για την διαρκή προληπτική αντεπανάσταση

1. Μέχρι τώρα διακρίναμε δύο φάσεις της αντεπανάστασης: την κατασταλτική, την ταυτόχρονη με την επανάσταση, και την εκκαθαριστική, την υστερόχρονη. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των φάσεων ήταν, είναι και θα είναι, η βία, η βάναυση, φρικαλέα, αδίστακτη βία, η καταστροφή και η επιλεκτική ή συλλογική εξόντωση. Θα πρέπει να προσθέσουμε τώρα και την πιο αποτελεσματική, την προτερόχρονη, την προληπτική αντεπανάσταση. Ενώ οι δύο πρώτες είναι ευκαιριακές και μικρής χρονικής διάρκειας, η προληπτική αντεπανάσταση είναι διαρκής, είναι αυτή η ίδια η Κυριαρχία, καπιταλιστική σήμερα. Ο (καπιταλιστής) Κύριος θεωρεί ότι βρισκόμαστε σε διαρκή προεπαναστατική φάση: τόσο μεγάλος και αποτρόπαιος είναι ο τρόμος του.

2. Ένας πολύ σημαντικός τρόπος αποτροπής της αναμενόμενης ανά πάσα στιγμή επανάστασης, μια πολύ σημαντική μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης είναι η προληπτική υιοθέτηση και εφαρμογή πρακτικών και αιτημάτων και κατευθύνσεων της επανάστασης, είναι οι παραχωρήσεις που ξεφουσκώνουν το κύμα της επανάστασης. Πολύ συχνά αυτά διατυπώνονται ρητά από την επανάσταση αλλά τώρα πια ο Κύριος μας προλαβαίνει: τα εφαρμόζει, όχι όλα, μερικά, πριν ακόμα αυτά εκφραστούν, διατυπωθούν, συνειδητοποιηθούν. Τα εφαρμόζει βέβαια με γνώμονα το δικό του συμφέρον, με γνώμονα την διαιώνιση και ενίσχυση της Κυριαρχίας. Μείωση του χρόνου εργασίας; Τετράωρη απασχόληση!

3. Ένας άλλος τρόπος αποτροπής του εμφυλίου πολέμου, της επανάστασης, μία άλλη μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης είναι η παρότρυνση, η προτροπή του Υποτελούς από τον Κύριο να τον μιμηθεί, να γίνει πλούσιος, ισχυρός και διάσημος, όπως είναι αυτός. Πλούσιος, γρήγορα και εύκολα; Τζόκερ! Τα προπατζίδικα είναι τα πιο εμφανή κέντρα της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ισχυρός; Αυτοκίνητο! Διάσημος; Ένα δεκάλεπτο στην τηλεόραση (τηλεπαιχνίδια, ριάλιτις) το δικαιούσαι!

4. Σε πολιτικό επίπεδο, οι παραχωρήσεις του Κυρίου είχαν ως αποτέλεσμα την επινόηση της δουλοκτητικής δημοκρατίας της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και της καπιταλιστικής δημοκρατίας της εποχής μας. Έτσι, η δημοκρατία, αρχαία και σύγχρονη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης σε πολιτικό επίπεδο.

5. Αν συνεχίσουμε να κάνουμε παραχωρήσεις, είπαν κάποιοι σύμβουλοι του Κυρίου μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και συμφώνησαν κάποιοι Κύριοι, όχι όλοι, θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο οι Υποτελείς μας να τρώνε και να πίνουνε και να γλεντάν χωρίς να δουλεύουν ή δουλεύοντας ελάχιστα. Η Κυριαρχία μας θα κινδυνέψει. Πρέπει όχι μόνο να σταματήσουμε αλλά και να πάρουμε πίσω πολλά από αυτά που δώσαμε. Είναι ο γνωστός μας φιλελευθερισμός, η σύγχρονη μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Πήραν πίσω πολλά αλλά αντιλήφθηκαν ότι αυτό έχει κάποιο όριο, εάν τα πάρουν όλα, η επανάσταση είναι αναπόφευκτη. Στο άμεσο προσεχές μέλλον θα πρέπει να κάνουν κι άλλες παραχωρήσεις. Ειδάλλως θα πρέπει να έρθει στο προσκήνιο ή άλλη, αφανής, κρυφή στρατηγική: η εξόντωση των άχρηστων και περιττών πληθυσμών.

6. Όσοι και όσες από την (ιστορική) Αριστερά, συμπεριλαμβάνω και τους αναρχικούς, αντιεξουσιαστές, αυτόνομους, κ.α., (οι αναρχικοί είναι η πιο γνήσια Αριστερά, όλοι οι άλλοι, μέχρι και οι σοσιαλδημοκράτες, είναι φράξιες των αναρχικών, αφού η Αριστερά ξεκίνησε πριν δύο αιώνες κυρίως ως αναρχική – διαμαρτυρία, αιτήματα, ταραχές, διαδηλώσεις – έφοδοι, ένοπλη βία), όσοι και όσες λοιπόν από την Αριστερά ελπίζουν και περιμένουν ταραχές, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, που δεν συμβαίνουν, θα πρέπει να λάβουν υπ΄ όψει τους ότι η καπιταλιστική) Κυριαρχία είναι ένα καθεστώς διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ο εφιάλτης και ο τρόμος του (καπιταλιστή) Κυρίου, του κάθε ιστορικού Κυρίου, είναι το ξέσπασμα εμφυλίου πολέμου, επανάστασης, οπότε το πρώτο και κομβικό μέλημά του είναι η αποτροπή αυτού του εμφυλίου – αυτή είναι η διαρκής προληπτική αντεπανάσταση. Πολλοί είναι οι τρόποι αλλά ο πιο βασικός είναι η επινόηση και ο έλεγχος του μέλλοντος, το μέλλον είναι καπαρωμένο από τον Κύριο για πολλές δεκαετίες. Ο δεύτερος είναι ο διαρκής, καθημερινός εκφοβισμός του Υποτελούς. Ώστε φοβάται ο Κύριος το θεριό και το θεριό τον Κύριο. Έτσι θα βαδίσουμε μέχρι να ακουστεί πολύ δυνατά το τρίξιμο των ρωγμών του καταρρέοντος οικοδομήματος του δυτικού πολιτισμού. Και είτε θα τον καταστρέψουμε και θα επιβιώσουμε και θα ζήσουμε είτε θα καταστραφούν και θα εξοντωθούν φύση και κοινωνίες.

πότε και πώς έφτασα στη θεωρία του ζωντανού (εμμενούς) κομμουνισμού

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η θεωρία του ζωντανού (εμμενούς) κομμουνισμού διαμορφώθηκε στην Αθήνα την τριετία 1988-1991, όταν κατέρρεε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Ήταν το αποτέλεσμα μιας δεκάχρονης διαδικασίας, κατά την οποία έθεσα στον εαυτό μου πολλά ερωτήματα στα οποία δεν μπορούσα να απαντήσω. Ο μόνος τρόπος να απαντηθούν ήταν η θεωρία του ζωντανού κομμουνισμού, τον οποίο μέχρι πριν δυο τρία χρόνια αποκαλούσα εμμενή, δηλαδή αυτόν που υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει. Κάποιος φίλος (ο Παντελής) μού επισήμανε ότι ο όρος ζωντανός είναι και πιο κατανοητός και πιο εύστοχος και τον υιοθέτησα. Κατόπιν, ένας άλλος φίλος πρότεινε και το ‘γλεντζέδικος’, που κι αυτόν τον υιοθέτησα και τον χρησιμο-ποιώ.

Continue reading

πρώτο σχόλιο για τον ‘Εβαγκελισμό τις Θεωτόκου’

Η ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων της περιόδου 2010-2030 που δεν θα συμπεριλάβει τον ‘Εβαγκελισμό τις Θεωτόκου’ θα είναι μια ελλιπής ανθολογία. Πρόκειται για αριστούργημα, θα μπορούσε κάποιος να γράψει μια μελέτη με πολλά κεφάλαια. Εάν έγραφα μια τέτοια μελέτη, στο πρώτο κεφάλαιο θα διάβαζα το κείμενο από γλωσσολογικής έποψης, παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Δύο είναι τα σημεία που προσέχω και μελετώ.

Continue reading

όταν το παρελθόν ελέγχει τους Υποτελείς και ο Κύριος αποικίζει το μέλλον

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο φίλος Δημήτρης Ζέρβας σε δύο σχόλιά του παρατηρεί και αναρωτιέται γιατί οι Υποτελείς δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους, γιατί δεν μπορούν να νικήσουν στον κοινωνικό πόλεμο. Μήπως ευθύνονται γι΄αυτό και κάποιοι που σκέφτονται και συνειδητοποιούν την όλη κατάσταση; Μήπως κάτι δεν κάνουμε καλά; Αυτά τα ερωτήματα θέτει και σε αυτά θα απαντήσω σήμερα, θα εκθέσω την άποψή μου.

ΟΣΟ περνάνε τα χρόνια, φίλες και φίλοι, αντιλαμβάνομαι ότι η ισχύς της Κυριαρχίας, η δύναμη να επιβάλει την θέλησή της,  είναι τεράστια. Πάνω από όλα, πάνω και από το κέρδος, αυτό που ενδιαφέρει τον Κύριο είναι η αποτροπή της κατάλυσης της Κυριαρχίας. Αυτό είναι το βασικό του μέλημα, με αυτό ξυπνάει, με αυτό κοιμάται, αυτό οργανώνει και συντονίζει όλη τη μέρα· η αποτροπή της κατάλυσης της Κυριαρχίας είναι η ίδια του η ύπαρξη. Κράτη, κατασταλτικοί μηχανισμοί, στρατοί, οργανώσεις, think tank, Πανεπιστήμια, εκπαίδευση, θρησκεία, μόδα, διατροφή, μετακίνηση, επικοινωνία, μουσική, Τέχνη, όλα μα όλα είναι οργανωμένα και συντονισμένα ακριβώς για να αποτραπεί η κατάλυση της Κυριαρχίας.

Continue reading

σκέψεις για τις πνευματικές επαναστάσεις των ανθρώπων, του Κυρίου και του Υποτελών

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ότι ζούμε τις απαρχές μιας παγκόσμιας πνευματικής επανάστασης, έχει αρχίσει από τη δεκαετία του ΄60, η οποία θα διαρκέσει πολλές δεκαετίες, ίσως και αιώνες. Η επανάσταση αυτή έχει πολλά κοινά σημεία με άλλες πνευματικές επαναστάσεις του παρελθόντος, έχει όμως δύο χαρακτηριστικά που την ξεχωρίζουν. Είναι η πρώτη που αφορά όλη την ανθρωπότητα, είναι η πρώτη παγκόσμια επανάσταση· οι φορείς αυτής της επανάστασης είναι η Υποτελής Ανθρωπότητα. Το υλικό της υπόβαθρο είναι αφενός η προϊούσα συρρίκνωση του καπιταλισμού και η αντίφαση μεταξύ τεράστιου πλούτου και επιβαλλόμενης σπάνης και ένδειας,  και αφετέρου το αδιέξοδο της δυτικής Κυριαρχίας (η αδυναμία εκπλήρωσης της επιθυμίας της αθανασίας, η αστοχία και αποτυχία της πλήρους και ολοκληρωτικής καθυπόταξης της φύσης).

ΓΙΑ να την μελετήσω και την κατανοήσω στρέφω το βλέμμα μου στις πνευματικές επαναστάσεις του παρελθόντος. Τις διακρίνω σε τρεις κατηγορίες, με γνώμονα τους φορείς της κάθε επανάστασης. Η πρώτη περιλαμβάνει αυτές που εκτυλίχθηκαν κατά την εποχή της ανθρωπογένεσης/κοινωνιογένεσης και της νεολιθικής εποχής, δηλαδή της προκυριαρχικής περιόδου, που καταλαμβάνει το 90% της διάρκειας της ζωής του ανθρώπινου είδους. Η δεύτερη περιλαμβάνει τις πνευματικές επαναστάσεις του (δυτικού) Κυρίου και οι τρίτη αυτές των (δυτικών) Υποτελών – προσθέτω τον χαρακτηρισμό ‘δυτικός’ γιατί αυτές γνωρίζω καλύτερα.

Continue reading

Κυριαρχία, ζωντανός κομμουνισμός, κοινωνικός πόλεμος και κοινωνικός πειραματισμός

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η ζωή, γράφει ο Ζορζ Κανγκιλέμ στο Το κανονικό και το παθολογικό, είναι ένας διαρκής, συνεχής πειραματισμός, είναι μια διαρκής επανεξέταση, κατάργηση, ακύρωση κανόνων και ταυτόχρονα μια διαρκής επινόηση νέων, με σκοπό άλλοτε την προσαρμογή σε νέα εμφανιζόμενα περιβάλλοντα κι άλλοτε στην διαμόρφωση αυτού του ίδιου του περιβάλλοντος. Έτσι, η ζωή είναι εγγενώς και εμμενώς κανονιστική: το κανονιστικό είναι το κανονικό.  Το μη κανονιστικό, η μη επανεξέταση και επινόηση κανόνων, είναι το παθολογικό.

ΑΝ και η φιλοσοφία του Κανγκιλέμ γονιμοποίησε τη σκέψη πολλών μαθητών του, και όχι μόνο,  κατά διαφόρους τρόπους, μου φαίνεται παράξενο η αδιαφορία τους προς την προβληματική του πειραματισμού της ζωής. Μπορεί να κάνω και λάθος, δεν ξέρω. Αναρωτιέμαι εάν η κοινωνική ζωή, και δεν περιορίζομαι μόνο στην περίοδο των δεκάδων χιλιάδων ετών όπου η κοινωνία αποτελείται από ολιγομελείς ομάδες, είναι συνέχεια της ζωής, οργανωμένη όμως σε άλλο επίπεδο, εάν η κοινωνική ζωή διατηρεί στοιχεία της ζωής, εάν δηλαδή το κανονικό είναι το κανονιστικό και στο επίπεδο της κοινωνικής ζωής, και απαντώ ότι είναι συνέχεια, ότι διατηρεί στοιχεία της ζωής. Η κοινωνική ζωή συνεχίζει αυτό που κάνει η ζωή: πειραματίζεται διαρκώς λόγω νέων δεδομένων, φυσικών και κοινωνικών, για να προσαρμοστεί σε ένα νέο περιβάλλον και, κατά συνέπεια, να διαμορφώσει ένα νέο, ιδιαίτερο περιβάλλον.

Continue reading