φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Σήμερα, στο τέλος του σημειώματος, θα σας δώσω μια συνταγή για αμυγδαλωτά – μου αρέσουν πολύ και νομίζω πως κι εσείς θα τα εκτιμήσετε ως επιδόρπιο. Φτιάχνονται με τρίμμα αμυγδάλων, λεμόνι και ζάχαρη άχνη, εύκολα και γρήγορα.
Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου, δεν έχει χαράξει ακόμα – σε λίγες ώρες θα πάμε με το τρένο στο χωριό, να δούμε τον πατέρα μου και να μαζέψουμε αμύγδαλα για τον χειμώνα. Παίρνουν μαζί τους τα παιδιά στο σχολείο, φτιάχνουμε γλυκά, τα τρώμε για πρωινό και είναι δωρεάν – δεν τα αγοράζουμε, απλά τα μαζεύουμε. Η μάνα τροφοδότρα φύση έχει φροντίσει για μας πριν από μας.
Το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη θα μαζευτεί μέγα πλήθος υπηκόων και υποτελών, θα πέσει πολύ χημικό, πολύ ξύλο, πολλές μολότωφ, πολύ δάκρυ, πολύ τρέξιμο. Με άλλα λόγια, πολλή ήττα.
Χτες, καμιά εκατατοσταριά άνδρες του ΠΑΜΕ (προς τα που πάνε; ) κατέλαβαν την είσοδο του Δημαρχείου στη Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουρχός με τον βιομήχανο, κουλτουριάρη και οικολόγο δήμαρχο και τις ακολουθίες τους να μπουν από την πλαϊνή είσοδο. Την ώρα που έμπαιναν συνέβησαν δυο γεγονότα που θα περάσουν απαρητήρητα και ασχολίαστα, αναμφισβήτητα, εμείς όμως θα εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτά διότι λένε τόσα πολλά και τόσο δυνατά που δεν τα βλέπεις και δεν τα ακούς μόνο εάν έχεις κλειστά μάτια, ακοή και σκέψη. Καθώς έμπαιναν οι Κύριοι μέσα, οι κουκουέδες τους γιουχάρανε, τους αποδοκίμασαν, διαμαρτυρήθηκαν δηλαδή με γιούχα (<τουρκικό yuha, κραυγή πολεμικής προέλευσης). Ξέρετε τι έκανε ο Κύριος πρωθυπουργός, ο ένοπλος ζητιάνος;
έβαλε το δεξί χέρι στην καρδιά (τους ευχαρίστησε) και τους χαιρέτισε χαμογελώντας.Το έδειξε και η τηλεόραση.
Μα την Παναγία, μα το νεφρό του Θεού! Εν τω μεταξύ, νωρίτερα, κάποιος από την προσωπική του φρουρά
έδειξε στους ίδιους διαμαρτυρόμενους το όπλο του, οι οποίοι, λίγο αργότερα, βρήκαν στα πόδια τους δυο, τουλάχιστον, σφαίρες.Τις έδειξε και η τηλεόραση.
Είναι δυνατόν να μην σχολιάσουμε αυτές τις λεπτομέρειες; Εμείς εδώ στην Κακιά Σχολή ψοφάμε, τρελαινόμαστε για κάτι τέτοια! Είναι δυνατόν να μην αναρωτηθούμε και να μην σκεφτούμε για τη σχέση μεταξύ του χαμόγελου του πρωθυπουργού με την επίδειξη του όπλου και τις σφαίρες;
Μια εύκολη εξήγηση για τη συμπεριφορά του Κυρίου πρωθυπουργού, τσιράκι άλλωστε και ο ίδιος (υπάρχουν Κύριοι-τσιράκια, ιεραρχία είναι αυτή, δεν είναι παίξε γέλασε), θα ήταν η εξής: είναι βλάκας, μαλάκας, μαζόχας κι άλλα τέτοια. ΛΑΘΟΣ! Ο Κύριος πρωθυπουργός ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Ο Κύριος Παπανδρέου ξέρει τι είναι να είσαι Κύριος, εμείς δεν ξέρουμε. Κάποιοι άλλοι θα υποστήριζαν ότι η συμπεριφορά αυτή δείχνει την μεγάλη αφομοιωτική ικανότητα και πείρα του Κυρίου. ΛΑΘΟΣ! Η αφομοιωτική ικανότητα του Κυρίου είναι μεγάλη, όντως, αλλά σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για κάτι άλλο. Κάτι πολύ απλό.
Μερικές φορές τα γεγονότα και η συμπεριφορά δεν χρειάζονται καμιά πολύκλοπη και σοφιστικέ εξήγηση, δεν έχουν κανένα βαθύτερο, δηλαδή κρυμμένο, νόημα. Μιλούν μόνα τους, είναι αυτά που είναι: ο Κύριος τους ευχαρίστησε που τον αποδοκίμαζαν, δηλαδή, που διαμαρτύρονταν με πολεμικές ιαχές και κραυγές. Εγείρεται όμως ένα ερώτημα. Από τη στιγμή που το έδειξε και η τηλεόραση, οφείλουμε να αναρωτηθούμε: σε ποιους απευθύνονταν οι ευχαριστηρίες, ο χαιρετισμός και το χαμόγελο;
Θεωρώ ότι δεν απευθύνονταν μόνο προς τους άνδρες του ΠΑΜΕ (προς το εργατικό κράτος, την εργατική δημοκρατία, τη λαοκρατία και τον σοσιαλισμό), αλλά προς όλους τους υποτελείς – όχι μόνο προς αυτούς που θα παρευρεθούν στα ογκώδη και δυναμικά συλλαλητήρια αλλά και προς αυτούς που δεν θα παρευρεθούν αλλά σήμερα, αύριο, ενδέχεται να διαμαρτυρηθούν κι αυτοί.
Η επίδειξη του όπλου από τον σωματοφύλακα του Κυρίου; Οι σφαίρες; Η ενέργεια του σωματοφύλακα ήταν δική του πρωτοβουλία, δική του έμπνευση της στιγμής; Και οι σφαίρες; Έπεσαν από το όπλο ή από τη τσέπη κάποιου απρόσεκτου μπάτσου; ΟΧΙ, ΚΑΤΑ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΟΠΟ, φίλες και φίλοι, όχι! Και η επίδειξη του όπλου και οι σφαίρες ήταν καλά μελετημένες κινήσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι εμπνευστές αυτών των κινήσεων ήθελαν να στείλουν κάποιο μήνυμα, ότι ήταν κάποια προειδοποίηση για να προτρέψουν ή να αποτρέψουν κάποια δραστηριότητα, πρακτική, συμπεριφορά.
Αυτό που θα σκεφτούμε αρχικά είναι το εξής: με την επίδειξη του όπλου και τη διασπορά των σφαιρών λέει ο Κύριος: εάν συνεχίσετε να διαμαρτύρεστε και να με γιουχάρετε, θα κάνω χρήση των όπλων. ΛΑΘΟΣ! Τουναντίον! Να τι θέλει να πει ο Κύριος: εάν δεν συνεχίσετε να διαμαρτύρεστε, να διαδηλώνετε, να ικετεύετε, να εκλιπαρείτε, να αιτείστε, τότε θα κάνω χρήση των όπλων. Η επίδειξη του όπλου και οι σφαίρες έγιναν τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος: οι άνδρες του ΠΑΜΕ (μπροστά, όπως λέει και ο Κύριος) δεν διαμαρτυρήθηκαν με γιούχα, διαμαρτυρήθηκαν ενώ είχαν κλείσει την είσοδο του Δημαρχείου, είχαν εμποδίσει τον πρωθυπουργό Κύριο να μπει ως Κύριος από την κεντρική είσοδο. Γνωρίζουμε ότι ο Κύριος ενοχλείται όταν δεν μπορεί να κινηθεί τελείως ανεμπόδιστα – αυτός είναι ο λόγος που η πομπή των οχημάτων του Κυρίου δεν σταματά ποτέ στο κόκκινο. Θεωρεί την παρεμπόδιση της κίνησής του ως μείωση της ισχύος Του και όχι μόνο: θεωρεί ότι όταν είναι ακίνητος αποτελεί εύκολο στόχο: δεν είναι λίγοι οι Κύριοι, διαφόρων βαθμίδων, που εκτελέστηκαν από αντάρτες ή μαφιόζους εκτελεστές περιμένοντας να ανάψει το πράσινο!
Η επίδειξη του όπλου και οι σφαίρες δεν ήταν ένα μήνυμα για τον τερματισμό των διαμαρτυριών αλλά μια απειλή για να μην τερματιστούν. Οι διαμαρτυρίες, οι ικεσίες, τα αιτήματα και οι θρηνωδίες επιβεβαιώνουν την ισχύ του Κυρίου, την αυξάνουν : ο Κύριος δεν ανησυχεί και τους ευχαριστεί. Ανησυχεί όμως και φοβάται μήπως οι υποτελείς σταματήσουν να διαμαρτύρονται και κάνουν κάτι άλλο που δεν θα επιβεβαιώνει και δεν θα αυξάνει την ισχύ του αλλά θα την περιφρονεί και θα την μειώνει. Και βέβαια, η κατάληψη, η απελευθέρωση των δημόσιων (κομμουνιστικών) χώρων, τους οποίους λυμαίνεται ο Κύριος, ο αποκλεισμός και η παρεμπόδισή Του είναι μερικές από τις πρακτικές που τον κάνουν να ανησυχεί και να φοβάται. Υπάρχουν κι άλλες πολλές – τις έχουμε εκθέσει πολλές φορές κι άλλη μια φορά θα ήταν περιττή.
Από Δευτέρα, θα καταπιαστούμε με κάποιες πτυχές της σημειολογία της Κυριαρχίας: με την ένοπλη σωματοφυλακή του Κυρίου, με την ακολουθία Του, θα εξετάσουμε τη λέξη ‘οπαδός’ (σημαίνει ‘ακόλουθος, υπηρέτης του Κυρίου’) και θα αναρωτηθούμε γιατί ο Κύριος δεν σταματά στα φανάρια.
Και θα αναρωτηθούμε πότε ο Κύριος ανησυχεί, πότε θα ανησυχούσε, τώρα που είμαστε πολλοί και διαμαρτυρόμαστε ή εάν δεν ήταν κανένας και καμιά στους δρόμους αλλά πηγαίναμε κάπου αλλού και κάναμε κάτι άλλο;
Όχι βέβαια Σάββατο απόγευμα αλλά Δευτέρα πρωί.
Μέχρι τότε, υγεία και χαρά. Και μην ξεχνάτε ότι η σκέψη είναι ποίηση και η ποίηση, δημιουργία.
Η συνταγή για τα αμυγδαλωτά και η εκτέλεσή της: