φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ο Παπανδρέου δήλωσε ότι είμαστε σε πόλεμο, ο Πάγκαλος ότι τα τανκς θα φυλάξουν τις τράπεζες, ο Βενιζέλος ότι η αντιπολίτευση οφείλει να ακολουθεί την κυβέρνηση με στρατιωτική πειθαρχία, ενώ ο στρατός ασκείται για να αντιμετωπίζει διαδηλώσεις και εξεγέρσεις. Θα πρέπει να το θεωρήσουμε βέβαιο: ο Κύριος προετοιμάζεται να διαχειριστεί πολιτικά μια χρεοκοπία με στρατιωτικό τρόπο, με την προσφυγή στήν ένοπλη βία. Το δίλημμα δημοκρατία ή φασισμός είναι ανυπόστατο: και δημοκρατία και φασισμός, ό,τι προκριθεί δηλαδή πιο αποτελεσματικό και αποδοτικό σε κάθε συγκυρία.
Θα επαναλάβω άλλη μια φορά τα δικά μας ισχυρότερα όπλα. Σε πολιτικό επίπεδο, η γενική απεργία διαρκείας. Σε κοινωνικό, η συμβιωτική ομάδα. Σε οικονομικό, η κατάργηση του χρήματος. Σήμερα θα ασχοληθούμε με την κατάργηση του χρήματος και θα υποστηρίξουμε ότι η κατάργηση του χρήματος είναι ένα όπλο επειδή το χρήμα είναι ένα όπλο στα χέρια του χρήματος, ένα μέσο αρπαγής και καταστροφής του κοινωνικού πλούτου και των υποτελών Παραγωγών. Κατά συνέπεια, αυτό το όπλο δεν είναι όπλο, είναι μια πράξη αφοπλισμού του Κυρίου καπιταλιστή. Από την άλλη όμως είναι και όπλο, είναι ένα μέσο διαχείρισης της χρεοκοπίας και της κρίσης με γνώμονα την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών, είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης.
Πριν εκθέσω τα επιχειρήματά μου και τις θέσεις μου, θα ήθελα να κάνω μια σύντομη παρέκβαση που έχει άμεση σχέση με το σημερινό μας θέμα. Την εποχή που ζούσα και πηγαινοερχόμουνα στην Ιταλία (1990-93), γνώρισα μια γερμανίδα, την Κριστίνα, η οποία ήταν από τα ιδρυτικά μέλη, μαθητών του Χάμπερμας, της οικοκοινότητας Utopiaggia αλλά αποχώρησε και ζούσε με τη δεκάχρονη κόρη της. Ο πατέρας της ήταν γιατρός στον μεσοπόλεμο, την εποχή της μεγάλης κρίσης, αλλά και λίγο μετά τον πόλεμο, σε μια μικρή γερμανική κωμόπολη. Κάθε μέρα ο πατέρας της επισκέπτονταν όσο περισσότερα νοικοκυριά μπορούσε, γνώριζε ποιοι ήταν ασθενείς, τους οποίους και επισκέπτονταν πιο συχνά, είχε μια γενική εικόνα της υγείας των κατοίκων, δεν είχε ιατρείο και δεν πληρωνόταν. Και πως ζούσατε, ρώτησα τη Κριστίνα. ‘Είχαμε τα βασικά που χρειαζόμασταν χωρίς να πληρώνουμε’. Η οικογένεια του κρεοπώλη είχε δωρεάν ιατρική περίθαλψη, η οικογένεια του γιατρού είχε δωρεάν κρέας, τόσο όσο αναλογούσε και στους άλλους. Η κατάργηση του χρήματος και η σύμπηξη κοινοτήτων αλληλοβοήθειας στη μεγάλη οικονομική κρίση ήταν μια διαδεδομένη κατάσταση τόσο στη Γερμανία όσο και στη Σοβιετική Ένωση, η ιστορία τους δεν έχει γραφεί ακόμα, και θα πρέπει να δούμε τον ναζισμό και τον σταλινισμό ως τρόπους αντιμετώπισης αυτής της επανάστασης, ως μορφές αντεπανάστασης.
Θα συνεχίσω αύριο το πρωί – πάω στη δουλείά.