in Κυριαρχική, Μιμητική

‘όποιος Τούς μιλήσει, πεθαίνει’: η Αποκάλυψη του Κυρίου

μόρτες και μόρτισσες, μποντζόρνο

    Διἀβαζα Sexπυρ, τις έξοχες Υπέροχες κυράδες του Ουίνδσορ, όταν έμαθα για το κούρεμα (την αρπαγή μέρους) των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες της Κύπρου, διάβαζα τον στίχο όποιος τούς μιλήσει, πεθαίνει. Για να γίνω πιο σαφής, θα παραφράσω: όποιος μιλάει στον Κύριο, με τον Κύριο, πεθαίνει. Πεθαίνει; Γιατί πεθαίνει;

    Επιχειρηματολογώ εδώ και πολλά χρόνια υπέρ της διακοπής κάθε είδους σχέσεων με τον Κύριο, εκτός από μία: τον κοινωνικό πόλεμο.  Νομίζω πως είναι σαφής η συσχέτιση της διακοπής με την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου. Όταν ο κοινωνικός πόλεμος ατονεί, ο Υποτελής και ο Κύριος συνομιλούν· όταν ο κοινωνικός πόλεμος οξύνεται και κλιμακώνεται, παύουν να συνομιλούν. Κατά τη διάρκεια της μετάβασης από την ατονία στην όξυνση, ο Κύριος επιδιώκει να συνομιλήσει με τον Υποτελή (θέλει να κάνει διάλογο)  και ο Υποτελής συνομιλεί και κάνει διάλογο. Και πεθαίνει. Μερικές φορές είναι ο Υποτελής που θέλει να συνομιλήσει με τον Κύριο και διατυπώνει αιτήματα και  διαμαρτυρίες και επιδιώκει διάλογο και περιμένει την ανταπόκρισή Του για  συμβιβασμό και εξεύρεση λύσης. Και πεθαίνει.

    Ο μόνος λόγος να συνεχίσουμε τις σχέσεις με τον Κύριο είναι η εκπλήρωση της ευχής ενός προσώπου από τις Υπέροχες κυράδες του Ουίνδσορ:

ας βρέξει ο ουρανός πατάτες!

    Μια πρώτη απάντηση που μπορώ να δώσω στο ερώτημα γιατί να επιχειρηματολογώ υπέρ της διακοπής κάθε είδους σχέσεων με τον Κύριο την αντλώ από τον Βιργιλίου θάνατο του Χέρμαν Μπροχ (μτφρ. Γ. Κεντρωτής, Gutenberg, 2000. σελ. 423):

Αυτόν που δεν αγαπά τον χτυπάν οι αρρώστιες, και μόνο όποιος είναι έτοιμος να ξυπνήσει σε άλλον την αγάπη, γιατρεύεται.

    Δεν θα αναρωτηθώ εάν ο Κύριος είναι έτοιμος να ξυπνήσει σε άλλον την αγάπη – δεν είναι, το γνωρἰζουμε πολύ καλά, και δεν θα είναι ποτέ, όσα πόδια τοξικομανών και οροθετικών κι αν πλύνει ο σεμνός και ταπεινός Πάπας, ο οποίος θα είναι ένας από τους τελευταίους, εφόσον προγιγνώσκω την επιτάχυνση και κλιμάκωση της διακοπής των σχέσεων με τον Κύριο, επίγειο και επουράνιο · θα επιχειρηματολογήσουμε υπέρ αυτής της άποψης κάποιο πρωινό του εγγύς μέλλοντος. Ίσως η επίκληση της αγάπης να σας ενοχλεί, αλλά, τι να κάνουμε, η αγάπη υπάρχει καθότι υπάρχει η συνεργασία και η συμβίωση και η αλληλεγγύη. Γιατρεύεται επίσης και όποιος αποφεύγει αυτόν που δεν αγαπά και δεν είναι έτοιμος να ξυπνήσει στον άλλον την αγάπη· κι αυτός είναι ο Κύριος και κάθε Κύριος και ο Κύριος μέσα μας.

    Ο Κύριος δεν μπορεί να αγαπήσει, κατά συνέπεια, δεν θέλει και να αγαπήσει. Ο Κύριος υποφέρει όταν περνάμε καλά, όταν χαιρόμαστε· και χαἰρεται όταν υποφέρουμε. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι. Η πλάκα είναι ότι συναντούμε και μεταξύ των Υποτελών ἀνδρες και γυναίκες που υποφέρουν όταν χαιρόμαστε και χαίρονται όταν υποφέρουμε. Η πλάκα είναι πλάκα, δεν είναι δυσκολία. Δεν είναι δυσκολία διότι είναι δικαίωμα και καθήκον μας να προστατευόμαστε από την κακία και την πονηριά και του μακροπαράσιτου Κυρίου και των Υποτελών που είναι μικροί Κύριοι: δεν μπορούμε, και δεν θέλουμε, να σας τιμωρήσουμε, άρα, δεν μπορούμε και να σας συγχωρέσουμε -και δεν θέλουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της απώλειας χρόνου: πάλι τα ίδια θα κάνετε, πάλι τα ίδια θα νιώσετε.

    Θα νομίζετε ότι είναι δύσκολο να απομακρύνουμε τον Κύριο από τη ζωή μας, να διακόψουμε κάθε σχέση μαζί του, να τον απομονώσουμε.  Δύσκολο, ξεδύσκολο, θα αναγκαστούμε να το κάνουμε. Η τάση αυτή είναι υπαρκτή και επ’ αυτής βασίζω τη στρατηγική της διακοπής κάθε είδους σχέσεων με τον Κύριο και τους ομοίους Του. Για να επιβιώσουμε, θα αναγκαστούμε να το κάνουμε. Η ανηλεής αρπαγή του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου από τους Υποτελείς κοινωνικού πλούτου,  λόγω της παντελούς αδυναμίας Του να αντιμετωπίσει τη συρρίκνωση του καπιταλισμού, αποκαλύπτει τις διαθέσεις και τα σχέδια του Κυρίου. Ζούμε την εποχή της Αποκάλυψης του Κυρίου: ο Κύριος αποκαλύπτεται και εμείς τον αποκαλύπτουμε. Η επιβίωση θα εξαρτηθεί από το πόσο θα απομακρυνθούμε από τον Κύριο, από το πόσο θα τον απομονώσουμε σε όλα τα πεδία και σε όλα τα επίπεδα. Εάν το κάνουμε, θα αναγκαστούμε να πολεμήσουμε. Ή, αν αναγκαστούμε να πολεμήσουμε, θα αναγκαστούμε και να το κάνουμε, να διακόψουμε κάθε σχέση μαζί του.

   Διακρίνω δύο είδη συνομιλίας του Υποτελούς με τον Κύριο: την αγωνιστική και την μιμητική. Και τα δύο αυξάνουν την ισχύη του Κυρίου και τα δύο μετράνε μέρες.  Η πρώτη, η αγωνιστική ή μαχητική, είναι η συνομιλία του αιτήματος και της διαμαρτυρίας. Το αίτημα και η  διαμαρτυρία  πεθαίνουν, πεθαίνει και η αγωνιστική συνομιλία. Η μιμητική συνομιλία είναι υπόρρητη: ο Κύριος έχει πείσει τον Υποτελή ότι μπορεί κι αυτός να γίνει πλούσιος (και μάλιστα γρήγορα και εύκολα), ισχυρός και διάσημος. Τώρα, κι αυτό το μοντελάκι δε φοριέται πια. Εάν ο Υποτελής αντιληφθεί, το έχει ήδη αντιληφθεί, ότι δεν μπορεί πια να γίνει και αυτός πλούσιος, ισχυρός και διάσημος, τότε ο Κύριος δεν (θα) μπορεί πια να αποσπάσει την αφοσίωση και την υπακοή του Υποτελούς μέσω της ενθάρρυνσης της μίμησής Του. 

     Ένα αβυσσαλέο χάσμα αρχίζει να δημιουργείται μεταξύ του Κυρίου και του Υποτελούς. Όσο θα διευρύνεται, τόσο τα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα θα χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Όσα δεν προλάβουν να πηδήσουν στον αδήριτο ιστορικό χρόνο θα εξαφανιστούν στα ιστορικά Τάρταρα. Όσα θα προλάβουν, θα πηδήξουν είτε προς τη μια πλευρά είτε προς την άλλη. Όσα θα πηδήξουν προς την πλευρά του Κυρίου ή θα φάνε πόρτα και θα πέσουν κι αυτά στα Τάρταρα είτε θα μπουν μέσα ως υπηρέτες τσανακογλείφτες. Τα πιο ευφυή θα πηδήξουν προς την πλευρά των Υποτελών· ως αμετανόητα που είναι θα επιχειρήσουν να εγκαθιδρύσουν σχέσεις Κυριαρχίας και να το παίξουν Κύριοι.

   Έχοντας επίγνωση της διαφοράς μεταξύ βαναυσότητας και σκληρότητας, πολύ σύντομα θα διαπιστώσουν ότι ή θα προκρίνουν τη συνεργασία, τη συμβίωση, την αλληλεγγύη, την άσκηση της ισότητας και της ελευθερίας, την άσκηση και επιβεβαίωση της κοινοχρησίας και της κοινοκτησίας, του κομμουνισμού δηλαδή, ή θα σας πάρει και θα σας σηκώσει.

Αδυσώπητα.

Αύριο πάλι.

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. “Ο Κύριος δεν μπορεί να αγαπήσει, κατά συνέπεια, δεν θέλει και να αγαπήσει. Ο Κύριος υποφέρει όταν περνάμε καλά, όταν χαιρόμαστε· και χαἰρεται όταν υποφέρουμε. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι.” ΓΙΑΤΙ σιφου?