ο κρυφοφασίστας κύριος Κασσελάκης: η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) είναι ΑΡΡΩΣΤΗ, τελεία και παύλα!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ μπορώ να κρύψω τη χαρά μου που διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Αριστερά του μέλλοντος, έχω υποστηρίξει, είτε θα διαλύσει την υπάρχουσα ιστορική Αριστερά, κόμματα και οργανώσεις, μικρές και μικροσκοπικές, του κυβερνητισμού και της ένοπλης βίας, μαοϊκές και τροτσκιστικές, είτε θα προκύψει αφού εξαφανιστεί η κουρελού της Αριστεράς. Αντιλαμβάνομαι τώρα ότι το δεύτερο θα συμβεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται, μένει το διαμάντι που λέγεται ΚΚΕ. Το διαμάντι είναι πολύ σκληρό, δεν χαράσσεται από κανένα άλλο υλικό, μόνο με διαμάντι, αλλά είναι πολύ εύθρυπτο: ένα ελαφρύ χτύπημα με σφυράκι και γίνεται χίλια δυο κομμάτια: αυτό είναι το μέλλον του ΚΚΕ –  απομένει να δούμε ποιο θα είναι το χτύπημα (της ιστορίας και του κοινωνικού πολέμου).

Η Αριστερά του μέλλοντος  δεν θα θέτει όρια, περιορισμούς και προϋποθέσεις στην ελευθερία σκέψης και έκφρασης, θα ταυτίζει δηλαδή τα μέσα και τον σκοπό. Η διαφωνία είναι ιερή και ο διαφωνών ιερό και απαραβίαστο πρόσωπο: σε ένα σύμπαν, σε μια φύση, σε μια κοινωνία διαρκούς αλλαγής και μετασχηματισμού αυτά που μπορείς να δεις εσύ, εγώ μπορεί να μην τα βλέπω και μάλλον δεν τα βλέπω –  ή το αντίστροφο, εννοείται. Οφείλω λοιπόν να ακούσω με τη δέουσα προσοχή αυτό που είδες, που σκέφτηκες δηλαδή, τη γνώμη σου. Απόλυτη ελευθερία στη σκέψη και στην έκφραση.

Continue reading

ο εξοντωτικός/αυτοκτονικός ποιμενικός ηρωισμός στην Παλαιά Διαθήκη και στο Κοράνιο

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ έχετε παρατηρήσει ότι τις τελευταίες μέρες γίνονται ολοένα και πιο συχνές οι αναφορές των ηγετών των αντίπαλων στρατοπέδων στον πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και της  Χαμάς στην Παλαιά Διαθήκη και στο Κοράνιο, κείμενα που έχουν συνταχθεί πριν 2.500 χρόνια και 1400 αντίστοιχα –  στο μέλλον θα γίνονται ακόμα συχνότερες.  Οι αναφορές υποδηλώνουν ότι τα κείμενα αυτά δεν έχουν χάσει την επικαιρότητά τους –  κάθε άλλο! Γιατί όμως δεν την έχουν χάσει;  Μερικές φορές οι αναφορές είναι ρητές και οι παραπομπές ακριβείς : πριν λίγες μέρες ο Νετανιάχου δήλωσε, “όπως λέει και η Βίβλος, είναι καιρός για ειρήνη και καιρός για πόλεμο· τώρα είναι καιρός για πόλεμο”. Χτες ο ηγέτης της Χεσμπολάχ δήλωσε, “αυτοί που έπεσαν για τον Θεό, θα πάνε στον Παράδεισο” και: (οι κάτοικοι της Γάζας) “είναι προετοιμασμένοι για όλα”. Και τις δύο αυτές φράσεις τις διαβάζουμε πολύ συχνά στο Κοράνιο. Θα παραθέσω δύο εδάφια (76, 77) από τη σούρα (κεφάλαιο) 4 (μετ. Γ. Ι. Πεντάκη, εκδ. Δημιουργία):

76. Ο θυσιάζων την ζωήν του κόσμου τούτου, υπέρ της μελλούσης, μάχεται εν τη οδώ του Θεού· ηττώμενος δε ή νικών θα ανταμειφθή δαψιλώς [πλουσιοπάροχα]

77. Και διατί να μην πολεμήσετε υπέρ πίστεως, όταν οι αδύνατοι άνδρες, αι γυναίκες και τα παιδία κράζωσι· ” Κύριε ημών, ελευθέρωσον ημάς εκ της ασεβούς ταύτης χώρας, πέμψον ημίν υπεράσπισιν και δος ημίν προστάτην”.

Continue reading

η ιδιοτελής γενναιοδωρία στην πολιτική και τον χριστιανισμό

“πρώτα ο Θεός”

Στέφανος Κασσελάκης, πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς

“universa propter semetipsum operatus est Dominus”

[για τον εαυτό του έκανε τα πάντα ο Κύριος, ο Θεός]

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο ηγέτης, ο αρχηγός, ο πολιτικός, αυτός που φιλοδοξεί να γίνει πολιτικός ηγέτης, πρέπει να είναι γενναιόδωρος, να δίνει απλόχερα, να μοιράζει, εάν θέλει να έχει μέλλον –  πάντα έτσι ήταν κι έτσι θα είναι, αυτό θέλουν και περιμένουν οι υποτελείς, οι υπήκοοι, οι ψηφοφόροι. Τσιγκούνης, σφιχτός, άπληστος άρπαγας πολιτικός είναι αντίφαση εν τοις όροις, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο –  κι άν έχει υπάρξει, η δράση του ήταν  περιορισμένης διάρκειας και είχε όχι και πολύ ευχάριστο τέλος. Το στοιχείο της γενναιοδωρίας των πολιτικών ηγετών και ηγετίσκων έρχεται με έμφαση στο προσκήνιο κάθε φορά που γίνονται εκλογές –  θα έχει υποπέσει στην αντίληψή σας, θα έχετε παρατηρήσει την διάχυτη και καθημερινά εκφραζόμενη γενναιοδωρία των υποψηφίων κοινοταρχών, δημάρχων και περιφερειαρχών. Η γενναιοδωρία των ηγετών δεν έχει πολιτικό πρόσημο, είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των πολιτικών.

ΚΑΙ ο Θεός είναι γενναιόδωρος: οι φράσεις και οι ευχές  –  “έχει ο Θεός”, ” ο Θεός να σου δώσει” δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Αυτό το κοινό χαρακτηριστικό ωθεί υποσυνείδητα τους μεν υπηκόους να βλέπουν τον πολιτικό ως Θεό, τους δε ηγέτες τον εαυτό τους ως Θεό. Μιας όμως και οι υπήκοοι και οι ψηφοφόροι δεν είναι τόσο ηλίθιοι όσο μερικοί και μερικές νομίζουν, αναρωτιούνται: πού τα βρίσκει αυτά που δίνει; Γιατί τα δίνει; Και απαντούν, δεν είναι χαζοί. Γνωρίζουν πολύ καλά και που τα βρίσκει και γιατί τα δίνει. Θα σχολιάσουμε λοιπόν τις απαντήσεις τους. Θα κάνουμε όμως και κάτι άλλο. Κάτι που αφορά την γενναιοδωρία του Θεού: θα δούμε, πρώτα ο Θεός,  ότι οι απαντήσεις που δίνουν οι αφελείς και χαζοί ψηφοφόροι είναι ταυτόσημες με αυτές που έδωσαν (και δίνουν) οι θεολόγοι για την γενναιοδωρία του Θεού!

Continue reading

η πρόγνωση του καιρού και η ικανότητα του κράτους να είναι “ανίκανο”

” Το κράτος έχει γίνει στ΄ αλήθεια ένας ‘θνητός θεός’ και, για μια εποχή που δεν πιστεύει πλέον σέ έναν αθάνατο θεό, το κράτος είναι ο μόνος θεός που απόμεινε”

Χανς Μόργκενταου (Επιστήμη και Πολιτική της Ισχύος, σ. 182)

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΛΙΓΕΣ μέρες πριν το κάψιμο του δάσους της Δαδιάς, που καταλαμβάνει το ένα τρίτο του νομού Έβρου, και τη πλημμύρα στη Θεσσαλία, η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία προέβλεψε μεγάλης διάρκειας καύσωνα και καταρρακτώδεις βροχές μεγάλης διάρκειας επίσης (“επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα”).  Κι αφού το δάσος της Δαδιάς κάηκε και η Θεσσαλία πλημμύρησε, αναρωτιόμαστε: ποιες ήταν οι πρακτικές συνέπειες αυτών των προγνώσεων; Σε τι μας βοηθούν οι προ-γνώσεις του καιρού; Μας βοήθησαν να αποτρέψουμε το κάψιμο του δάσους και τη πλημμύρα του κάμπου; Όχι, κατά κανένα τρόπο. Οι άνθρωποι, οι τηλεθεατές, και των δύο αυτών περιοχών και όλης της επικράτειας, άκουσαν τη πρόγνωση του καιρού και συνέχισαν τη ζωή τους. Τι άλλο να έκαναν; Τίποτα –  απολύτως τίποτα.  Συνέχισαν να πηγαίνουν στη δουλειά τους, οι υλοτόμοι να κόβουν ξύλα στο δάσος, οι αγρότες να καλλιεργούν τα χωράφια τους, οι κτηνοτρόφοι να βόσκουν τα κοπάδια τους. Είχαν σκεφτεί, φανταστεί, ότι θα καιγόταν το δάσος και ότι δεκάδες χωριά, τεράστιες εκτάσεις εύφορης γης και κτηνοτροφικές μονάδες θα εξαφανίζονταν κάτω από τις τεράστιες ποσότητες νερού που κατέβηκε από τα βουνά της Πίνδου; Όχι, δεν το είχαν σκεφτεί, γιατί θα έπρεπε να το κάνουν; Μπορούμε να προβλέψουμε εάν του χρόνου ή σε πέντε, δέκα χρόνια θα υπάρξουν πάλι καταρρακτώδεις βροχές μεγάλης διάρκειας με καταστροφικές συνέπειες; Σε καμιά περίπτωση. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την αβεβαιότητα; Με την πρόληψη, με τη φροντίδα του μέλλοντος. Οι προγνώσεις του καιρού είναι άχρηστες, δεν έχουν πρακτικές συνέπειες. Το κράτος κάνει πως νοιάζεται! Μόνο που από δω και πέρα οι προγνώσεις του καιρού θα είναι όλο και πιο συχνά προαναγγελίες καταστροφής και θανάτου.

ΘΑ θέσουμε τώρα το κομβικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί: θα μπορούσε να αποτραπούν το κάψιμο του μεγαλύτερου μέρους του δάσους της Δαδιάς και οι πλημμύρες στη Θεσσαλία; Απαντώ ευθέως: θα μπορούσε. Θα δούμε πώς. Γιατί όμως δεν απετράπησαν; Οφείλεται στην ανικανότητα του κράτους; Όχι, οφείλεται στην ικανότητα του κράτους. Με αυτήν την ικανότητα θα ασχοληθούμε σήμερα.

Continue reading

μακριά, αξιοθρήνητα πλάσματα, πολύ μακριά, στον βυθό του ωκεανού

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΗ δεκαετία του 1990 τρία νεαρά ζευγάρια πήραν το πολυτελές και μεγάλο ιστιοφόρο τους και ανοίχτηκαν στο Ειρηνικό ωκεανό, μακριά από τις Φιλιππίνες, έχοντας κάνει όλες τις απαραίτητες προμήθειες για να περάσουν ουάου (waw): τις σαμπάνιες τους, τα καλά κρασιά τους, τη πρέζα και τη κόκα τους. Και μια μέρα, όταν οι σκόνες τους έκαναν τους πιο γαμάτους, τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους του πλανήτη, βούτηξαν στη θάλασσα από το ψηλό ιστιοφόρο τους. Ζωάρα! Λέμε ότι ζούμε κι εμείς! Μετά από κάποια ώρα, συνειδητοποίησαν ότι ξέχασαν να ρίξουν σκάλα –  ήταν αδύνατον να ανέβουν πάνω. Τους βρήκαν νεκρούς μετά από μια βδομάδα. Ξέρω πολύ καλά τι θα σκεφτείτε και θα φρίξετε.

ΟΣΟ πιο μακριά από τους ανθρώπους και την κοινωνία, τόσο πιο καλά: η επιθυμία αυτή, η πρακτική, είναι ένα από τα κοινά στοιχεία που παρατηρούμε στους θεούς και στους πάμπλουτους ανθρώπους όλων των εποχών, από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν. Ο Θεός, ο Γιαχβέ, ζει ψηλά στον ουρανό, μόνος. Ο Ζεύς ζούσε, μπορεί κι ακόμα εκεί να ζει, δεν αποκλείεται,  στην μόνιμα κρυμμένη από τα σύννεφα κορυφή του Ολύμπου, ώστε κανένας θνητός δεν μπορεί να τη δει,   και λίγο πιο κάτω οι άλλοι θεοί. Εκεί ψηλά στον ουρανό ζουν και οι σημερινοί δισεκατομμυριούχοι, στα ιπτάμενα φρούριά τους, στα ιδιωτικά τους jet. Όταν δεν ζουν στον ουρανό, ζουν σε ράντσα στου βοδιού το κέρατο, στη έρημο του New Mexico, σε βίλες χαμένες σε δάση. Οι προκάτοχοί τους ζούσαν σε απομονωμένους ψηλούς πύργους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ζουν και σήμερα εκεί.

Continue reading

τι φοβάται ο πολιτικός ηγέτης;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η απάντηση είναι απλή: φοβάται μην δολοφονηθεί (λιντσαριστεί, εκτελεστεί). Δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει πολιτικός ηγέτης (τύραννος, βασιλιάς, αυτοκράτορας, μονάρχης, πρωθυπουργός, λαϊκός ηγέτης) που να μην διακατέχεται από αυτόν τον  φόβο. Εγείρεται βέβαια το ερώτημα, γιατί να θέλει κάποιος να γίνει ηγέτης, αφού γνωρίζει (κι αν δεν γνωρίζει, θα το μάθει, θα το νιώσει πολύ γρήγορα) ότι θα ζήσει με αυτόν τον φόβο; Κι άλλα ερωτήματα εγείρονται: πώς διαχειρίζονται αυτόν τον φόβο, πώς τον αντιμετωπίζουν; Τι κάνουν για να αποτρέψουν τον κίνδυνο της δολοφονίας;

Continue reading

τι να την κάνω τη συγγνώμη σου; (μια σύντομη ιστορία της συγγνώμης και της συγχώρεσης)

“λυσιτελεί αυτώ ει λίθος μυλικός περίκειται περί τον τράχηλον αυτού και έρριπται εις την θάλασσαν”

Χριστός, κατά Λουκάν, ΙΖ’, 1-3

(είναι καλύτερα να δέσει στον λαιμό του μια μεγάλη πέτρα και να πάει να πέσει στη θάλασσα)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλές στερεότυπες φράσεις της καθημερινής ζωής που εκφράζουν την αντίδραση στη συγγνώμη και την απροθυμία και αδυναμία της συγχώρεσης. Τι να την κάνω τη συγγνώμη σου; Από τότε που βγήκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο! Να τη χέσω τη συγγνώμη σου! Ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι! Η στάση αυτή, η απόρριψη, η μη αποδοχή της συγγνώμης και η μη απόδοση της συγχώρεσης, ούτε σπάνια είναι ούτε περιθωριακή και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη γενικευμένη και συχνότατη, σε καταχρηστικό βαθμό, επιείκεια που ζητάμε για να μας  συγχωρεθεί κάποια απρεπή συμπεριφορά ή κάποιο σφάλμα σε ποικίλα πεδία της καθημερινής ζωής. Η ύπαρξη αυτών των δύο παραδόσεων, η εντονότατη αντίθεσή τους,  η επικράτηση της παράδοσης της συγγνώμης και η παράδοση της  αντίδρασης σε αυτήν είναι ζητήματα, αν δεν κάνω λάθος,  που δεν έχουν  συνειδητοποιηθεί και ερευνηθεί. Με αυτά τα ζητήματα θα ασχοληθούμε σήμερα, αφού διευκρινίσω ότι ο τίτλος του κειμένου δεν είναι η ιστορία της συγγνώμης αλλά μια ιστορία, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, τη ζω, την ακούω, τη μελετώ.

ΓΙΑΤΙ υπάρχουν αυτές οι δύο αντιτιθέμενες παραδόσεις γύρω από τη συγγνώμη και την συγχώρεση; Εμφανίστηκαν ταυτόχρονα ή κάποια από τις δύο προηγείται χρονικά; Γιατί η παράδοση της συγγνώμης και της συγχώρεσης έχει επεκταθεί σε βάρος της παράδοσης της αντίδρασης στην συγγνώμη; Υπάρχουν άραγε κάποιες ενδείξεις υποχώρησης και συρρίκνωσης της πρώτης και ενδυνάμωσης και επέκτασης της δεύτερης; Ποιες είναι οι σχέσεις αυτών των δύο παραδόσεων με την τιμωρία; Πώς εμπλέκεται η κυριαρχική σχέση, η σχέση μεταξύ Κυρίου και Υποτελούς, με αυτές τις δύο παραδόσεις αλλά και με την τιμωρία; Πώς χρησιμοποιεί ο ισχυρός Κύριος τη συγγνώμη; Πώς ο Υποτελής;

Continue reading

χάρε Rishi (:σοφέ) Sunak, χάρε, χάρε: η δυτική πολιτική ολιγαρχία βουλιάζει στον βάλτο της αναποφασιστικότητας

“Είμαι το τυχερό παιχνίδι των απατεώνων και το μεγαλείο της μεγαλοπρέπειας. Είμαι η νίκη, η περιπέτεια και η δύναμη του ισχυρού”

Μαχαμπαράτα, Μπαγκαβάντ-Γκιτά (κεφ. δέκατο [Η δόξα του Απόλυτου], στ. 36)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΛΙΓΟ πριν αρχίσει η καθοριστικής σημασίας μάχη του Κουρουξέτρα, στην πεδιάδα (ξέτρα) Κούρου, κοντά στο σημερινό Δελχί, ο Κρίσνα (σημαίνει “μελαμψός”), το Υπέρτατο Ον, το Υπέρτατο Πρόσωπο, η Αιτία των αιτιών, μία από τις ενσαρκώσεις (αβατάρα) του θεού Βίσνου, απαντά στις ερωτήσεις του Αρτζούνα (“Αργυρόχρωμος”), του αρχηγού της μίας παράταξης, των Πάνταβα, πριν πάρει τα ηνία του άρματος του Αρτζούνα. Η συνομιλία αυτή είναι ένα πολύ μικρό μέρος των 180.000 στίχων της Μαχαμπαράτα (οι στίχοι της Ιλιάδας είναι 15.963), και είναι γνωστή με το όνομα Μαγκαβάντ-Γκιτά (Θείο Τραγούδι, Θεϊκή Δοξολογία, Θεϊκός Ύμνος). Ο Άρτζουνα μεταξύ των πολλών άλλων ζητά να μάθει ποιος είναι ο Κρίσνα και πώς μπορεί να τον γνωρίσει. Μία από τις απαντήσεις που δίνει ο Κρίσνα είναι η προμετωπίδα του σημερινού κειμένου.

ΔΕΝ υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι ο ινδουιστής πάμπλουτος  πρωθυπουργός της Βρεταννίας Ρίσι (σημαίνει “σοφός”) Σούνακ γνωρίζει απέξω κι ανακατωτά την Μαγκαβάντ-Γκιτά κι έχει διαβάσει την Μαχαμπαράτα στα νιάτα του. Να σημειώσω ότι η Μαχαμπαράτα είναι για τους ινδουιστές  ό,τι είναι για μας τους δυτικούς η Ιλιάδα: είναι πολύ εντυπωσιακό πόσα κοινά σημεία έχουν η ινδουιστική και η δυτική κυριαρχία, τα οποία και θα εξετάσουμε στο κοντινό μέλλον. Είμαι επίσης βέβαιος ότι μεταξύ των πολλών στίχων που τον εντυπωσίασαν τα μάλα είναι και ο στίχος που παρέθεσα. Θα τον παραθέσω άλλη μια φορά, διότι φωτογραφίζει έξοχα τον νέο σοφό πρωθυπουργό:

Είμαι το τυχερό παιχνίδι των απατεώνων και το μεγαλείο της μεγαλοπρέπειας. Είμαι η νίκη, η περιπέτεια και η δύναμη του ισχυρού.

Continue reading

προληπτική καταστολή, προληπτική αντιεξέγερση, προληπτική αντεπανάσταση

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΤΟΝ “Φαίδωνα” ο Πλάτων περιγράφει την εκτέλεση της θανατικής ποινής που επιβλήθηκε στον Σωκράτη: θανάτωση με κατάποση κωνείου. Ο Σωκράτης δεν πόνεσε και η διάρκεια της θανάτωσης δεν ήταν μεγάλη. Τα κάτω άκρα του άρχισαν να παγώνουν, το πάγωμα ανέβαινε προς τα πάνω, μέχρι που έφτασε στην καρδιά. Θανατώνονταν οι δούλοι με κατάποση κωνείου; Όχι, σε καμία περίπτωση. Πώς εκτελούνταν οι δούλοι που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο;

Continue reading