in 21ος αιώνας

η στρατηγική των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για τη διάλυση της Ρωσίας και τον έλεγχο της Σιβηρίας

“Για την Αμερική, το κύριο γεωπολιτικό έπαθλο είναι η Ευρασία”

Ζπίγκνιου Βρεζίνσκι (Η μεγάλη σκακιέρα: Η αμερικανική υπεροχή και οι γεωστρατηγικές της επιλογές, 1997)

in Cod we trust

(φράση γραμμένη πάνω στο αμερικάνικο δολάριο)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΠΟ την 1η Οκτωβρίου του 1957 πάνω στο αμερικάνικο νόμισμα γράφεται η φράση in God we trust. Το 1990 κάποιοι άθεοι ζήτησαν να διαγραφεί η φράση αλλά ο δικαστής απέρριψε το αίτημα με την δικαιολογία ότι η φράση δεν είναι θρησκευτικού περιεχομένου. Όταν του ζητήθηκε να εξηγηθεί, αυτός σιώπησε. Θα μπορούσε να τους πει αυτό που γνώριζε, και όχι μόνο αυτός, αλλά προτίμησε να τους αφήσει να ζουν μέσα στη σύγχυσή τους: να τους πει δηλαδή ότι ο Cod είναι προσωποποίηση της απόλυτης ισχύος. In power we trust! Ο Θεός υπάρχει! Είναι η Ισχύς!

ΕΧΩ υποστηρίξει πολλές φορές, και το επαναλαμβάνω άλλη μια φορά, ότι το εντονότερο χαρακτηριστικό της δυτικής κυριαρχίας, του δυτικού πολιτισμού, παγκόσμιου τώρα, είναι η επιθυμία της αύξησης της ισχύος – στρατιωτικής, οικονομικής, πολιτικής, ιδεολογικής και πολιτισμικής. Εάν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, εάν όλα προέρχονται από τον Θεό, είναι γιατί η ισχύς φτιάχνει τον κόσμο, από την ισχύ προέρχονται όλα. Στις τελευταίες αυτές δύο προτάσεις συμπυκνώνεται όλη η αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή γραμματεία. Και η θρησκεία. Με την ισχύ εξασφαλίζεται η υπεροχή και η παγκόσμια κυριαρχία. Την ισχύ όμως δεν την διαθέτει μόνο ένας αλλά πολλοί –  κάποιος όμως είναι ισχυρότερος από τους άλλους. Κι αυτός όμως δεν παραμένει για πάντα ισχυρός, θα χάσει την ισχύ του, η ισχύς του δεν μένει αμετάβλητη.

ΤΟ 1989, με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ θεώρησαν ότι η αδυναμία της Ρωσίας ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να επιβάλουν την παγκόσμια κυριαρχία τους. Πώς θα μπορούσαν να το επιτύχουν αυτό; Με την κατάκτηση της πλούσιας σε ορυκτά καύσιμα, μέταλλα, δάση και γη Σιβηρίας. Όταν ο πολωνικής καταγωγής, απόγονος πλουσίων γαιοκτημόνων, Μπρεζίνσκι γράφει ότι το κυριότερο γεωπολιτικό έπαθλο για την Αμερική είναι η Ευρασία εννοεί τη Σιβηρία. Θα μπορούσε όμως να επιτευχθεί αυτός ο στόχος με στρατιωτικά μέσα; Δεν θα μπορούσε –  η Ρωσία είχε και πολλά πυρηνικά όπλα και αξιόμαχο στρατό. Υπήρχε άλλος τρόπος; Ναι, υπάρχει, πρότεινε ο Ζπίγκνιου Μπρεζίνσκι: δεν θα την κατακτήσουμε στρατιωτικά αλλά θα την ελέγξουμε και θα την διαλύσουμε πολιτικά. Σκοπός μας είναι να διαλυθεί η Ρωσία σε τρία κράτη, ομόσπονδα: στην ευρωπαϊκή Ρωσία, με όριο τα Ουράλια, στη κεντρική Σιβηρία και σε ένα κράτος της Άπω Ανατολής, ανατολικά της Σιβηρίας. Σε αυτά τα κράτη θα εγκατασταθεί ευρωπαϊκός πληθυσμός, νεαρής ηλικίας,  που πλεονάζει, και θα δραστηριοποιηθούν γερμανικές και γαλλικές, και όχι μόνο, παντός είδους επιχειρήσεις. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό;

ΕΝΑΣ μόνο τρόπος υπάρχει. Να ενταχθεί η Ουκρανία και η η Ρωσία στην ΕΕ! Πώς θα το κάνουμε αυτό; Με την πειθώ; Όχι, με τον εκφοβισμό, με την επέκταση του ΝΑΤΟ μέχρι στα σύνορα της Ρωσίας. Τα πρώτα βήματα για την  πραγματοποίηση του σχεδίου της επέκτασης του ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας ανέλαβε η μαθήτρια του Μπρεζίνσκι, η τσέχικης καταγωγής, κόρη διπλωμάτη, Μαρά Γιάνα Κορμπελόβα, η γνωστή μας, θα τη θυμόσαστε,  υπουργός εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ στη κυβέρνηση της δεύτερης θητείας του  Κλίντον . Το 1999 εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ η Πολωνία και άλλες δύο χώρες (δεν θυμάμαι ποιες). Την ολοκλήρωση του σχεδίου συνέχισαν οι διάδοχοί της και μέχρι το 2020 είχαν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ όλες οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης – που είχαν ενταχθεί ήδη, πριν ή μετά,  και στην ΕΕ. Δεν είχαν ενταχθεί η Λευκορωσία, η Μολδαβία και η Ουκρανία. Η Ρωσία αντιδρούσε όλα αυτά τα χρόνια στη διαρκή επέκταση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, περιοριζόμενη σε φραστικές διαμαρτυρίες. Και όσο η αντίδραση περιοριζόταν στη διαμαρτυρία, τόσο ξεθάρρευαν η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ. Το σχέδιο έπρεπε να ολοκληρωθεί. Να ενταχθεί στην ΕΕ πρώτα η Ουκρανία, για να ενταχθεί και στο ΝΑΤΟ, και μετά να ενταχθεί στην ΕΕ και η Ρωσία. Εδώ πρέπει να σταματήσουμε, να περάσουμε τα σύνορα και να πάμε στη Μόσχα να εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε στο δίλημμα που εμφανίστηκε με την γεωπολιτική στρατηγική της Δύσης: τι θα κάνουμε; Θα ενταχθούμε στη Δύση και θα διαλυθούμε ή θα αντιδράσουμε δυναμικά;

ΣΤΟ δίλημμα αυτό ανταποκρίθηκε θετικά ένα μέρος της ανομοιογενούς άρχουσας τάξης της Ρωσίας: οι “ολιγάρχες”, πάμπλουτοι νεοκαπιταλιστές. Να κάνω μια σύντομη παρένθεση για να δούμε τον τρόπο που αυτοί οι υπάλληλοι των μυστικών υπηρεσιών και της ρώσικης μαφίας έγιναν πάμπλουτοι καπιταλιστές μέσα σε μια μέρα: έβαζαν το περίστροφο στον κρόταφο των διευθυντών των κρατικών επιχειρήσεων για να υπογράψουν την ιδιωτικοποίηση αυτών των δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, μηχανές, υφάσματα, κατασκευές και άλλα πολλά), την μεταβίβαση δηλαδή στο όνομά τους. Και οι ψοφοδεείς διευθυντές υπέγραφαν, τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν! Ο πυρήνας όμως του κράτους, ο στρατιωτικός μηχανισμός και το εξ ανάγκης συνεργαζόμενο με τον στρατό εκτενές δίκτυο των μυστικών υπηρεσιών, απέρριπτε κατηγορηματικά την ένταξη της Ρωσίας στην ΕΕ, κατά συνέπεια και τη διάλυση της Ρωσίας σε τρία ομόσπονδα κράτη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Πούτιν ήταν αξιωματικός μυστικών υπηρεσιών. Ο λαός υποστήριξε την αντιδυτική στάση. Ο Πούτιν εκλέγεται με μεγάλη πλειοψηφία, το 70% του πληθυσμού υποστηρίζει ένθερμα την καταστροφή της πολεμικής μηχανής του ουκρανικού κράτους.

ΣΤΟ σημείο αυτό θα πρέπει να θέσουμε ένα πολύ σημαντικό ερώτημα: τι θα γινόταν, εάν προκρινόταν η φιλοδυτική πολιτική, η διάλυση της Ρωσίας; Δεν θα δυσκολευτούμε να απαντήσουμε: θα εμφανιζόταν ένα εθνικιστικό, φασιστικό κίνημα, που θα αποκρυσταλλωνόταν σε ένα πανρωσικό πολιτικό  κόμμα, που θα οδηγούσε σε εμφύλιο πόλεμο. Συνταγή αυτοδιάλυσης, αυτοκαταστροφής και ήττας. Θα συνέβαινε με άλλο τρόπο αυτό που ήθελε να πετύχει η Δύση. Το ενδεχόμενο αυτό έπρεπε να εξαλειφθεί με κάθε τρόπο –  το καθήκον της εξάλειψης αυτού του ενδεχομένου το ανέλαβε η ηγετική ομάδα με επί κεφαλής τον Πούτιν.

ΑΠΟ τη στιγμή που το ουκρανικό κράτος επέμενε να ενταχθεί στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, να ολοκληρωθεί το σχέδιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, εκπονηθέν από τον Μπρεζίνσκι, και με δεδομένη την ιδιαίτερη γεωγραφική και γεωπολιτική θέση της Ουκρανίας, η καταστροφή της στρατιωτικής μηχανής του ουκρανικού κράτους και η αλλαγή της κυβέρνησης  ήταν πια μονόδρομος –  δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Ή θα φοβηθούμε και θα μασήσουμε, θα υποταχθούμε και θα υποχωρήσουμε –  με αποτέλεσμα τον  εμφύλιο πόλεμο, την αυτοδιάλυση και την αυτοκαταστροφή –  ή θα καταστρέψουμε την Ουκρανία και θα πετάξουμε στα σκουπίδια το σχέδιο ελέγχου της Σιβηρίας από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Προκρίθηκε το δεύτερο.

ΤΟ μόνο που απομένει είναι να δούμε την έκβαση του σχεδίου του ρωσικού κράτους.

 

ΥΓ εκ των υστέρων. Σε δύο σημεία αντί του σωστού God γράφω Cod- στον μπακαλιάρο έχουμε εμπιστοσύνη! Το  αφήνω ως έχει.

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. 1. Το αντιθετο ισχυει. Οι ΗΠΑ δεν ηθελαν με τιποτα την Ρωσια στην ΕΕ γιατι αυτο θα δημιουργουσε ενα τριτο πολο παγκοσμιας ισχυος αν υπολογισουμε και την Κινα. Σ αυτο το τριπολο οι οικονομικα ανισχυρες θα ηταν οι ΗΠΑ. Αν καποιος εχει συμφερον απο τον πολεμο ειναι οι ΗΠΑ. Ουσιαστικα δεν τον προεβλεπαν αλλα τον υποδαυλιζαν. Το ΝΑΤΟ εχει παλι λογο υπαρξης και οι ΗΠΑ ειναι ξανα ο σταυροφορος της “ελευθεριας” απεναντι στους “βαρβαρους ασιατες”.
    2. Για μια ακομα φορα επισης θα επαναλαβω οτι, οπως προκυπτει εξαλλου κι απο τα αρθρα σου, η επιδιωξη της ισχυος δεν ειναι δυτικο χαρκτηριστικο.

  2. Νομίζω ότι είναι σωστή η προσέγγιση σου Θανάση. Πραγματικά το δόγμα της Δύσης είναι επέκταση με κάθε τρόπο. Είναι αναρίθμητα τα παραδείγματα προσπάθειας επέκτασης της ισχύος της Δύσης και ιδιαίτερα του Αγγλοσαξονικού άξονα.

  3. Η δυση επιδιωκει την επεκταση της ισχυος της, ενω η τσαρικη και η σοβιετκη ρωσια, η ιαπωνικη αυτοκρατορια και η σημερινη κινα επεκτεινονταν και επεκτεινονται με τη χρηση του διαλογισμου.

  4. Γνώμη μου. Η διαφορά του δυτικού πολιτισμού με τους υπόλοιπους είναι ότι έβαλε στην υπηρεσία της ισχύος του, την λογική και την επιστήμη. Κάτι που δεν έκαναν άλλοι πολιτισμοί γιατί η λογική και η έρευνα υποσκάπτει την πίστη, τα θεμέλια/δόγματα/δοκούς πάνω στα οποία στηρίζονται οι ελέω θεού εξουσίες. Προφανώς οι Πέρσες όταν ήρθαν στον ελληνικό χώρο για να κατακτήσουν τις πόλεις του, επέκταση ήθελαν αν και όχι δυτικοί.