in 21ος αιώνας

έτοιμη η Ρωσία να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΥΟ ειδήσεις των τελευταίων ημερών μας παρακινούν να διατυπώσουμε τη βάσιμη εικασία ότι η Ρωσία, ο ρωσικός στρατός, προετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα στον πόλεμο μεταξύ της Δύσης (ΗΠΑ και Ευρώπης) που γίνεται στην Ουκρανία. Χτες, 29 Μαΐου 2023, η Ρωσία αποχώρησε και τυπικά από την CFE, τη Συνθήκη για τις Συμβατικές Στρατιωτικές Δυνάμεις στην Ευρώπη, ενώ λίγες μέρες πριν είχε ολοκληρωθεί η αποθήκευση πυρηνικών όπλων στη Λευκορωσία. Το ερώτημα που εγείρεται είναι: θα διστάσει η Ρωσία να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα στον πόλεμο της Ουκρανίας; Η γνώμη μου είναι πως δεν θα διστάσει και, αν τελικά κρίνει αναγκαία τη χρησιμοποίησή τους, θα το κάνει μέσα στους επόμενους μήνες. Γιατί δεν θα διστάσει και θα πραγματοποιήσει τις απειλές της; 

Η οικονομική, μέσω των αλλεπάλληλων επιβαλλόμενων κυρώσεων,  και η στρατιωτική αποδυνάμωση, μέσω του πολέμου στην Ουκρανία, είναι η στρατηγική της Δύσης, που σχεδιάζεται και εκφράζεται κάθε τόσο απροκάλυπτα από  διαμορφωτές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, ποικίλες δεξαμενές σκέψης και πολιτικούς. Ο στόχος της αποδυνάμωσης είναι ο πυρηνικός αφοπλισμός του ρωσικού κράτους, η πολιτική  αποσύνθεση της ρωσικής ομοσπονδίας και ο διαμελισμός της σε πολλά μικρά κρατίδια, ο απώτερος όμως σκοπός τους είναι η κατάκτηση και η αρπαγή του τεράστιου πλούτου (ενέργεια, ορυκτά, γη, ξυλεία) της αχανούς Σιβηρίας, μεγαλύτερης σε έκταση από τις ΗΠΑ και τη Ευρώπη μαζί.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός της Δύσης, πτυχή της οποίας είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παράταση του πολέμου,  θα αρθεί και θα αποτύχει μόνο εάν σταματήσει όσο γίνεται συντομότερα ο πόλεμος στην Ουκρανία με νίκη της Ρωσίας. Αυτή είναι, το ομολογούν συχνά και απερίφραστα, η στρατηγική της Μόσχας. Λένε ότι είναι καταδικασμένοι να νικήσουν, ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Πώς όμως είναι δυνατόν να σταματήσει ο πόλεμος σύντομα αλλά και να νικήσει η Ρωσία; Τον τρόπο τον έχουν ομολογήσει ξεκάθαρα: με τη χρησιμοποίηση τακτικών πυρηνικών όπλων. Τι είναι αυτά τα όπλα, πότε και πού θα χρησιμοποιηθούν; Είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο να κλιμακωθεί ο πόλεμος και να  χρησιμοποιήσει και η Δύση πυρηνικ’α όπλα; Ποιες θα είναι οι συνέπειες και, πιο συγκεκριμένα, οι συνέπειες της νίκης της Ρωσίας; Θα επηρεάσει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, κατά συνέπεια και την ελληνική; Πώς θα επηρεαστεί η καθημερινή μας ζωή;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ δύο διαφορές μεταξύ των τακτικών και των στρατηγικών πυρηνικών όπλων: το βεληνεκές και ο στόχος, ο σκοπός της χρησιμοποίησής τους. Τα τακτικά πυρηνικά όπλα έχουν μικρό βεληνεκές, μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων, και ο στόχος τους είναι τα όπλα και οι έμψυχες  στρατιωτικές δυνάμεις του αντιπάλου στο πεδίο των μαχών. Τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα έχουν βεληνεκές μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα και στόχος τους είναι οι μεγάλες πόλεις. Βάλλονται με διηπειρωτικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς: έτσι, μπορεί η Ρωσία να πλήξει το Λονδίνο, οι ΗΠΑ την Μόσχα, η Κίνα το Λος Άντζελες και ούτω καθεξής.

ΤΟ ερώτημα που εγείρεται είναι: πότε και πώς η Ρωσία, ο ρωσικός στρατός θα χρησιμοποιήσει τα τακτικά πυρηνικά όπλα, γιατί να το κάνει –  θα το κάνει; Θα το κάνει εάν στριμωχτεί κατά τη διάρκεια της αναμενόμενης και εδώ και πολλούς μήνες εξαγελλόμενης ουκρανικής στρατιωτικής αντεπίθεσης που έχει σκοπό την απελευθέρωση των υπο του ρωσικού στρατού κατεχόμενων ουκρανικών εδαφών. Θα γίνει τελικά αυτή η αντεπίθεση; Θα γίνει εάν το ουκρανικό  στρατιωτικό επιτελείο θεωρήσει ότι οι απειλές της Ρωσίας για χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων είναι κούφιες. Πόσο κούφιες είναι όμως;

Η Ρωσία θα ρίξει ένα, δύο τακτικές πυρηνικές βόμβες και θα περιμένει την αντίδραση της Δύσης και της Ουκρανίας. Είναι βέβαιο ότι η Δύση δεν θα χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα ή και στρατηγικά αφού ο σκοπός της δεν είναι η άμεση καταστροφή της Ρωσίας αλλά η μεγάλης διάρκειας οικονομική και στρατιωτική αποδυνάμωση. Η ρίψη των τακτικών πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία θα θέσει τη Δύση και την Ουκρανία μπροστά στο δίλημμα της συνέχισης ή μη του πολέμου. Εάν επιχειρήσουν να συνεχίσουν τον πόλεμο, η Ρωσία θα ρίξει κι άλλα. Με αυτόν τον τρόπο από τη μια αποφεύγει πιθανές ήττες στο πεδίο των μαχών και απώλειες μεγάλου αριθμού στρατιωτών και από την άλλη επισπεύδει τη λήξη του πολέμου με περιφανή και καθοριστικής σημασίας νίκη. Εάν όμως τελικά διστάσει και δεν τα ρίξει, τότε σύρραξη θα συνεχιστεί με συμβατικά όπλα και η έκβαση του πολέμου δεν είναι βέβαιη. Θα ηττηθεί αυτός που θα ξεμείνει από πολεμιστές και όπλα και σε αυτό το σημείο η Ουκρανία μειονεκτεί.

ΕΑΝ τελικά η Ρωσία δεν διστάσει να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα, και η γνώμη μου είναι ότι δεν θα διστάσει, τότε αυτό που οφείλουμε να εξετάσουμε θα είναι οι συνέπειες της νίκης. Θα είναι τρομακτικές, φίλες και φίλοι. Θα είναι τρομακτικές πρώτα για την ακεραιότητα της Ουκρανίας και για την κοινωνική, δημογραφική και οικονομική κατάστασή  της και μετά για την τύχη της ηγετικής ομάδας που συντόνιζε τον πόλεμο. Η Ουκρανία θα διαμελιστεί και θα συρρικνωθεί, θα μείνει η μισή, μιας και γειτονικές χώρες έχουν εδαφικές βλέψεις (Ρουμανία, Ουγγαρία, Πολωνία). Η φυγή του πληθυσμού θα συνεχιστεί σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής και θα απομείνει ο μισός από ό,τι ήταν πριν αρχίζει ο πόλεμος: από τα 42 εκ. θα μείνουν λιγότερα από 20, η πλειονότητα του οποίου θα είναι όσοι και όσες δεν θα μπορέσουν να εγκαταλείψουν τη χώρα –  φτωχοί και ηλικιωμένοι. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει πολιτική αλλαγή και άγνωστη η τύχη του Ζελένσκι που θα θεωρηθεί ο κύριος υπεύθυνος της ήττας. Όλα αυτά, επαναλαμβάνω, σε περίπτωση ρωσικής νίκης.

Η Ουκρανία θα γίνει αυτό που επιδιώκει η Ρωσία: μια κατεστραμμένη κοινωνία που θα λειτουργήσει ως αμυντική τάφρος μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρώπης, μέσα στην οποία δεν πρόκειται να υπάρξουν βάσεις του ΝΑΤΟ. Τρομακτικές θα είναι και οι συνέπειες για τις πολιτικές ηγετικές ομάδες όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα στα μάτια των υπηκόων τους και θα αναζητηθούν οι υπεύθυνοι της ήττας. Θα ρωτηθούν και οφείλουν να απαντήσουν: αφού υπήρχε η επιλογή να μείνει η Ουκρανία ουδέτερη και να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ,  και να μην γίνει ο πόλεμος, γιατί δεν προκρίθηκε αυτή η επιλογή; Γιατί η Ευρώπη υπέκυψε στις ΗΠΑ;

ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ θα είναι και οι συνέπειες και για τον παγκόσμιο πληθυσμό και για τις δυτικές καπιταλιστικές οικονομίες και κοινωνίες. Άμεση συνέπεια θα είναι η αύξηση της τιμής της ενέργειας, των ορυκτών καυσίμων, που θα επιφέρει διαρκή και ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, πηγή του οποίου θα είναι ο πληθωρισμός της παραγωγής, η αύξηση του κόστους παραγωγής των εμπορευμάτων, του κοινωνικού πλούτου. Αναπόφευκτες θα είναι και η οικονομική ύφεση και η επέκταση της ανεργίας. Θα ήταν ατόπημα να μην αναμένουμε ότι οι κοινωνικές αναστατώσεις δεν θα αντιμετωπιστούν με ιδιαίτερη βαναυσότητα από το κράτος, όταν οι παραχωρήσεις που θα αναγκαστούν να κάνουν δεν θα είναι επαρκείς για την κάλυψη των βασικών αναγκών του πληθυσμού.

ΕΑΝ όλα αυτά εξελιχθούν κάπως όπως τα περιγράφω, τότε το 2023, και το 2024, θα είναι χρονιές με πολλές και κοσμογονικές εξελίξεις και αλλαγές. Θα είναι όμως  τέτοιες ακόμα κι αν τα γεγονότα δεν εξελιχθούν όπως τα περιγράφω. Κι αυτό εξ αιτίας των συνεπειών της εφαρμογής της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής. Ο συνδυασμός όμως των συνεπειών της ρωσικής νίκης, των συνεπειών της εφαρμογής της ρομποτικής και της επιδεινούμενης κλιματικής αλλαγής θα φέρει στο προσκήνιο με τον πιο έντονο τρόπο το αδιέξοδο και του δυτικού πολιτισμού και του καπιταλισμού. Τότε, θα κατανοήσουμε ότι υπάρχουν προβλήματα που μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε μόνοι μας αλλά και ότι υπάρχουν προβλήματα που μόνο όλοι και όλες μαζί θα μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Κι αυτά είναι τα πιο σοβαρά. Κι αν σχηματίσατε την εντύπωση ότι τα πράγματα είναι άσχημα, θα ήταν φρόνιμο να αναρωτηθείτε μήπως είναι πολύ χειρότερα από όσο θα μπορούσαμε να φανταστούμε.

 

 

 

 

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. Αυτο το “καλημερα” στην αρχη τι το θες ρε Θαναση;
    Εκτος κι αν εννοεις απολαυστε τη σημερινη, γιατι αυριο μπορει και να δειτε μανιταρια να φυτρωνουν (πυρηνικα, οχι κινθαριλους).

    Υ.Γ.1 Ημουν απαισιοδοξος αλλα εκανα λαθος.
    Τα πραγματα ειναι πολυ χειροτερα.

    Υ.Γ. 2 Κι ομως συνεχιζουμε να γελαμε, παλιοκουφαλες!