in κοινωνικός πόλεμος

για προσέξτε, θα ανοίξετε κι άλλους λογαριασμούς με την κοινωνία, εάν πεθάνει ο Βασίλης Δημάκης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΝΑ από τα πολλά που δεν μπορεί να χωνέψει ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας είναι να δεις τα λάθη σου, να τα διορθώσεις, να αλλάξεις ζωή, να αλλάξεις τρόπο σκέψης. Σε θέλει πάντα αποτυχημένο, ρεμάλι, εγκληματία. Πιστεύει ότι ο άνθρωπος που έκανε κάποιο λάθος δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι καταδικασμένος στην αποτυχία και στο περιθώριο. Το έχω ζήσει εγώ ο ίδιος αυτό το δράμα. Ενοχλούνται όταν σε βλέπουν να κάνεις κάποια δουλειά, να κάνεις οικογένεια, να δέχεσαι κάποιους κανόνες της κοινωνικής ζωής. Έχουν ανάγκη από την ύπαρξη κάποιων θυμάτων, πάνω στα οποία στρέφουν την επιθετικότητά τους.

ΤΟ τμήμα αυτό της ελληνικής κοινωνίας συρρικνώνεται. Αυτό βλέπω εγώ. Υπάρχει ακόμα όμως. Και συναντάται με έναν τρόπο σκέψης της εγκληματολογίας, η οποία είναι γνωστή ως εγκληματολογία της κοινωνικής αντίδρασης. Τους εγκληματίες τους χρειάζεται το δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα για να μπορεί να λειτουργεί. Τα θύματά της, αυτοί που θα παίξουν το ρόλο του εγκληματία τους αναζητεί στις κατώτατες παρυφές της κοινωνίας –  στους φτωχούς, τους εργάτες, τους άνεργους. Δεν είναι τυχαίο που οι φτωχοί μαύροι στις φυλακές των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής είναι το 75%, ενώ πληθυσμιακά δεν ξεπερνάει το 15-20% –  όλοι οι μαύροι, φτωχοί και πλούσιοι! Και όλο το σύστημα είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο που δεν σε αφήνει να σταματήσεις να παίζεις το ρόλο του εγκληματία.

ΑΥΤΟ το δικαστικό, νομικό, σωφρονιστικό σύστημα είναι πιο επιεικές με τους φονιάδες παρά με τους ληστές και τα κλεφτρόνια. Δεν παραξενευόμαστε, αφού ο λόγος ύπαρξης αυτού του τέρατος είναι η αναπαραγωγή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και ιδεολογίας. Ουαί και αλίμονο, εάν θέλεις να αποφύγεις την εργασία! Υπάρχει για να προστατεύει την περιουσία και τον πλούτο των Κυρίων, όχι για απονέμει γενικά και αόριστα την δικαιοσύνη. Το κάνει κι αυτό αλλά με ταξικά κριτήρια! Εάν είσαι εφοπλιστής και σε πιάσουν με δύο τόνους ηρωίνη, δεν θα πας φυλακή. Εάν κάνεις ληστεία, θα φας πολλά χρόνια, πάρα πολλά.

ΕΚΤΟΣ από την κοινωνική και την εγκληματολογική διάσταση, υπάρχει και η κρατική. Για να ανανεώνει την εικόνα ενός ουδέτερου μηχανισμού, το Κράτος, γνωρίζοντας ασφαλώς τον ρόλο του δικαστικού, νομικού και σωφρονιστικού συστήματος, προβαίνει ενίοτε σε κάποιες παραχωρήσεις, στις οποίες η αντίδραση από κάποιους κύκλους είναι σφοδρότατη. Υπάρχει μια σύγκρουση στα ανώτατα κλιμάκια για το εύρος και το περιεχόμενο αυτών των παραχωρήσεων. Τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν κάποιες παραχωρήσεις. Αλλά η αντίδραση σε αυτές έχει γίνει ανελέητη.

ΕΝΔΕΙΞΗ αυτής της λυσσαλέας αντίδρασης είναι η άρνηση να δοθεί εκπαιδευτική άδεια στον φυλακισμένο Βασίλη Δημάκη που εκτίνει ποινή για ένοπλες ληστείες, ο οποίος συνειδητοποίησε και αποφάσισε ότι δεν θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του ως ληστής και ότι θέλει να σπουδάσει και είναι ήδη φοιτητής στη Νομική Σχολή, στο Πολιτικό Τμήμα. Εγώ χαίρομαι με αυτή την αλλαγή. Χαίρομαι πολύ. Και γι΄ αυτό γράφω αυτό το κείμενο για να τον υποστηρίξω. Με τον τρόπο μου, κατά κανένα τρόπο σε αυτό το βαθμό, το πέρασα κι εγώ αυτό το δράμα. Χαίρονται κι άλλοι πολλοί και τον συγχωρούν και τον στηρίζουν. Δεν ζητά να αποφυλακιστεί, ζητά να παίρνει εκπαιδευτικές άδειες. Και ενώ έπρεπε να του δοθεί αμέσως, αμέσως, αυτή η δυνατότητα, πάνε να τον πεθάνουν. Φοβάμαι ότι δεν θέλουν να υποχωρήσουν. Δεν θέλουν να δείξουν άλλη ανεκτικότητα. Μακάρι να κάνω λάθος.

ΕΑΝ συνεχίσουν την αδιάλλακτη στάση οι βρικόλακες του Κράτους και εάν δεν σταματήσει την απεργία πείνας και δίψας, ο Βασίλης Δημάκης θα πεθάνει. Θα τον χρησιμοποιήσουν προς παραδειγματισμό, προς εκφοβισμό, θα είναι μια έμπρακτη προειδοποίηση και απειλή εναντίον όλων όσοι θα θελήσουν να αλλάξουν τη ζωή τους και τον τρόπο σκέψη τους. Πρόκειται για άλλη μια μορφή προληπτικής αντεπανάστασης. Με αυτό τον τρόπο θα ανοίξουν ένα ακόμα λογαριασμό με την κοινωνία που έχει κατανοήσει ότι το λάθος είναι η πινακίδα που δείχνει τη σωστή κατεύθυνση, με την κοινωνία που θέλει να σκέφτεται, να αλλάζει, να εξελίσσεται, να μετασχηματίζεται. Έχουν μαζευτεί πολλοί λογαριασμοί κι αυτό είναι κάτι που δεν το έχουν συνειδητοποιήσει οι διαχειριστές του Κράτους, οι διαχειριστές όλων των μηχανισμών του Κράτους. Το χάσμα μεταξύ του Κράτους και ενός τμήματος της κοινωνίας διευρύνεται καθημερινά και η περίπτωση του Βασίλη Δημάκη είναι σαφής ένδειξη αυτού του χάσματος.

ΕΚΕΙΝΟ που με απασχολεί είναι ότι δεν μπορούμε να επιβάλουμε στο Κράτος να πληρώσει τους λογαριασμούς του. Δεν μπορούμε δηλαδή να διεξαγάγουμε αποτελεσματικά τον ζωντανό, εμμενή, καθημερινό κοινωνικό πόλεμο. Αυτή είναι η Ισχύς του Κράτους –  η δική μας Αδυναμία. Έχουμε όμως και διατηρούμε το ηθικό πλεονέκτημα. Κάτι είναι κι αυτό. Μπορεί να μην αλλάζουν οι κοινωνίες με την ηθική (πόσο μάλλον με την ευφυΐα και τη λογική και τη σκέψη!), αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι κοινωνία χωρίς ηθική δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλά η ηθική δεν είναι μία! Είναι ένα πεδίο σφοδρότατων μαχών, στο οποίο μπορούμε να νικάμε χωρίς να πολεμάμε, στο οποίο πρώτα νικάμε και μετά πολεμάμε.

ΚΥΡΙΟΙ του Κράτους, προσέξτε καλά τι πάτε να κάνετε!

Αθανάσιος Δρατζίδης, 14 Απριλίου 2018.

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. χρόνια πολλά ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΈΣΤΗ. Δώστε μια ευκαιρία λοιπόν στο νεαρό δόκιμο επιστήμονα να κάνει μια ορθή επανάληψη στην ζωή του χωρίς να ξεχνάτε ότι η νομική επιστήμη προάγει τον πολιτισμό καλύτερα παράγει πολιτισμό .άλλωστε τι έχει να φοβηθεί το κράτος άπο έναν νέο που έκανε κάποια ατοπήματα κατά την εφηβεία του .εάν διαπιστωθεί ότι συνεχίζει τα αδικήματα τότε διπλασιάστε την ποινή χωρίς δικαίωμα αναστολής τα επόμενα 50 χρόνια. αλήθεια δάσκαλε ο Δημάκης έχει αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή ?κατά την διάρκεια των ληστειών είχε τραυματίσει άνθρωπο?? μάλλον όχι . ΑΦΉΣΤΕ ΤΟΝ ΝΈΟ ΝΑ ΣΠΟΥΔΆΣΕΙ !!!!