Γιατί να μας ενδιαφέρει το ζήτημα πότε θα διαλυθεί το ΚΚΕ; Μπορούμε να υποδείξουμε κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία; Πριν δώσουμε κάποιες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, φίλες και φίλοι, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας κάποια δεδομένα, τα οποία δεν νομίζω να μπορεί κάποιος να τα αμφισβητήσει. Τα δεδομένα αυτά θα μας βοηθήσουν να σκεφτούμε και να δώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα του τίτλου του άρθρου. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αναρωτιέμαι αν θα διαλυθεί το ΚΚΕ γιατί το θεωρώ βέβαιο -αυτό που δεν γνωρίζω, και δεν γνωρίζει κανείς, είναι το πότε. Μια γενική εκτίμηση όμως μπορούμε να κάνουμε: υποστηρίζω ότι το ΚΚΕ θα διαλυθεί στο δεύτερο μισό της προσεχούς δεκαετίας (2014-2020). Να ποια είναι η επιχειρηματολογία μου.
Ας δούμε πρώτα τα βέβαια στοιχεία που διαθέτουμε. Το πρώτο είναι η συνεχής μείωση του αριθμού αυτών που ψηφίζουν το ΚΚΕ. Μπορεί κατά περιόδους να υπάρχει κάποια ανάκαμψη, η γενική τάση όμως είναι η συνεχής μείωση. Είναι δυνατόν η τάση αυτή να ανακοπεί και να αντιστραφεί; Κάτι τέτοιο το αποκλείω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και θα εξηγήσω παρακάτω τους λόγους. Εάν είναι έτσι τα πράγματα, κάποια στιγμή το ΚΚΕ δεν θα μπορέσει να μπει στη Βουλή, θα υποβιβαστεί στην κατάσταση μιας εξωκοινοβουλευτικής οργάνωσης της Αριστεράς, όπως είναι σήμερα το ΝΑΡ! Κι αν αυτή η αποτυχία επαναληφθεί, το ΚΚΕ εκτός Βουλής, εκτός του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης και θα διαλυθεί.
Ας δούμε τώρα το δεύτερο στοιχείο. Θα γνωρίζετε ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, όπως και των αντίστοιχων ευρωπαϊκών κομμάτων, όταν μετακινείται εκλογικά στρέφεται προς την ακροδεξιά, αν και οι ακροδεξιοί ποτέ δεν μετακινούνται προς την ιστορική Αριστερά! Το φαινόμενο αυτό το είδαμε στη Γαλλία σε όλο του το μεγαλείο. Και θα αναρωτηθεί κανείς: γιατί, πως στρέφονται προς την ακροδεξιά και την υπερψηφίζουν; Πέρα από τους πολιτικούς λόγους (πρόκριση του εθνικού κεφαλαίου έναντι αυτού που εκτίθεται στον διεθνή ανταγωνισμό) υπάρχουν και οι κοινωνικοί λόγοι. Οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ είναι τα πιο καθυστερημένα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Προτιμώ να κάτσω να πιω ένα ούζο με έναν νεοδημοκράτη ή πασοκτζή οικοδόμο παρά με έναν κουκουέ. Είναι ανυπόφοροι, μα την Παναγία. Τι σημαίνει όμως καθυστερημένα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας; Τι σημαίνει καθυστέρηση; Σε τι αναφέρεται η καθυστέρηση. Αναφέρεται στην ελευθερία πνεύματος. Ο νεοδημοκράτης ή πασοκτζής οικοδόμος θα σε ακούσει, ο κουκουές ποτέ. Αυτό που υποστηρίζει είναι σωστό, ολόσωστο, τελεία και παύλα, και ουαί και αλίμονο σε όποιον δεν το δεχτεί ή τολμήσει να διαφωνήσει! Όμως, κριτήριο μέτρησης της κοινωνικής προόδου δεν είναι η τεχνολογία και η επιστήμη αλλά η άσκηση της ελευθερίας πνεύματος. Ελευθερία πνεύματος σημαίνει ότι υπιοστηρίζω μια άποψη, μια γνώμη, μια θεωρία, μια πρόταση, μια λύση, την οποία θεωρώ σωστή, δέχομαι όμως ότι ενδέχεται να κάνω λάθος. Αυτή η αποδοχή μου επιτρέπει να συζητώ με τους πάντες, χωρίς δογματισμό και πάθος, να ακούω τη γνώμη τους, να ελέγχω τη δική μου άποψη, να την διορθώνω, να την επανεξετάζω, να την υπερασπίζομαι. Γιατί όμως το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ δεν διακρίνονται για ελευθερία πνεύματος;Γιατί κάποιες κοινωνικές ομάδες διακρίνονται και άλλες όχι; Γιατί κάποιες ασκούν την ελευθερία και την ισότητα και αλλες την αναβάλλουν για το απώτατο μέλλον, εάν δεν επιχειρούν να την ξεριζώσουν, να την εξαλείψουν; Στο ερώτημα αυτό θεωρώ ότι η απάντηση είναι η εξής: είναι κοινωνικές ομάδες και στρώματα που είναι σε παρακμή, που τείνουν προς την εξαφάνισή τους. Πρόκειται για μικροαστικά στρώματα της υπαίθρου, για μικροβιοτέχνες, μικρέμπορους, αυτοαπασχολούμενους. Στα στρώματα αυτά ανθούν πολλά αγκάθια: τοπικισμός, εθνικισμός, σωβινισμός, αρχαιολατρεία, σεξισμός, πατριαρχία, αυταρχισμός, περιφρόνηση και γελοιοποίηση της διαφορετικής άποψης, χοντροκεφαλισμός, ηθική της εργασίας, λατρεία της στέρησης και της θυσίας, πουριτανισμός, δογματισμός, λατρεία της επιστήμης και της τεχνολογίας, επίδειξη ισχύος. Δεν είναι λοιπόν καθόλου μα καθόλου τυχαίο που η πλειονότητα των ανένταχτων της Αριστεράς είναι πρώην μέλη του ΚΚΕ. Ο αριθμός αυτών που έφυγαν από το ΚΚΕ τις τελευταίες δεκαετίες ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες, για να μην πω εκατοντάδες.
Και ενώ αυτά τα αγκάθια φυτρώνουν στο ΚΚΕ, στη κοινωνία παρατηρείται η εκκίνηση μιας άλλης διαδικασίας. Μια διαδικασία διεύρυνσης της ελευθερίας πνεύματος, μια διαδικασία επανεξέτασης αντιλήψεων, συμπεριφορών, στάσεων, αξιών, πρακτικών, μια διαδικασία άσκησης της ισότητας και της ελευθερίας. Τώρα σκάει μύτη και αφού έσκασε μύτη θα εξαπλωθεί και θα γενικευτεί. Όσο περνάνε τα χρόνια, αυτή η κουλτούρα της ελευθερίας πνεύματος (η κοινωνική βάση της οποίας είναι οι υποτελείς Παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου), της άσκησης, και όχι της διεκδίκησης, της ελευθερίας και της ισότητας, θα έρχεται σε σύγκρουση με αυτήν του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ. Όσο περνάνε τα χρόνια, οι ΚΚέδες, και πιο πολύ οι Κνίτες, θα γίνονται αξιοπερίεργα πολιτικά όντα, παράξενα, αλλοπρόσαλλα, βλοσυρά, παρανοϊκά, χυδαία, φαιδρά, αυταρχικά, φασιστικά, μισαλλόδοξα, χαιρέκακα, φθονερά, τι άλλο να πω. . . Η σύγκρουση αυτή έχει ήδη αρχίσει ( είδαμε τη στάση του ΚΚΕ στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008), θα ενταθεί όσο περνάνε τα χρόνια και θα κορυφωθεί προς το τέλος της προσεχούς δεκαετίας. Μέχρι τότε, είναι βέβαιο πως θα υπάρξει και διάσπαση ή διασπάσεις. . .
Κι έρχομαι τώρα να απαντήσω στο ερώτημα, γιατί να μας νοιάζει η διάλυση του ΚΚΕ. Δεν μας νοιάζει μόνο η διάλυση του ΚΚΕ, μας νοιάζει και η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, η διάλυση του ΣΥΝασπισμού, η διάλυση της ιστορικής Αριστεράς, η αποχώρησή της από την πολιτική σκηνή. Η Αριστερά περνάει τη χειρότερη κρίση της ιστορίας της -αυτό σημαίνει ότι πεθαίνει, ότι είναι νεκροζώντανη. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να ενωθεί και ματαιοπονούν όσοι και όσες νομίζουν ότι υπάρχει δυνατότητα διαλόγου και κοινής δράσης. Ο κόσμος της εργασίας έχει γυρίσει την πλάτη του στην Αριστερά κι αν η Αριστερά δεν αλλάξει, που δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, δεν πρόκειται να αλλάξει στάση. Η Αριστερά πεθαίνει,αποχωρεί και όσο πιο γρήγορα ολοκληρωθεί η αποχώρηση τόσο πιο γρήγορα θα εμφανιστεί μια Αριστερά της άσκησης της ελευθερίας και της ισότητας, μια Αριστερά ελευθερίας πνεύματος. Αυτό σημαίνει ότι εμείς οφείλουμε να επιταχύνουμε την αποχώρηση και τη διάλυση της νεκροζώντανης Αριστεράς. Έχω την εντύπωση πως αυτή τη στἀση κρατούν ολοένα και περισσότεροι ανένταχτοι: εμείς μπορούμε να διαλύσουμε και τον Σύριζα και τον Συνασπισμό και το ΚΚΕ. Τα νέα από τον ΣΥΝ και τον Συριζα είναι πολύ ευχάριστα: ο πρώτος διχοτομήθηκε και προσπαθεί να επιβιώσει ψάχνοντας για ψήφους από τους απογοητευμένους του ΠΑΣΟΚ, ο δεύτερος δεν θα αργήσει να διασπαστεί κι αυτός. Το ΚΚΕ θα συρρικνώνεται διαρκώς και μέσα από αυτή την κατάσταση διάλυσης θα γεννηθεί η νέα Αριστερά.
