ο Γ. Ρούσης και το κόμμα των ανένταχτων

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα!

Ξημέρωσε, πάω στο λαχανόκηπο να βγάλω τις πατάτες, θα τις αφήσω δυο μέρες στον ήλιο να ψηθούν και μετά θα τις αποθηκεύσω, σε μέρος ξερό αλλά να μην τις βλέπει ο ήλιος. Το σημείωμα θα το γράψω αύριο, το πρωί, πριν ξημερώσει. . .

Υγεία και χαρά, φίλες και φίλοι

και μη ξεχνάτε

ότι υγιείς είναι και οι αγελάδες στο στάβλο

ότι η σκέψη είναι ποίηση και η ποίηση δημιουργία. .

Νύχτωσε. . .

Διάβασα κάπου, μα δε θυμάμαι που, ότι ο Γ. Ρούσης, ο οποίος είναι καθηγητής στο Πάντειο πανεπιστήμιο, αρθρογράφος στην Ελευθεροτυπία, ένας από τους 77 (αρχικά) που συμμετέχουν στο ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς,  ο Γ. Ρούσης λοιπόν υποστηρίζει ότι το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς είναι οι ανένταχτοι. Η άποψη αυτή είναι και αληθινή και ψευδής, είναι μία ανάμειξη αλήθειας και ψεύδους. Ποια είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι ότι οι η πέραν του ΠαΣοΚ (και του Κουβέλη ) αριστεροί και αριστερές αποτελούν το 30 με 35% αυτών που έχουν δικαίωμα ψήφου. Εάν η οργανωμένη Αριστερά δεν ξεπερνάει το 12%, τότε οι υπόλοιποι είναι ανένταχτοι, οι περισσότεροι των οποίων δεν ψηφίζουν – και σε αυτούς προστίθεται και ο συντάκτης αυτού του σημειώματος. Δηλαδή, 18 με 23%. Αυτή είναι η αλήθεια.

Το ψέμμα; Το ψέμμα είναι η διαπίστωση ότι οι ανένταχτοι είναι κόμμα. Γιώργο Ρούση, οι ανένταχτοι δεν είναι κόμμα, ούτε καν μεταφορικά μιλώντας. Είναι βέβαιο ότι ο Γ. Ρούσης δεν ψεύδεται συνειδητά, ούτε ασύνειδα, είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές. Το θέμα είναι πολύ λεπτό, άρα σημαντικό, και αξίζει να το σχολιάσουμε. Εγείρεται το εξής ερώτημα: Γιατί ο Γ. Ρούσης βλέπει τους ανένταχτους ως κόμμα;

Στο ερώτημα αυτό μπορούμε να δώσουμε δύο απαντήσεις. Το πως βλέπουμε τα πράγματα, το πως τα ερμηνεύουμε, πολύ συχνά καθορίζεται τόσο από τις παραστάσεις που διαθέτουμε, τον τρόπο σκέψης μας, από την ιδεολογία μας, από το σύστημα των αξιών μας,  όσο και από τις επιθυμίες/φόβους μας. Θα αναφέρω δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Οι Ινδιάνοι στην Αμερική έβλεπαν το αυτοκίνητο ως άλογο, το περιέγραφαν με όρους αλόγου (π.χ., το ντεπόζιτο της βενζίνης είναι το στομάχι, η εξάτμιση είναι ο πρωκτός, τα φανάρια είναι τα μάτια, κοκ.). Από την άλλη, οι ήρωες την Ιλιάδα έβλεπαν τον κεραυνό ως όπλο ενός ισχυρού και αήττητου άνδρα (Κυρίου) που κατοικεί στον ουρανό επειδή θα ήθελαν να ζούσαν στον ουρανό (και όχι στις χθαμαλές ακροπόλεις) και να διέθεταν όπλα πολύ πιο ισχυρά από το δόρυ –  το βεληνεκές του οποίου δεν ξεπερνούσε τα 20 μέτρα.Όπως όλοι και όλες μας,έτσι και ο καθηγητής μας, ο Γ. Ρούσης, δεν μπορεί, ως θνητός, να αποφύγει αυτόν τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου και της ψυχής, και βλέπει τα πράγματα μέσα από το πρίσμα τόσο της ιδεολογίας του όσο και των επιθυμιών/φόβων του. Ας δούμε πρώτα την ιδεολογία του, τον τρόπο σκέψης του.

Εάν είσαι αριστερός, δεν μπορεί παρά να είσαι οργανωμένος. Εάν δεν είσαι οργανωμένος, πρέπει να οργανωθείς. Εάν δεν θέλεις, για κάποιον ή κάποιους λόγους, να οργανωθείς, τότε θα σε οργανώσει ο εγκέφαλος του Γ. Ρούση: είστε (ανένταχτοι) αριστεροί, άρα είστε το κόμμα των ανένταχτων.

Εάν είσαι μόνος και θέλεις παρέα, ο εγκέφαλός σου – επειδή σ’ αγαπάει – μπορεί να σου δημιουργήσει ένα πλάσμα το οποίο θα σου χτυπήσει τη πόρτα (θα το ακούσεις) και θα το δεις, μια σκιά,  πίσω από την τζαμόπορτα. Όταν ανοίξεις όμως την τζαμόπορτα, δεν θα υπάρχει ψυχή. Αυτό μπορούσε να κάνει ο εγκέφαλος, αυτό έκανε! Εδώ έχουμε να κάνουμε με ασύνειδη επιθυμία. Εάν, από την άλλη, είσαι μόνος και ακούσεις το βράδυ κάποιον απροσδιόριστο θόρυβο, ενδέχεται να νομίσεις, εάν δεν είσαι βέβαιος, ότι κάποιος διαρρήκτης, ασφαλώς αλλοδαπός, έρχεται να σε γεμίσει κουμπότρυπες.

Στη περίπτωση του Γ. Ρούση, το κόμμα των ανένταχτων είναι ασύνειδη έκφραση φόβου ή επιθυμίας; Θα ήθελε να οργανωθούν οι ανένταχτοι σε κόμμα ή μήπως φοβάται κάτι τέτοιο; Δεν είναι εύκολο να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα – δεν είναι όμως και ακατόρθωτο! Τι θα συμβεί, εάν οι ανένταχτοι φτιάξουν κόμμα; Θα εξαφανιστεί από το πολιτικό πρ0οσκήνιο ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ  η ιστορική Αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική. Όχι μέσα σε λίγα χρόνια, μέσα σε λίγες βδομάδες! Εάν οι ανένταχτοι οργανωθούν σε κόμμα, αυτό θα είναι μια ομοσπονδία αυτόνομων συνεργαζόμενων ομάδων, και όχι μόνο στο επίπεδο της Πολιτικής, που υπάρχουν και δρουν σε όλα ανεξαιρέτως τα κοινωνικά πεδία. Δεν θα είναι αντίγραφο του Κράτους ή του Στρατώνα ή της Εκκλησίας, της Στάνης δηλαδή, όπως είναι τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς! Επίσης, δεν θαν υπάρχουν προνόμια για κανέναν και καμιά, δεν θα υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε βάση και στελέχη, σε υποτελείς και Κυρίους.

Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον ή κάποια που έχει μάθει και συνηθίσει στα προνόμια, στο κύρος, στη φήμη, στη προβολή, να είναι ένας σαν τους άλλους. Είναι πολύ δύσκολο. Είναι πολύ δύσκολο, μα την Παναγία, να πάψεις να είσαι ήρωας και Κύριος. Εάν δεν το κάνεις, θα ζεις πάντα με τον φόβο, με τον εφιάλτη ότι ενδέχεται μια μέρα όλα αυτά να τελειώσουν.

Οι ανένταχτοι αριστεροί και οι ανένταχτες αριστερές είναι ο εφιάλτης των Κυρίων της νεκροζώντανης Αριστεράς. Φοβούνται, όπως όλοι οι Κύριοι. Και ο Γ. Ρούσης φοβάται.Μήπως όμως, Αθανάσιε Δρατζίδη, οικοδόμε, καλουπατζή, κάνεις λάθος και δεν φοβάται αλλά επιθυμεί τη συγκρότηση των ανένταχτων σε κόμμα. Δεν αποκλείεται να κάνω λάθος. Θα μπορούσε το όλα θέμα να διευκρινιστεί με μια απάντηση στο ερώτημα: το κόμμα αυτό το φαντάζεται ως Κράτος ή ως Ομοσπονδία Ομάδων και Κοινοτήτων;

Εάν το φαντάζεται ως Κράτος, τότε φοβάται μην εμφανιστεί ως Ομοσπονδία. Εάν το επιθυμεί ως Ομοσπονδία, οφείλει να καταγγείλει την ιστορική Αριστερά.

Δεν θα το κάνει, άρα φοβάται.