Η Σχολή

φίλες και φίλοι!

η Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών είναι, κατ΄ αρχήν, ένας τόπος συνάντησης, διατύπωσης και επεξεργασίας ερωτημάτων:

Πως φτάσαμε εδώ;

Πως φτάσαμε στο σημείο να βρισκόμαστε στα πρόθυρα – αν δεν τα έχουμε ήδη διαβεί – της Κόλασης και της Αποκάλυψης ενώ θα μπορούσαμε να διαβούμε τις πύλες του Παραδείσου;

Πως φτάσαμε στο σημείο να αντιμετωπίζουμε το φάσμα της καταστροφής της ζωής, της κοινωνίας και της φύσης (αυτή είναι η Αποκάλυψη), ενώ θα μπορούσαμε να ζούμε όλοι και όλες αξιοπρεπώς και χωρίς στερήσεις;

Πως φτάσαμε στο σημείο τα προβλήματα να πολλαπλασιάζονται και να επιδεινώνονται (αυτή είναι η Κόλαση), ενώ θα μπορούσαμε, με τον πλούτο, τις γνώσεις και το χρόνο που διαθέτουμε, να τα επιλύσουμε (αυτός είναι ο Παράδεισος) άμεσα και αποτελεσματικά;

Εάν την Κόλαση και την Αποκάλυψη τις κομίζει ο πιο εξελιγμένος επιστημονικά και τεχνολογικά πολιτισμός, ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, ο καπιταλιστικός πολιτισμός, μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τον καθιερωμένο από τον δυτικό Κύριο ορισμό του πολιτισμού;

Εάν ο πολιτισμός είναι το σύνολο των υλικών, πνευματικών και τεχνικών επιτευγμάτων και επιδόσεων, αποτέλεσμα των δημιουργικών δυνάμεων και των ικανοτήτων του ανθρώπου και εάν τα πυρηνικά όπλα (μέσα παραγωγής εξόντωσης, καταστροφής και αρπαγής), για να περιοριστώ σε αυτά, είναι επίτευγμα αυτών των δυνάμεων και ικανοτήτων, αναπόφευκτα τα πιο εξοντωτικά, καταστροφικά και αρπακτικά εργαλεία που έφτιαξε ο άνθρωπος ανήκουν στα επιτεύγματα του πολιτισμού. Έτσι δεν είναι;

Η έκφραση “καπιταλιστικός πολιτισμός” δεν συνιστά αντίφαση εν τοις όροις;

Και πως γίνεται ταυτόχρονα ο πληθυσμός των ανθρώπων να αυξάνει και μαζί με αυτόν ο παραγόμενος κοινωνικός πλούτος που φτάνει και περισσεύει για όλους;

Μήπως αυτό που ο Κύριος εκλαμβάνει ως πολιτισμό είναι βαρβαρότητα;

Μήπως αυτό που ο Κύριος χαρακτηρίζει βαρβαρότητα – η συμβίωση, η συνεργασία, η κοινοχρησία, η κοινοκτησία, είναι πολιτισμός;

Μήπως πολιτισμός είναι η εγκατάλειψη των επιθυμιών του αλληλοσπαραγμού, ο περιορισμός δηλαδή της επιθυμίας και της ελευθερίας που επέτρεψε την μετεξέλιξη των προανθρώπων και συνέβαλε καθοριστικά στην εμφάνιση του ανθρώπου και της κοινωνίας και η συμβολική τους ικανοποίηση μέσω της τέχνης και της συλλογικής διοχέτευσης του εκ του περιορισμού της επιθυμίας προκαλούμενου άγχους;

Μήπως ο δυτικός πολιτισμός, το κομβικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι η ανηλεής και χωρίς όρια αρπαγή και καταστροφή του συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου (και της φύσης), συνιστά την κατάργηση των ορίων της επιθυμίας και της ελευθερίας, την κατάργηση του πολιτισμού και του ανθρώπου;

Μήπως η δυτική Κυριαρχία επιφέρει την αναβίωση της προανθρώπινης κατάστασης, η οποία δεν γνώριζε όρια στην επιθυμία και την ελευθερία;

Μήπως ο δυτικός πολιτισμός και η δυτική Κυριαρχία είναι ο κατ΄ εξοχήν αταβισμός;

Μήπως ο Κύριος τείνει ολοένα πιο φανερά στην κατάσταση του προανθρώπου;

Πότε εμφανίστηκε, που, κάτω από ποιες συνθήκες ο Κύριος και η Κυριαρχία, η αρπαγή και η καταστροφή του κοινωνικού πλούτους;

φίλες και φίλοι,

Μας διαφεύγουν πολλά ακόμα ερωτήματα. . .