in 21ος αιώνας

να αλλάξουμε το παρελθόν!

[1]
Γιατί λέμε το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον και όχι ο παρελθών (χρόνος), ο παρών, ο μέλλων; Γιατί ουσιαστικοποιημένη μετοχή άψυχου (ουδέτερου!) και όχι αρσενικού γένους, ενικού αριθμού, ονομαστική; Γιατί άψυχο και όχι έμψυχο, και μάλιστα αρσενικού γένους;

Ο παρελθών χρόνος είναι βιωματικός χρόνος, το παρελθόν είναι ιστορικός χρόνος. Η κυριαρχία του ιστορικού χρόνου και ο εξοβελισμός του βιωματικού χρόνου είναι το αποτέλεσμα της σκέψης και της πράξης του Κυρίου, όχι του υποτελούς, φέρνει τη σφραγίδα της νίκης του Κυρίου. Τον εξαντικειμενικευμένο, πραγμοποιημένο χρόνο (ιστορικός) μπορείς να τον ελέγξεις, να τον αλλάξεις, να τον αποικίσεις, όχι όμως τον βιωματικό. (Δεν μπορείς λόγου χάριν να ελέγξεις, να αλλάξεις το όνειρο!). Ο Κύριος θέλει να έχει μεγάλο παρελθόν, θέλει να το γνωρίζει και να το διαμορφώνει όπως αυτός θέλει (η Ιστοριογραφία είναι δικό του έργο), έχει παρόν (ως νικητής), έχει μέλλον, αφού μπορεί και το ελέγχει κατά μεγάλο μέρος (επινόηση πραγματικότητας, be wise before the event, πειθαρχία, τάξη κ.α.) Ο υποτελής έχει μόνο παρόν – ούτε παρελθόν ούτε μέλλον. Τι παρελθόν, τι μέλλον να έχει ένας δούλος, ένας δουλοπάροικος; Ένας εργάτης, υπάλληλος πόσο μακριά μπορεί να δει στο παρελθόν, πόσο μακριά στο μέλλον, μπορεί να δει κάτι πέραν του υπάρχοντος;

Γι αυτό άραγε να είναι νικητής ο Κύριος, εδώ και 2.700 χρόνια δυτικού πολιτισμού;

 

[2]
Αν και αδιαμφισβήτητος νικητής ο Κύριος, εδώ και 2.700 χρόνια δυτικού πολιτισμού, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και να αποφύγει ούτε την αλλαγή της κοινωνίας ούτε τις αντιθέσεις μέσα στην κοινωνία. Θα ήθελε να μην υπάρχει αλλαγή (Παρμενίδης, μεταφυσική), θα ήθελε να μην υπάρχουν αντιθέσεις (Πλάτων). Γιατί όμως υπάρχει αλλαγή και αντιθέσεις; Μπορεί, υπάρχει τρόπος να εξαλείψει αλλαγή και αντιθέσεις;

Αλλαγή και αντιθέσεις υπάρχουν γιατί υπάρχει η ατομική δραστηριότητα του υποτελούς παραγωγού. Αυτή εμπλουτίζει διαρκώς το σύστημα (κοινωνία) με νέα στοιχεία και το αναδιαρθρώνει διαρκώς. Αυτή την αναδιάρθρωση ελέγχει ο Κύριος και μέσω αυτής επιδιώκει να γίνει πιο ισχυρός. Όμως, από αναδιάρθρωση σε αναδιάρθρωση κάποτε επέρχεται και η εξάρθρωση – τουτέστιν εποχή μεγάλων αλλαγών, επαναστάσεων.

Θα πηγαίναμε στο φεγγάρι, θα διαθέταμε δορυφόρους εάν ελεύθεροι τεχνίτες στον Μεσαίωνα δεν είχαν επινοήσει τη βίδα και το παξιμάδι, τον τόρνο και τον στρόφαλο;

Για σκέψου, φίλε μου, φίλη μου! Θα ήθελες να ήσουν δούλος στη ρωμαϊκή κοινωνία το 100 π. Χ., δουλοπάροικος στη Γερμανία το 1500 ή μισθωτός εργάτης, υπάλληλος το 2019; Ακόμα και η πεινασμένη πλειονότητα της ανθρωπότητας, θα προτιμούσε το παρόν.

[3]
Για τις ωραίες στιγμές, για τις ευτυχισμένες μέρες, για τις ξένοιαστες καταστάσεις, για τις δημιουργικές εποχές δεν γράφεται Ιστορία, δεν γράφει η Ιστορία, δεν γράφουν οι ιστορικοί. Λες και δεν υπάρχουν! Τι περίεργο! Δεν γράφεται Ιστορία, δεν γράφει η Ιστορία για την ισότητα, την ελευθερία, την συνεργασία, την συμβίωση, την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, την αμοιβαιότητα, τη φιλία, την αγκαλιά, τον έρωτα, τη συμπάθεια, την ειρήνη, την ελεύθερη έκφραση, την ξενοιασιά, τη χαρά, την κοινοχρησία, την κοινοκτησία, το γλέντι, το τραγούδι, τον χορό, τη δικαιοσύνη, τη δημιουργικότητα, την ανοιχτή έκθεση, την ελεύθερη πρόσβαση, την πολυλειτουργικότητα, το γέλιο, το παιχνίδι! Τι περίεργο!

Καθόλου μα καθόλου περίεργο!

Θα ξαναγράψουμε την Παγκόσμια Ιστορία, είμαστε υποχρεωμένοι να την ξαναγράψουμε!
Είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε το παρελθόν – αυτός είναι ο πυρήνας της παγκόσμιας πνευματικής και κοινωνικής επανάστασης του παρόντος και του μέλλοντος.
Εάν δεν αλλάξουμε το παρελθόν, δεν θα αλλάξουμε ούτε το παρόν ούτε το μέλλον ούτε τη ζωή μας ούτε την κοινωνία ούτε τον πολιτισμό.

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. Το διάβασα ,
    Το κατανόησα?
    ,,,
    Είναι από τις φορές* πού
    η Άγνοια και η Αμάθεια μου
    Αποκτούν* Ύπαρξη,,,
    Για Τόν Κύριο Υμών
    01001000501030070010040

Webmentions

  • να αλλάξουμε το παρελθόν | Ώρα Κοινής Ανησυχίας 14 Ιανουαρίου, 2020

    […] Γιατί λέμε το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον και όχι ο παρελθών (χρόνος), ο παρών, ο μέλλων; Γιατί ουσιαστικοποιημένη μετοχή άψυχου (ουδέτερου!) και όχι αρσενικού γένους, ενικού αριθμού, ονομαστική; Γιατί άψυχο και όχι έμψυχο, και μάλιστα αρσενικού γένους; Ο παρελθών χρόνος είναι βιωματικός χρόνος, το παρελθόν είναι ιστορικός χρόνος. Η κυριαρχία του ιστορικού χρόνου και ο εξοβελισμός του βιωματικού χρόνου είναι το αποτέλεσμα της σκέψης και της πράξης του Κυρίου, όχι του υποτελούς, φέρνει τη σφραγίδα της νίκης του Κυρίου. Τον εξαντικειμενικευμένο, πραγμοποιημένο χρόνο (ιστορικός) μπορείς να τον ελέγξεις, να τον αλλάξεις, να τον αποικίσεις, όχι όμως τον βιωματικό. (Δεν μπορείς λόγου χάριν να ελέγξεις, να αλλάξεις το όνειρο!). Ο Κύριος θέλει να έχει μεγάλο παρελθόν, θέλει να το γνωρίζει και να το διαμορφώνει όπως αυτός θέλει (η Ιστοριογραφία είναι δικό του έργο), έχει παρόν (ως νικητής), έχει μέλλον, αφού μπορεί και το ελέγχει κατά μεγάλο μέρος (επινόηση πραγματικότητας, be wise before the event, πειθαρχία, τάξη κ.α.) Ο υποτελής έχει μόνο παρόν – ούτε παρελθόν ούτε μέλλον. Τι παρελθόν, τι μέλλον να έχει ένας δούλος, ένας δουλοπάροικος; Ένας εργάτης, υπάλληλος πόσο μακριά μπορεί να δει στο παρελθόν, πόσο μακριά στο μέλλον, μπορεί να δει κάτι πέραν του υπάρχοντος; Γι αυτό άραγε να είναι νικητής ο Κύριος, εδώ και 2.700 χρόνια δυτικού πολιτισμού; [2] Αν και αδιαμφισβήτητος νικητής ο Κύριος, εδώ και 2.700 χρόνια δυτικού πολιτισμού, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και να αποφύγει ούτε την αλλαγή της κοινωνίας ούτε τις αντιθέσεις μέσα στην κοινωνία. Θα ήθελε να μην υπάρχει αλλαγή (Παρμενίδης, μεταφυσική), θα ήθελε να μην υπάρχουν αντιθέσεις (Πλάτων). Γιατί όμως υπάρχει αλλαγή και αντιθέσεις; Μπορεί, υπάρχει τρόπος να εξαλείψει αλλαγή και αντιθέσεις; Αλλαγή και αντιθέσεις υπάρχουν γιατί υπάρχει η ατομική δραστηριότητα του υποτελούς παραγωγού. Αυτή εμπλουτίζει διαρκώς το σύστημα (κοινωνία) με νέα στοιχεία και το αναδιαρθρώνει διαρκώς. Αυτή την αναδιάρθρωση ελέγχει ο Κύριος και μέσω αυτής επιδιώκει να γίνει πιο ισχυρός. Όμως, από αναδιάρθρωση σε αναδιάρθρωση κάποτε επέρχεται και η εξάρθρωση – τουτέστιν εποχή μεγάλων αλλαγών, επαναστάσεων. Θα πηγαίναμε στο φεγγάρι, θα διαθέταμε δορυφόρους εάν ελεύθεροι τεχνίτες στον Μεσαίωνα δεν είχαν επινοήσει τη βίδα και το παξιμάδι, τον τόρνο και τον στρόφαλο; Για σκέψου, φίλε μου, φίλη μου! Θα ήθελες να ήσουν δούλος στη ρωμαϊκή κοινωνία το 100 π. Χ., δουλοπάροικος στη Γερμανία το 1500 ή μισθωτός εργάτης, υπάλληλος το 2019; Ακόμα και η πεινασμένη πλειονότητα της ανθρωπότητας, θα προτιμούσε το παρόν. [3] Για τις ωραίες στιγμές, για τις ευτυχισμένες μέρες, για τις ξένοιαστες καταστάσεις, για τις δημιουργικές εποχές δεν γράφεται Ιστορία, δεν γράφει η Ιστορία, δεν γράφουν οι ιστορικοί. Λες και δεν υπάρχουν! Τι περίεργο! Δεν γράφεται Ιστορία, δεν γράφει η Ιστορία για την ισότητα, την ελευθερία, την συνεργασία, την συμβίωση, την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, την αμοιβαιότητα, τη φιλία, την αγκαλιά, τον έρωτα, τη συμπάθεια, την ειρήνη, την ελεύθερη έκφραση, την ξενοιασιά, τη χαρά, την κοινοχρησία, την κοινοκτησία, το γλέντι, το τραγούδι, τον χορό, τη δικαιοσύνη, τη δημιουργικότητα, την ανοιχτή έκθεση, την ελεύθερη πρόσβαση, την πολυλειτουργικότητα, το γέλιο, το παιχνίδι! Τι περίεργο! Καθόλου μα καθόλου περίεργο! Θα ξαναγράψουμε την Παγκόσμια Ιστορία, είμαστε υποχρεωμένοι να την ξαναγράψουμε! Είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε το παρελθόν – αυτός είναι ο πυρήνας της παγκόσμιας πνευματικής και κοινωνικής επανάστασης του παρόντος και του μέλλοντος. Εάν δεν αλλάξουμε το παρελθόν, δεν θα αλλάξουμε ούτε το παρόν ούτε το μέλλον ούτε τη ζωή μας ούτε την κοινωνία ούτε τον πολιτισμό. https://www.badarts.gr/2019/05/%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%be%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%c… […]