από 2,5% ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στις επόμενες εθνικές εκλογές (Ιουνιος 2027);

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ μπούμε σήμερα στο μυαλό των βουλευτών και εξωκοινοβουλευτικών στελεχών, πρώην βουλευτών, που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και συγκρότησαν ένα νέο κόμμα, για να δούμε πώς σκέφτονται, τι σχεδιάζουν και τι προσδοκούν. Θα αναρωτηθείτε βέβαια εάν μπορούμε να μπούμε –  και βέβαια μπορούμε! Επέλεξαν τον τίτλο ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και έμβλημα ένα αφηρημένο σχήμα ανθρώπου που εκτείνει το πόδι του προς τα μπροστά, το δεξιό μάλλον, για να περπατήσει, μάλλον για να διαδηλώσει. Είχε προταθεί ένας άλλος τίτλος, ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ, οπότε βρέθηκαν αντιμέτωποι με το δίλημμα, “μπροστά” ή “νέα”; Επιλέχθηκε το “νέα”: γιατί, φίλες και φίλοι; Η επιλογή αυτή δεν μας λέει πολλά για το πώς σκέφτονται, τι σχεδιάζουν και το προσδοκούν; Πολλά! Το “μπροστά” ενσωματώθηκε στο έμβλημα, στο προτεινόμενο πόδι και στην υπόσχεση των αγώνων με μπροστάρισσα την ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Continue reading

πώς διαλύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, πώς θα διαλυθεί το ΚΚΕ

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΡΙΝ πολλά χρόνια, δεν θυμάμαι πότε, πιθανόν κάποιες φίλες και φίλοι να το θυμούνται,  είχα διατυπώσει την εικασία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί κατά τη πενταετία 2020-2025 ενώ το ΚΚΕ κατά τη δεκαετία 2025-2035. Θα μπορούσαμε να παρατείνουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ και να αναβάλουμε το οριστικό και αμετάκλητο τέλος του στις εθνικές εκλογές του 2027 – αν βέβαια υπάρχει μέχρι τότε. Το πρώτο σκέλος της υπόθεσης  επιβεβαιώνεται· όσο για το δεύτερο, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να περιμένουμε, την υγειά μας να ΄χουμε και το κουράγιο να αντέξουμε τις βρισιές και τις προσβολές των ΚΚέδων, όπως αντέξαμε τις λοιδωρίες και τους εξευτελισμούς των Συριζαίων. Εκείνο που απομένει είναι να εξηγήσω πώς σκέφτηκα και υπέθεσα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί κατά την πενταετία 2020-2025 και πώς σκέφτομαι και υποθέτω ότι το ΚΚΕ θα διαλυθεί κατά τη δεκαετία 2025-2035. Αφού λοιπόν το πρώτο σκέλος της υπόθεσης επιβεβαιώθηκε, θα στρέψουμε το βλέμμα μας και την προσοχή μας στα επόμενα χρόνια στο ΚΚΕ και θα υποστηρίξουμε ότι η κομβική αντίφαση που χαρακτηρίζει αυτό το κόμμα θα το καταδικάσει, όταν συντρέξουν οι συνθήκες, σε αποχώρηση από την πολιτική σκηνή, από την ιστορία, την αέναη, άλλοτε ζωοποιό και άλλοτε ολέθρια κοινωνική αλλαγή.

Continue reading

ο κρυφοφασίστας κύριος Κασσελάκης: η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) είναι ΑΡΡΩΣΤΗ, τελεία και παύλα!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ μπορώ να κρύψω τη χαρά μου που διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Αριστερά του μέλλοντος, έχω υποστηρίξει, είτε θα διαλύσει την υπάρχουσα ιστορική Αριστερά, κόμματα και οργανώσεις, μικρές και μικροσκοπικές, του κυβερνητισμού και της ένοπλης βίας, μαοϊκές και τροτσκιστικές, είτε θα προκύψει αφού εξαφανιστεί η κουρελού της Αριστεράς. Αντιλαμβάνομαι τώρα ότι το δεύτερο θα συμβεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται, μένει το διαμάντι που λέγεται ΚΚΕ. Το διαμάντι είναι πολύ σκληρό, δεν χαράσσεται από κανένα άλλο υλικό, μόνο με διαμάντι, αλλά είναι πολύ εύθρυπτο: ένα ελαφρύ χτύπημα με σφυράκι και γίνεται χίλια δυο κομμάτια: αυτό είναι το μέλλον του ΚΚΕ –  απομένει να δούμε ποιο θα είναι το χτύπημα (της ιστορίας και του κοινωνικού πολέμου).

Η Αριστερά του μέλλοντος  δεν θα θέτει όρια, περιορισμούς και προϋποθέσεις στην ελευθερία σκέψης και έκφρασης, θα ταυτίζει δηλαδή τα μέσα και τον σκοπό. Η διαφωνία είναι ιερή και ο διαφωνών ιερό και απαραβίαστο πρόσωπο: σε ένα σύμπαν, σε μια φύση, σε μια κοινωνία διαρκούς αλλαγής και μετασχηματισμού αυτά που μπορείς να δεις εσύ, εγώ μπορεί να μην τα βλέπω και μάλλον δεν τα βλέπω –  ή το αντίστροφο, εννοείται. Οφείλω λοιπόν να ακούσω με τη δέουσα προσοχή αυτό που είδες, που σκέφτηκες δηλαδή, τη γνώμη σου. Απόλυτη ελευθερία στη σκέψη και στην έκφραση.

Continue reading

οι εφιάλτες και οι στρατηγικές των ηγετικών ομάδων της Αριστεράς

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΓΙΑ να λειτουργήσει η κοινοβουλευτική δημοκρατία στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες απαιτείται η ύπαρξη δύο συμπληρωματικά ανταγωνιστικών κομμάτων ή συνασπισμών κομμάτων, μιας και εκφράζουν διαφορετικές στρατηγικές της άρχουσας τάξης που αφορούν τις μορφές και το εύρος των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών παραχωρήσεων προς τους υποτελείς ώστε να αποτραπεί η όξυνση του κοινωνικού πολέμου. Η δημοκρατία στην Αμερική (ΗΠΑ) και στην Αγγλία είναι το αξεπέραστο πρότυπο. Τα θεμέλια της αστικής δημοκρατίας έχουν χτιστεί σε συγκρουσιακή βάση –  η σύγκρουση όμως αυτή δεν είναι ασυμφιλίωτη, το χάσμα δεν είναι αγεφύρωτο, αβυσσαλέο. Όταν το απαιτήσουν οι καιροί, θα υπάρξει αγαστή συνεργασία. Πότε θα το απαιτήσουν οι καιροί; Όταν εμφανιστούν οι πρώτες ενδείξεις μιας ασυμφιλίωτης σύγκρουσης σε όλα τα πεδία και σε όλα τα επίπεδα, όταν δηλαδή οξυνθεί ο κοινωνικός πόλεμος μεταξύ των ισχυρών δρώντων, της άρχουσας τάξης και των υποτελών. Εάν η σύγκρουση περιοριστεί εντός των κοινοβουλευτικών πολιτικών πλαισίων, τότε δεν θα υπάρξει πρόβλημα: το κράτος θα ανεχτεί την πολιτική εναλλαγή, παρακολουθώντας με άγρυπνο μάτι τις κινήσεις του αντιπάλου. Εάν η σύγκρουση υπερβεί τα κοινοβουλευτικά όρια της πολιτικής ευπρέπειας, τότε έρχονται στο προσκήνιο παροπλισμένοι τρόποι αντιμετώπισης του κινδύνου: απαγόρευση της λειτουργίας και διάλυση της οργάνωσης των ανυπάκουων υπηκόων, κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, πρόκριση της βίας και της καταστολής (φασισμός, ναζισμός).

Continue reading

σύγκριση των προσώπων του Στέφανου Κασσελάκη και του Στέφανου Τζουμάκα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ πρόσωπό μας, και το βλέμμα μας,  καταγράφει το παρελθόν μας και τα συναισθήματά μας. Κι αφού το παρελθόν μας και τα συναισθήματά μας, όχι όμως οι σκέψεις μας και οι προθέσεις μας, είναι γραμμένα στο πρόσωπό μας, το ανθρώπινο πρόσωπο είναι κείμενο, το οποίο μπορούμε να το διαβάσουμε. Κι άλλες πληροφορίες μπορούμε να αντλήσουμε: την κοινωνική καταγωγή, το οικονομικό και το μορφωτικό επίπεδο, το επάγγελμα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Μερικές φορές η ανάγνωση είναι πολύ εύκολη: όταν θα συναντήσουμε ένα φίλο, μια φίλη, θα αντιληφθούμε αμέσως, εάν τον απασχολεί κάτι ή εάν είναι ξένοιαστος, εάν είναι λυπημένος ή χαρούμενος.  Εξ ου και η Φυσιογνωμική. Η ανάγνωση αυτή είναι υποσυνείδητη: όλοι και όλες διαβάζουμε το πρόσωπο του άλλου αλλά δεν συνειδητοποιούμε ούτε την ανάγνωση ούτε τις πληροφορίες που αντλούμε –  εκτός εάν είναι κραυγαλέα φανερές. Οι ζωγράφοι και οι γλύπτες, οι φωτογράφοι και οι σκηνοθέτες ξέρουν να διαβάζουν και να αναπαριστούν σε ένα δεύτερο επίπεδο τα συναισθήματα του προσώπου. Το φωτογραφικό πορτραίτο ενός ανθρώπου το διαβάζουμε. Θυμάστε τον τρόμο στο πρόσωπο του μικρού γυμνού κοριτσιού στο Βιετνάμ που τρέχει ενώ πέφτουν βροχή οι βόμβες ναπάλμ; Τον τρόμο του αλόγου στη “Γκουέρνικα” του Πικάσο; Ο Δαρβίνος έχει γράψει πολλά και άκρως ενδιαφέροντα για αυτό το ζήτημα (Η έκφραση των συγκινήσεων στα ζώα και στον άνθρωπο, εκδ. ΠΕΚ, μετ. Λιγκοβανλή Κατερίνα). Να ένας κατάλογος των συναισθημάτων με τα οποία καταπιάνεται: οδύνη και δάκρυσμα, δυσθυμία, ανησυχία, θλίψη, κατήφεια, απελπισία, χαρά, ευθυμία, αγάπη, τρυφερά συναισθήματα, ευσέβεια, κακή διάθεση και κατσούφιασμα, αποφασιστικότητα, μίσος και οργή, απαξίωση, περιφρόνηση, αηδία, ενοχή, υπεροψία, αδυναμία, υπομονή, επιβεβαίωση και άρνηση, έκπληξη, κατάπληξη, φόβος, τρόμος, ντροπή, σεμνότητα και ερυθρίαση.

Continue reading

ο Αλέξης Τσίπρας και η ανείπωτη ηδονή της παραίτησης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η 26η Ιουνίου, η μέρα μετά τις δεύτερες εκλογές, ήταν μία από τις ωραιότερες, τις πιο ευχάριστες στιγμές της ζωής του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν η μέρα που ανακοίνωσε την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η παραίτηση ήταν μια καθ΄ όλα σοφή κίνηση. Τον είδα και τον άκουσα: έλαμπε από χαρά και ανακούφιση. Την ευχαρίστηση και την ηδονή που ένιωσε εκείνες τις στιγμές δεν θα μπορούσε να τις εκφράσει με λόγια, θα ήταν περιττό άλλωστε. Είναι η ανακούφιση και η  χαρά που νιώθει, που θα νιώσει κάποιος, κάποια μετά από μια πολύ δυσάρεστη, ακόμα και ανυπόφορη, κατάσταση που βιώνει και περιμένει να τελειώσει ή να βάλει ο ίδιος ένα τέλος: όταν τελειώνει το σχολείο και καίει τα βιβλία, όταν φεύγει από ένα δεσμό που δεν τραβάει και περιμένει πότε να έρθει η ώρα του χωρισμού, όταν τελειώνει η στρατιωτική θητεία, όταν αποφυλακίζεται, όταν παίρνει διαζύγιο, όταν αφήνει μια δουλειά που τον τσακίζει, όταν εγκαταλείπει την κομματική οργάνωση που τον επιτηρεί και του ελέγχει τη ζωή, όταν διαλύει έναν φιλικό δεσμό που έχει γίνει ανυπόφορος. Ο Α. Τσίπρας θα ήθελε να παραιτούνταν στις 22 Μαΐου, την επομένη των πρώτων εκλογών, αλλά το ανέβαλε, δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς,  για την επομένη των δεύτερων εκλογών, στις 26 Ιουνίου. Την απόφαση την πήρε το βράδυ της 21ης Μαΐου, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εκλογών. Απλά περίμενε να έρθει η 26η Ιουνίου, η ώρα και η μέρα της ανείπωτης ηδονής και ευχαρίστησης που χαρίζει η ανακούφιση, η απαλλαγή.

Continue reading

πώς σκέφτηκε το επιτελείο της ΝΔ (και νίκησε) και πώς του ΣΥΡΙΖΑ (και ηττήθηκε)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΩΡΑ που καταλάγιασε η καταιγίδα –  άρχισε με τις εκλογές της 21ης Μαΐου και τελείωσε με την παραίτηση του Α. Τσίπρα – το πρώτο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να σκεφτούμε πώς σκέφτηκαν οι αντίπαλοι, τα επιτελεία της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, τι προσδοκούσαν, κατά συνέπεια, τι προέβλεψαν. Η προσδοκία όμως δεν είναι πάντα ταυτόσημη με την πρόβλεψη: ένας ουδέτερος παρατηρητής προβλέπει χωρίς να προσδοκά, εάν βασίζεται σε δεδομένα της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Όταν οι προβλέψεις αδιαφορούν για αυτή την πραγματικότητα, τότε την πρόβλεψη την καθορίζουν η προσδοκία και η επιθυμία, με οδυνηρές συχνά συνέπειες. Αυτό υποστήριξε στη δριμεία κριτική που άσκησε στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο στο επιτελείο του, ο Διονύσης Τεμπονέρας: “Πέρα όμως από τα αίτια της ήττας, αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο, είναι γιατί δεν προβλέψαμε το αποτέλεσμα των εκλογών, της 21ης Μαΐου. Ίσως αυτή να είναι και η βασική αιτία της ήττας.” Θα τονίσω για άλλη μια φορά ότι, όταν δύο αντίπαλοι στην πολιτική, που είναι πόλεμος, κάνουν προβλέψεις, αυτός που αποτυγχάνει πρέπει να σκεφτεί και πώς σκέφτηκε και απέτυχε και πώς σκέφτηκε ο αντίπαλος και επιβεβαιώθηκε.

Continue reading

νικοπάθεια και ηττολατρία της αγωνιστικής Αριστεράς

Για όλα φταίει το γκαζόν (Gazon Maudit)

(γαλλική κωμωδία – σχόλιο σχετικά με το ξεπέρασμα των καθημερινών εμπειριών, να τη δείτε, εάν δεν την έχετε δει)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Το πολιτικό φάσμα της Αριστεράς, συμπεριλαμβάνω και τους αναρχικούς όλων των τάσεων,  έχει πολωθεί σε δύο κόσμους: στην Αριστερά που όχι μόνο έχει αποδεχτεί την ήττα αλλά και που δεν πιστεύει ότι θα μπορέσει νικήσει τον αντίπαλο (το κεφάλαιο, το κράτος, την καπιταλιστική κυριαρχία και ο,τιδήποτε άλλο) –  ας την ονομάσουμε ρεαλιστική Αριστερά –  και στην Αριστερά που πιστεύει ότι θα μπορέσει μια μέρα να τον νικήσει είτε έχει αποδεχτεί την ήττα είτε όχι –  ας την ονομάσουμε νικοπαθή αγωνιστική Αριστερά. Η αποδοχή της ήττας από την ρεαλιστική Αριστερά και η αποδοχή της αδυναμίας για υπερίσχυση δεν είναι ηττοπάθεια, είναι ρεαλιστική αναγνώριση της κατάστασης: ο αντίπαλος είναι πιο ισχυρός και για να τον νικήσουμε πρέπει να γίνουμε εμείς πιο ισχυροί, αυτό όμως είναι ανέφικτο. Είναι ανέφικτη δηλαδή μια οργάνωση των υποτελών που θα είναι ισχυρότερη της οργάνωσης του κράτους. Εάν σε κάθε οργάνωση εμφανίζεται μια ηγετική ομάδα, μια μικροσκοπική άρχουσα τάξη, δεν θα εμφανιστεί και στη δική μας οργάνωση αυτή η ηγετική ομάδα; Το αδιέξοδο της ρεαλιστικής Αριστεράς εκφράζεται με πολλούς τρόπους- άλλοτε με παραίτηση και άλλοτε με φυγή, όπως είναι η αποχή από τις εκλογές. Το ευχάριστο είναι ότι η ρεαλιστική Αριστερά έχει εντοπίσει μια διέξοδο. Θα δούμε ποιο είναι.

Continue reading

μια ευφυέστατη απόπειρα μαντρώματος των φυγάδων της αποχής από τις εκλογές

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΤΟΝ ιστότοπο Αυτολεξεί διάβασα κείμενο της Ιωάννας Μαρίας Μαραβελίδη με τίτλο “Η αποχή στο προσκήνιο: τι σημαίνει η αναγνώρισή της”. Η συντάκτρια του κειμένου προτείνει το κοινωνικο σώμα να βγει στους δρόμους, να διαδηλώσει και να απαιτήσει, να διεκδικήσει την παρακάτω  πολιτειακή μεταρρύθμιση: αφού ο υπολογισμός των ποσοστών των κομμάτων που συμμετέχουν στις εκλογές να γίνεται με βάση τους εγγεγραμμένους και όχι τους ψηφίσαντες,  η κατανομή των εδρών να περιλαμβάνει και την αποχή, που είναι πάντα η συνήθης “νικήτρια” (τα εισαγωγικά της συντάκτριας). Έτσι, ένα κόμμα που παίρνει 33,5% με βάση τους ψηφίσαντες να υπολογίζεται ως 18,5% με βάση τους εγγεγραμμένους και, κατά συνέπεια, να καταλαμβάνει και τον αντίστοιχο αριθμό εδρών. Και επειδή η αποχή υπολογίζεται με βάση τους εγγεγραμμένους, εάν είναι 42%, να παίρνει το 42% των εδρών. Τι θα γίνονται αυτές οι έδρες, ποιοι θα κάθονται στα τα έδρανα της Βουλής; Δεν θα κάθεται κανένας και καμμία, θα είναι μάλλον κενά, προτείνει η συντάκτρια. Εάν αύριο, μεθαύριο χτυπήσει 52% η αποχή, στο 52% των εδράνων δεν θα κάθεται κανείς και καμία, θα είναι μάλλον κενά, άδεια.

Continue reading

η πανδημία covid 19 έθαψε την νεκροζώντανη ιστορική Αριστερά

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η πανδημία COVID 19 και το εμβόλιο βρήκαν την νεκροζώνταντη ιστορική Αριστερά παντελώς απροετοίμαστη και παντελώς ανεπαρκή. Ζούσαμε τις τελευταίες μέρες της, η πανδημία όμως την έθαψε. Είμαστε μάρτυρες της τελετής της κηδείας της, δεν ακούμε όμως ούτε  θρήνους και οιμωγές, ως είθισται σε αυτές τις περιστάσεις, ούτε γλέντια και χορούς, όπως συνήθιζαν, και συνηθίζουν,  άλλες κοινωνίες. Η κηδεία πήρε τη μορφή της προσέλευσης των αριστερών στα νοσοκομεία να εμβολιαστούν.

ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ την επιλογή και την κατονοούμε. Φόβος μην πεθάνουμε, ανησυχία μη χάσουμε τη δουλειά μας– ως κρατικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, και όχι μόνο. Δεν μπορούμε όμως να μην την σχολιάσουμε. Είναι και υποχρέωση και δικαίωμα. Αυτό που με απασχολεί είναι η ανεπάρκεια της Αριστεράς. Είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί; Όχι, κατά κανένα τρόπο. Η Αριστερά θάφτηκε, αιωνία της η μνήμη! Από και πέρα θα ζήσουμε χωρίς Αριστερά –  και ευχάριστο και πολύ δυσάρεστο.

Continue reading