φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ναι, θα ήθελε, θα το ήθελε πάρα πολύ! Χαίρεται πάρα πολύ όταν συμβαίνουν! Οι φυσικές καταστροφές σήμερα παίζουν το ρόλο που έπαιζε κάποτε ο φασισμός: κάποιος άλλος πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα, όχι ο Κύριος. Ο Κύριος είναι άγιος, αθάνατος, ελεήμων, φιλάνθρωπος.
Κύριε, ελέησον ημάς, μη μας καθαρίζεις!
Οι φυσικές καταστροφές είναι ένα μέσο καταστροφής και εξόντωσης στα χέρια του Κυρίου μόνο που δεν το βλέπουμε, δεν το συνειδητοποιούμε. Και είναι διότι ό,τι έχτισε και παρήγαγε το έκανε όχι συνεργαζόμενος με τη φύση αλλά επιθυμώντας να την υποτάξει. Η εκδίκηση της φύσης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αδυναμία (και οι συνέπειές της) του Κυρίου να υποτάξει τη φύση για να υποτάξει έτσι και τους υποτελείς Παραγωγούς του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου πλούτου.
Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μην χτίζουμε πυρηνικά εργοστάσια και να μην παράγουμε αυτοκίνητα;
Ναι, αυτό εννοώ. Και όχι μόνο: ή θα αλλάξουμε τον πολιτισμό μας ή θα καταστραφούμε ολοσχερώς. Αυτό είναι το παγκόσμιο δίλημμα σήμερα. Όποιος και όποια θεωρεί ότι μπορούμε να γίνουμε πιο ισχυροί από τη φύση, θα προτιμήσει τον καπιταλισμό, τον δυτικό πολιτισμό. Οι άλλοι και οι άλλες θα αναζητήσουν έναν νέο πολιτισμό που θα συμβιώνει και θα συνεργάζεται με τη φύση. Αυτό θα είναι το επίδικο αντικείμενο της σκέψης και της πρακτικής κατά τις προσεχείς δεκαετίες.
Δεν πιστεύω να χαίρεστε με τις καταστροφές και τους χιλιάδες θανάτους που προκάλεσε ο σεισμός στην Ιαπωνία! Ταυτιζόμαστε με τα θύματα διότι αύριο μπορεί να είμαστε εμείς τα θύματα – και θα είμαστε, μην ανησυχείτε. . . Έχετε σκεφτεί ότι εάν γίνει ένας μεγάλος σεισμός κοντά στην Αθήνα, θα έχουμε ίσως τον πιο καταστροφικό και τον πιο εξοντωτικό σεισμό που συνέβη ποτέ – μιας και ο χρόνος διάρκειας του τσιμέντου είναι εκατό χρόνια, οι πολυκατοικίες έχουν κτιστεί με υλικό την απάτη και έχουν υποστεί δυο ισχυρότατους κλονισμούς με τους σεισμούς του 1981 και του 1999;
Όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη διατρέχουν τον κίνδυνο να πέσουν θύματα φυσικών καταστροφών. Το βλέπουμε όλοένα και πιο συχνά, ολοένα και πιο έντονα. Σεισμοί, πλημμύρες, καύσωνες, πυρκαγιές δασών, χιονοπτώσεις και κρύο, λειψυδρία και ιοί έχουν γίνει καθημερινότητα. Ζούμε ήδη την Αποκάλυψη. Αλλά τι είναι μια φυσική καταστροφή;
Μια φυσική καταστροφή μπορεί να προκαλέσει άλλοτε μεγάλη καταστροφή και πολλούς θανάτους κι άλλοτε πάρα πολύ λίγους, άλλοτε οι συνέπειες μπορεί να είναι τραγικές, να φτάσει στο σημείο της οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης κι άλλοτε να είναι αντιμετωπίσιμες. Πως όμως να το εξηγήσουμε αυτό; Γιατί η ίδια καταστροφή άλλοτε να είναι τεράστια κι άλλοτε αμελητέα;
Μια φυσική καταστροφή είναι μια φυσική καταστροφή, οι συνέπειες της όμως καθορίζονται απλό τη σχέση που αναπτύσσει ο άνθρωπος με τη φύση και με τους άλλους ανθρώπους. Πρόσφατα, στην Αυστραλία ξεσπιτώθηκαν από πλημμύρες 1,5 εκ. άνθρωποι και δεν υπήρξε ούτε ένας άστεγος! Φιλοξενήθηκαν από συγγενείς, φίλους, γνωστούς για όσο χρονικό διάστημα απαιτήθηκε ή θα απαιτηθεί. Μπορεί να υπάρξει αλληλεγγύη στους σεισμοπαθείς της Ιαπωνίας αλλά το θέμα είναι άλλο:
θα μπορούσε να μην γίνουν αυτές οι καταστροφές, να μην υπάρχουν οι συνέπειες που υπάρχουν σήμερα;
Μια φυσική καταστροφή με καταστροφικές συνέπειες είναι το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης σχέσης που αναπτύσσουμε με τη φύση, το περιεχόμενο της οποίας δεν είναι η συμβίωση και η συνεργασία μαζί της, η γνώση της, αλλά η καθυπόταξή της. Οι φυσικές καταστροφές κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους είναι το αποτέλεσμα της επιθυμίας μας να υποτάξουμε τη φύση, να τη δαμάσουμε, να την διορθώσουμε, να την ελέγξουμε.
Από τη στιγμή που η φύση δε σηκώνει τον καπιταλισμό, δηλαδή την επιθυμία καθυπόταξης της φύσης, οι καταστροφές θα είναι ολοένα και πιο συχνές, ολοένα και πιο καταστροφικές και θανατηφόρες. Είναι βέβαιο ότι ο Κύριος καπιταλιστής της παραγωγής και του χρήματος χαίρεται όταν βλέπει αυτές τις καταστροφές και την εξόντωση του πληθυσμού. Τον βολεύει αφάνταστα. Οι φυσικές καταστροφές σήμερα παίζουν το ρόλο που έπαιζε κάποτε ο φασισμός: άλλος έβγαζε το φίδι από την τρύπα.
Οι φυσικές καταστροφές είναι ένα μέσο καταστροφής και εξόντωσης στα χέρια του Κυρίου μόνο που δεν το βλέπουμε, δεν το συνειδητοποιούμε. Και είναι διότι ό, τι έχτισε και παρήγαγε το έκανε όχι συνεργαζόμενος με τη φύση αλλά επιθυμώντας να την υποτάξει. Η εκδίκηση της φύσης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αδυναμία (και οι συνέπειές της) του Κυρίου να υποτάξει τη φύση για να υποτάξει έτσι και τους υποτελείς Παραγωγούς του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου πλούτου.
Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μην χτίζουμε πυρηνικά εργοστάσια και να μην παράγουμε αυτοκίνητα;
Ναι, αυτό εννοώ. Και όχι μόνο.