δύο οι φράχτες στον Έβρο: ο αόρατος και ο ορατός

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η διακεκομμένη γραμμή που βλέπουμε στους χάρτες συμβολίζει το σύνορο μεταξύ των εθνικών καρτών. Η δύναμη αυτής της γραμμής είναι τεράστια: δημιουργεί μέσα στον εγκέφαλο την αναπαράσταση ενός πραγματικού συνόρου, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Ένα πραγματικό σύνορο είναι ένα φυσικό εμπόδιο που μας εμποδίζει να περάσουμε σε μια άλλη περιοχή, από την επικράτεια ενός εθνικού Κράτους στην επικράτεια του γειτονικού Κράτους: θάλασσα, ποτάμι, λίμνη, οροσειρά. Πολλές φορές όμως το σύνορο μεταξύ δύο εθνικών κρατών δεν είναι τίποτα άλλο παρά το σύνορο των χωραφιών! Εάν πάτε στον βόρειο Έβρο, προς τη Βουλγαρία, θα δείτε τον Έλληνα γεωργό να οργώνει το χωράφι του και ακριβώς δίπλα τον Βούλγαρο να οργώνει το δικό του. Η διακεκομμένη γραμμή που βλέπουμε μεταξύ της Λέσβου και των μικρασιατικών παραλίων εγείρει μέσα στον εγκέφαλό μας ένα φράχτη, ένα τείχος, το οποίο όμως δεν υπάρχει – μόνο νερό υπάρχει.

ΛΟΓΩ γειτνίασης, οι άνθρωποι στα σύνορα δεν μπορούν να αποφύγουν τις σχέσεις. Εάν ζείτε στο Καστελόριζο και έχετε σοβαρό πρόβλημα υγείας, θα πάτε στον γιατρό στα απέναντι παράλια, τα τούρκικα, δεν θα πάτε στη Ρόδο – εάν είστε εθνικιστές και πάτε στη Ρόδο,  ενδεχομένως να χάσετε τη ζωή σας για μια μαλακία και μισή. Οι άνθρωποι όμως στα σύνορα και να θέλουν δεν μπορούν να είναι εθνικιστές. Και εθνικιστές να είναι, θα πάνε στον Τούρκο γιατρό όχι στον Έλληνα, την αγαπούν τη ζωούλα τους. Συνεννοηθήκαμε ή να τα κάνω πιο λιανά;

ΟΙ άνθρωποι των συνόρων ανταλλάσσουν επίσης προϊόντα. Εδώ στην Καστανούσα που ζω, οι Έλληνες πάνε και ψωνίζουν στα Σκόπια και στη Βουλγαρία: και εργαλεία και ρούχα και βενζίνα και στον οδοντίατρο πάνε και στις πουτάνες πάνε και στο καζίνο πάνε και για να φάνε πάνε. Πιο γρήγορα πας εκεί παρά στη Θεσσαλονίκη – και είναι πολύ πιο φτηνά. Δεν χρειάζεται διαβατήριο – μόνο η αστυνομική ταυτότητα.  Κατά κάποιο τρόπο, δεν υπάρχουν σύνορα. Γιατί δεν υπάρχουν; Η απάντηση: γιατί τα Σκόπια και η Βουλγαρία είναι πια ελληνικά διαμερίσματα (όπως λέμε Μακεδονία, Θεσσαλία. . .) λόγω οικονομικής Κυριαρχίας – η οικονομία τους εξαρτάται από την ελληνική.

ΤΟ ίδιο συμβαίνει και στον Έβρο, εάν κατοικείτε από το Σουφλί και πάνω. Μπορείτε να πάτε να ψωνίσετε ή στην Τουρκία (Ανδριανούπολη) ή στη Βουλγαρία (Σβίλενγκραντ). Εάν θέλετε να πάτε σε κάποια μεγαλούπολη, η Ισταμπούλ είναι  πιο κοντά από τη Σαλονίκη. Το ίδιο συμβαίνει και στα ελληνικά νησιά που βρίσκονται κοντά στα μικρασιατικά παράλια. Οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται – για ψώνια, φαγητό, βόλτα, τουρισμό. Στη Μυτιλήνη, για παράδειγμα, θα βρείτε πολλά τούρκικα προϊόντα. Ο Έβρος έχει όμως μια ιδιαιτερότητα. Μπορείς να πας στην Ανδριανούπολη ή στην Ισταμπούλ αλλά να περάσεις το ποτάμι, να πας στο απέναντι χωριό,  δεν μπορείς. Τι σε εμποδίζει; Το ποτάμι; Κατά κανένα τρόπο!  Ο στρατός. Γιατί;

ΥΠΑΡΧΕΙ  ένας αόρατος φράχτης από το Δέλτα του Έβρου μέχρι τα βουλγαρικά σύνορα, πάνω από εκατόν πενήντα χιλιόμετρα. Ο αόρατος φράχτης σηκώνεται από τον καθημερινό έλεγχο του στρατού. Η περιοχή του ποταμού είναι περιοχή του στρατού και δεν μπορείς να μπεις εκεί μέσα εάν δεν πάρεις άδεια από τον στρατό. Δεν μπορείς να πας να ψαρέψεις, δεν μπορείς να μαζέψεις ξύλα, κορμούς που ξερίζωσε το νερό, δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο, δεν μπορείς να βοσκήσεις και να ποτίσεις τα ζώα. Δεν μπορείς καν να περάσεις για να πας από το ένα χωράφι στο άλλο. Αυτός είναι, φίλες και φίλοι, ο αόρατος φράχτης που σηκώνει καθημερινά ο έλεγχος του στρατού. Γιατί υπάρχει αυτός ο φράχτης; Για να παρεμποδιστεί η επαφή μεταξύ των κατοίκων που ζουν στην από δω και στην από κει επικράτεια. Οι  στρατοί, ένθεν κακείθεν, επικαλούνται λόγους κατασκοπίας!  Δεν θέλω ούτε καν να σχολιάσω αυτή τη μεγαλειώδη ανοησία! Και ο μεν και ο δε γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τις θέσεις και τις δυνάμεις του άλλου. Υπάρχει κι άλλος ένας λόγος που είναι μεγαλειώδης ανοησία, θα τον δούμε παρακάτω.

ΠΡΙΝ ανοίξουν τα οικονομικά σύνορα, υπήρχε εκτεταμένο λαθρεμπόριο. Σε συνεργασία με τον στρατό. Κυρίως δερμάτινα μπουφάν. Τα αγόραζαν φτηνά και τα πουλούσαν δέκα φορές πάνω. Και φέτα και ζώα και ψάρια και άλλα πολλά. Τώρα, πας και αγοράζεις δερμάτινο στην Ανδριανούπολη, δεν υπάρχει λόγος για λαθρεμπόριο. Αλλά να περάσεις το ποτάμι και να πας να πιεις καφέ στο απέναντι τούρκικο χωριό, απαγορεύεται αυστηρά. Το πέρασμα δεν είναι εύκολο αλλά εάν δεν υπήρχε ο στρατιωτικός έλεγχος και με βάρκα περνάς  – το καλοκαίρι περνάς και κολυμπώντας  και με τα πόδια. Θυμάμαι μια χρονιά, τούρκικη  στρατιωτική περίπολος έσωσε από βέβαιο πνιγμό τρεις εφήβους – είχαν πάει για μπάνιο!

ΥΠΑΡΧΕΙ  μια περιοχή όπου το ποτάμι, για λίγα χιλιόμετρα, δεν είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Εκεί η επαφή και η επικοινωνία είναι πιο εύκολη. Από στρατιωτικής άποψης, είναι ένα ευάλωτο σημείο – και για τους μεν και για τους δε. Εκεί, με πρόσχημα τους μετανάστες και τους πρόσφυγες,  κατασκευάστηκε ένας φράχτης για να χτυπήσουν με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: και τον αντίπαλο στρατό να παρεμποδίσουν και την επαφή και επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων. Διότι μόνο από εκεί δεν περνούσαν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες!  Για περάσεις από εκεί, το ποτάμι δεν θα το αποφύγεις!

ΔΙΑΒΑΖΩ τώρα ότι το Κίνημα ενάντια στον φράχτη του Έβρου προβάλλει το αίτημα του γκρεμίσματος του  φράχτη για να περνάνε χερσαία οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, για να αποφεύγονται οι πνιγμοί στο Αιγαίο!  Λες και δεν υπάρχει ποτάμι εκεί!  Εάν είναι να περάσουν  το ποτάμι, γιατί να πάνε να το περάσουν εκεί, τόσο μακριά; Θα το επαναλάβω για άλλη μια φορά: δεν περνούσαν και δεν περνούν από εκεί μετανάστες και πρόσφυγες!

Ο ορατός φράχτης του Έβρου δεν θα πέσει. Για να πέσει ο ορατός φράχτης πρέπει να πέσει και ο αόρατος, πρέπει δηλαδή να καταργηθεί ο στρατός. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Θα θέσω το παρακάτω ερώτημα και σας παρακαλώ να σκεφτείτε και να διατυπώσετε μια απάντηση – ευκολάκι είναι: Το 1945-49 στα ελληνικά νησιά και στον Έβρο σχεδόν δεν υπήρχε στρατός, όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις πολεμούσαν τους κομμουνιστοσυμμορίτας στον Γράμμο και το Βίτσι και το Μπέλες – γιατί οι Τούρκοι δεν έκαναν ντου να μας πάρουν τα νησιά και τη Θράκη μέσα σε μια μέρα; 

ΓΙΑΤΙ;  Διότι πόλεμος μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας δεν πρόκειται να γίνει όσο υπάρχει ΝΑΤΟ, όσο υπάρχουν USA, όσο υπάρχει Ρωσία, όσο υπάρχουν πετρέλαια στη Μέση Ανατολή! Μπορείτε να το καταλάβετε ή όχι; Εάν δεν μπορείτε, εάν δεν θέλετε, κάνετε τη λογική (όπως την τόνισα με έντονα κόκκινο) κουρέλια και πετάξτε την στα πόδια σας και τσαλαπατήστε την.

ΚΑΙ  γιατί υπάρχει ο στρατός; Ελάτε τώρα, μην κάνετε πώς δεν ξέρετε, για τόσο μαλάκηδες μας περνάτε!  Ο στρατός υπάρχει για την καταστολή εξεγέρσεων, για να αγοράζει όπλα από τις πολεμικές βιομηχανίες και άλλα πολλά, για να μας κάνει άνδρες! Εγώ και πολλοί άλλοι που δεν πήγαμε στον στρατό δεν είμαστε άνδρες, είμαστε πουστράκια!

ΤΟ Κίνημα ενάντια στον φράχτη του Έβρου είναι η θλιβερή κατάληξη του Κινήματος ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση, των Αγανακτισμένων Πολιτών και άλλων κινημάτων. Υπάρχει πράγματι μια δυσκολία να επινοηθούν στόχοι και διεκδικήσεις,  για να αναπαραχθεί ο μηχανισμός των αντιεξουσιαστικών μηχανισμών, θλιβερά κακέκτυπα του ΚΚΕ, ώστε αναγκάζονται να κάνουν επιλογές που αποκαλύπτουν την πολιτική και ιδεολογική φτώχεια τους. Οι επιλογές αυτές προκαλούν και θυμηδία. Ας υποθέσουμε ότι πέφτει ο ορατός φράχτης στον Έβρο. Τι θα γίνει μετά; Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες θα περνούν άνετα – μα δεν περνούσαν και δεν  περνούν και δεν θα περάσουν από εκεί. Είπε το Κράτος ότι τον φράχτη τον έφτιαξε για να μην περνούν οι μετανάστες και οι αντιεξουσιαστές φωστήρες μας το πίστεψαν.

ΔΕΝ ξέρουν ότι τους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκεί στο Διδυμότειχο τους λένε οι λαθρέμποροι ‘καρπούζια’!  Ξέρετε γιατί; Γιατί όταν ρωτάνε αυτούς που τους μεταφέρουν στοιβαγμένους  μέσα σε νταλίκες, τι είναι αυτά νερά που τρέχουν από την νταλίκα, λένε, έσπασαν καρπούζια. Ο έστι μεθερμηνευόμενον, οι μετανάστες κατουράνε.