μόνο ένας τρόπος μετάβασης σε εθνικό νόμισμα υπάρχει: ο αιφνίδιος, ο άτακτος, ο καταστροφικός, ο εξοντωτικός

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΥΠΑΡΧΟΥΝ δύο τρόποι μετάβασης από το εβρό σε εθνικό νόμισμα. Ο ένας είναι ο σχεδιασμένος, ο προγραμματισμένος τρόπος μετάβασης. Αυτός δεν θα υπάρξει ποτέ των ποτών, όσο κι αν πολλοί και πολλές τον επιθυμούν και τον σκέφτονται. Συζητάμε δημόσια, όλοι και όλες, εκθέτουμε επιχειρήματα, και τελικά, λέω τώρα, συμφωνούμε στη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, αρχίζουμε να τυπώνουμε το νέο χρήμα, στη Ρωσία ή κάπου αλλού, καταφτάνει με φορτηγά αεροσκάφη το νέο χρήμα, κυκλοφορούν και τα δύο για κάποιο χρονικό διάστημα, το εβρό σταδιακά αποσύρεται και αντικαθίσταται από το εθνικό νόμισμα, ας το πούμε δραχμή.

ΑΥΤΟΣ είναι ο ένας τρόπος. Ο οποίος, επαναλαμβάνω,  δεν θα υπάρξει ποτέ. Κατά συνέπεια, εάν μεταβούμε σε εθνικό νόμισμα, θα μεταβούμε με τον άλλον τρόπο, που καταγράφεται στον τίτλο του σημερινού σημειώματος. Γιατί όμως δεν θα υπάρξει ποτέ η σχεδιασμένη και προγραμματισμένη μετάβαση στη δραχμή;

ΔΕΝ θα υπάρξει διότι δεν τον θέλουν οι καπιταλιστές των μεγάλων εξαγωγικών και εισαγωγικών, παραγωγικών, τουριστικών, εφοπλιστικών  και εμπορικών επιχειρήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι, ακόμα και μετά από εφτά χρόνια λιτότητας,  ανήκουμε μεταξύ των 24 (είκοσι τεσσάρων) ισχυρότερων οικονομιών όλου του πλανήτη, θα το γνωρίζετε. Εάν δεν το γνωρίζετε, οφείλετε να το εμπεδώσετε. Δεν είμαστε Ψωροκώσταινα που δεν παράγει τίποτα: είμαστε μια ισχυρή καπιταλιστική ιμπεριαλιστική οικονομία, με πάνω από 780 εξαγωγικές επιχειρήσεις, με μια τεράστια τουριστική βιομηχανία και με την μεγαλύτερη στον παγκόσμιο καπιταλισμό  εφοπλιστική ναυτιλία που μεταφέρει ένα πολύ μεγάλο μέρος των πρώτων υλών, της ενέργειας και των εμπορευμάτων.  Όλοι αυτοί οι καπιταλιστές, βιομήχανοι, τραπεζίτες, εξαγωγείς, εισαγωγείς, εφοπλιστές και επιχειρηματίες δεν θέλουν μια σχεδιασμένη και προγραμματισμένη και καλά και συλλογικά προετοιμασμένη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Θα δούμε γιατί δεν τη θέλουν. Εάν όμως όλοι αυτοί οι Κύριοι δεν την θέλουν, κάποιος άλλος θα πρέπει να τη θέλει και να μπορεί να την κάνει. Ποιος είναι αυτός, φίλες και φίλοι; Ο λαός; Ας γελάσω! Ο λαός με επί κεφαλής κάποιο κόμμα της Αριστεράς ή της Ακροδεξιάς; Γελάω! Ένα νέο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο; Δεν μπορώ, θα πεθάνω από τα γέλια! Κι όμως! Υπάρχει,  θεωρητικά και μόνο θεωρητικά, μια κοινωνική δύναμη που μπορεί να επιβάλει με την ισχύ της την μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, αφού βέβαια έχει συσπειρώσει γύρω της πολλά άλλα, πληττόμενα αγρίως, κοινωνικά στρώματα και πάσχουσες τάξεις.

ΠΡΙΝ δούμε, φίλες και φίλοι, ποια είναι αυτή η κοινωνική δύναμη, η θεωρητικά ισχυρή κοινωνική τάξη, ας εξετάσουμε την εξής υπόθεση εργασίας. Η κοινωνική αυτή δύναμη καταφέρνει και μεταβαίνει προγραμματισμένα και σχεδιασμένα  σε εθνικό νόμισμα. Για να αντιμετωπίσει την υπάρχουσα, όχι την μελλοντική, την υπάρχουσα εξαθλίωση δίνει αξιοπρεπή επιδόματα ανεργίας σε όλους τους ανέργους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, δίνει ένα αξιοπρεπές ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ακολουθεί μια φιλολαϊκή πολιτική στα τιμολόγια του ηλεκτρικού, του νερού, των εισιτηρίων, μειώνει τους έμμεσους φόρους, καταργεί τον ΕΝΦΙΑ, δίνει αυξήσεις στους συνταξιούχους που υποφέρουν και στενάζουν. Μπορεί να το κάνει, δεν μπορεί; Ασφαλώς και μπορεί. Ποιο θα είναι, φίλες και φίλοι, το δύο πρώτα άμεσα αποτελέσματα αυτής της οικονομικής πολιτικής;

ΘΑ είναι η αύξηση του μεροκάματου και του μισθού. Διότι εάν εγώ δουλεύω για τριακόσια ευρά το μήνα και το επίδομα ανεργίας είναι πεντακόσια, δεν είμαι μαλάκας να δουλεύω, όσο και να μου αρέσει να δουλεύω! Και με το χρήμα να κυκλοφορεί, θα ανθίσουν και πάλι και θα ακμάσουν οι περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, πολύ μικρές και μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις! Αλλά οι Κύριοι καπιταλιστές δεν θέλουν ούτε αύξηση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων ούτε το ξαναζωντάνεμα των ετοιμοθάνατων μικρομεσαίων.

ΑΠΑΝΤΩ τώρα στο ερώτημα που έθεσα: το βιομηχανικό προλεταριάτο των μεγάλων εξαγωγικών βιομηχανικών επιχειρήσεων είναι η κοινωνική δύναμη που μπορεί θεωρητικά να επιβάλει τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να παραλύσει, να σταματήσει την καπιταλιστική οικονομία. Αυτό σημαίνει όμως ότι οι Κύριοι καπιταλιστές θα υποχωρήσουν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Ασφαλώς και όχι! Μόλις θ΄ αρχίσουν να πετάνε τα πολεμικά αεροσκάφη του ΝΑΤΟ πάνω από την ΑΘήνα και τη Σαλονίκη, θα τρέξουν πίσω στις θέσεις τους έντρομοι οι απεργοί.

ΑΛΛΑ δεν χρειάζεται να πετάξουν τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ, όχι!  Το βιομηχανικό προλεταριάτο και δεν μπορεί και δεν θέλει, κυρίως,  να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία. Δεν θέλει γιατί είναι η μόνη κοινωνική τάξη που έχει υποστεί τα λιγότερα και σχετικά ανώδυνα πλήγματα κατά τη διάρκεια της εν εξελίξει καπιταλιστικής επίθεσης. Δεν μπορεί διότι, από το 1% που ήταν οι ρουφιάνοι μέσα στα εργοστάσια τη δεκαετία του ΄70, φτάσαμε σήμερα στο 80% και αύριο θα είναι 100%. Και όταν όλοι σε ένα εργοστάσιο είναι ρουφιάνοι, δεν είναι κανένας ρουφιάνος. Είναι όλοι πιστοί και αφοσιωμένοι δούλοι που έχουν συνδέσει τη τύχη τους και το μέλλον τους με αυτό του ισχυρού καπιταλιστή Πατέρα και Προστάτη. Αμήν. Εάν το κάνει, εγώ θα αυτοπυρποληθώ στην πλατεία Συντάγματος για να τιμωρήσω τον εαυτό μου για το τόσο μεγάλο λάθος που έκανα! ΘΑ ΑΥΤΟΠΥΡΠΟΛΗΘΩ, μα την Παναγία! Ας δούμε τώρα, φίλες και φίλοι, τον άλλο τρόπο, τον ένα και μοναδικό τρόπο – την αιφνίδια, άτακτη, καταστροφική, εξοντωτική έξοδο από το ευρό και τη μετάβαση στη δραχμή.

ΕΧΩ διατυπώσει τη γνώμη, και θα την επαναλάβω πολύ σύντομα και απλά, και για να τη θυμηθούμε αλλά και για τους νέους αναγνώστες και τις νέες αναγνώστριες της Σχολής, ότι αφού με το εβρό και τα μνημόνια (λιτότητα) δεν επιτυγχάνονται όλοι οι στόχοι της καπιταλιστικής επίθεσης, με κύριο την εξόντωση, την εξαφάνιση των αυτοαπασχολούμενων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των πολύ μικρών, των μικρών και μεσαίων παραγωγικών, μεταποιητικών και εμπορικών επιχειρήσεων, τότε υπάρχει ένας ακόμα τρόπος άκρως αποτελεσματικός: η μικρής διάρκειας έλλειψη του χρήματος, η χρεοκοπία του Κράτους και των υπό εξαφάνιση κοινωνικών στρωμάτων, άλλως η αιφνίδια και άτακτη εκδίωξη από το ευρό, η αιφνίδια και άτακτη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. Τι θα γίνει σε αυτή την περίπτωση; Πριν απαντήσω, θα κάνω μια σύντομη παρέκβαση, αφού πρώτα πιω ένα καφεδάκι και καπνίσω ένα τσιγαράκι.

Η υιοθέτηση του ευρού, τα μνημόνια και η αιφνίδια μελλοντική χρεοκοπία και έξοδος είναι τρεις φάσεις της ίδιας διαδικασίας, της δεκάχρονης καλά σχεδιασμένης καπιταλιστικής επίθεσης. Το χρήμα δεν είναι μόνο μέσο ανταλλαγής· στα χέρια του Κυρίου καπιταλιστή, είναι όπλο που χρησιμοποιεί κατά την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου. Μέσον αρπαγής, μέσο έκθεσης σε άγριο ανταγωνισμό και μέσον καταστροφής και εξόντωσης. Με τον τόκο αρπάζει, αυξάνει τον πλούτο του ο Κύριος – τόκος σημαίνει ‘γέννηση’ αλλά το χρήμα δεν είναι κατσίκα να γεννήσει δύο κατσικάκια και να αυξηθεί έτσι ο πλούτος· είναι αρπαγή μέσω του χρήματος: σου δίνω εκατό, θα μου δώσεις 120, γιατί εάν δεν μου τα δώσεις έχω και πραγματικά όπλα. Το χρήμα είναι όπλο μόνο εάν υπάρχουν τα γνήσια όπλα! Το εβρό υιοθετήθηκε από τους ισχυρούς καπιταλιστές ώστε να εκθέσει τους αδύναμους καπιταλιστές στον διεθνή, ευρωπαϊκό καλύτερα, ανταγωνισμό και να τους εξαφανίσει για να αυξηθούν τα κέρδη των ισχυρών. Το εβρό, η έκθεση στον ανηλεή ανταγωνισμό, δεν εκπλήρωσε όλα τα επιθυμητά αποτελέσματα. Με την λιτότητα, με τη μείωση μισθών και συντάξεων, με τη μείωση των φόρων και των εργοδοτικών εισφορών αυξήθηκαν τα κέρδη αλλά δεν εξαφανίστηκαν οι περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει χαμένα κέρδη – απαράδεκτο αφού ο κινητήρας της καπιταλιστικής οικονομίας είναι το κέρδος. Λόγω υπαρκτού λίπους δεν εξαφανίστηκαν, μιας και ανήκουμε μεταξύ των 24 ισχυρότερων καπιταλιστικών οικονομιών. Τώρα τελευταία αυξήθηκε η κατανάλωση ενώ μειώθηκε το εισόδημα. Πάει, θα τρελαθεί ο Σκουπάκιας, ο Σόιμπλε! Λόγω της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής, της αλληλεγγύης, αυτά κρατάνε ζωντανή ακόμα την ελληνική κοινωνία- η ιδιαιτερότητα της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι είναι μία από τις πιο διευρυμένες κομμουνιστικές κοινωνίες πάνω στον πλανήτη. Παρακαλώ, γελάστε με την ψυχή σας να το ευχαριστηθείτε!

ΟΠΟΤΕ ή θα έχουμε και νέα μνημόνια έως ότου, μέχρι το 2030,  επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος ή, εάν βιάζονται οι ισχυροί καπιταλιστές, κι έχω την εντύπωση ότι βιάζονται, θα έχουμε εκδίωξη από το ευρό, χρεοκοπία και μετάβαση σε εθνικό νόμισμα αιφνιδίως και ατάκτως – πριν την ολοσχερή διάλυση του εβρού σε λίγους μήνες ή σε λίγα χρόνια ή στην επιβίωσή του αλλά με μια Ευρωπαϊκή Ένωση συρρικνωμένη. Η εκδίωξη αυτή μπορεί να μην συνοδεύεται από εθνικό νόμισμα αλλά να έχουμε επιστροφή στο ευρό μετά από λίγους μήνες και αφού τελειώσει η δουλειά – δηλαδή εξαφανιστούν τα περιττά και άχρηστα κοινωνικά στρώματα και αυξηθεί η κερδοφορία των μεγάλων, ελληνικών και ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Η σύγκρουση σε ευρωπαϊκό επίπεδο μεταξύ ισχυρών μεγάλων καπιταλιστών και  μικρομεσαίων θα αναδείξει νικητή τους πρώτους. Αυτό θα το κατανοήσει η Γαλλία πρώτη, εάν αυτή θα είναι η πρώτη που θα επιδιώξει να φύγει από το εβρό και ο γαλλικός λαός θα κατανοήσει τι εστί ισχυρό καπιταλιστικό βερίκοκο. Ας δούμε τώρα τι θα γίνει στην ελληνική κοινωνία, όταν θα μας διώξουν από το ευρό.

ΕΧΟΥΜΕ τρεις οικογένειες. Η μία έχει μέσα στο σπίτι 200 εβρά, η δεύτερη 1200 και η τρίτη 20.000. Τα χρήματα αυτά θα καταναλωθούν μόνο για τροφή, για τίποτα άλλο. Δεν πληρώνει κανείς λογαριασμούς, εφορίες και τα λοιπά. Δεν αγοράζει τίποτα, μόνο τροφή. Τα πάντα θα κλείσουν – ρουχάδικα, καφέ, εστιατόρια, βιβλιοπωλεία, χρωματοπωλεία, ταξί, τα πάντα. Τα 200 και τα 1200 εβρά θα τελειώσουν – μετά; Η οικογένεια που θα έχει 20.000 είναι σε καλύτερη θέση αλλά πόσες είναι αυτές; Λίγες. Ντου στα σούπερ μάρκετ; Μια δυο μέρες λεηλασίες και τέρμα μετά. Αμέσως ο στρατός θα εγκατασταθεί έξω από αυτά. Από την λιτότητα, την περιορισμένη χρήση του χρήματος, θα περάσουμε στην σχεδόν ολική έλλειψη του χρήματος – για ένα μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Να το χρήμα ως μέσον καταστροφής και εξόντωσης. Και αφού κλείσουν τα πάντα, μικροί και μεσαίοι, ξαναγυρίζουμε στο εβρό, ή και σε εθνικό νόμισμα, δίνεται ένα Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, οι συντάξεις μηδαμινές, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δωρεάν αλλά παντελώς στοιχειώδης, όσοι και όσες δουλεύουν θα δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τριακόσια ευρά, οι λίγες εναπομείνασες παραγωγικές και εμπορικές, εξαγωγικές και εισαγωγικές επιχειρήσεις είναι όλες κερδοφόρες. Οι στόχοι της επίθεσης έχουν επιτευχθεί και αυτό το μοντελάκι επιβάλλεται και σε άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Για να δούμε τι θα δούμε.