φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.
Στο σημερινό σημείωμα θα υποστηρίξω την άποψη ότι στα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε αφενός μια μεγάλη κρίση των Κυρίων της Αριστεράς, μια κρίση που θα τους αναγκάσει είτε να παραταχθούν αναφανδόν στο πλευρό του Κυρίου καπιταλιστή είτε να απομακρυνθούν από την πολιτική, και αφετέρου θα ζήσουμε μια ατμόσφαιρα ελευθερίας πνεύματος, μια ελευθερία που θα έχει ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση και εμφάνιση της Αριστεράς του μέλλοντος.
Με την τελευταία παταγώδη αποτυχία της γενικής απεργίας και της διαδήλωσης, ολοένα και περισσότεροι υποτελείς Παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου γυρίζουν τη πλάτη στα κόμματα της ιστορικής, νεκροζώντανης Αριστεράς. Επειδή είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι κι άλλοι πολλοί στο πολύ κοντινό μέλλον θα της γυρίσουν την πλάτη, οι Κύριοι της Αριστεράς θα αντιμετωπίσουν ένα τεράστιο και δισεπίλυτο πρόβλημα: εάν τα κόμματά μας δεν καταφέρουν να επιβιώσουν εκλογικά, τι θα κάνουμε για να διασώσουμε τα προνόμιά μας, τον πλούτο μας, την ισχύ μας, τη φήμη μας; Θα βρεθούν μπροστά στο εξής δίλημμα: ή να γίνουν φανερά τσιράκια του Κυρίου καπιταλιστή (βλέπε Κουβέλης και Σία) ή θα εγκαταλείψουν την πολιτική και θα καταπιαστούν με άλλες προσοδοφόρες δραστηριότητες. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσουν και να αναπαραγάγουν την ισχύ τους είναι να ενωθούν. Ο κόσμος όμως τους πήρε χαμπάρι και δεν θα τους λυπηθεί: θα ενωθούν για να σώσουν το τομάρι τους όχι για να επιλυθούν τα προβλήματα των υποτελών Παραγωγών.
Το θέμα όμως δεν είναι μόνο τι θα κάνουν οι νταβατζήδες της ιστορικής Αριστεράς αλλά και τι θα κάνουμε εμείς, οι ανένταχτοι και οι ανένταχτες της Αριστεράς. Εμείς προς το παρόν το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στρέψουμε τη προσοχή μας στην βασική προϋπόθεση της διαμόρφωσης και εμφάνισης της Αριστεράς του μέλλοντος. Ποια είναι αυτή; Είναι η ελευθερία πνεύματος.Τι είναι η ελευθερία πνεύματος; Υπάρχει στην ιστορική Αριστερά ελευθερία πνεύματος;Εάν όχι, γιατί δεν υπάρχει;
Η ελευθερία πνεύματος είναι μια κομμουνιστική πρακτική (σε πάρα πολλά ζητήματα, οι Κύριοι μεταξύ τους είναι πιο κομμουνιστές από μας. . .): ελευθερία πνεύματος σημαίνει να υποστηρίζω κάποιες αρχές, κάποια ιδεολογία, θεωρία, ιδέα, άποψη, γνώμη, εκτίμηση αλλά να συζητώ χωρίς πάθος και δογματισμούς με όλους και με όλες – εκλαμβανομένους ως φυσικά πρόσωπα ή συλλογικότητες. Υπάρχει ελευθερία πνεύματος στο ΚΚΕ και στο Ριζοσπάστη; Κατά κανένα τρόπο. Υπάρχει ελευθερία πνεύματος στην Αυγή, στο Πριν, στην Εποχή, στο Δρόμο; Υπάρχει στη Βαβυλωνία των αντιεξουσιαστών;Κατά κανένα τρόπο! Η διαπίστωση αυτή μας ωθεί να διατυπώσουμε τα εξής ερωτήματα: Τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχει ελευθερία πνεύματος; Γιατί δεν υπάρχει; Όταν δεν υπάρχει ελευθερία πνεύματος, οι πνευματικοί ορίζοντες στενεύουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα από τη μια να μας διαφεύγουν πολλές πτυχές της πραγματικότητας και από την άλλη να στερούμαστε ιδέες, απόψεις και προτάσεις για την αντιμετώπιση προβλημάτων. Όπου δεν υπάρχει ελευθερία πνεύματος, πολλά ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται, κουκουλώνονται, δεν γίνεται διάλογος. Έχει θέσει η ιστορική Αριστερά το ερώτημα ‘γιατί ο κόσμος της εργασίας γυρίζει τη πλάτη στην ιστορική Αριστερά;’ ΌΧΙ, δεν το έχει κάνει. Εάν το κάνει, θα ακουστούν όλες οι απόψεις; ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
Η ελευθερία πνεύματος δεν είναι μόνο μια συνθήκη συνειδητοποίησης, επίγνωσης και επίλυσης ενός κοινωνικού ή πολιτικού προβλήματος αλλά και μια δέσμευση ότι μεταξύ των συνομιλητών δεν θα προβληθούν αξιώσεις Ισχύος και Κυριαρχίας. Όπου προβάλλονται αξιώσεις ισχύος και Κυριαρχίας δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία πνεύματος. Γιατί;Διότι ο Κύριος (ή ο μέλλων Κύριος της Αριστεράς) θέλει να επιβάλει στους άλλους τη βούλησή του, τη θέλησή του (που δεν είναι άλλη από την εξασφάλιση πλούτου, δόξας και φήμης), δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να αναζητήσει να βρει τον κατάλληλο τρόπο αντιμετώπισης και επίλυσης ενός ζητήματος. Η βούληση αυτή προβάλλεται ασφαλώς με έμμεσο τρόπο: η δική μου η άποψη είναι η σωστή, η δική σου είναι λάθος, αρα, εγώ πρέπει να παίρνω αποφάσεις!
Η παταγώδης αποτυχία της ιστορικής Αριστεράς, η αναπόφευκτη αποχώρησή της από το πολιτικό προσκήνιο θα έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός διάχυτου κλίματος, μιας περιρρέουσας ατμόσφαιρας ελευθερίας πνεύματος. Όλες οι απόψεις θα κατατεθούν, όλες θα γίνουν γνωστές και σεβαστές, όλες θα συζητηθούν. Με τον καιρό, ο χρόνος και οι εξελίξεις θα επιβεβαιώσουν κάποια άποψη, και όχι ο ισχυρισμός κάποιου (ισχυρού) ότι διαθέτει την σωστή άποψη και ότι οι άλλοι είναι λάθος. Στην ελευθερία πνεύματος κριτής δεν είναι ο φορέας μιας άποψης αλλά ο χρόνος και οι εξελίξεις.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.