φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΠΡΙΝ λίγες μέρες διατύπωσα τη γνώμη πως ο άνθρωπος σκέφτεται με δύο διαφορετικούς τρόπους, ότι υπάρχουν μόνο δύο τρόποι σκέψης. Ο πρώτος, ο τρόπος σκέψης της εξάρτησης, καλύπτει όλη τη περίοδο της ανθρωπογένεσης/κοινωνιονέγενεσης και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Ο τρόπος αυτός σκέψης προήλθε από τον τρόπο ζωής της εξάρτησης από τη φύση και από τους άλλους ανθρώπους, χωρίς αυτή η εξάρτηση να γίνεται εμμονή και τυραννία. Καλή η ασφάλεια αλλά καλή και η ελευθερία. Εξαρτώμαι από τη φύση αλλά δεν θα εγκαταλείψω το άρρωστο παιδί, όπως η τίγρη το αδύναμο τιγράκι. Θα συνεργαστώ μαζί σου για να κυνηγήσουμε αλλά δεν θα κάνω και ό,τι μου πεις, δεν θα γίνω υπηρέτης σου.
ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, πριν τρεις μόνο χιλιάδες χρόνια, εμφανίστηκε ένας άλλος τρόπος σκέψης, ο οποίος ερείδεται πάνω σε μια επιθυμία, την επιθυμία κατάργησης της εξάρτησης από τη φύση και τους άλλους ανθρώπους. Τι σημαίνει κατάργηση της εξάρτησης από τη φύση και από τους άλλους ανθρώπους; Ποια είναι η σχέση μεταξύ αυτών των δύο τρόπων σκέψης; Μπορεί ο δεύτερος αυτός τρόπος σκέψης να υπάρχει αυτόνομα ή εξαρτάται από τον πρώτο; Εάν εξαρτάται από τον πρώτο, δεν αυτοακυρώνεται; Που, πότε, από ποιους, πώς εμφανίστηκε; Υπάρχουν κάποια κείμενα τα οποία μας παρέχουν τις πρώτες ενδείξεις; Αν ναι, ποια είναι αυτά;