Ονομάζομαι Αθανάσιος Δρατζίδης· γεννήθηκα το 1959, στους Πετράδες Διδυμοτείχου, παραποτάμιο χωριό του Έβρου, στο σπίτι των γονιών μου Αποστολίας και Χρήστου. Το 1969 μεταναστεύσαμε στην Αθήνα, στην Παλιά Πεντέλη, όπου εργαζόταν ο πατέρας μου, στα λατομεία μαρμάρου. Το 1976 πέρασα στην Φιλοσοφική Αθηνών αλλά λόγω φτώχειας και άλλων προβλημάτων την εγκατέλειψα. Φοίτησα όμως για πολλά χρόνια στην Α.Π.Σ. (Ανωτάτη Πεζοδρομιακή Σχολή), έχοντας εξαίρετους δασκάλους που με αγαπούσαν και τους αγαπούσα. Έζησα και εργάστηκα στην Ιταλία, την Ελβετία και την Γερμανία. Το 1997 επέστρεψα στο χωριό που γεννήθηκα, έζησα εκεί λίγα χρόνια και τώρα ζω στην Αλεξανδρούπολή, μαζί με τα άλλα τρία μέλη της οικογένειας. Εργάζομαι έξι μήνες το χρόνο ως οικοδόμος (καλουπατζής) και τους άλλους έξι διαβάζω, μελετώ και γράφω. Έξι μήνες για την κοινωνία, έξι μήνες για μένα. Δεν είναι δίκαιο, τι λέτε; Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την χειρωνακτική εργασία, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την διανοητική εργασία. Μου αρέσει να κτίζω σπίτια, αν και απεχθάνομαι μετά βδελυγμίας το τσιμέντο, να καλλιεργώ λαχανόκηπο και αμπέλι – παράγω τσίπουρο και κρασί για μένα και τους φίλους/φίλες, όσο και να διαβάζω, να γράφω, να σκέφτομαι, να συζητώ, να μαθαίνω, να διδάσκω.
[Από τον Μάιο του 2013 ζούμε στην Καστανούσσα Σερρών, στους πρόποδες του βουνού Μπέλες]
Ονομαζομαι Αθανασιος Δρατζιδης του Γεωργίου. Γεννηθηκα στους Πετράδες και πρέπει να πω, πως μας έχεις γραμμένους όλους κανονικά!!!!
ΜΙΠΟΣ ΧΡΙΑΖΕΣΕ ΠΡΙΤΑΝΙ ΓΙΑ ΤΙΝ ΣΚΟΛΙ .ΣΑΚΙ ΠΑΟ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΘΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΦΕΡΟ ΚΑΤΙ. ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΙΟ ΧΟΡΙΟ
Αγαπητέ συντοπίτη Αθανάσιε είμαι κε εγώ από το παραποτάμιο χωριό και σχεδόν συνομήλικος [1960] το καλλιτεχνικό μου όνομα γιατί δεν μου αρέσει ο τίτλος ψευδώνυμο δεν σου λέει τίποτα γιατί τέτοιο όνομα στο παραποτάμιο χωριό δεν υπάρχει
σίγουρα το γνωρίζεις, παρ όλα αυτά με γνωρίζεις και σε γνωρίζω, θα διατηρήσω όμως για ένα διάστημα η και για πάντα εξαρτάτε το καλλιτεχνικό μου όνομα για να επικοινωνούμε .τέλος η σύστασης
θα ήθελα να σχολιάσω το νεκρωζοντανη αγαπητέ συντοπίτη και συγγενή Αθανάσιε αν μου επιτρέπεις. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι κινείται έχει ζωή ,ότι είναι μόνιμα ακίνητο είναι νεκρό. έχοντας λοιπόν σαν
βάση το τη είναι ζωντανό και το τη είναι νεκρό
θα σου πω την άποψη μου με λίγες λέξης. Μια και μονή φορά κάθε οντότητα έχει την τύχη να είναι ζωντανή ας το εκμετάλλευθη και ας ευγνωμονη τον δημιουργο.και μόνιμη κατοικία στην λήθη .επόμενος οι 22000 ημέρες που αντιστοιχούν στον καθένα μας ας είναι συμφώνα με της προσδοκίες μας ….. αυτά συμφώνα με της καλύτερες προϋπόθεσης αν κατη πάει στραβά ευθηνή έχουμε πρώτα εμείς και μετά ο περίγυρος και η κοινωνια.ειναι εύκολο και πολλή βολικό να φτενέ πάντα η αλoi και ποτέ εμείς ατομικά ο καθένας
πάντα με αγαπη. Μαντας.
xathikan de les tipota.spoudazo dasologia alla den paei allo.aftoi mas mathainoun prota to simferon k meta to periballon!!!ti na po den ksero,exo apivdisei…den gkremizoume tis polis mas na tis ksanaftiaksoume omorfa ap tin arxi???
Αγαπητέ φίλε, είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι βρίσκεσαι μπροστά σε μια πνευματική περιπέτεια. Σου εύχομαι καλό δρόμο, κι αν χρειαστείς κάποια βοήθεια, θα είμαι κοντά σου – μη το ξεχνάς!
Χαίρετε αγαπητέ Αθανάσιε Δρατζίδη
Είμαι πολύ νέος στην στη Σχολή Κακών Τεχνών.
Μόλις άρχισα να βλέπω αρκετά σπουδαία και ενδιαφέρονρα πράγματα. Επειδή όμας είμαι και της Παλαιάς Σχολής Κακών Τεχνών, θέλω απλώς να θέσω το ερώτημα:
– Μήπως σε μερικά άρθρα θα ήταν καλύτερα να υπάρχει λιγότερη βωμολοχία ?
Αναμένω απάντηση.
ioannis
Αγαπητέ Αθανάσιε Δρατζίδη
Είμαι σιωπηλός και εξ αποστάσεως φοιτητής της Σχολής, μπορώ να πω ότι μου έκατσε ωραία, και όλα αυτά χωρίς εξετάσεις και μηχανογραφικό. Ως φανατικός λάτρης του κλάδου της Γαμησιολογίας (έχω συνειδητά διαλέξει το μάθημα ως επιλογής) θέλω να διαμαρτυρηθώ έντονα για το ανωτέρω σχόλιο του συμφοιτητή μου. Θεωρώ ότι η λέξη “βωμολοχία” δεν υφίσταται (νομίζω έχει ενδιαφέρουσα ετυμολογία), την έχει φυτέψει στα κεφάλια μας ο Κύριος και δεν σκοπεύω να του κάνω το χατήρι. Γενικώς βωμολοχώ όποτε το απαιτούν οι περιστάσεις και προπάντων όταν θέλω να είμαι ακριβής με την πραγματικότητα γύρω μου.
Κάποια στιγμή θα περάσω και από το χωριό με το υπέροχο όνομα Καστανούσα, ελπίζω να τα πούμε με ένα τσίπουρο.
Με εκτίμηση
ένας προπτυχιακός φοιτητής – δάσκαλος
Να περάσεις, Προπτυχιακέ, όποτε θέλεις, θα χαρώ πολύ να τα πιούμε και να τα πούμε.
Αθανάσιος
Αγαπητέ Αθανάσιε, καλημέρα!…Μεγάλη Εβδομάδα, Εβδομάδα των Παθών σε βρίσκω!…Ο γραπτός ο λόγος σου, μου λύνει μια απορία, με βγάζει από ένα αδιέξοδο φωτίζοντας με την γνώση που εμπεριέχει τον δρόμο της σκέψης μου!…Πολύ χάρηκα, διαβάζοντας το βιογραφικό σου, άσε που γέλασα από καρδιάς και ύστερα μαζεύτηκα!…μια και “σοβαρά” τα ξανασκέφτηκα!…Να ξέρεις ότι η Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών…-που μου πήρε κάμποση ώρα για να καταλάβω ότι δεν είναι Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών…- έχει ένα μαθητή, θαυμαστή, που να γίνει καθηγητής επιθυμεί, σ’αυτή τη σχολή!…Χρόνια Πολλά με υγεία και χαρά!…Καλή Ανάσταση!..
Πολύ ενδιαφέρουσα η σελίδα σου.
Είμαι γεννηθής το 1961 στην Αθήνα και τα τελευταία χρόνια ζω και εργάζομαι σε ένα χωριό της βορειοανατολικής Ρουμανίας.
Έχω κάνει μια μικρή φάρμα με κοτόπουλα ,ορτύκια και φραγκόκοτες, περισσότερο για ιδία χρήση, όπου απασχολούμαι τις περισσότερες ώρες της ημέρας και ένα μαγαζί σε μια κοντινή πόλη με ελληνικά προϊόντα, όπου ασχολούμαι ελάχιστα. .
Σήμερα ανακάλυψα τυχαία την σελίδα σου και θα την βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα.
Αγαπητε διαδικτυακε συνταξιδιωτη , κοντοχωριανε (εγεννηθην εις Ξανθη) με ικανοποιηση διαβαινω την πυλη της Σχολης που ιδρυσες οχι τοσο διοτι φιλοδοξω να διδαξω τι, αλλα κυριως να συνεισφερω οτι δυναμαι με το μικρο μου χαρισμα στους μετεχοντας , το χαρισμα που διαθετω ειναι αυτο της αριστουργηματικης χρησεως του πνευματικου μαστιγιου που με μοναδικο τροπο το κανω να κτυπα ευστοχως τοσο πανω σε πλαδαρα και αδρανη μυαλα οσο και σε κοφτερα που ειναι εν υπνωσει…
Επι 35 χρονια ειμαι διαχειριστης κρισιμων καταστασεων που με οδηγησαν σε εσωτερικη αναζητηση , κοινωνικη αποξενωση , οικονομικη στασιμοτητα, εγωιστικους παροξυσμους, σαφη κυνικοτητα , βλακωδεις επαρσεις που συνετριβησαν στα βραχια της παιδειας μου αφου ναυαγησαν πολλες μου σχεσεις, διαρκη αναζητηση φωτος , δημιουργικη ευσυγκινησια , πραγματικη επαφη με Χριστιανισμο και αναγνωση πονηματων γεννετικης οσο και κβαντικης θεωριας τον χρονο που δεν παρακολουθω παληες ελληνικες ταινιες που με γυριζουν για λιγο σε μια αθθωοτερη εποχη. Με λιγα λογια πιανω την βαση για εισαγωγη στο αξιοτιμο και ευαγες πνευματικο σας ιδρυμα, ιδιαιτερως αφου εχω καταφερει να παντρεψω επιτυχως Καζαντζιδη με Βαγκνερ και Αττικ.
Ευχαριστώ Άγγελε για τα καλά σου λόγια. Εάν κατέβεις προς νότια, μη διστάσεις να περάσεις να τα πούμε και να τα πιούμε. Τηλέφωνα υπάρχουν στην Επικοινωνία.
Θα χαρώ πολύ να με μαστιγώσεις με επιχειρήματα, στα οποία θα απαντήσω. Περιμένω.
Hallo my Brother how are you today ?
How are you tomorrow?
And how are you in thi s Sommer in Penteli Attika ?
Jes i am .
The little giorgos.
My Brother my great thicher .
I Love you
Γειάσου ξάδερφε! Δεν ζω στην Πεντέλη πια. και εγώ σε αγαπώ, το ξέρεις.