φίλες και φίλοι, γεια σας και χαρά σας
Ζούμε την αρχή του τέλους του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (Πα.Σο.Κ). Ζούμε δηλαδή την αρχή του τέλους της εθνικής ομοψυχίας και του εθνικού συμφέροντος (Πανελλήνιο), ζούμε το τέλος του σοσιαλισμού (επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων μέσω του ελέγχου του Κράτους), ζούμε το τέλος του κινήματος (ως μια μορφή πάλης που ενισχύει τον Κύριο και αναπαράγει την Κυριαρχία).
Ο αιώνας μας, όπως και ο επόμενος, θα είναι αιώνας της αποσύνθεσης της Κυριαρχίας. Οι θεσμοί της, ο τρόπος σκέψης της, οι αξίες της, οι συμπεριφορές της, οι πρακτικές της, οι προσδοκίες της αποσυντίθενται, διαλύονται, ξεθωριάζουν, χάνονται. Μια πολύ σημαντική πτυχή της προϊούσας αποσύνθεσης της δυτικής αλλά παγκόσμιας Κυριαρχίας είναι η αποσύνθεση των κομμάτων που έχουν συμπηχθεί με πρότυπο το Κράτος. Τα κρατικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων κι αυτών της ιστορικής Αριστεράς, παρακμάζουν και δεν θα αργήσει η μέρα που θα τα δούμε να αποσύρονται από το πολιτικό προσκήνιο.
Η Κυριαρχία σε όλες της τις εκφάνσεις είναι νεκροζώντανη. Τα κρατικά κόμματα είναι νεκροζώντανα. Το Πα.Σο.Κ είναι νεκροζώντανο. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τη διάρκεια της διαδικασίας του θανάτου και της εξαφάνισής του αλλά έχουμε την αίσθηση ότι δεν θα διαρκέσει πολύ. Η κρίση της Κυριαρχίας οξύνει την ίδια την κρίση, πρόκειται περί μιας μειονικής σπείρας, όπου τα πράγματα (για την Κυριαρχία και τον Κύριο) πάνε από το Κακό στο Χειρότερο. Η κοινωνική σχέση της Κυριαρχίας είναι είναι μια σχέση καταστροφική, αυτοκαταστροφική, αυτοκτονική και για τα δυο μέρη της σχέσης. Διασώζεται όποιος αποσύρεται από αυτή τη σχέση, όποιος απουσιάζει, όποιος απομακρύνεται, όποιος αρνείται τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Κύριος, ως εξαρτημένος από τον υποτελή παραγωγό, δεν μπορεί να το κάνει – μόνο ο υποτελής μπορεί να αρνηθεί τον εαυτό του, άρα και να διαλύσει την Κυριαρχία.
Τι θα γίνει όμως τώρα που διαλύεται, αποσυντίθεται, διασπάται το Πα.Σο.Κ; Τι θα γίνει μετά την διάσπάσή του;
Αρχίζει μια νέα εποχή, καταστροφής και δημιουργίας.