Η ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων της περιόδου 2010-2030 που δεν θα συμπεριλάβει τον ‘Εβαγκελισμό τις Θεωτόκου’ θα είναι μια ελλιπής ανθολογία. Πρόκειται για αριστούργημα, θα μπορούσε κάποιος να γράψει μια μελέτη με πολλά κεφάλαια. Εάν έγραφα μια τέτοια μελέτη, στο πρώτο κεφάλαιο θα διάβαζα το κείμενο από γλωσσολογικής έποψης, παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Δύο είναι τα σημεία που προσέχω και μελετώ.
Βλέπω να πεθαίνει μια διάλεκτος, μια πολύ σημαντική και ενδιαφέρουσα διάλεκτος. Θα σας εξηγήσω γιατί. Κάθε νέα γλώσσα ήταν προηγουμένως διάλεκτος. Η διάλεκτος δεν είναι διαφοροποίηση από κάποιον γλωσσικό κανόνα. Η κρητική διάλεκτος δεν είναι διαφοροποίηση από την κοινή νέα ελληνική, η οποία και αυτή διάλεκτος ήταν, όπως η ελληνική σημαία ήταν κομματική σημαία, των εφοπλιστών – θα το γνωρίζετε. Η άλλη σημαία η ελληνική είχε τα χρώματα της γαλλικής επανάστασης. Είναι μια διάλεκτος που για ιστορικούς λόγους, οικονομικούς δηλαδή, είναι καταδικασμένη να εξαφανιστεί. Η κρητική διάλεκτος πεθαίνει. Θα αργήσει, αλλά θα πεθάνει.
Εάν όμως η κρητική διάλεκτος εξελισσόταν, πολύ γρήγορα, μέσα σε ένα δύο αιώνες, θα εξελισσόταν σε μια άλλη, νέα γλώσσα. Κάθε διάλεκτος είναι δυνάμει μια νέα γλώσσα. Η μετεξέλιξη σταμάτησε και αντί να έχουμε τη γέννηση μιας νέας γλώσσας έχουμε τον θάνατο μιας διαλέκτου.
Θα το επαναλάβω άλλη μια φορά: η ποντιακή δεν είναι διάλεκτος, είναι γλώσσα. Η ποντιακή διάλεκτος, για ιστορικούς λόγους, έγινε ποντιακή γλώσσα. Η οποία βέβαια κι αυτή είναι καταδικασμένη να εξαφανιστεί.
“όπως η ελληνική σημαία ήταν κομματική σημαία, των εφοπλιστών – θα το γνωρίζετε. Η άλλη σημαία η ελληνική είχε τα χρώματα της γαλλικής επανάστασης. ”
Εξαιρετικά ενδιαφέρον -και δεν το γνωρίζουμε.
Υπάρχει κάποια παραπομπή για αυτή την πληροφορία;
(ή ενδεχομένως προοπτική για σχετική ανάρτηση;)