ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ Εμείς τι ρόλο παίζουμε;
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Τι ρόλο παίζουμε;
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ Μη βιάζεσαι, με την ησυχία σου
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Τι ρόλο παίζουμε; Το ρόλο του ικέτη.
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ Έχουμε ξεπέσει ως εκεί.
(Σάμουελ Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό)
Βρισκόμαστε λίγους μήνες πριν την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και την δημιουργία ενός νέου σχήματος της Αριστεράς. Είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι ο κόσμος θα γυρίσει τη πλάτη του και σε αυτό το σχήμα, το οποίο θα ατροφήσει και θα εξαφανιστεί. Βρισκόμαστε λοιπόν λίγους μήνες πριν την έναρξη της τελευταίας φάσης του θανάτου του ενός από τους δύο φορείς της ιστορικής Αριστεράς. Παράλληλα, έχει αρχίσει ήδη και η διαδικασία αποσύνθεσης του ΚΚΕ: σε δέκα χρόνια, το πολύ, αυτό το κόμμα θα βρίσκεται σε κώμα. Θεωρώ ότι μέσα από τη διαδικασία της εξαφάνισης της ιστορικής Αριστεράς θα σχηματισθεί μια νέα Αριστερά, μια Αριστερά που θα έρχεται από το παρόν και το μέλλον, όχι από το παρελθόν. Η ιστορική Αριστερά επιβιώνει χάριν των πολιτικών και πολιτισμικών αποθεμάτων που διέθετε, τα αποθέματα όμως αυτά εξαντλούνται, για να μην πω ότι έχουν ήδη εξαντληθεί. Είναι σαν τον ετοιμοθάνατο γέρο που δεν μπορεί να φάει, είναι μια νεκροζώντανη Αριστερά.
Οι εκτιμήσεις αυτές, τις οποίες επαναλαμβάνω εδώ και πολλά χρόνια, επιβεβαιώθηκαν με τη συνέντευξη του Α. Αλαβάνου. Για άλλη μια φορά δυο από τα εντονότερα χαρακτηριστικά της ιστορικής Αριστεράς επαναλαμβάνονται προοικονομώντας τον χαρακτήρα του νέου σχήματος που θα προκύψει σύντομα. Εννοώ την Ικεσία και την Υπόδειξη. Όταν η Αριστερά δεν ικετεύει, όταν δεν ζητιανεύει, υποδεικνύει στον Κύριο τι να κάνει. Αυτή είναι η κόλλα που συγκρατεί τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Η σχέση μεταξύ της ικεσίας και της υπόδειξης είναι πολύ στενή: όταν ικετεύουμε, υποδεικνύουμε, κι όταν υποδεικνύουμε, ικετεύουμε. Δεν είναι τυχαίο που εκφράζουμε την ικεσία με διαταγή!
Να μια πρόσφατη ικεσία-υπόδειξη, δια στόματος Α. Αλαβάνου: Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση σε δημοψήφισμα. Γιατί; Διότι δεν είναι δυνατόν οι συγκεκριμένοι όροι του Συμφώνου Σταθερότητας να εφαρμοσθούν χωρίς να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Γιατί πρέπει να γίνει το δημοψήφισμα; Για να εξασφαλιστεί μια ισχυρή διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας. Αυτή είναι η κατάντια της ιστορικής Αριστεράς. Και μετά αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος της εργασίας τους γυρίζει την πλάτη. Μα η Αριστερά αυτή είναι σύμβουλος του Κυρίου, δεν είναι οι ίδιοι οι Υποτελείς Παραγωγοί του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου.
Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά. Γιατί η κυβέρνηση οφείλει να κάνει δημοψήφισμα; Θα το κάνει χωρίς να την εξαναγκάσουμε; Όχι, ποτέ! Τότε γιατί το οφείλει;Το οφείλει σημαίνει: δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να την εξαναγκάσουμε να το κάνει! Εάν μπορούμε, γιατί δεν την εξαναγκάζουμε; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να την εξαναγκάσουμε. Κι αφού δεν μπορούμε, το μόνο που απομένει είναι να της το υποδείξουμε, να την ικετεύσουμε να το κάνει.Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Να διοργανώσουμε εμείς το δημοψήφισμα, ερήμην της κυβέρνησης. Θα το κάνει αυτό η Αριστερά; Όχι, βέβαια! Γιατί; Ποιες ενστάσεις, ποιες επιφυλάξεις, ποιες δυσκολίες υπάρχουν;
Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση διοργανώνει το δημοψήφισμα και ο ελληνικός λαός λέει ΟΧΙ στο Σύμφωνο Σταθερότητας – το οποίο είναι ένα Σύμφωνο Επίθεσης κατά των Υποτελών Παραγωγών. Τι θα γίνει; Θα έρθει στην επιφάνεια η διάσταση μεταξύ της θέλησης του λαού και της κυβέρνησης – αλλά αυτό το γνωρίζουμε ήδη. Εάν το αποτέλεσμα είναι απορριπτικό, θα σταματήσει η κυβέρνηση να συμμετέχει και να οργανώνει την Επίθεση κατά των Υποτελών Παραγωγών; Όχι, βέβαια, κατά κανένα τρόπο. Θα συνεχίσει ακάθεκτη.
Εφόσον η κυβέρνηση θα συνεχίσει ακάθεκτη γιατί να διοργανώσουμε εμείς το δημοψήφισμα; Για έναν απλούστατο λόγο: για να κινηθούμε πέραν του κράτους και της κυβέρνησης, για να κάνουμε μια πρώτη απόπειρα αυτοοργάνωσης της έκφρασης των επιθυμιών μας και των επιλογών μας.
Αύριο, θα εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με το πως θα μπορέσουμε να το διοργανώσουμε.