in Πανταχού Απουσία, εικοσάωρο και μισθός για όλους

θα ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο και θα πάνε σε εκλογές;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Κύριος λατρεύει το σχέδιο, τον σχεδιασμό. Το σχέδιο είναι ένας από τους βασικούς τρόπους ελέγχου, αποίκισης, κατάκτησης  του μέλλοντος – δηλαδή ένας από τους βασικούς τρόπους παραγωγής της νίκης, της εγκαθίδρυσης, της επιβολής και της διαιώνισης/ενίσχυσης της Κυριαρχίας, της διαταγής και της αρπαγής/καταστροφής του κοινωνικού πλούτου και των υποτελών Παραγωγών.  Το σχέδιο είναι ένα corpus επιθυμιών, επιδιώξεων και προσδοκιών του Κυρίου, ένας τρόπος υλοποίησης των αποφάσεών του. Η πυρηνική, η κομβική δηλαδή επιθυμία του Κυρίου είναι η πραγματικότητα να είναι η εκπλήρωση των επιθυμιών Του – αυτός είναι ο λόγος που επαναλαμβάνει συνεχώς   τη φράση αυτή είναι η πραγματικότητα (ή, αυτή είναι η αλήθεια, ή, αυτή είναι η αλήθεια της πραγματικότητας). Εάν δεν το έχετε προσέξει ή επισημάνει, ακούστε προσεκτικά τι λένε τα τσιράκια του Κυρίου, οι πολιτικοί Του.

Η αποκάλυψη του σχεδίου, των σχεδίων του Κυρίου είναι ένα από τα βασικά μελήματα όχι μόνο της Κακιάς Σχολής αλλά και πολλών άλλων, δημοσιογράφων, πολιτικών, ιστοσελίδων, κλπ. Η δραστηριότητα αυτή είναι πάρα πολύ σημαντική: μας βοηθάει να προετοιμαστούμε τόσο πολιτικά όσο και πρακτικά, τόσο σε επίπεδο πολιτικής όσο και σε επίπεδο καθημερινής ζωής. Ο Κύριος είναι πολεμιστής, δεν πολεμά ποτέ χωρίς σχέδιο, χωρίς επιδιώξεις/αποφάσεις και η αποκάλυψη των σχεδίων Του είναι μια πολυ σημαντική πτυχή της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, σε κεντρικό αλλά και σε μοριακό επίπεδο (καθημερινή ζωή). Τη σημαντικότητα της αποκάλυψης των σχεδίων του εχθρού την έχει διατυπώσει απλά και σύντομα ο Σουν Τζου εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια: Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα (ακόμη και) εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.

Ο Κύριος δεν υλοποιεί το σχέδιό του εν ριπή οφθαλμού, αιφνίδια. Το σχέδιο αφορά μια χρονική διάρκεια, οπότε η πραγματοποίησή του είναι μια εξελικτική διαδικασία. Η χρονική διάρκεια του σχεδίου ποικίλει: από τρεις μήνες έως πενήντα χρόνια.  Κατά κάποιο τρόπο, το πως ζούμε σήμερα είχε ήδη προσχεδιαστεί σε γενικές γραμμές το 1961, πάνω κάτω – ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είχε ήδη κατασκευαστεί. Το πως θα ζούμε το 2061 καθορίζεται σήμερα με την εν εξελίξει παραγωγική αναδιάρθρωση του καπιταλισμού: εντατικότερη αναβάθμιση/προώθηση της αυτοματοποίησης, διαδικτύωσης, τηλεπικοινωνιών, βιοτεχνολογιών, νανοτεχνολογιών (νανοηλεκτρονική, νανοφωτονική, νανοϋλικά, νανοβιοτεχνολογία) και άλλων πολλών. Εκτός απροόπτου, δηλαδή παγκόσμιας κοινωνικής (κομμουνιστικής) επανάστασης, μπορείτε να φανταστείτε πως θα είναι η ζωή σε πενήντα χρόνια; Δεν είναι δύσκολο . . .

Και εγείρεται το ερώτημα: ποιο είναι το σχέδιο του Κυρίου της τρέχουσας περιόδου; Το έχουμε ήδη διατυπώσει: η έξοδος από τη κρίση προς όφελος του Κυρίου. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την κήρυξη ενός ανηλεούς πολέμου κατά των υποτελών Παραγωγών του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Μόνο με την αρπαγή ακόμα περισσότερου κοινωνικού πλούτου,  όχι μόνο των άμεσων Παραγωγών αλλά και των μικροκαπιταλιστών/βιοτεχνών/μικροαστών/αυταπασχολούμενων (αυτά που πουλάνε τώρα οι μικροϊδιοκτήτες θα τα παράγουν/πουλάνε αύριο οι μεγάλοι καπιταλιστές και τα μεγάλα πολυκαταστήματα, ενώ βιοτέχνες/ ψιλικατζήδες/ταξιτζήδες θα γίνουν υπάλληλοι, εάν αποφύγουν την ανεργία και την εξαθλίωση.

Ο Κύριος ασφαλώς και γνωρίζει ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις, ότι ο ταξικός αντίπαλος δεν θα μείνει αδρανής και επιχειρεί να διαχειριστεί αυτές τις αντιδράσεις προς όφελός του. Όλα τα διαχειρίζεται προς όφελός του (ανεργία, τρέλα, εξέγερση, εγκληματικότητα, ασθένεια και άλλα).  Για να καθυποτάξει τον αντίπαλο ο Κύριος καταφεύγει καταρχάς στην απάτη και τον εκφοβισμό/απειλή: το χρέος του Κράτους. Χρησιμοποιεί το χρέος για να ολοκληρώσει το σχέδιό του, για να αποκαταστήσει την κερδοφορία του, δηλαδή, για να νικήσει στον πόλεμο που έχει κηρύξει: εάν δεν δεχτείτε τις θυσίες, θα χρεοκοπήσουμε, δηλαδή δεν θα έχουμε να πληρώσουμε τους μισθούς των δημοσίων και κρατικών υπαλλήλων, κάτι που θα έχει οδυνηρές συνέπειες για όλη την κοινωνία και την οικονομία. Το οποίο ασφαλώς είναι ασύστολο ψέμα μιας και τα φορολογικά έσοδα του Κράτους είναι 50 δισ. ενώ η μισθοδοσία δεν ξεπερνάει τα 22 δισ. Όσο για τα νέα δάνεια που χρειάζεται το ελληνικό Κράτος για να πληρώσει τους πιστωτές του, πάρουν δεν πάρουν τα μέτρα, τα δάνεια θα δοθούν – ειδάλλως κινδυνεύει και η Ευρωπαϊκή Ένωση να διαλυθεί και το Ευρό να γίνει παρελθόν. Βέβαια, η διάλυση αυτή δεν θα αργήσει αλλά προσπαθούν με  τα κρατήσουν ζωντανά με νύχια και με δόντια.

Πληθώρα ενδείξεων μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον άμεσο σχεδιασμό του Κυρίου: να ψηφίσει το Μνημόνιο 2 και μετά να κηρύξει εκλογές. Υπάρχει βέβαια και το εναλλακτικό σχέδιο – ποτέ ο Κύριος δεν συγκροτεί μόνο ένα σχέδιο διότι γνωρίζει πάρα πολύ καλά τον παράγοντα εκείνο που δεν επιτρέπει την υλοποοίηση του κύριου και βασικού σχεδίου: το απρόβλεπτο, το μη αναμενόμενο, το μη προσδοκώμενο – το οποίο όμως επιχειρεί να εντοπίσει. Εάν δεν γίνει αυτό, θα γίνει το άλλο. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο, να μη γίνει ούτε αυτό, ούτε το άλλο. Τότε, θα δει τι θα κάνει: θα καταφύγει στο έσχατο  όπλο Του: την άσκηση ένοπλης βίας. Εάν δεν ψηφιστεί το νομοσχέδιο, πάμε στις εκλογές. Εάν δεν μπορούμε να πάμε σε εκλογές (εξεγέρσεις που μετεξελίσσονται σε επανάσταση), κατεβάζουμε τα τανκς.

Επειδή ο Κύριος προσηλώνεται, αφοσιώνεται στην πραγματοποίηση του βασικού του σχεδίου, είναι αναγκασμένος να μην έχει πολλά μέτωπα ανοιχτά, να επιχειρεί να εκτονώνει την κατάσταση στο α ή στο β πεδίο και να κλείνει συμφωνίες/συμμαχίες με φίλους, εχθρούς και αντιπάλους.

Ποιες είναι αυτές οι ενδείξεις που μας παροτρύνουν να εικάσουμε ότι το σχέδιό του είναι η υπερψληφιση του Μνημονίου 2 και η κήρυξη εκλογών;

Η πρώτη ένδειξη είναι η τακτική υποχώρηση στη Κερατέα. Δεν πρόκειται περί ήττας του Κυρίου – τη λέξη ‘ήττα’ δεν θέλει ούτε να την ακούει. Δεν θα ήθελε κατά κανένα τρόπο η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου να γίνει με την Κερατέα εν δράσει – πέρα από το ότι χρειάζεται στις αστυνομικές δυνάμεις στο κέντρο της Αθήνας. Κλείνει ένα μέτωπο και μας υποδεικνύει τις προϋποθέσεις της κήρυξης εκλογών μετά την ψήφιση: εάν όλη η ελληνική κοινωνία μετατραπεί σε Κερατέα, ενας τρόπος να εκτονωθεί η κατάσταση είναι η προκήρυξη και διεξαγωγή εκλογών.

Η δεύτερη ένδειξη είναι η στάση των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης και Προπαγάνδας στην εξέγερση των αγανακτισμένων. Η ειρηνική εξέγερση των ΑΓΑ. ΠΟ. (αγα-νακτισμένων πο-λιτών)  είναι σαφώς εκτονωτικού περιεχομένου – πάντα οι εξεγέρσεις έχουν μια εκτονωτική χροιά και αυτός είναι ο βασικός λόγος που την προβάλλουν και την εκθειάζουν. Οι ΑΓΑ.ΠΟ. δεν αποτελούν κανένα απολύτως κίνδυνο για τον Κύριο, κι αν αποτελέσουν, αρκεί να κλάσει ο Πάγκαλος για να διαλυθούν (με ένα δακρυγόνο).

Ο ανασχηματισμός (τρίτη ένδειξη)  είναι κι αυτή μια κίνηση εκτονωτικού χαρακτήρα αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κυβέρνηση που προέκυψε είναι μια κυβέρνηση με φιλολαϊκή γλώσσα, όχι μόνο για να ρίξει στάχτη στα μάτια μας και να περάσει το Μεσοπρόθεσμο χωρίς κλυδωνισμούς αλλά να είναι έτοιμη (και) για εκλογές. Η σύναψη συμμαχίας με τον Βανιζέλο είναι σαφής: εάν τα καταφέρει, θα κληρονομήσει το Πα.Σο.Κ, θα γίνει πρωθυπουργός μια μέρα (Δεν θα πεθάνω εάν δεν δω το γαμπρό μου πρωθυπουργό, έχει δηλώσει ο πεθερός του, ιδιοκτήτης διϋλιστηρίων πετρελαίου).

Η τέταρτη ένδειξη είναι πολύ σοβαρή: είναι η συμφωνία του Βενιζέλου με την ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και τον Φωτόπουλο να λειτουργεί η ΔΕΗ κατά 90% κατά τη διάρκεια της απεργίας που έχει αποφασίσει. Μείωση της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος κατά 10% σημαίνει ολιγόωρες διακοπές στα σπίτια  και σε μικρομάγαζα. Προφανώς, εικάζω, η συμφωνία δεν περιορίζεται μόνο στη ΔΕΗ αλλά και σε άλλες υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ. Αυτό σημαίνει ότι εξοβελίζεται ο μόνος πραγματικός κίνδυνος για τον Κύριο – η κήρυξη απεργίας διαρκείας από όλες τις ΔΕΚΟ που θα ακινητοποιούσε βιομηχανίες και Κράτος.

Ας ανακεφαλαιώσουμε:

Εάν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο κι αν  εάν η Ελλάδα όλη είναι μια Κερατέα, θα γίνουν εκλογές για να εκτονωθεί η κατάσταση. Τη νέα κατάσταση θα κληθεί να  διαχειριστεί μια κυβέρνηση ‘εθνικής ενότητας’. Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας κάποιου κόμματος, εάν επιλέξουν να δώσουν παράταση ζωής στον δικομματισμό, θα ξαναγίνουν εκλογές. Η στάση της Ν.Δ. εξηγείται ώς ένας τρόπος διαιώνισης του δικομματισμού.

Εάν δεν γίνει της Κερατέας, δεν θα γίνουν εκλογές. Οι εκλογές θα γίνουν μόνο εάν γίνει της Κερατέας, αμέσως μετά τις εκλογές ή αργότερα (το φθινόπωρο ή το χειμώνα), μόνο και μόνο για ναεκτονωθεί η κατάσταση και να εφαρμοστεί το Μεσοπρόθεσμο από μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Εάν δεν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, θα γίνουν εκλογές. Εάν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, έχει καλώς. Εάν όχι, ή θα προκηρυχθούν νέες για να διαιωνιστεί ο δικομματισμός, ή θα γίνει κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΚΚΕ αξιωματική αντιπολίτευση! Τον πούτσο κλαίγανε!

Εάν δεν ψηφιστεί το νομοσχέδιο, γίνει της Κερατέας, γίνουν εκλογές (ή δεν θα είναι δυνατό να γίνουν) και η κατάσταση δεν εκτονωθεί και μετεξελιχθεί σε μια κοινωνική αναταραχή με κέντρο τις απεργίες στον δημόσιο/κρατικό τομέα και στην παραγωγή, τότε θα κατέβουν τα τανκς.

Επεισέρχονται βέβαια κι άλλοι παράγοντες,  με προεξέχοντα την επιτάχυνση της κρίσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρού κατά τους αμέσως επόμενους μήνες. Αλλά το πως θα ζούμε σε συνθήκες χρεοκοπίας και αποκλεισμού μας από τον κοινωνικό πλούτο που παράγουμε είναι ένα θέμα που το έχουμε ήδη θίξει και θα το ξαναπιάσουμε όταν θα είναι πραγματικότητα.

Αλλά, φίλες και φίλοι, μην ανησυχείτε. Έχουμε την Αριστερά και τους ΑΓΑ.ΠΟ. που μας διαβεβαιώνουν με τον πιο αποφασιστικό και κατηγορηματικό τρόπο ότι

δεν θα φύγουμε, εάν δεν φύγουν ΔΝΤ, τρόικα και κυβέρνηση.

Κεφάλαιο Τέταρτο

παρ.13. Νικάει στις μάχες που δίνει με το να μην κάνει λάθη. Το να μην κάνεις λάθη είναι εκείνο που θεμελιώνει τη βεβαιότητα της νίκης, γιατί σημαίνει ότι νικάς έναν εχθρό που έχει ήδη ηττηθεί.

παρ. 14. Γι αυτό ο επιδέξιος μαχητής εξασφαλίζει για τον εαυτό του θέση τέτοια που να κάνει την ήττα αδύνατη και δεν χάνει τη στιγμή (την κατάλληλη ευκαιρία) για να νικήσει τον εχθρό.

παρ. 15. Έτσι στον πόλεμο, ο νικηφόρος στρατηγικός επιδιώκει τη μάχη αφού έχει εξασφαλίσει τη νίκη, ενώ εκείνος που πρώτα μάχεται και μετά επιδιώκει τη νίκη είναι καταδικασμένος να ηττηθεί.

Σουν Τζου, Η  Τέχνη του Πολέμου

Ξημέρωσε, πάω στο λαχανόκηπο να ποτίσω τις ντομάτες και να καθαρίσω ένα μέρος για να φτιάξω κοτέτσι (αυγά, κρέας, κοπριά).

Κουκουρίκουουουου!

 

 

 


Σχολιάστε ελεύθερα!