φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
‘Οταν άκουσα (ή διάβασα, δεν θυμάμαι) τις δηλώσεις του Κυρίου Παμπούκη ότι ο ΧΥΤΑ θα γίνει στην Κερατέα πάση θυσία, θυμήθηκα έναν στίχο του Αισχύλου, από τον Προμηθέα Δεσμώτη (35): άπας δε τραχύς όστις αν νέον κρατηι, τον οποίο μεταφράζω ως εξής: είναι σκληρός ο Αυθέντης, τον οίκτο δεν τον ξέρει, όταν για πρώτη του φορά αρχίζει να διατάζει. Έτσι, η υποχώρηση του Κυρίου μας βάζει σε σκέψεις και στο κείμενο που θα διαβάσετε ( το οποίο, εξηγούμαι, θα γραφεί τμηματικά), θα καταπιαστώ με το ζήτημα της υποχώρησης ως τακτικής της διεξαγωγής του (κοινωνικού) πολέμου. Εγείρονται κάποια κομβικής σημαντικότητας ερωτηματικά, τα οποία ασφαλώς χρήζουν απάντησης. Γιατί υποχώρησε ο Κύριος; Θα επιστρέψει; Εάν επιστρέψει, που, πότε και πως;
Κοντεύει πέντε, πρέπει να φύγω για τη δουλείά. Θα συνεχίσω αύριο το πρωί. Μέχρι τότε, μη ξεχνάτε ότι η σκέψη είναι ποίηση και η ποίηση, δημιουργία.