φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΟΤΑΝ ήμουν είκοσι χρονών είχα γνωρίσει ένα συνομήλικό μου, από εργατική οικογένεια κι αυτός, που κυκλοφορούσε με φράγκα ενώ δεν δούλευε, δεν του έδιναν οι γονείς του, δεν έκλεβε. Μου κίνησε την περιέργεια και μια μέρα τον ρώτησα να μου πει πώς τα κατάφερνε. Τα παίρνω από τις γυναίκες, μου λέει. Καλά, πώς σου τα δίνουν; Είναι πολύ απλό. Γνωρίζω μια κοπέλα που δουλεύει ή έχει φράγκα από το σπίτι της, την κερνάω, της δείχνω ότι έχω λεφτά, μετά από λίγες μέρες της ζητάω να μου δανείσει ένα χιλιάρικο, 30 ευρά, ας πούμε, με κάποια δικαιολογία (ξέχασα το πορτοφόλι, είναι κλειστές οι Τράπεζες και άλλα) και της υπόσχομαι ότι αύριο θα της δώσω. Δεν τα χαλάω και την άλλη μέρα της τα δίνω. Μετά από λίγες μέρες, δανείζομαι εκατό ευρά. Της τα επιστρέφω. Μετά, δανείζομαι πεντακόσια. Της τα επιστρέφω. Μετά δανείζομαι χίλια και εξαφανίζομαι. Με αυτό το ποσό γνωρίζω άλλη με πιο πολλά φράγκα και εξαφανίζομαι με δύο χιλιάρικα. Η Αθήνα είναι μεγάλη.
ΑΥΤΟ ακριβώς το μοντελάκι απόσπασης της εμπιστοσύνης εφάρμοσε, φίλες και φίλοι, το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι και όσες παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ, με οποιονδήποτε τρόπο, ή είναι αφελείς ή παραμένουν γοητευμένοι από την εξαπατητική δεινότητά του, θα ήθελαν δηλαδή να είναι κι αυτοί απατεώνες περιωπής ή είναι ήδη απατεώνες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι γίνονται ολοένα και λιγότεροι.