in κοινωνικός πόλεμος

αυτοπαραγωγή, ανταλλαγή, αλληλεγγύη, παραοικονομία και αποχή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

‘ΟΤΑΝ περνάει ο αφέντης, σκύβουμε το κεφάλι και υποκλινόμαστε· μόλις απομακρυνθεί, κλάνουμε’. Η παροιμία αυτή των χωρικών της Σομαλίας συμπυκνώνει εξαίσια τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται ο ζωντανός, εμμενής κοινωνικός πόλεμος  απ΄άκρη σ΄άκρη του πλανήτη εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο διεξάγεται και σήμερα και θα διεξάγεται στο μέλλον, όποιο κι αν είναι αυτό. Οι Υποτελείς πολεμούν τον Κύριο από τότε που εγκαθιδρύθηκε για πρώτη φορά η κυριαρχική σχέση· πολύ συχνά, σχεδόν πάντα θα έλεγα,  δεν το γνωρίζουν, δεν το συνειδητοποιούν, μιας και είναι διάχυτος, μοριακός, πανταχού παρών, είναι η ίδια η ζωή τους, είναι η ίδια η ανάσα τους. Όμως, δεν πολεμούν μόνο, υπακούουν κιόλας και συνεργάζονται –  αυτή είναι η αντιφατική κατάσταση των Υποτελών. Δεν κατηγορούμε, κατανοούμε, που έλεγε και ο Μπαρούχ Σπινόζα.

ΕΜΕΙΣ στρέφουμε το βλέμμα μας και στην υπακοή και την συνεργασία αλλά πιο πολύ μας ενδιαφέρει η διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου. Οι επαναστάτες παρατηρούν –  παρατηρούν και προτείνουν ή ακόμα και πράττουν χωρίς να έρχονται αντιμέτωποι με τον υπάρχοντα τρόπο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Αυτός ο κοινωνικός πόλεμος, που είναι διάχυτος και μοριακός, πολύ συχνά κλιμακώνεται· δεν είναι λίγες και μικρής διάρκειας οι εποχές όπου η επιθετικότητα και η ετοιμότητα προς χρήση βίας αυξάνει, αποτέλεσμα ανησυχίας και δυσφορίας μακράς διάρκειας, ανησυχία και δυσφορία, λίαν επιεικώς, που πλανάται στον αέρα και φτάνει στις μύτες όλων, θέλοντας και μη.

ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ αλλά δεν συντονίζεται. Και επειδή δεν συντονίζεται, οι Υποτελείς ηττώνται. Ο κοινωνικός πόλεμος τότε παίρνει άλλες μορφές, είναι η ίδια η ζωή που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες ή που προσπαθεί να δημιουργήσει νέες. Εδώ και εφτά σχεδόν χρόνια, οι Υποτελείς της ελληνικής κοινωνίας ηττώνται (τρία μνημόνια!) αλλά ο κοινωνικός πόλεμος δεν έχει πάψει να διεξάγεται ούτε στιγμή. Εάν οι επιθέσεις του Κυρίου καπιταλιστή διαδέχονται η μία την άλλη, εάν, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι Κύριοι (του Κυρίου μας), η Ελλάδα είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση, αυτό οφείλεται στο ότι κάθε ήττα κλιμακώνει, αλλά δεν συντονίζει, τον κοινωνικό πόλεμο. Η αυτοπαραγωγή της  τροφής στα χωριά και τις μικρές πόλεις αυξάνει. Η ανταλλαγή προϊόντων και εργασίας το ίδιο. Οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι βοηθούν τους ανέργους να επιβιώσουν –  όσοι δουλεύουν ταΐζουν τους άλλους που δε δουλεύουν.  Η παραοικονομία κρατάει τους Υποτελείς και την ίδια την οικονομία όρθια στα πόδια. Οι μεσάζοντες να πεθάνουν της πείνας στο παγκάκι και το Κράτος δεν θα παίρνει ούτε ένα εβρό. Εμείς εδώ πάνω, ως οικογένεια, και δεν είμαστε οι μόνοι, αγοράζουμε από το χωριό ή από άλλα, γειτονικά. Η παραοικονομία, το μαύρο χρήμα είναι ένα πολύ μεγάλο, αποτελεσματικό όπλο που όλοι και όλες, ενήλικες και παιδιά, μπορούμε να χειριστούμε. Αυτό το γνωρίζουν οι Κύριοι και προσπαθούν να την περιορίσουν αλλά δεν μπορούν. Θα επιχειρήσουν να την περιορίσουν με το πλαστικό χρήμα, με τις κάρτες, όλες οι συναλλαγές να γίνονται μέσω Τραπεζών αλλά δεν θα τα καταφέρουν. Οσοι και όσες τις χρησιμοποιούν είναι λίγοι και θα παραμείνουν λίγοι. Η παραοικονομία επεκτείνεται και θα επεκταθεί –  να γιατί θα επιτεθεί ξανά ο Κύριος με το τέταρτο και το πέμπτο και το έκτο μνημόνιο. Κι αν μας απειλήσουν, και το κάνουν,  και χρεοκοπήσουν και επιστρέψουν στη δραχμή, τότε να δείτε πόσο θα επεκταθεί η αυτοπαραγωγή, η ανταλλαγή, η αλληλεγγύη, η παραοικονομία.

Η παραοικονομία είναι η κομβική πρακτική του διεξαγόμενου κοινωνικού πολέμου. Αν, όπως νομίζω, θα μου επιτρέψετε να το θεωρήσω βέβαιο, κατά την εικοσαετία 2020-2030 υπάρξει φυγή από τις πόλεις προς τα χωριά και τις κωμοπόλεις,  δειλή και περιορισμένη στην αρχή, ορμητική αργότερα, τότε η αυτοπαραγωγή, η ανταλλαγή, η αλληλεγγύη και η παραοικονομία θα πυκνώσουν και θα αυξηθούν. Όλα αυτά δεν καταστέλλονται γιατί είναι η ίδια η ζωή. Όποιος και όποια αδιαφορήσει και μείνει στις πόλεις, δέσμιος των όποιων φιλοδοξιών και ματαιοδοξιών του, θα πεινάσει. Όποιος και όποια δεν προετοιμαστεί από τώρα, χωρίς σκέψεις και δισταγμούς, με όποιον τρόπο μπορεί, να δημιουργήσει από τώρα βάσεις στην επαρχία, θα πεινάσει κι αυτός. Όποιος και όποια χρονοτριβήσει, αύριο θα είναι πολύ αργά.

ΦΙΛΕΣ και φίλοι, η δεκαετία 2020-2030 θα είναι αποκαλυπτική, το λέω γι΄ άλλη μια φορά. Οι συνέπειες όλων των καπιταλιστικών επιθέσεων της περιόδου 2010-2020 θα συγκλίνουν και θα τις βιώσουμε πολύ επώδυνα. Ιδίως οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων, οι άνεργοι και οι φτωχοί, και οι κρατικοί υπάλληλοι  και οι αυτοαπασχολούμενοι (δικηγόροι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, μαγαζάτορες και άλλοι πολλοί), επιχειρηματίες που ήδη από τώρα έχουν σπιταρώνα και αυτοκινητάρα και δεν έχουν να φάνε! Η ανεργία θα διογκωθεί, οι μισθοί και τα μεροκάματα θα μειωθούν κι άλλο, το ίδιο και οι συντάξεις, τα έσοδα του Κράτους θα μειωθούν, οι παροχές και τα επιδόματα θα περιοριστούν και θα μειωθούν.

ΣΕ πολιτικό επιπεδο, η κλιμάκωση του κοινωνικού πολέμου, και ένας πρώτος συντονισμός, θα φανεί στις εκλογές με την αύξηση του ποσοστού της αποχής. Θα κάνουμε κάτι όλοι και όλες μαζί, κάτι, το ελάχιστο, ό,τι μπορούμε, αυτό που μπορούμε τώρα, αλλά να το κάνουμε μαζί – δεν θα πάμε να ψηφίσουμε! Καθημερινά ακούω ανθρώπους που με αποφασιστικότητα ομολογούν ότι δεν θα πάνε να ψηφίσουν – και δεξιοί και κεντρώοι και αριστεροί. Νομίζω πως μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα: οι περισσότεροι δεν θα πάνε να ψηφίσουν. Θα είναι 51%; Θα είναι 57%; Δεν μπορώ να ξέρω –  όσο περισσότεροι  όμως τόσο καλύτερα.Η αποχή θα είναι το θεμέλιο και το σημείο εκκίνησης της εμφάνισης και της γένεσης της Αριστεράς του μέλλοντος, άρα και του συντονισμού της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου –  γιατί η Αριστερά δεν είναι τίποτα άλλο παρά  ο συντονισμός και η οργάνωση που θα κλιμακώσει τον κοινωνικό πόλεμο.

ΕΑΝ θέλετε να επιβιώσετε, εάν θέλετα να ζήσετε, εάν θέλετε να πολεμήσουμε με όπλο την ίδια τη ζωή, την ίδια τη χαρά, το ίδιο το γλέντι, την ίδια την αόρατη αλληλεγγύη, την ίδια τη συμβίωση και τη συνεργασία, την ίδια την καταστροφή και τη δημιουργία

ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ!  

Σχολιάστε ελεύθερα!