φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.
Η νεκροζώντανη Αριστερά ασχολείται με όλα εκτός από αυτό που θα έπρεπε να ασχοληθεί: με την οργάνωση της επίθεσης κατά του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος, με σκοπό να επιλυθούν τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υποτελείς Παραγωγοί. Η επίλυση αυτή, μερική ή ολική, θα ανέτρεπε τον σε βάρος μας συσχετισμό ισχύος, με αποτέλεσμα να διεξαγάγουμε τον κοινωνικό πόλεμο από ισχυρότερες θέσεις. Όλοι και όλες γνωρίζουμε ποια είναι αυτά τα προβλήματα: η εξαντλητική και καθόλου καλά αμειβόμενη εργασία, η ανεργία, η ακρίβεια, η φτώχεια, η υποχρεωτική εκπαίδευση, το ενοίκιο, ο φόβος, η αποβλάκωση, η απομόνωση, η κατάθλιψη.
Αντ’ αυτού τρέχει η ηττοπαθής, πουλημένη, ηττημένη και νεκροζώντανη πίσω από τους καπιταλιστές και προτείνει λύσεις πως να ξεπεραστεί η κρίση, δίνει γνώση, όπως λένε και στο χωριό μου, προσδοκώντας φυσικά να γλείψει κάνα κοκκαλάκι. Και τι προτείνουν; Να δώσουν οι καπιταλιστές αυξήσεις ώστε να αυξηθεί η κατανάλωση, άρα και η παραγωγή, άρα και η ανάπτυξη. Κάποιοι άλλοι πιέζουν να υπάρξουν επενδύσεις που θα επιφέρουν ανάπτυξη και κέρδη άρα και αύξηση της απασχόλησης και της αμοιβής της εργασίας. Εκτός τόπου και χρόνου, στην κοσμάρα τους! Γιατί όμως οι καπιταλιστές δεν τους δίνουν σημασία και τους γράφουν στ΄ αρχίδια τους και πολύ καλά κάνουν;
Δεν τους δίνουν σημασία διότι οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους έχουν μια σαφή εικόνα της οικονομικής και κοινωνικής συγκυρίας και γνωρίζουν πως να βγουν από τη μεταβατική φάση που περνάμε όχι με ζημιές αλλά με τεράστια κέρδη και τον συσχετισμό ισχύος ακόμα πιο συντριπτικά υπέρ τους.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ένα μεγάλο μέρος των μεγάλων και μεσαίων επιχειρήσεων δεν θα μπορέσουν να σταθούν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και θα κλείσουν με αποτέλεσμα χιλιάδες εργαζόμενοι να μείνουν άνεργοι. Τους ενοχλεί αυτό; Καθόλου! Τους λυπεί; Καθόλου! Τα προϊόντα που παρήγαγαν θα τα παραγάγουν άλλοι, θα τα φέρνουν εδώ και θα τα πουλάνε.
Γνωρίζουν ότι τώρα είναι μια μεγάλη ευκαιρία να βάλουν χέρι στα κέρδη, λίγα ή πολλά, των μικρών επιχειρήσεων, παραγωγικών και εμπορικών και να τις κλείσουν όλες χωρίς δισταγμό: στη θέση τους θα ανοίξουν τεράστια εμπορικά κέντρα, πολιτισμικοί χώροι, πολυκαταστήματα, κλπ. Βλέπετε τι γίνεται σε όλες τις πόλεις: όσα μαγαζιά δεν έκλεισαν, θα κλείσουν μέσα στο ’11 ή το ’12! 220.000 μαγαζιά και μαγαζάκια. Με αποτέλεσμα χιλιάδες μαγαζάτορες, αυταπασχολούμενοι και εργαζόμενοι να μείνουν άνεργοι. Τους ενοχλεί αυτό; Καθόλου! Τους λυπεί αυτό; Καθόλου!
Οι εξελίξεις αυτές, ο κοινωνικός αυτός μετασχηματισμός, θα επιφέρει μείωση των κρατικών εσόδων. Εάν όλοι και όλες γίνουμε εργάτες και υπάλληλοι, ποιοι θα πληρώνουν φόρους; Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, από την πλευρά των καπιταλιστών, είναι να μειωθούν οι κοινωνικές και λειτουργικές δαπάνες του Κράτους: να περικοπούν υπηρεσίες, επιδόματα, κλπ, και να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των κρατικών υπαλλήλων. Τι λένε ανοιχτά: μέχρι το 2013, θα έχουμε 200.000 λιγότερους υπαλλήλους. Όσο πιο λίγοι, τόσο πιο μικρή θα είναι η φορολογία του Κεφαλαίου κι αυτό ακριβώς επιθυμεί ο Κύριος. Με αποτέλεσμα χιλιάδες άνδρες και γυναίκες να μείνουν άνεργοι. Τους ενοχλεί αυτό; Καθόλου; Τους λυπεί; Καθόλου!
Θεωρείται από όλους βέβαιο ότι μέχρι το 2014 οι άνεργοι θα είναι 1.500.000. Δεν έχουμε λόγους να διαφωνήσουμε. Και αναρωτιόμαστε; Είναι δυνατόν να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Μπορούν να το λύσουν οι ίδιοι οι άνεργοι; Εάν δεν μπορούν, όπως θα δούμε, ποιος μπορεί και πως;
Εάν οι άνεργοι μπορούσαν να επιλύσουν το πρόβλημα, θα το επέλυσαν. Αλλά δεν μπορούν διότι είναι άοπλοι, δηλαδή εκτός παραγωγής. Το πρόβλημα, όπως όλα τα προβλήματα, μπορούν να το λύσουν όλοι μαζί οι υποτελείς Παραγωγοί, εκτός και εντός της Παραγωγής. Δεν μπορεί να υπάρξει κίνημα ανέργων! Με τις διαδηλώσεις και τις ικεσίες δεν λύνεται η ανεργία. Και πως λύνεται;
Πρις δούμε πως λύνεται, να παραθέσουμε την άποψή μας ότι η πλήρης οκτάωρη απασχόληση είναι παντελώς αδύνατη. Ο πλούτος παράγεται γρ’ηγορα και από όλο και λιγότερα χέρια. Αυτό που λένε ότι με την ανάπτυξη θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας είναι μια μεγάλη βλακεία. Η ανάπτυξη δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας αλλά καταργεί.Τι απομένει; Απομένει η δραστική μείωση του χρόνου εργασίας: λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Συμφωνώ απολύτως!
Πως μπορεί όμως να μειωθεί ο χρόνος εργασίας; Με δυο τρόπους: Πρώτον, με την μονομερή δραστική μείωση του χρόνου εργασίας από τους εργαζομένους. Με την αλληλεγγύη δηλαδή. Διότι δεν υπάρχει μόνο πρόβλημα ανεργίας αλλά και πρόβλημα εργασίας, πολύωρης και εξαντλητικής αλλά αυτό το πρόβλημα δεν το παίρνουμε καθόλου μα καθόλου υπόψη μας. Και μάλιστα είναι πολύ πιο σοβαρό από αυτό της ανεργίας αφού βασανίζει όλους τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης (80%).
Ο δεύτερος τρόπος είναι η πολιτική. Είναι η ανάδειξη της μείωσης του χρόνου εργασίας και της συμμετοχής όλων στην πρόσβαση στον συλλογικά παραγόμενο κοινωνικό πλούτο σε κομβικό και πρωταρχικό ζήτημα. Πρώτα αυτό το πρόβλημα θα λύσουμε. Δεν μας ενδιαφέρει εάν θα πληρώσουμε το χρέος ή όχι, εάν θα μείνουμε στην ΕΕ ή όχι, εάν θα κρατήσουμε το εβρό ή όχι. Καρφάκι δεν μας καίγεται. Βλέπετε κανένα κόμμα της Αριστεράς να έχει ως πρώτο ζήτημα το πρόβλημα της εργασίας, της μείωσης του χρόνου εργασίας και της εξασφάλισης μισθού για όλους ή επιδόματος ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς χρονικούς περιορισμούς; Κανένα; Γιατί, το έχετε σκεφτεί;
Εφόσον δεν υπάρχει αυτό το κόμμα, αυτή η πολιτική οργάνωση θα πρέπει να δημιουργηθεί. Προτείνω να την ονομάσουμε