in Κυριαρχική

ΨΑΛΜΟΣ Α΄: σχόλια και ερμηνεία

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ κάποιος, κάποια θελήσει να μελετήσει τη δυτική Κυριαρχία, θα προσανατολιστεί προς τη μελέτη κάποιων κειμένων του παρελθόντος. Εάν στραφεί προς την αρχαιοελληνική γραμματεία, η οποία είναι ένα εκτενέστατο σχόλιο πάνω στην (αρχαιοελληνική) Κυριαρχία, θα μελετήσει την Ιλιάδα, τον Παρμενίδη, την Πολιτεία του Πλάτωνος –  δεν είναι τα μόνα αλλά είναι από τα σπουδαιότερα. Εάν στραφεί προς την εβραϊκή γραμματεία, επίσης εκτενέστατο σχόλιο πάνω στην (εβραϊκή) Κυριαρχία, με τη  μελέτη του βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης ΨΑΛΜΟΙ θα μάθει πάρα πολλά. Το βιβλίο αυτό, ένα σώμα ύμνων, λυρικών ποιημάτων που δοξάζουν τον Κύριο, τον Θεό δηλαδή, είναι το μόνο που διαβάζεται και από τους πιστούς του ιουδαϊσμού και από τους πιστούς του χριστιανισμού όλων των δογμάτων με τόση αφοσίωση και ζέση, με εξαιρετικά μεγάλο ζήλο, που δείχνει τη σημαντικότητά του.

ΣΗΜΕΡΑ θα παραθέσω το κείμενο του πρώτου Ψαλμού, έξι σύντομες περίοδοι όλες κι όλες,  και θα το σχολιάσω ερμηνεύοντάς το. Πριν το κάνω, θα συνοψίσω σε τρεις προτάσεις το περιεχόμενο των Ψαλμών για να σχηματίσουμε μια γενική εικόνα: ο Κύριος φοβάται  μη καταλυθεί η Κυριαρχία Του από άλλους Κυρίους ή από τους υποτελείς του· οι επαναστάτες, οι ανυπάκουοι, οι ανυπότακτοι, όσοι επιχειρήσουν να καταλύσουν την Κυριαρχία Του, θα εξοντωθούν ανηλεώς· όσοι δείξουν υπακοή, αφοσίωση και πίστη, όσοι υμνήσουν την ισχύ του Κυρίου, δεν θα σφαγιαστούν, θα ζήσουν και θα περάσουν καλά υπό τη  προστασία Του. 

ΑΥΤΑ τα τρία μοτίβα επανέρχονται  συνεχώς και στους 150 (ή 151) Ψαλμούς. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος πολλά αρχαία ελληνικά για να  κατανοήσει το κείμενο. Εάν κατανοείς κείμενο της καθαρεύουσας, θα κατανοήσεις και τους Ψαλμούς. Κατά κάποιο τρόπο, οι Ψαλμοί προσφέρονται για να μάθει κανείς αρχαία Ελληνικά, αν και όχι πολύ σωστά αρχαία Ελληνικά. Το κείμενο λοιπόν δεν παρουσιάζει δυσκολίες κατανόησης· μιας όμως και είναι ύμνοι, λυρική ποίηση, η δυσκολία βρίσκεται στην απόδοση των εικόνων και των συμβολικών παραστάσεων – εκφραστικών μοτίβων, τα οποία είναι ποιμενικής εβραϊκής προέλευσης. Οι μεταφραστές των Ψαλμών αποδίδουν αυτά τα εκφραστικά μοτίβα πιστά, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην κατανοούμε αυτό που αισθάνονται και θέλουν να πουν οι συνθέτες των ύμνων. Θα αναφέρω μόνο ένα, ένα από τα πιο συχνά: η οδός. Είναι μια εικόνα, μια συμβολική παράσταση η οποία δεν δηλώνει την οδό αλλά τον τρόπο που  ζει, που ενεργεί κάποιος· και υπάρχουν δύο οδοί, δύο τρόποι να ζεις: η οδός  δικαίων, η οδός της υπακοής, της πίστης, της αφοσίωσης στον Κύριο και η οδός ασεβών, η οδός της ανυπακοής, της μείωσης της ισχύος του Κυρίου, της κατάλυσης της Κυριαρχίας Του· εάν αποδοθεί ως  δρόμος, ως μονοπάτι, η απόδοση αυτή δεν μας βοηθάει να κατανοήσουμε το κείμενο. ΟΙ ΨΑΛΜΟΙ δεν μεταφράζονται, ερμηνεύονται.

1. Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλη ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν

Θα το σώσει το κεφάλι του και θα ζήσει χωρίς προβλήματα ο άνδρας εκείνος που δεν επιθυμεί και σκέφτεται αυτά που επιθυμούν και σκέφτονται εκείνοι που δεν φοβούνται τον Κύριο (βουλή ασεβών), που δεν ακολουθεί και δεν συγχρωτίζεται εκείνους που είναι ανυπάκουοι (οδός αμαρτωλών), που δεν συμμετέχει σε συζητήσεις και σε ενέργειες επαναστατών (καθέδρα λοιμών).

2. αλλ΄ ή εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός.

 Θα  σώσει το κεφάλι του και θα ζήσει χωρίς προβλήματα εκείνος που την επιθυμία του και τη σκέψη του τα έχει υποτάξει στην επιθυμία και τη σκέψη του  Κυρίου, αυτός είναι ο νόμος του Κυρίου, αυτόν τον νόμο, αυτή την επιθυμία, αυτή τη σκέψη θα έχει συνεχώς στο μυαλό του και στη ψυχή του, μέρα και νύχτα.

3. και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ο τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται· και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται.

Αυτός ο υπάκουος, ο πιστός, ο αφοσιωμένος στον Κύριο άνδρας, αυτός που θα συνδέσει την τύχη του και το μέλλον του με αυτό του Κυρίου, αφού θα εξασφαλίσει την ισχύ και την προστασία Του, μιας και όπως δεν υπάρχει ζωή χωρίς νερό, δεν υπάρχει και ζωή χωρίς την Κυριαρχία  (τας διεξόδους των υδάτων, τα πλούσια τρεχούμενα νερά),  όταν θα χρειαστεί, όταν θα έρθει η ώρα, θα δείξει έμπρακτα την πίστη του και την υπακοή του (καρπόν δώσει), και τότε είναι βέβαιο πως δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, δεν θα χάσει τίποτα (φύλλων ουκ απορρυήσεται)· κι έτσι, έχοντας εξασφαλίσει την προστασία του Κυρίου, ό,τι και να κάνει μετά, όλα θα πάνε καλά, δεν θα αντιμετωπίσει κανένα κίνδυνο, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα.

4. ουχ ούτως οι ασεβεις, ουχ ούτως, αλλ΄ή ωσεί χνους, ον εκρίπτει ο άνεμος από προσώπου γης. 

Δεν θα συμβεί όμως και το ίδιο με τους ανυπάκουους και τους επαναστάτες, όχι δεν θα συμβεί το ίδιο, κατά κανένα τρόπο· αυτοί θα εξαφανιστούν από προσώπου γης, θα εξαφανιστούν όπως εξαφανίζεται το χνούδι από το μαλλί όταν φυσάει δυνατός αέρας –  οι επαναστάτες είναι χνούδι και η Κυριαρχία είναι δυνατός αέρας.

5. διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει, ουδέ αμαρτωλοί εν βουλη δικαίων·

έτσι λοιπόν, μετά την καταστολή της όποιας απόπειρας κατάλυσης της Κυριαρχίας (εν κρίσει), όσοι δεν φοβούνται τον Κύριο, οι ανυπάκουοι και οι ανυπότακτοι, δεν θα σταθούν όρθιοι μπροστά στον Κύριο, θα το φάνε το κεφάλι τους, όπως θα το φάνε και οι επαναστάτες, που δεν θα ανήκουν μεταξύ αυτών που θα σταθούν κοντά στον Κύριο (βουλή δικαίων), που θα υπηρετήσουν τον Κύριο, που θα προστατευθούν από τον Κύριο.

6. ότι γινώσκει Κύριος οδόν δικαίων, και οδός ασεβών απολείται. 

Διότι ο Κύριος γνωρίζει ποιοι ζουν και ενεργούν με κριτήριο την πίστη και την αφοσίωση σε Αυτόν (οδός δικαίων), ενώ αυτοί που δεν τον φοβούνται, που είναι ανυπάκουοι, που επιθυμούν και σκέφτονται την κατάλυση της Κυριαρχίας  Του (οδός ασεβών), θα εξοντωθούν – ο τρόπος σκέψης τους, ο τρόπος ζωής τους θα εξαφανιστεί.

 

Σχολιάστε ελεύθερα!