Μάιος)

                                                                    2012: 277. 176 (Ιούνιος, 4,5%)    

2014: 347. 487

    Εάν οι εκλογές γίνουν τον Ιούνιο του 2016, λόγω της όξυνσης του κοινωνικού πολέμου και της συνεπαγόμενης πόλωσης, το ΚΚΕ με πολύ μεγάλη δυσκολία θα περάσει το όριο του 3%, αν το περάσει. Μια φορά το ΚΚΕ να μην εκλέξει βουλευτές και θα πάρει το δρόμο της αποσύνθεσης και της διάλυσης. Θα κρατηθεί στη ζωή για κάποιο σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα ως εξωκοινοβουλευτική οργάνωση και θα προσπαθήσει να βρει σανίδα σωτηρίας με ένα άλλο κομμάτι της νεκροζώντανης Αριστεράς που θα έχει πρόβλημα επιβίωσης, το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη διάσπαση που θα γίνει και τη θεωρώ βέβαιη. Θα ενωθούνε εις σάρκα μία κι αγκαλιασμένοι θα πάρουν το δρόμο για τον τάφο τους.

    Ας δούμε τώρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας υποθέσουμε και πάλι ότι οι εκλογές γίνονται το 2016, τον Ιούνιο ή λίγους μήνες νωρίτερα. Μετά από δύο χρόνια οι συνέπειες της καπιταλιστικής αναδιάρθωσης θα  είναι και οδυνηρότερες και περισσότερες –  η όξυνση του κοινωνικού πολέμου θα επιφέρει αναπόφευκτα πόλωση μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ: η ΔΗΜΑΡ δεν θα κατέβει στις εκλογές κι αν κατέβει θα πάρει  ό, τι και το ΕΕΚ ή η ΟΚΔΕ, 0, 05%!  Οι ΑΝΕΛ θα εξαφανιστούν, η Πακοελιά δεν θα περάσει το 6%, το ΠΟΤΑΜΙ θα υπερβεί  3%, το ΚΚΕ μπορεί ναι μπορεί και όχι,  η Χρυσή Αυγή θα πάρει πάνω από 12% οδεύοντας μελλοντικά προς το 20%.    Υπάρχουν πέντε ενδεχόμενα:

   Να υπάρξει ακυβερνησία (1) και να γίνουν και πάλι εκλογές. Αν και πάλι δεν θα είναι εφικτός ο σχηματισμός κυβέρνησης, θα συγκροτηθεί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –  Ν.Δ. (2)

    Να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ (3)

  Να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ με ΠαΣοΚοΕΛΙΑ και ΠΟΤΑΜΙ (4) 

 Να σχηματίσει κυβέρνηση η Ν.Δ. με σοβαρή Χρυσή Αυγή (γι αυτό την κρατάνε στη ζωή), ΠΑσοκοελιά και Ποτάμι (5).

    Εάν δεν σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ,  θα έχει επιτύχει το στόχο του: να μην κυβερνήσει και να διαιωνίσει έτσι την ύπαρξή του βολεύοντας εκατοντάδες βουλευτές και στελέχη. Θα τον πάρει  όμως χαμπάρι ο κόσμος. Εάν σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ή σε συνεργασία με Πασοκ και Ποτάμι, πολύ σύντομα θα δείξει το αληθινό του πρόσωπο, θα διασπαστεί και θα πάρει την κάτω βόλτα.  Εάν δε κάνει κυβέρνηση με Ν.Δ. τότε είναι που δεν θα αναφωνήσουμε αλλά θα  κραυγάσουμε:

κακό χρόνο να έχετε κι όσο πιο σύντομα γίνεται!

    Όσο πιο πολλές ψήφους πάρει, τόσο πιο γρήγορα θα διασπαστεί και θα διαλυθεί. Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, το δηλώνω ευθαρσώς.

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. Μονο και μονο για τα πολυ ευστοχα σχολια σου για την μικροαστικη ταξη θα αναδημοσιεύα.

Webmentions

  • Αναδημοσίευση απο ΑΣΚΤ | spray 31 Μαΐου, 2014

    […] από ΕΔΩ (οι υπογραμμίσεις δικές μου) […]