φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΝΟΜΙΖΩ πως έχετε αντιληφθεί γιατί κάνω αυτές τις παρεκβάσεις. Θα το διατυπώσω όμως και ευθαρσώς, για όσους και όσες δεν το έχουν αντιληφθεί: κάθε πρόταση που γράφω είναι το αποτέλεσμα πολλής δουλειάς και μελέτης, έρευνας και αναζήτησης πηγών πρωτογενών. Πριν συνεχίσω λοιπόν την αφήγησή μου για τον εμφύλιο πόλεμο στην Αττική (650-600 π. Χ.), η κατανόηση του οποίου θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την αθηναϊκή δημοκρατία (δεν υπήρξε άλλη δημοκρατία, ας μην το ξεχνάμε), θα κάνω άλλη μία παρέκβαση.
Ο πολιτισμός των εισβολέων κατακτητών, το 2200/2100, που μιλούσαν μια γλώσσα την οποία οι αρχαίοι Έλληνες της κλασικής εποχής με πολλή δυσκολία θα κατανοούσαν, ήταν ένας πολιτισμός ποιμενικός, ένας πολιτισμός του ξύλου, του δέρματος και του μαλλιού. Ο πολιτισμός που καταστράφηκε, αν και πολλά στοιχεία επιβίωσαν, όπως θα δούμε όταν θα μελετήσουμε τις επιβιώσεις του νεολιθικού πολιτισμού των αγροτικών κοινοτήτων στην αρχαία ελληνική κοινωνία, ήταν ένας πολιτισμός της πέτρας, του μαρμάρου, του πηλού και των μετάλλων – δευτερευόντως του ξύλου.