Προβληματουργική

There are 16 posts filed in Προβληματουργική (this is page 2 of 2).

κοινωνικά ιατρεία αλληλεγγύης, ανταλλακτικά παζάρια, αποεμπορευματοποίηση, διεύρυνση του κομμουνισμού

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε την καπιταλιστική ανάπτυξη, ούτε την κομμουνιστική επανάσταση για να επιλυθούν πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Και δεν μας επιτρέπεται να πιστεύουμε τις υποσχέσεις των υπηρετών πολιτικών του Κυρίου ημών καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος ότι θα λύσουν τα προβλήματα. Αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, και δεν είναι λίγα, τώρα, σήμερα, από μας τους ίδιους και τις ίδιες, αποτρέπουμε την καπιταλιστική ανάπτυξη, οξύνουμε τη κρίση του κεφαλαίου και του Κράτους, βαθαίνουμε την ύφεση, ξεπερνάμε μερικώς και αποσπασματικά τη δική μας κρίση, τη κρίση της εργασίας, τη κρίση των υποτελών Παραγωγών.

Φίλες και φίλοι, δεν υπάρχουν προσωπικά προβλήματα, υπάρχουν μόνο κοινωνικά προβλήματα. Τα προσωπικά προβλήματα είναι τα κοινωνικά προβλήματα όπως τα βιώνουμε εμείς, κι αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ‘προσωπικό πρόβλημα’ που η λύση του να εναπόκειται στην βούλησή μας να το αντιμετωπίσουμε. Ακόμα και τα υπαρξιακά: το άγχος του θανάτου δεν αντιμετωπίζεται διαβάζοντας βιβλία αλλά δημιουργώντας σχέσεις ελευθερίας και ισότητας, δηλαδή εξάρτησης και αλληλεγγύης.

Ουδέποτε άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία, φίλες και φίλοι, αντιμετώπιζε η ανθρωπότητα (ως σύνολο κοινωνικών σχηματισμών) τόσα πολλά προβλήματα όσο σήμερα. Κάθε πρόβλημα που δεν επιλύεται γεννά άλλα προβλήματα, κι αυτά άλλα, κοκ. Υπάρχει μια γενεαλογική σχέση μεταξύ των κοινωνικών προβλημάτων: η ανεργία γεννάει κατάθλιψη, η κατάθλιψη  ψυχοφάρμακα, τα ψυχοφάρμακα εξάρτηση και εξαθλίωση, κι όλα αυτά απόγνωση, και να η αυτοκτονία. Αντί να μας εξοντώσει ο Κύριος, μας ωθεί στην αυτοεξόντωση. Η μη επίλυση των προβλημάτων οδηγεί στην καταστροφή της ζωής και της κοινωνίας, στον βιολογικό και κοινωνικό θάνατο.

Οι υπηρέτες του Κυρίου, οι πολιτικοί, είναι προβληματουργοί, η δουλειά τους είναι όχι να επιλύουν προβλήματα αλλά να τα δημιουργούν, να τα διαιωνίζουν, να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποτρέπουν την επίλυσή τους ή να τα διαχειρίζονται με γνώμονα την ενίσχυση της Κυριαρχίας τους, της Ισχύος τους. Χωρίς προβλήματα δεν μπορεί να υπάρξει ο Κύριος και τα τσιράκια του: όσο υπάρχουν προβλήματα, μπορεί να εμφανίζεται ως σωτήρας, ως προστάτης, ως νταβατζής – δεν υπάρχει σωτήρας που να μην είναι νταβατζής – ο οποίος μάλιστα θυσιάζεται κιόλας για μας!

Continue reading →

υπάρχει το ενδεχόμενο να εγκαταλειφθεί η Αθήνα μέσα σε λίγες μέρες;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

επανέρχομαι στο ζήτημα της φυγής διότι, όπως αντιλαμβάνεστε, μας απασχολεί καθημερινά και θα μας απασχολήσει ακόμα πιο συχνά και ακόμα πιο έντονα στο μέλλον. Η φυγή και η πάλη είναι ίδιον της ύπαρξης και της ζωής, όπως η συνεργασία και η σύγκρουση, όπως η δημιουργία και η καταστροφή. Αυτά τα τρία δίπολα συγκροτούν την ύπαρξη και τη ζωή σε όλες τους τις εκφάνσεις, από το σύμπαν μέχρι την ατομική μας ύπαρξη και αυτός είναι ο λόγος που η Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών εστιάζει την προσοχή της σε αυτά.

Φεύγουμε, απουσιάζουμε θα έλεγα, καθημερινά, ατομικά, συλλογικά, συνεχώς. Ο πολύς ύπνος είναι μια μορφή φυγής από μια κοινωνικοπροσωπική πραγματικότητα που δεν είναι και πολύ ευχάριστη αλλά δεν είναι ο μόνος:  η ηρωίνη και άλλα νόμιμα και παράνομα παυσίπονα και ευφορικά, η μαστούρα του χασισιού, η κοπάνα από τη δουλείά και το σχολείο, οι διακοπές, η εκδρομή, η ονειροπόληση, η αφηρημάδα, το χάσιμο (υπαρξιακό κενό ολίγων δευτερολέπτων ή κλασμάτων δευτερολέπτου), το ιερό (φυγή από το άτομο και ενότητα με την κοινότητα και τη φύση), η τρέλα,   όλα αυτά και πολλά άλλα είναι τρόποι φυγής.  Ευχάριστοι, δυσάρεστοι, λιγότερο ή περισσότερο οδυνηροί. Πάνω από όλα αναγκαίοι.

Η φυγή όμως παρατηρείται και σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Εάν εκτιμήσεις ότι δεν μπορείς να δώσεις μια μάχη, φεύγεις. Όπως τα ζώα. Εάν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση, φεύγεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο. Εάν κατοικείς κοντά σε πυρηνικό εργοστάσιο που έχει καταστραφεί, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φύγεις. Εάν δεν βρίσκεις φαγητό και δουλειά στον τόπο σου, θα φύγεις και θα πας εκεί που υπάρχει.

Και μετά από αυτά, θέτω το ερώτημα που με απασχολεί: μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι κάτοικοι της Αθήνας-Αττικής να εγκαταλείψουν μαζικά την πόλη τους μέσα σε λίγες μέρες και να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορέσουν; Απαντώ κατηγορηματικότατα: ΟΧΙ.

Continue reading →

αρχαία ελληνικά στο δημοτικό; η φιλία στο Facebοok

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Μετά από προτροπή ενός καλού φίλου, που του έχω εμπιστοσύνη, έκανα εγγραφή στο Facebook. Προσωπικά δεν με βοηθάει σε τίποτα και δεν πολυασχολούμαι. Κάνω καμιά βόλτα, ακούω κάνα τραγουδάκι, τίποτα παραπάνω. Χτές έπεσα σε μια ανάρτηση (ανάρτηση το λένε;) ενός από τους φίλους μου, τους 31. Γνωρίζω 7 από αυτούς και αυτές. Οι άλλοι μου είναι παντελώς άγνωστοι. (Κάποιος έχει 4.οοο φίλους και βάλε!). Ο Γεώργιος Τσακιράκης, δεν τον γνωρίζω, είναι μέλος (ένας από τους 5.001) μιας κίνησης που απαιτεί την ένταξη της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. Έκανα δυο σχόλια, το ένα μετά το άλλο. Να το πρώτο:

Αίσχος! Απαράδεκτο! Πόσο ακόμα θα στερήσετε από τα παιδιά το παιχνίδι; Πόσο ακόμα πιο πολύ θα τα φυλακίσετε και θα τα βασανίσετε;

Και το δεύτερο, καπάκι:

Εσύ, Γεώργιε Τσακιράκη, γνωρίζεις Αρχαία Ελληνικά; Εγώ, γνωρίζω, είμαι οικοδόμος, καλουπατζής.

Και η απάντηση από τον Γεώργιο Τσακιράκη.

Καλέ μου Θανάση, ηρέμησε. Δεν ξέρω βέβαια τα πραγματικά ελατήρια αυτής της, σχεδόν προσωπικής και σχεδόν υβριστικής, επίθεσης αλλά έχεις την αγάπη μου. Τυχαίνει να έχεις απέναντί σου έναν καθηγητή της κλασικής λογοτεχνίας και, ταυτόχρονα, λ…άτρη της νέας ελληνικής γλώσσας την οποία με σεβασμό και πάντα υπηρετεί. Την πρώτη μου βέβαια ιδιότητα (του κλασικού φιλόλογου) δεν την ήξερες. Τη μαθαίνεις τώρα. Πώς είναι λοπόν δυνατό να κατηγορείς ευθέως κάποιον-που ποτέ δεν ήξερες το επάγγελμά του- για άγνοια και επιπλέον να κομπάζεις για προσωπική σου γνώση (την οποία άλλωστε δεν πρόκειται-στο βαθμό που υπάρχει-να στην αμφισβητήσω); Εγώ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ και μάλιστα σε άγνωστό μου-επαγγελματικά και ανθρώπινα- “ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΚΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ”. Παραλίγο να μου πεις και “ρε”. Αντιλαμβάνεσαι πως κάνεις κάποιο λάθος; Χαίρομαι πολύ που είσαι ό,τι είσαι και ό,τι κάνεις. ΧΡΗΣΙΜΟΤΑΤΑ ΟΛΑ. Χρησιμότατος όμως και ο σεβασμός και η σύνεση μπροστά στο άγνωστο. ‘Εν οίδα ότι ουδέν οίδα”. Τον ξέχασες τον Σωκράτη; Αρχαία Ελληνικά είναι. Με μήνυμα. Μην επαίρεσαι. Να συζητάς. Για τις υπόλοιπες θέσεις σου θα σου πω αύριο. Συνηθίζω να σκέφτομαι πριν μιλήσω.

Απαντώ:

Continue reading →

τα προβλήματα είναι βλήματα (στα χέρια του Κυρίου);

Η λέξη πρόβλημα είναι από τις πιο γνωστές διεθνώς, ίσως η πιο γνωστή, ελληνική λέξη. Την προφέρουν και τη γράφουν δισεκατομμύρια ομιλητών της αγγλική (problem), της γαλλικής (problème), της γερμανικής (Problem), της ιταλικής (problemo), της ισπανικής, της πορτογαλικής και πολλών άλλων,  (ινδο-)ευρωπαϊκών και μη, γλωσσών με την ίδια ακριβώς σημασία: πρόβλημα είναι μια δυσκολία, μια δυσχέρεια που αντιμετωπίζουμε. Υπάρχουν τα μαθηματικά προβλήματα αλλά κι αυτά που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Η ανεργία είναι πρόβλημα, κοινωνικό, και υπάρχουν κι άλλα πολλά, παγκοσμίων πια διαστάσεων. H ανεργία είναι ένα πρόβλημα διότι δυσκολευόμαστε να βρούμε μια λύση σε αυτό. Αυτός που έχει κάποιο πρόβλημα, ο άνεργος ή όλη η ανθρωπότητα, υποφέρει λόγω της δυσκολίας να βρει μια λύση σε αυτό το πρόβλημα. Μπορούμε να σταματήσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη; Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής; Μπορώ να βρω να εργασία; Μπορώ να κόψω το τσιγάρο; Θα θεραπευθώ από τον καρκίνο; Θα μπορέσω να ξεπληρώσω το στεγαστικό; Θα καταφέρει ο γιος μου, η κόρη μου, να αποτοξινωθεί και να κόψει τη πρέζα;

Όπου υπάρχει πρόβλημα, εκεί υπάρχει ταλαιπωρία, άγχος, απόγνωση, απελπισία, πόνος, αδιέξοδα, δυστυχία, συμφορά. Όπου υπάρχει πρόβλημα, εκεί υπάρχουν πληγές: η πληγή της ανεργίας, η πληγή των ναρκωτικών, η πληγή των τροχαίων δυστυχημάτων κι άλλες πολλές. Κάθε πρόβλημα είναι και μια πληγή, μια πληγή στο σώμα της φύσης και της κοινωνίας. Και είναι βέβαιο, εν όψει της κοινωνικής και φυσικής Αποκάλυψης, ότι ουδέποτε στο παρελθόν το σώμα της φύσης και των κοινωνιών ήταν γεμάτο με τόσες πληγές όσο στις μέρες μας. Είναι επίσης βέβαιο ότι αύριο θα γίνουν περισσότερες: κάθε πρόβλημα που δεν επιλύεται προκαλεί άλλα προβλήματα. Κάθε πρόβλημα είναι μια προβληματογόνος κατάσταση, κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που πολλοί υποστηρίζουν ότι η Αποκάλυψη δεν θα αργήσει.

Εάν δεν το έχετε ήδη επισημάνει, καιρός είναι να εστιάσουμε την προσοχή μας στη ίδια τη λέξη και στην ιστορία της. Παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, μεγαλύτερο από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Το αντικείμενο λοιπόν του σημερινού μας σημειώματος θα είναι η σημασιολογική εξέλιξη της λέξης πρόβλημα. Πότε πλάσθηκε, πότε χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά; Ποια ήταν η αρχική της σημασία;

Continue reading →

ο εφιάλτης του Κυρίου υπουργού Εργασίας

Κατά τη συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για το «2010-Έτος Φτώχειας» (14/01/10) ο υπουργός εργασίας Κύριος Ανδρέας Λοβέρδος δήλωσε ότι, αν είναι ορθές οι εκτιμήσεις του υπουργείου, τότε θα προσεγγίσουμε το ένα εκατομμύριο ανέργους και μπορεί στο τέλος του 2010 να έχουμε “ισπανικού τύπου ανεργία, με ποσοστό 20% έως 21%” (Ελευθεροτυπία, 15/01/10). Δεν νομίζω να έχει νόημα να εμπλακούμε σε μια συζήτηση κατά πόσο είναι ορθές ή όχι οι εκτιμήσεις του υπουργείου και του υπουργού, που τις προσυπογράφει. Στο τέλος του 2010 θα δούμε εάν ήταν ορθές ή όχι. Εάν αποδειχτούν ορθές, οφείλουμε να τους συγχαρούμε. Τι θα κάνουμε όμως εάν αποδειχτούν λαθεμένες; Δεν ξεχνάμε, στο τέλος του 2010 θα επανέλθουμε επί του θέματος.

Οφείλουμε λοιπόν να αφήσουμε, προς το παρόν,  κατά μέρος τις προβλέψεις και τις πιθανολογίες και να στραφούμε προς τις ακλόνητες βεβαιότητες που προκύπτουν από τις δηλώσεις του Κυρίου Υπουργού. Η πρώτη από αυτές προκύπτει ως απάντηση στο ερώτημα εάν ο (οποιοσδήποτε) υπουργός, το (οποιοδήποτε)  υπουργείο και η (οποιαδήποτε) κυβέρνηση θέλει, επιδιώκει την επίλυση του προβλήματος της ανεργίας. Η απάντηση που θα δώσουμε είναι κάτι παραπάνω από κατηγορηματική: όχι, δεν θέλουν, δεν επιδιώκουν την επίλυση αυτού του προβλήματος. Γιατί; Διότι η επίλυση του, όπως και η επίλυση κάθε κοινωνικού προβλήματος θα είναι μια συμφορά! Ένας εφιάλτης! Γιατί; Θα δώσουμε παρακάτω μια απάντηση.

Continue reading →

Προβληματουργική/πρώτη διάλεξη

φίλες και φίλοι, γεια σας και χαρά σας

Το πρώτο, λογικά και χρονικά, ερώτημα που διατυπώνουμε στην Σχολή είναι: πως φτάσαμε εδώ; Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αν και κομβικής σημασίας, το ερώτημα είναι ολοφάνερα ασαφές και γενικόλογο και πιθανότατα να αναδειχτεί  σε πηγή σύγχυσης παρά πνευματικής διαύγειας. Είναι κομβικής σημασίας διότι καταγράφει την ανησυχία και την αγωνία μας για το μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο ο Κύριος έχει διεισδύσει (penetration σημαίνει διείσδυση αλλά και διορατικότητα) έχοντας για βάση (fort, kremlin, burg, κάστρο, οχυρό, φρούριο, πόλις, κλπ) το παρόν, και το έχει αποικίσει, το έχει κατακτήσει. Η βεβαιότητα ότι οι υποτελείς Παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου μπορούν να απελευθερώσουν το μέλλον ερείδεται στην πάγκοινη συνειδητοποίηση ότι ο Κύριος είναι εξαρτώμενος από τον Παραγωγό του κοινωνικού πλούτου, ότι είναι εγγενώς ενδεής και αυτός είναι ο λόγος που ή έσχατη ισχύς του, το έσχατο καταφύγιό του είναι τα όπλα, τα μέσα παραγωγής εξόντωσης, αρπαγής και καταστροφής. Εάν κάποτε το Κράτος απομείνει με δυο υπουργεία, το ένα θα είναι το υπουργείο Αρπαγής (Οικονομίας, Οικονομικών, Ανάπτυξης, κλπ) και το άλλο της Καταστολής (Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης, Εθνικής Άμυνας). Αυτός είναι και ο λόγος που οι γαιοκτήμονες δουλοκτήτες της Αρχαίας Ελλάδας υποστήριζαν ότι το γαρ παρόν βαρύ τους υπηκόοις (Θουκυδίδης). Κατά συνέπεια, η απελευθέρωση του μέλλοντος δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απελευθέρωση του παρόντος, το οποίο διαρκεί τόσο όσο και το μέλλον: πολύ.

Continue reading →