(θα) γίνονται ολοένα περισσότερα και φονικότερα ατυχήματα

η ταχύτητα είναι το πεπρωμένο της Δύσης

Πολ Βιριλιό (Speed and Politics)

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο τίτλος του σημερινού κειμένου συνοψίζει την κομβικότερη πρόβλεψη του Πολ Βιριλιό, του θεωρητικού της ταχύτητας και του ατυχήματος. Αυτή είναι η δουλειά των θεωρητικών, να κάνουν προβλέψεις. Τα ζητήματα με τα οποία ασχολήθηκε ο Βιριλιό ήταν πολλά, μεταξύ των οποίων και  κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του δυτικού πολιτισμού, όπως η σχέση μεταξύ ταχύτητας και ατυχήματος, αλλά και η γεωπολιτική-  να σας υπενθυμίσω την πρόβλεψή του ότι ο κεντρικός άξονας Βορρά-Νότου θα μετατεθεί στον άξονα, στη σύγκρουση Δύσης-Ανατολή, πρόβλεψη που επιβεβαιώθηκε με τον  πόλεμο στην Ουκρανία μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Υποστηρίζει λοιπόν ο Βιριλιό ότι τα ατυχήματα θα γίνονται ολοένα περισσότερα  και φονικότερα, ότι δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά, είναι αδύνατον. Και όχι μόνο αυτό: εάν ο πολιτισμός μας καταρρεύσει, θα καταρρεύσει με την ταχύτητα που χρησιμοποιεί, ταχέως ή και ταχύτατα. Και έστρεψε το ενδιαφέρον του στη έννοια του ξαφνικού και του ακαριαίου.

Continue reading

σύντομη εισαγωγή στη θαυματολογία: τα θαύματα είναι πολύ περισσότερα από τα ατυχήματα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ το ατύχημα είναι ένα αρνητικό θαύμα, το θαύμα είναι θετικό ατύχημα. Το ατύχημα είναι αρνητικό θαύμα διότι δεν ενισχύει τη ζωή – το θαύμα είναι θετικό ατύχημα γιατί την ενισχύει. Κριτήριο λοιπόν του εάν ένα συμβάν είναι ατύχημα ή θαύμα είναι η ενίσχυση της ζωής. Το ατύχημα και το θαύμα είναι οι υλικές μορφές της έκπληξης, του μη αναμενόμενου, του απροσδόκητου. Δεν χρειάζεται να παραπέμψω σε ατυχήματα – τα ζούμε και τα βλέπουμε και τ΄ακούμε καθημερινά. Εκείνο που με απασχολεί είναι γιατί δεν ζούμε, δεν βλέπουμε και δεν ακούμε θαύματα. Δεν υπάρχουν; Μήπως είναι τόσα πολλά που δεν μπορούμε να τα δούμε; Μου φαίνεται πως η ήρθε η ώρα να εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας στο θαύμα – και έτσι να ξαναδούμε από άλλη οπτική γωνία, πέραν της αριστοτελικής, το ατύχημα. Παραθέτω έξι θαύματα και τα σχολιάζω: το νερό,  τα αμινοξέα, η ζωή, ο θάνατος, ο άνθρωπος, η τέχνη. Δεν είναι θαύματα; Ασφαλώς και είναι – εκθέτω ευθύς αμέσως την επιχειρηματολογία μου και καταλήγω: ζούμε μέσα σε ένα αέναο, διαρκές θαύμα με, συγκριτικά,  ελάχιστα ατυχήματα, εκ των οποίων τα περισσότερα συμβαίνουν στην ανθρώπινη κοινωνία. 

Continue reading