φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ο πυρήνας, η ουσία της Πολιτικής του Κυρίου δεν βρίσκεται σε αυτά που λέει αλλά σε αυτά που δε λέει, βρίσκεται σε αυτά που κρύβει και όχι σε αυτά που φανερώνει, σε αυτά που δεν κάνει (τώρα) και όχι σε αυτά που κάνει. Αυτά που δε λέει, που κρύβει και δεν κάνει μπορούμε να τα εντοπίσουμε σε αυτά που ισχυρίζεται, αποκαλύπτει και πράττει τώρα διότι είναι οι ορατές πτυχές του Σχεδίου Του. Εάν είναι έτσι, εγείρονται δυο ερωτήματα: ποιο είναι το Σχέδιό του και γιατί δεν το εφαρμόζει μπαμ και κάτω, μια και καλή να τελειώνει;
Το Σχέδιο του Κυρίου καθορίζεται από τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας και τις ανάγκες της αναπαραγωγής όλης της κοινωνίας. Ο Κύριος θέλει οι υποτελείς Παραγωγοί να είναι υπάκουοι και χρήσιμοι. Γι΄ αυτό υπάρχουν τα δημοτικά, τα γυμνάσια, τα λύκεια, οι τεχνικές σχολές και τα πανεπιστήμια. Τα Πανεπιστήμια όμως επιτελούν και δυο επιπλέον λειτουργίες: από τη μια, από εκεί περνάνε και οι Κύριοι και τα τσιράκια τους (πολιτικοί, καθηγητές, ερευνητές, στελέχη επιχειρήσεων, οικονομολόγοι, και άλλοι), και από την άλλη, εκεί παράγεται γνώση χρήσιμη στη βιομηχανία και σε άλλα πεδία της καπιταλιστικής οικονομίας (ψυχολογία, κοινωνιολογία, κλπ). Αυτή είναι η εκπαίδευση, ένας κομβικής σημασίας ιδεολογικός μηχανισμός του Κράτους.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο καπιταλισμός πέρασε μια χρυσή εποχή 3-4 δεκαετιών συνεχούς ανάπτυξης (μεγέθυνση παραγωγής άρα και κερδών) αλλά σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η συνεχής αυτοματοποίηση της παραγωγής, μια διαδικασία που άρχισε έδω και είκοσι χρόνια και θα ενταθεί τα επόμενα δέκα θα έχει ως αποτέλεσμα στην διαρκή αύξηση της ανεργίας: ο κοινωνικός πλούτος θα παράγεται ολοένα και περισσότερο με λιγότερα χέρια, ειδικευμένα και ανεδίκευτα. Θα υπάρξει όμως κι άλλη μια συνέπεια: αυξανομένης της ανεργίας θα μειωθεί και η παραγωγή άρα και τα κέρδη.
Η εξέλιξη αυτή καθορίζει τη Στρατηγική του Κυρίου: αφού θα περιοριστεί ο αριθμός των εν ενεργεία Παραγωγών και θα μειωθούν τα κέρδη, θα πρέπει να μειωθούν και οι φόροι που καταβάλλουν οι καπιταλιστές, για να περιοριστούν οι ζημιές. Λιγότεροι φόροι όμως συνεπάγεται την ύπαρξη μικρότερου κράτους. Το διακηρύσσουν ανοιχτά: μικρό και ευέλικτο Κράτος. Μικρό Κράτος σημαίνει ότι το Κράτος αποσύρεται από πολλά κοινωνικά πεδία, τα περισσότερα εκ των οποίων περνάνε στους καπιταλιστές και γίνονται κερδοφόρες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Ευέλικτο Κράτος σημαίνει ότι εκεί όπου αποσύρεται το Κράτος και αφήνει κενό, το κενό αυτό το καταλαμβάνουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τη στρατηγική του Κυρίου, το Σχέδιό Του, με δυο λέξεις: ιδιωτικοποίηση – καταστολή. Αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Είναι σαφές ότι η πρωτοβάθμια εκπαίδευση δεν θα ιδιωτικοποιηθεί, μιας και παράγει την ελάχιστη υπακοή και χρησιμότητα που επιθυμεί ο Κύριος. Τα Πανεπιστήμια όμως, συμπεριλαμβανομένων και των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, θα γίνουν καπιταλιστικές κερδοφόρες επιχειρήσεις. Θα σπουδάζει όποιος έχει μαρούλι με πολλά φύλλα. Βέβαια, οι κάτοχοι παρόμοιων μαρουλιών σπουδάζουν και σήμερα, μιας και ένας φοιτητής κοστίζει σε μια οικογένεια 800-1000 εβρά για σπίτι και φαΐ – ή κάνω λάθος; Από το 2015 οι φοιτητές θα αγοράζουν και τα συγγράμματα και πολύ σύντομα θα κληθούν να καταβάλλουν και δίδακτρα. Αυτό σημαίνει ότι ένας φοιτητής σε λίγα χρόνια δεν θα χρειάζεται 800 εβρά το μήνα, αλλά 2.000. Και αναρωτιέμαι: πόσες οικογένειες σήμερα θα μπορούσαν να το αντέξουν αυτό; Υπολογίζω ότι το 70% δεν θα το άντεχαν και τα παιδιά τους θα έπρεπε να διακόψουν τις σπουδές τους.
Από σήμερα και πέρα, φίλες και φίλοι, το Κράτος και οι Επιχειρήσεις θα χρειάζονται ολοένα και λιγότερα στελέχη. Τα οποία ασφαλώς θα πρέπει να προέρχονται από τους μικρούς και μεγάλους καπιταλιστές, από τους μεσαίους και μεγάλους εμπόρους, από τους τραπεζίτες και χρηματιστές. Αυτοί, άλλωστε, θα μπορούν να καταβάλουν και τα δίδακτρα. Η μικροαστική τάξη και οι μικρομεσαίοι θα υποστούν μεγάλο πλήγμα μιας και το Πανεπιστήμιο είναι (ήταν) ένας μηχανισμός αναπαραγωγής της ύπαρξής τους. Τώρα, ούτε να σπουδάσεις μπορείς, ούτε μαγαζάκι να ανοίξεις, ούτε το Δημόσιο να χωθείς. Πάπαλα όλα αυτά, μας τελείωσαν. Να ζεις το Δράμα της ύπαρξης και τη Κόλαση της Ανυπαρξίας! Πω πω συμφορά!!!
Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο ερώτημα. Γιατί δεν εφαρμόζει μπαμ και κάτω το Σχέδιό του ο Κύριος;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Τι θα γινόταν εάν η Διαμαντοπούλου έκλεινε το ένα τρίτο των Τμημάτων, εάν επέβαλε την αγορά των συγγραμμάτων και την καταβολή διδάκτρων; Θα γινόταν ή δε θα γινόταν το έλα να δεις! Ο Κύριος (Διαμαντοπούλου) δεν είναι βλάκας, είναι μεγάλος πολεμιστής όσον αφορά τον πόλεμο θέσεων, τον πόλεμο χαρακωμάτων που διεξάγει: σήμερα αυτή την αλλαγή, αύριο την άλλη μεταρρύθμιση, έρχεται μια μέρα που η προ πολλών ετών σχεδιασθείσα Στρατηγική υλοποιείται, το Σχέδιο ολοκληρώνεται. Με το νόμο πλαίσιο της Διαμαντοπούλου ολοκληρώνεται το μεγαλύτερο μέρος του Σχεδίου ενώ η χαριστική βολή (σχεδιάζεται να) θα δοθεί το 2014-2015.
Οι φοιτητές καλούνται να πολεμήσουν. Εάν πολεμήσουν μόνοι τους, θα ηττηθούν ήττα συντριπτική. Σύμφωνα με όσα έχουμε εκθέσει, ο νόμος της Διαμαντοπούλου δεν αφορά μόνο τους φοιτητές αλλά όλους τους, εν ενεργεία και μη, υποτελείς Παραγωγούς (και τους μικροαστούς και μικρομεσαίους ασφαλώς) Γι αυτό το ζήτημα θα αφιερώσουμε αύριο ένα ξεχωριστό σημείωμα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, όταν πολεμάμε, οφείλουμε όχι μόνο να γνωρίζουμε τι θέλει ο αντίπαλος, πως το επιτυγχάνει και ποιοι είναι οισύμμαχοί του αλλά πρέπει και εμείς να γνωρίζουμε
τι θέλουμε
πως θα το υλοποιήσουμε
ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας
πάω στο κήπο να σκάψω, να προετοιμάσω το έδαφος για να φυτέψω καρότα, σπανάκι, μαρούλι, ρόκα, κρεμμυδάκια.
Θα έχουμε βαρύ χειμώνα. . .