να ψοφήσεις, ρε καριόλη, 120 χρονών, την ώρα που γαμάς

Η διαμαρτιρια τυο μαθιτη (του Παύλου)

  Θόδωρα Μπασιάκε, εγώ σε ερωτεύτηκα πρώτος· για να με ερωτευτείς εσὐ, έφτυσα αίμα   

  η ζωγραφιά του Παύλου – δώρο για τα γενέθλιά σου

ΧΑΙΡΕΤΕ! ( η ποίηση είναι ένα μάθημα ηθικής)*

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ

ΧΑΙΡΕΤΕ!

Ο ποιητής είναι κλέφτης μαχαιροβγάλτης παλιάνθρωπος

( Ή μήπως μας πέρασες για φιόγκους υπουργούς; )

Είναι όμως και ψυχούλα. Αγαπάει τα γατιά και τα άνθη. Σκίζεται

για τους φίλους του. Γύρεψέ του ό,τι θες και θα το έχεις. Τσιγάρο

δεν ανάβει χωρίς να προσφέρει στην ομήγυρη πρώτα. Και το

τελευταίο τσιγάρο του το μοιράζεται ευχαρίστως.

Λιγάκι παλαιών αρχών, σύμφωνοι, αλλά έτσι είναι συνήθως οι

κακοποιοί.

Με γυναίκα να βγει και να πληρώσει η γυναίκα αποκλείεται.

Ξέχασέ το. Εξόν κι είναι άφραγκος εντελώς, διότι συμβαίνουν κι

αυτά.  

 * Πολ Ελιάρ (Paul Eluard [Paul Eugene Grindel]) 1895-1952

φίλες και φίλοι, χρόνια πολλά: η ζωή είναι ένα όνειρο

φίλες και φίλοι, χρόνια πολλά

 

τρεις φράσεις συγκρατώ του πατέρα μου

κάνε ό,τι θες, μόνο μη ρουφιανέψεις και μη σκοτώσεις

ο άνθρωπος πεθαίνει ή χαρούμενος ή λυπημένος

η ζωή είναι ένα όνειρο

Παραγωγός Δεσμώτης

[για τον Κίμωνα που θέλει να το μελοποιήσει]

ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ

Το βάθος της ημικυκλικής σκηνής αποτελείται από μεγάλες αφίσες, η μια κοντά στην άλλη. Η κεντρική δείχνει μια αγέλη προβάτων. Δεξιά κι αριστερά, αγελάδες στη γραμμή που τρώνε σκυμμένες στο παχνί, μια τεράστια αίθουσα με εργαζόμενους μπροστά στους υπολογιστές τους, μποτιλιάρισμα σε αυτοκινητόδρομο, ελληνική σημαία, τηλεόραση με σκηνή από πρωινάδικο, δελτίο Κίνο, ,ένα κομπιούτερ, μια τυφλή Θέμιδα με μαντήλι στα μάτια, μια μπάλα ποδοσφαίρου.

Πάνω σε κάθε αφίσα, όρθιοι, με τα πόδια και τα χέρια ανοιχτά, αλυσοδεμένοι εργάτες και εργάτριες.

Στο δεξιό μέρος της σκηνής, τραπέζι με κομπιούτερ επάνω. Μπροστά του, μια αναπαυτική καρέκλα. Εμφανίζονται στη σκηνή αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής που στη πλάτη τους είναι γραμμένο σε άλλους ΚΡΑΤΟΣ Α. Ε. και σε άλλους ΒΙΑ Α.Ε. Από πίσω τους, με χειροπέδες στα χέρια και στα πόδια, ένας εργαζόμενος. Πίσω από αυτόν, ακολουθεί ένας άνδρας με εργατική φόρμα και τσάντα εργαλείων στο χέρι.

Οι αστυνομικοί  φοράνε  κουκούλες, σαν κι αυτές που φορούν οι άνδρες των Αντιτρομοκρατικών Υπηρεσιών, των Ειδικών Δυνάμεων,  όλοι οι άλλοι ηθοποιοί  μάσκες εργασίας, όπως οι μπογιατζήδες, οι μαρμαράδες, οι αγρότες, οι γιατροί, οι ηλεκτροσυγκολλητές, οι φαναρτζήδες, ανάλογα με την περίπτωση.

ΚΡΑΤΟΣ Α.Ε.

Φτάσαμε, επιτέλους! Αν το μποτιλιάρισμα είναι φυλακή,

σίγουρα  το αυτοκίνητο είναι στενό κελί.

Δούλες είστε, και δούλοι, μα τις αλυσίδες τις χοντρές

να  δείτε δεν μπορείτε.

Έξυπνο, μα δεν αρκεί.

Τώρα μπορώ. Τα πάντα βλέπω και δεν αστοχώ.

Τώρα μπορώ να κάνω

αυτό που ήθελα από καιρό.

Στο παρελθόν θα επιστρέψω

και με μένα και σεις μαζί.

Η δύναμη η τωρινή

την αδυναμία τη παλιά θα σβήσει.

Continue reading

εμείς, τα βλήματα της ζωής

ΕΜΕΙΣ, ΤΑ ΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ο ακοντιστής 

πιάνει το ακόντιο

παίρνει φόρα, τρέχει

και το ρίχνει

το βλήμα

ανεβαίνει προς τα ύψη

ανεβαἰνει προς τα ὐψη

ανεβαίνει προς τα ύψη

διαγρἀφει καμπύλη

και αρχίζει να πέφτει προς τα κάτω

επιτάχυνση προς τα κάτω

όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο κοντά

όσο πιο κοντά, τόσο πιο γρήγορα

η ταχύτητα επισπεύδει το τέλος

στο τέλος

η απόλυτη ταχύτητα

και η απόλυτη ακινησία

ενώνονται

 

Rêvons, c’ est l’ heure (Paul Verlain): ήρθε η ώρα να ονειρευτούμε

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εάν το μέλλον θα είναι γεμάτο ‘Eκλάμψεις’ ή θα είναι ‘Μια εποχή στην Κόλαση’, θα οφείλεται στο ότι το παρόν είναι ήδη γεμάτο με ‘Εκλάμψεις’, είναι ήδη μια ‘Εποχή στη Κόλαση᾿, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που μόνο μια εποχή κρίσης μπορεί να μας το εξασφαλίσει. Λατρεύω τις κρίσεις, μου επιτρέπουν να επιλέξω, να σκεφτώ, να ονειροπολήσω, και τελικά με παροτρύνουν, αρχικά, να επιλέξω και κατόπιν με πιέζουν να αποφασίσω. Διότι κρίση σημαίνει απόφαση. Μιας και αργούμε να αποφασίσουμε, όσο πιο πολύ διαρκεί η κρίση, τόσο το καλύτερο.

Continue reading