η γήρανση ως ασθένεια και η στρατηγική της αντιστροφής της ηλικίας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΧΟΥΝ ξεφύγει τελείως, είναι εκτός πραγματικότητας! Πρόκειται περί δικής μας μομφής; Όχι, φίλες και φίλοι. Είναι η νέα τους στρατηγική: εκτός πραγματικότητας. Δεν θα βελτιώσουμε την υπάρχουσα πραγματικότητα, όχι, θα την αλλάξουμε τελείως. Δεν θα κάνουμε βήματα, θα κάνουμε άλματα. Η συνέχεια δεν μας ενδιαφέρει, μας ενδιαφέρει η ρήξη, η τομή. Δεν μας ενδιαφέρει η γραμμικότητα, η πρόσθεση, αλλά η εκθετικότητα, ο εκθετικός πολλαπλασιασμός. Δεν έχουμε απλά φιλοδοξίες, η πραγματικότητα που θέλουμε είναι όσα θεωρούμε σήμερα πως είναι εκτός πραγματικότητας. Το όραμά τους είναι το εκτός πραγματικότητας. Δεν θέλουμε να είμαστε έρμαια και αιχμάλωτοι της υπάρχουσας πραγματικότητας αλλά θέλουμε να κάνουμε πραγματικότητα όλα όσα χαρακτηρίζουμε σήμερα ως εκτός πραγματικότητας. Η υπάρχουσα πραγματικότητα δεν μας αρέσει – είναι ελαττωματική. Αυτό που μας αρέσει είναι όλα τα εκτός πραγματικότητας –  αυτή είναι η στρατηγική, ο σκοπός: η υπέρβαση των ορίων του δυνατού, το αδύνατο να γίνει δυνατό. 

ΓΙΑΤΙ η υπάρχουσα πραγματικότητα είναι ελαττωματική; Ποια είναι όλα αυτά τα εκτός πραγματικότητας που θέλουν να τα κάνουν μια νέα πραγματικότητα που δεν θα είναι ελαττωματική; Η πραγματικότητα είναι ελαττωματική, δεν μας αρέσει, διότι υπάρχει η ασθένεια, ο πόνος, η γήρανση, ο θάνατος –  με άλλα λόγια, η φθορά, η μείωση, η απώλεια. Η πραγματικότητα είναι ελαττωματική διότι δεν υπάρχει αφθαρσία, δεν υπάρχει αύξηση. Η φθορά, η μείωση και η απώλεια μας δηλώνουν ευθαρσώς ότι η φύση είναι πιο ισχυρή από εμάς τους ανθρώπους, ακόμα κι από τους πολύ ισχυρούς ανθρώπους, και εμείς θέλουμε να γίνουμε πιο ισχυροί από τη φύση. Αυτό λοιπόν που μας ενδιαφέρει είναι η αύξηση της ισχύος. Εάν η φύση είναι πιο ισχυρή από εμάς, αυτό σημαίνει επίσης ότι ο καθοριστικός παράγοντας που διαμορφώνει, που συγκροτεί την πραγματικότητα είναι η ισχύς, η δυνατότητα επιβολής της θέλησής μας, η ικανότητα πραγματοποίησης των επιθυμιών μας.

Η φύση θέλει να μας επιβάλλει τη θέλησή της; Θέλει να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες της; Έχει η φύση επιθυμίες και θέληση; Όχι, βέβαια! Πρόκειται περί προσωποποίησης της φύσης! Η φύση εκλαμβάνεται ως πρόσωπο που έχει επιθυμίες, θέληση και διαθέτει ανυπέρβλητη ισχύ. Ποιο είναι αυτό το πρόσωπο, φίλες και φίλοι; Ποιο πρόσωπο έκανε τη φύση πρόσωπο, ποιο πρόσωπο την προσωποποίησε; Γιατί να την προσωποποιήσει; Μπορούμε να απαντήσουμε σε όλα αυτά τα ερωτήματα; Ασφαλώς και μπορούμε. Ας το κάνουμε λοιπόν. Με τον δικό μας τρόπο.

Η γήρανση είναι ασθένεια. Επειδή δεν θέλουμε την ασθένεια, δεν θέλουμε και την γήρανση. Επειδή η ασθένεια είναι κάτι που θεραπεύεται, θα θεραπεύσουμε και την γήρανση! Τι θα κάνουμε; Πώς θα την θεραπεύσουμε; Θα την επιβραδύνουμε; Ναι. Είναι αρκετό; Όχι. Θα την σταματήσουμε; Ναι. Είναι αρκετό, μας ικανοποιεί αυτή η θεραπεία;  Όχι! Θα κάνουμε το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Όχι βελτίωση, όχι πρόοδος, όχι εξέλιξη –  η ριζική θεραπεία είναι το εκτός πραγματικότητας, η υπέρβαση των ορίων του δυνατού, το αδύνατο: η αντιστροφή της ηλικίας. Πρώτα θα την επιβραδύνουμε –  θα προσθέσουμε άλλα 20 ή 30 χρόνια στη ζωή μας, θα ζούμε εκατό χρόνια και θα σφίζουμε από ζωή. Μετά, θα τη σταματήσουμε –  δεν θα γερνάμε πια. Και, αργότερα, αφού θα την σταματήσουμε, θα αρχίσουμε να αντιστρέφουμε την ηλικία μας. Μόλις θα πλησιάζουμε τα γηρατειά, 65 χρονών πες (γιατί όχι και νωρίτερα;), θα μπορούμε να γινόμαστε νεώτεροι και να σταματάμε τη μπίλια στην ηλικία που θέλουμε: εγώ θα την σταματούσα στα 40. Εσύ στα 18, no problem. Εννοείται ότι δεν θα πεθαίνουμε! Δεν θα οδεύουμε προς θάνατον, θα οδεύουμε προς αιώνιαν ζωήν. Εάν γεννιόμαστε με την υπόσχεση του θανάτου, αυτή την υπόσχεση της φύσης θα την πετάξουμε στα σκουπίδια –  μας προσβάλλει κατάφωρα!

ΠΟΙΟΙ, ποιες τα λένε όλα αυτά; Δεν μας ενδιαφέρουν τα ονόματα, υπάρχουν πολλά. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τα οράματά τους –  πρόκειται περί οραμάτων. Τι είναι το όραμα; Είναι κάτι που βλέπω με τη νόησή μου, με την φαντασία μου, είναι νοητή και φαντασιακή εκπλήρωση φαντασιώσεων. Γνωρίζουμε ότι οι φαντασιώσεις προκαλούν απόλαυση, πολύ συχνά μεγάλη απόλαυση –  και δεν εννοώ μόνο τις σεξουαλικές. Με το όραμα βλέπω την επιθυμία μου ως να έχει πραγματοποιηθεί, τη βλέπω πραγματοποιημένη στο μέλλον. Πρόκειται για φαντασιώσεις παντοδυναμίας. Οι οποίες δεν προκαλούνται μόνο από την αδυναμία αλλά και από την ψευδαίσθηση της διαθέσιμης ισχύος. Είμαι ισχυρός και μπορώ να κάνω το αδύνατο δυνατό, να υπερβώ τα όρια του δυνατού, να κάνω πραγματικότητα ό,τι θεωρούμε σήμερα ως εκτός πραγματικότητας. Είμαι ισχυρός και μπορώ να αυξήσω περαιτέρω την ισχύ μου και να γίνω πιο ισχυρός από τη ισχυρή φύση. Να γίνω πανίσχυρος. ‘Αγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος –  ελέησον ημάς!

ΟΛΑ αυτά, φίλες και φίλοι, κάτι μας θυμίζουν. Έχω διατυπώσει τη γνώμη ότι το εντονότερο, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της δυτικής Κυριαρχίας, η κομβική, πυρηνική επιθυμία του δυτικού Κυρίου (άρα, και του δυτικού πολιτισμού) είναι η επιθυμία αύξησης της διαθέσιμης ισχύος –  να γίνω πιο ισχυρός από τη φύση και από τους αντιπάλους, είτε είναι Κύριοι είτε είναι Υποτελείς. Η επιθυμία αυτή δεν είναι απεριόριστη, έχει ένα όριο, ένα τέλος, ένα σκοπό (τέλος σημαίνει και σκοπός). Ποιος είναι αυτός; Πότε θα γίνουμε απολύτως πανίσχυροι, χωρίς κανένα περιορισμό; Πότε θα γίνουμε Θεοί; Όταν θα γίνουμε αθάνατοι, όταν δεν θα πεθαίνουμε, όταν θα είμαστε αιώνια νέοι. Αυτός είναι ο απώτατος σκοπός.

ΟΛΑ αυτά, φίλες και φίλοι, κάτι μας θυμίζουν. Μας θυμίζουν την κομβική αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων αριστοκρατών γαιοκτημόνων (δουλοκτητών, ασφαλώς, μην το ξεχνάμε), την οποία είχαν υιοθετήσει όλα τα κοινωνικά στρώματα: αυτό που διαμορφώνει την πραγματικότητα, αυτό που την κατασκευάζει, που την καθορίζει, που την προσδιορίζει είναι η ισχύς. Η αντίληψη αυτή έχει διατυπωθεί στην Ιλιάδα. Όταν ένας ήρωας λέει, όταν νικάει στο πεδίο της μάχης, ότι ο Ζεύς είναι μαζί μου, τι εννοεί; Εννοεί ότι είμαι πιο ισχυρός από τον αντίπαλο, ‘ότι εγώ διαθέτω την ισχύ. Εάν αντικαταστήσουμε τη λέξη Ζεύς με τη λέξη ισχύς, τότε πάρα πολλά σκοτεινά και ακατανότητα ζητήματα της Ιλιάδας διαυγάζονται, κατανοούνται. Ο Ζεύς κινεί και μαζεύει τα σύννεφα (νεφεληγερέτης), ο Ζεύς οδηγεί την καταιγίδα (αιγίοχος), ο Ποσειδών προκαλεί τους σεισμούς. Με αυτή την προσωποίηση ο ήρωας δηλώνει την επιθυμία του να είναι αυτός που ελέγχει τα φυσικά φαινόμενα. Είναι ισχυρός αλλά όχι πανίσχυρος. Ο θεός είναι πανίσχυρος, είναι αυτό που θα ήθελε να ήταν: αθάνατος και αιώνια νέος. Ο Ζεύς είναι το όραμα του ήρωα της Ιλιάδας. Ο ανθρωπορφισμός των θεών καταγράφει την επιθυμία του ήρωα να είναι πανίσχυρος. Η ομηρική θρησκεία καταγράφει τις επιθυμίες του ήρωα. Η ομηρική θρησκεία υπέδειξε τον προσανατολισμό της δυτικής επιστήμης.

ΘΑ ήθελε να μην γερνούσε, να ήταν πάντα νέος –  η επιθυμία αυτή διατυπώνεται σαφέστα στην Ιλιάδα (Θ 539 Μ 323 Ρ 444). Με την επιθυμία αυτή,  και με άλλες πολλές, ο ήρωας, δηλώνει έμμεσα ότι η πραγματικότητα είναι ελαττωματική. Αυτό ακριβώς υποστηρίζει και ο Πλάτων. Το όραμά του, μια άλλη πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που είναι προϊόν της ανυπέρβλητης ισχύος, είναι ο κόσμος των Ιδεών –  στην κορυφή του οποίου βρίσκεται το Αγαθόν, η ισχύς. Είναι ένας κόσμος που έχει επινοήσει με τον νου του, είναι νοητός, άρα  είναι δήλωση επιθυμίας. Αυτόν τον κόσμο θα ήθελα. Τα οράματα των σημερινών υποστηρικτών της υπέρβασης των ορίων του δυνατού, της πραγματοποίησης όλων όσα θεωρούμε σήμερα εκτός πραγματικότητας είναι ιλιαδικής και πλατωνικής προέλευσης. Πρόκειται για την παράδοση της δυτικής Κυριαρχίας που διαμορφώθηκε κατά την αρχαϊκή εποχή, γενέθλιος τόπος και γενέθλιος χρόνος της δυτικής Κυριαρχίας, κληρονομήθηκε στους Ρωμαίους και αναβίωσε κατά την Αναγέννηση. Τι αναγεννήθηκε τότε; Η αρχαιοελληνική επιθυμία της αύξησης της ισχύος –  τα πυροβόλα όπλα είχα ήδη εμφανιστεί πριν ενάμισι αιώνα (το 1300 τα πρώτα) –  τι να σου κάνει ο κεραυνός του Δία! Από τότε μέχρι τώρα, μια μια, όλες  οι επιθυμίες που διατυπώθηκαν στην Ιλιάδα εκπληρώθηκαν. Πυρηνικά,  πτήση, κατάκτηση διαστήματος, ακαριαία επικοινωνία! Η γένεση του θεού! Όλες οι επιθυμίες εκπληρώθηκαν; Όχι! Γένεση του θεού, όχι του Θεού. Ποιες απομένουν; Η ολοσχερής εξάλειψη της ασθένειας, του πόνου, της γήρανσης, του θανάτου.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ εκεί και τότε, επιστρέφουμε στις πολιτισμικές ρίζες μας. Παλιμπαιδισμός και ναρκισσισμός. Η δυτική Κυριαρχία δεν μπορεί να πατήσει φρένο – εάν το κάνει θα αυτοκαταστραφεί. Οι αυταπάτες είναι πολύ κακός σύμβουλος. Μία μόνο διέξοδος υπάρχει: να το σανιδώσει, το γκάζι –  πάμε Διάστημα! Φύγαμε!

ΜΕ αυτό το ζήτημα θα καταπιαστούμε αύριο.