φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
κάνει ψοφόκρυο, κατουράς παγάκια, ξεροβόρι από τη Σιβηρία, ξεροβόρι που το ένιωσε στο πετσί του ο εξόριστος στη σημερινή Ρουμανία Οβίδιος, ο Οβίδιος των ‘Μεταμορφώσεων’, ήπια τα τσιπουράκια μου, με καπνιστό σκουμπρί και φρέσκο κρεμμυδάκι από τον κήπο, κι ελιές, μαζεμένες και φτιαγμένες από τα χέρια μου, θα φάμε φασολάδα σήμερα, χτεσινή, τα όσπρια τα τρώμε πάντα δυο μέρες, ήρθε και ο πατέρας μου από το χωριό, αύριο θα έρθει κι ο Μπάμπης και η Ute, θα μαζευτούμε, θα θυμηθούμε την Αποστολία, τη μάνα μου, θα φάμε, θα
πιούμε, κι όταν μαζευόμαστε, δεν ξέρω πως γίνεται, κάτι γίνεται, κάτι θα γίνει, θα δούμε.Κι όταν είναι και η Χριστίνα Αμαρυλλίς μαζί μας, είναι βέβαιο ότι κάτι θα γίνει. Όταν μαζεύονται οι άνθρωποι πάντα κάτι γίνεται.
Οι αγρότες στη Σομαλία λένε: όταν περνάει ο Κύριος υποκλίσου και μόλις απομακρυνθεί, κλάσε. Ο παππούς μου (1894-1977) μου είχε πει: ό,τι λέει ο Κύριος είναι ψέμα – ο Πλάτων έλεγε ότι δικαιούται ο Κύριος να είναι ψεύτης και απατεώνας για να ενισχύσει την κυριαρχία του.
Τα γράφω αυτά γιατί κατά καιρούς οφείλουμε να θέτουμε το εξής ερώτημα και να απαντούμε σε αυτό: ποια είναι η ψυχοπνευματική κατάσταση του υποτελούς; Το ερώτημα αυτό, άρα και η απάντηση, είναι κομβικής σημασίας: από την ψυχοπνευματική κατάσταση του Υποτελούς εξαρτάται η έκβαση του κοινωνικού πολέμου.
Γνωρίζουμε ότι ο Κύριος, ο πολεμιστής, νικάει διότι μπορεί να αποπροσανατολίζει και να εκφοβίζει τους Υποτελείς του, τους Παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. Γνωρίζουμε πως το πετυχαίνει αυτό: αποπροσανατολίζει όταν ισχυρίζεται ότι ό,τι κάνει το κάνει για τη χώρα και το εθνικό συμφέρον.Εκφοβίζει όταν λέει ότι εάν δεν το κάνουμε αυτό όλοι μαζί, εάν δεν σώσουμε τη χώρα και δεν υπερασπίσουμε το εθνικό συμφέρον θα χαθούμε, θα καταστραφούμε, θα χρεοκοπήσουμε. Πάω να πιω ένα τσιπουράκι, να βάλω ένα ξύλο στη σόμπα, ψήνω ψωμί, και επανέρχομαι.
Λοιπόν, ποια είναι η χώρα μου; Είναι η Εκάλη και η Κυψέλη, είναι η Κηφισσιά και οι Πετράδες, είναι τα γκουρμέ εστιατόρια και τα καφενεία των έρημων χωριών, είναι τα μπουρδέλα πολυτελείας στο Κολωνάκι και τα μπουρδέλα στη Φυλής, ποια είναι; Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον; Είναι το κοινό συμφέρον του Λάτση και του άνεργου οικοδόμου που πάει και μαζεύει χόρτα από το βουνό; Είναι το κοινό συμφέρον του Βαρδινογιάννη και του γέρου αγρότη σε χωριό της Ευρυτανίας και των Τρικάλων, μόνος, χωρίς παιδιά, αποκλεισμένος από το χιόνι, που λιώνει χιόνι για να έχει νερό; Είναι το κοινό συμφέρον του Κόκαλη και του απεγνωσμένου άνεργου που παίζει στα προπατζίδικα κάνα δυο εβρά ΚΙΝΟ , μπας και του κάτσει αλλά και για να ζεσταθεί;
Ψέματα. Τ’ίποτα δεν κάνουν για τη χώρα και το εθνικό συμφέρον γιατί δεν υπάρχει μια χώρα και ένα εθνικό συμφέρον. Ο αριθμος ένα (1) είναι ανύπαρκτος, παντελώς! Υπάρχουν δυο χώρες, δυο εθνικά συμφέροντα. Και ο Παπανδρέου λέει ψέματα και οι υποτελείς τον πιστεύουν. Ό,τι κάνει το κάνει για τα αφεντικά του, τους Κυρίους καπιταλιστές, γι αυτούς που θεωρούν ότι μπορούν να επιβιώσουν μόνο εάν ενταχθούν στην παγκόσμια αγορά, εάν προσανατολιστούν προς τις εξαγωγές. Αυτοί είναι ταω αφεντικά του. Τους άλλους μικρούς καπιταλιστές, ποιος τους γαμάει; Ποιος γαμάει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα μαγαζάκια; Θέλουν να κλείσουν και στη θέση τους να στήσουν μεγάλα εμπορικά κέντρα. Αυτή είναι η χώρα και το εθνικό συμφέρον του Παπανδρέου: το συμφέρον των ισχυρών καπιταλιστών.
Και οι Υποτελείς τον πιστεύουν. Τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος. Κι όσοι τον πιστεύουν, θεωρούν εαυτούς υπεύθυνους και συνένοχους άρα και ένοχους! Και φοβούνται! Πίστη, ενοχή, φόβος: αυτή είναι η κατάσταση των Υποτελών Παραγωγών σήμερα.
Η πίστη, η ενοχή, ο φόβος θα υποχωρήσουν. Θεωρώ ότι θα μας πάρει δυο τρεία χρόνια.