η λατρεία της απόστασης

‘η μαγική λέξη είναι η απόσταση’

Σ. Τσιόδρας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ χάνουν την παραμικρή ευκαιρία που τους παρουσιάζεται για να πραγματοποιήσουν τις επιδιώξεις τους, της επιθυμίες τους, να αυξήσουν την ισχύ τους, να μας αποδυναμώνουν και να μας καταστρέφουν λειτουργικά, δηλαδή να είμαστε χρήσιμοι αλλά υπάκουοι, να μην μπορούμε να δούμε κάτι πέραν του υπάρχοντος, να μην μπορούμε να συνεργαστούμε, να μην μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι άλλο. Αυτό που ήθελαν πάντα αλλά δεν μπορούν παρά μόνο εν μέρει να πραγματοποιήσουν, να είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλον, σε απόσταση, να μην σχετιζόμαστε, με αφορμή τον κορονοϊό το τονίζουν και το επαναλαμβάνουν συνεχώς. Από τότε, όποτε, που εμφανίστηκε η κυριαρχική σχέση, η σχέση μεταξύ Κυρίου και Υποτελούς,  η επιδίωξη της επιβολής της απόστασης μεταξύ των Υποτελών ήταν μία από τις πρώτες και τις βασικές. Η εγγύτητα, η συμβίωση, η συνεργασία μεταξύ των Υποτελών αποτελεί θανάσιμη απειλή για την Κυριαρχία. Είναι ένας από τους εφιάλτες τους. Θέλουν να απαλλαγούν από αυτόν.

ΜΕΧΡΙ τώρα οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι της  επιβολής, της εμπέδωσης της  απόστασης μεταξύ των Υποτελών ήταν ο ανταγωνισμός, ο ατομικισμός, η κτητικότητα, ο φόβος, η μίμηση του Κυρίου. Τώρα, με τον κορονοϊό, προστίθεται άλλος ένας, ακόμα πιο αποτελεσματικός, απείρως αποτελεσματικότερος. Θα επιχειρήσουν να τον παρατείνουν όσο γίνεται πιο πολύ, να τον κάνουν καθημερινή πρακτική, τέρμα οι χειραψίες και τα φιλιά και αγκαλιές. Όχι μόνο θα είμαστε μακριά ο ένας από την άλλη αλλά δεν θα βλεπόμαστε κιόλας, θα φοράμε όλοι και όλες μάσκες, για μήνες, για χρόνια, όσο πιο πολύ, τόσο το καλύτερο. Απόσταση και απόκρυψη του προσώπου!

ΔΕΝ είναι μόνο όμως αυτή η μορφή της απόστασης που λατρεύουν οι Κύριοί μας. Υπάρχει και η απόσταση μεταξύ Κυρίου και Υποτελών – και η απόσταση μεταξύ Κυρίων. Η απόσταση μεταξύ Κυρίων και Υποτελών είναι απαραίτητη για να δηλωθεί η διάκριση μεταξύ τους, οι φορείς της κοινωνικής σχέσης, ο φορέας της ισχύος (Κύριος), να επιδειχθεί το μεταξύ τους χάσμα και έτσι να μονιμοποιηθεί και να νομιμοποιηθεί η κυριαρχική σχέση. Δεν γίνεται να ζουν μαζί, να τρώνε τα ίδια φαγητά, να φοράνε τα ίδια ρούχα, να έχουν τα ίδια οχήματα, τα ίδια κοσμήματα! Αν είναι δυνατόν! Αυτή είναι η επιθετική πτυχή της απόστασης μεταξύ Κυρίου και Υποτελών. Υπάρχει και η αμυντική.

ΑΠΟ τη στιγμή που ο Κύριος είναι άρπαγας του κοινωνικού πλούτου, είναι αδιανόητο γι΄ αυτόν να ζει μαζί με τους Υποτελείς. Όφειλε να ζει όσο γίνεται πιο μακριά και πιο ψηλά. Φαντασιώθηκε ότι ζει στην κορυφή του Ολύμπου και ακόμα πιο μακριά και πιο ψηλά – στον ουρανό (Θεός, ουρανίωνες). Ταυτίστηκαν με τον ήλιο! Που ζούσαν όμως; Στις ακροπόλεις, στα κάστρα, στα φρούρια, σε προάστια με συρματοπλέγματα, περιφρουρημένα. Σήμερα, όλες αυτές οι επιθυμίες και οι φαντασιώσεις απομάκρυνσης, απόστασης και ύψους πραγματοποιήθηκαν: Ζουν ψηλά, στα ιπτάμενα φρούρια, στους ουρανούς, εκεί τρώνε, εκεί πίνουν, εκεί κοιμούνται, εκεί γαμάνε. Αυτά καμιά φορά πέφτουν αλλά δεν πειράζει. Θαύμα είναι και το ατύχημα!

Η λατρεία της απόστασης είναι μία από τις πρώτες επιθυμίες και λατρείες του Κυρίου. Η απόσταση όμως παρουσιάζει μερικά μειονεκτήματα. Για να αρπάξεις τον κοινωνικό πλούτο, για να καταστείλεις κάποια εξέγερση πρέπει να καταργήσεις την απόσταση, να πλησιάσεις τους Υποτελείς, να διακινδυνεύσεις. Πώς θα μπορούσε να θεραπευθεί αυτό το μειονέκτημα; Με την ταχύτητα!  Με την ταχύτητα αίρουμε, καταργούμε την απόσταση διατηρώντας την! Η Ήρα μετακινείται με το ιπτάμενο άρμα της  από τον Όλυμπο στην Τροία μέσα σε λίγα λεπτά, ενώ η Ίρις, η θεά της μετάδοσης της πληροφορίας κινείται τόσο γρήγορα όσο η σκέψη, διαβάζουμε στην Ιλιάδα. Πώς να άρεις το ύψος; Με την πτήση. Λατρεία της απόστασης, του ύψους, της ταχύτητας, της πτήσης – αυτή είναι η ιστορική σειρά εμφάνισης των πρώτων λατρειών του δυτικού πολιτισμού, της δυτικής Κυριαρχίας. Οι λατρείες αυτές είναι τα σπέρματα της δυτικής τεχνικής και επιστήμης. Όλες αυτές οι επιθυμίες έχουν πραγματοποιηθεί.

ΥΠΑΡΧΕΙ ακόμα ένα άλλο μειονέκτημα. Όταν ο Κύριος βρίσκεται μακριά και ψηλά δεν βλέπει, δεν ακούει τους Υποτελείς του, δεν ξέρει τι κάνουν, τι γνωρίζουν, τι σχεδιάζουν, τι λένε, τι αισθάνονται. Ο Ζεύς ζει στην κορυφή του Ολύμπου και στον αιθέρα (ουρανό) για να βλέπει, όπως και ο Γιαχβέ. Εάν ο Θεός είναι παντογνώστης είναι γιατί ο επίγειος Κύριος ήθελε να είναι παντογνώστης. Θα ήθελε να ακούει από μακριά, να βλέπει από μακριά, να αρπάζει από μακριά, να διατάζει και να απαγορεύει από μακριά. Να και άλλα σπέρματα της επιστήμης και της τεχνικής της δυτικής Κυριαρχίας. Το επίρρημα τήλε (μακριά) έγινε το προσφιλέστερο επίρρημα του Κυρίου – τηλεόραση, τηλέφωνο, τηλέγραφος, τηλεργασία, τηλεεκπαίδευση, τηλεγαμήσι, τηλεϊατρική – ο κατάλογος είναι ατελείωτος.

Η τρίτη μορφή της λατρείας της απόστασης είναι αυτή της διεξαγωγής του πολέμου – κυρίως μεταξύ των Κυρίων (αρπαγή του πλούτου του αντίπαλου άρπαγα Κυρίου). Πρόκειται για το βεληνεκές, για τη λατρεία του μεγάλου βεληνεκούς. Νικητής αναδεικνύεται αυτός που έχει βλήματα μεγάλου βεληνεκούς: μπορώ να σε πλήξω χωρίς εσύ να μπορείς! Εάν σκεφτούμε ότι το δόρυ στην Ιλιάδα δεν έχει μεγαλύτερο βεληνεκές από τα είκοσι μέτρα, ο Ζεύς με τον κεραυνό δεν είναι τίποτα άλλο από την ποιητική διατύπωση της επιθυμίας κατοχής βλήματος μεγαλύτερου βεληνεκούς. Λέμε σήμερα, στοχαστής μεγάλου βεληνεκούς, εκφράζοντας έτσι την αξία (δηλαδή, την συμβολή του στην αύξηση της ισχύος) του μεγάλου βεληνεκούς. Η επιθυμία αυτή πραγματοποιήθηκε με τα πρώτα πυροβόλα όπλα, γύρω στο 1300 μ. Χ., τα οποία ο Λουντοβίκο Αριόστο, στον Μαινόμενο Ορλάνδο (άσμα 9),  περιγράφει με όρους κεραυνού!  Ποιος κεραυνός, ποια πυροβόλα όπλα! Σήμερα οι διηπειρωτικοί πύραυλοι κάνουν τον γύρο της Γης!

Η εμπέδωση της απόστασης μεταξύ των Υποτελών είναι μια μορφή συρρίκνωσης του ζωντανού κομμουνισμού. Η απόσταση όμως μεταξύ των Υποτελών είναι αδύνατον να καταργηθεί, να εξοβελιστεί. Χωρίς την εγγύτητα, τη συμβίωση, την συνεργασία, την κοινοχρησία και την κοινοκτησία, είναι παντελώς αδύνατον να επιβιώσουν και να ζήσουν οι Υποτελείς. Υπάρχουν σαφέστατα όρια στη συρρίκνωση της εγγύτητας, της αύξησης και επέκτασης της απόστασης. Η επιχειρούμενη εμπέδωση της απόστασης λόγω του κορονοϊού είναι η δεύτερη  που επιβάλλεται ιστορικά και είναι πιο σοβαρή,  πιο επικίνδυνη, επειδή ακριβώς αφορά την υγεία και την ασθένεια, τη  ζωή και τον θάνατο. Η πρώτη, πριν πολλές χιλιάδες χρόνια,  ήταν μέσω του ανταγωνισμού. Η σημερινή εγκαινιάζει μια νέα εποχή.