in θεωρία επανάστασης, ιστορία των τρόπων σκέψης

το διάβασμα και οι προβλέψεις είναι η προπόνηση της σκέψης

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον ΕΚΗΒΟΛΟ, του αφιερώνω ακόμη και το παρακάτω με αγάπη 

https://www.badarts.gr/2010/01/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5/

   Ένα από τα αντικείμενα διερεύνησης και αναζήτησης, φίλες και φίλοι, είναι η αντίληψη που έχουμε για τον χρόνο και πως αυτή εμφανίστηκε και εξελίχθηκε ιστορικά. Έχουμε υποστηρίξει ότι η παράσταση που έχουμε για το χρόνο είναι όλως τοπική –  ο χρόνος είναι μια ευθεία που αρχίζει από τα αριστερά μας, από το παρελθόν, και χάνεται στα βάθη του μέλλοντος. Η στιγμή που ενώνει το παρελθόν και το μέλλον είναι το παρόν. Οι ίδιοι οι όροι, οι μαρτυρίες των κειμένων της δυτικής Γραμματείας, ο δυτικός τρόπος αφήγησης και η Γραμματική καταγράφουν την ποιμενική προέλευση της γραμμικής αντίληψής μας για τον χρόνο και την εξέλιξή της. Έχουμε ήδη γράψει κάποια σημειώματα, δίκην ορεκτικού. Με ενδιαφέρει η αντίληψη για το χρόνο γιατί με ενδιαφέρει η έννοια της επανάστασης  –  δεν νοείται επανάσταση στις δυτικές κοινωνίες χωρίς την αμφισβήτηση των υπαρχουσών αντιλήψεων για τον χρόνο  και την διαμόρφωση νέων. Κι όταν λέω επανάσταση δεν εννοώ την ένοπλη εξέγερση αλλά την αλλαγή του τρόπου σκέψης που προκαλείται,  αλλά και δεν προκαλείται,  από αλλαγές στον τρόπο παραγωγής, εργασίας, ντυσίματος, περπατήματος, γαμησιού, ταξιδιού και άλλων πολλών.

 

     Μας ενδιαφέρει ακόμα να ερευνήσουμε πως ο Κύριος αποικίζει, κατακτά δηλαδή το μέλλον. Για την κατάκτηση του παρελθόντος έχουν λεχθεί και γραφτεί πολλά (θεωρία της Ιστορίας), θα λεχθούν και θα γραφτούν κι άλλα πολλά. Μπορεί να κατακτηθεί το μέλλον;  Ασφαλώς και μπορεί –  ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος είναι το χρέος. Υπάρχουν όμως κι άλλοι, πάρα πολλοί τρόποι:  η πειθαρχία, η τάξη, ο εγκλεισμός, η αποβλάκωση, η άγνοια, η καταναγκαστική εργασία, η ανασφάλεια, η εξαθλίωση, η σπάνη.  Εάν δεν θέλουμε να οδηγηθούμε ως πρόβατα στη σφαγή, οφείλουμε να προσπαθούμε να κατανοήσουμε πώς ο Κύριος κατακτά το μέλλον, πώς σκέφτεται, τι σχεδιάζει. Η κατάκτηση του μέλλοντος από τον Κύριο προκαλεί γεγονότα, τα οποία άλλοτε μπορούμε κι άλλοτε δεν μπορούμε να προβλέψουμε.

    Είμαι απολύτως βέβαιος ότι ο καπιταλισμός θα υπάρχει αύριο. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι αύριο τέτοια ώρα, τέσσερις παρά τέταρτο το πρωί,  θα ζω. Αυτά είναι τα χρονικά άρα και τοπικά όρια των προβλέψεων:  όσο πιο γενικό είναι το πλάνο τόσο πιο σίγουροι μπορεί και μπορούμε να είμαστε:  το 2034 θα υπάρχει καπιταλισμός –  αναρωτιέμαι ποιος και ποια το αρνείται. Όσο πιο πολύ εστιάζουμε σε πρόσωπα, καταστάσεις,  τόσο πιο πολύ εισχερχόμαστε στην επικράτεια της αβεβαιότητας:  δεν ξέρω εάν θα ζω αύριο. Κάπου ενδιάμεσα τα πράγματα δυσκολεύουν παρά πολύ, λόγου χάριν στην πολιτική αλλά όχι μόνο. Αυτό το έχει αντιληφτεί ο Κύριος,  γι΄ αυτό και η διάρκεια των σχεδιασμών του βαίνει αυξανόμενη:  σχεδιασμοί ημερών, μηνών, έτους, τριών ετών, εφτά, δέκα, είκοσι, πενήντα. Το πως ζούμε σήμερα, ΕΚΗΒΟΛΕ, είχε εν πολλοίς σπερματικά προεξαγγελθεί και υπάρξει πριν πενήντα χρόνια, στη δεκαετία του ΄60. 

   Αρέσκομαι να επιδίδομαι σε προβλέψεις γιατί είναι μια πολύ καλή πνευματική προπόνηση. Πολύ καλή προπόνηση είναι και το διάβασμα. Αν μια πρόβλεψη είναι παντελώς άστοχη, οφείλω να σκεφτώ και να δω αλλιώς τα πράγματα. Κινούμαι πέραν της λογικής αποτυχία-επιτυχία. Δεν θλίβομαι όταν αστοχώ, δεν θριαμβολογώ όταν δεν αστοχώ. Δεν φοβάμαι να αποτύχω, να γίνω ρεζίλι, να μου την πέσουν, να φανώ φαιδρός και γελοίος. Μου είναι παντελώς αδιάφορο!  Στ΄αρχίδια μου! Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να μου υποδείξουν, ή να υποδείξω, ότι η δείνα ή η τάδε σκέψη είναι άτοπη, χρειάζεται επανεξέταση, αναθεώρηση, εμπλουτισμό, συμπλήρωση. Κατά συνέπεια, η διατύπωση μιας πρόβλεψης δεν μπορεί παρά να είναι ένα συλλογικό δημιουργημα –  και τα συλλογικά, ομαδικά πνευματικά δημιουργήματα μου αρέσουν πολύ, πάρα πολύ. Δεν φοβάμαι,   δεν έχω τίποτα να χάσω – ούτε επαγγελματική σταδιοδρομία, ούτε πολιτική, ούτε κύρος. Εάν με το κύρος εννοήσουμε την αναγνώριση, δεν είναι κάτι που με ενοχλεί, μου αρέσει μάλιστα. Άντε να χάσω κάνα στοίχημα 40 εβρών. Από κει και πέρα, το μόνο που θέλω είναι να ξυπνάω γερός, να γεράσω, να ζήσω πολλά χρόνια και να περπατάω, να γράφω και μετά να πηγαίνω στο κήπο για να πιάσω και να μυρίσω χώμα. Σε αυτό τον κόσμο, σε σχέση με τον Κύριο, η μόνη επιλογή που έχω είναι να αυτοκαταστρέφομαι και να σπαταλάω το μυαλό μου και σε μαλακίες –  56 χρόνια δεν έσκυψα το κεφάλι και ούτε θα το σκύψω, χρήσιμος στον Κύριο έγινα μόνο με το μεροκάματο, ήδη πολύ μεγάλη παραχώρηση.  Οι τρελοί και οι μαλάκες δεν πεθαίνουν ποτέ από καρκίνο. Προτιμώ την ανακοπή καρδιάς. Και το χώμα.

    Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς προβλέψεις. Όποιος ζει χωρίς προβλέψεις είναι τυφλός. Αν και οι περισσότερες προβλέψεις ήταν, είναι και θα είναι άστοχες, υπήρξαν και πάρα πολλές που έχουν επιβεβαιωθεί πλήρως. Όταν έμαθε ο Τσόρτσιλ ότι οι Γερμανοί άρχισαν να υποχωρούν στη Ρωσία είδε νοερά μια εικόνα της Ανατολικής Ευρώπης, γράφει στα Απομνημονεύματά του,  μπολσεβοκρατούμενη πολύ καιρό πριν αυτή υλοποιηθεί. Πώς μπόρεσε και είδε αυτο το αποτέλεσμα;  Τον ενδιέφεραν οι προβλέψεις και σκέφτηκε πολεμολογικά και πολιτικά:  οι Ρώσοι θα καταδιώξουν τους εισβολείς (α΄βεβαιότητα) και θα φτάσουν εκεί όπου κάποιος τους σταματήσει ή θεωρήσουν ότι αυτοί πρέπει να σταματήσουν (β΄βεβαιότητα): κι έφτασαν μέχρι το Βερολίνο και τη Πράγα! 

   Για να διατυπώσεις προβλέψεις χρειάζεσαι μια μέθοδο. Η δική μου μέθοδος είναι ένας συνδυασμός μεθόδων με άξονα τον μαρξισμό –  θεωρώ ότι είναι η πιο γόνιμη άρα και η πιο επικίνδυνη μέθοδος. Προσπαθώ να ενσωματώσω κάθε επιμέρους μέθοδο, είναι ο μόνος τρόπος για να σχηματίσουμε μια ευκρινή εικόνα του μέλλοντος. Λόγω του απρόβλεπτου, η εικόνα αυτή χρειάζεται κάθε μέρα σχεδόν επανεξέταση αλλά τα βασικά της σημεία είναι καθαρά και σταθερά.

   Στην εικόνα αυτή βλέπουμε μια ανθρωπότητα τόσο πλούσια ώστε να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς, ικανοποιώντας τις βασικές ανάγκες, αλλά και  τόσο εξαθλιωμένη κι αυτή η αντίφαση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ο Κύριος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μην αλλάξει αυτή η κατάσταση –  η διατύπωση αυτή είναι πρόβλεψη;  Να άλλη μια πρόβλεψη:  Όχι μόνο δεν θα αλλάξει αλλά θα χειροτερεύσει (νεοφιλελεύθερισμός). Και θα χειροτερεύσει διότι είναι ο μόνος τρόπος για να  διαιωνισθεί και να ενισχυθεί η υπάρχουσα κατάσταση. Να μια άλλη πρόβλεψη:  Θα εξοντωθούν οι περιττοί και πλεονάζοντες πληθυσμοί. Αυτές δεν είναι προβλέψεις, είναι το παρόν που ζούμε!

   Μέσα σε αυτό το κάδρο, η διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου στην Ελλάδα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μένα προσωπικά με ενδιαφέρει να κατανοήσω και να καταγράψω τους σχεδιασμούς των αντιπάλων –  πρόβλεψη εδώ είναι η αποκάλυψη των σχεδιασμών. Ο Σαμαράς θέλει να γίνουν εκλογές τον Ιούνιο του 2016 διότι η διαδικασία αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού, της κοινωνίας και του Κράτους δεν πρέπει να σταματήσει και μια περίοδος ακυβερνησίας ή μια κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ πρόωρα ή το 2016 θα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, ένα ατύχημα που πρέπει να αποτραπεί. Ένας τρόπος είναι η επιστροφή του Παπανδρέου.  

   Θέλει ο Παπανδρέου να επιστρέψει;  Είμαι απολύτως βέβαιος, δεν είναι μπούρδα. Έχει σκεφτεί ότι ο μόνος τρόπος να το πετύχει είναι να ρίξει την κυβέρνηση;  Είμαι απολύτως βέβαιος, δεν είναι bourda. Μπορεί;  Εάν μπορεί, θα το τολμήσει;  Είμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Εικάζω, νομίζω ότι θα το τολμήσει. Εάν δεν το τολμήσει, θα πάει σπίτι του. Για να το τολμήσει πρέπει να πείσει τα αφεντικά του. Πρέπει να τους πείσει ότι είναι ατιμωτικό για ένα Κύριο να αφήνει την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο. Είμαι απολύτως βέβαιος, δεν είναι μπούρδα. Εάν πάρει το ΟΚ, θα το τολμήσει και θα επιβεβαιωθώ –  θα κερδίσω το στοίχημα.  Εάν δεν πάρει το ΟΚ, δεν θα το τολμήσει –  είμαι απολύτως βέβαιος, δεν είναι μπούρδα. Θα χάσω το στοίχημα, τίποτα άλλο! 

   Αυτό που θα μείνει θα είναι η συζήτηση και η παρέα που κάναμε.

      Αύριο θα καταπιαστούμε με το ερώτημα γιατί ο αφηγητής  της Ιλιάδας παρουσιάζει ταυτόχρονα γεγονότα σαν να έχουν συμβεί το ένα μετά το άλλο!  Και μεθαύριο θα δούμε πως ο αφηγητής της Οδύσσειας καινοτομεί και πως εξηγείται αυτή η καινοτομία.  

  Τώρα πάω να φυτέψω καλαμπόκι και να ταΐσω τα κοτοπουλάκια. Σήμερα θα κάνουν την πρώτη τους έξοδο από το κοτέτσι!

Σχολιάστε ελεύθερα!