φίλες και φίλη, άλλη μια καλημέρα!
Ζύμωσα (η ζύμη είναι έτοιμη μόλις πέσουν οι πρώτες σταγόνες ιδρώτα από το μέτωπο στη σκάφη. . .), τα παιδιά πήγαν σχολείο, δεν θα πάω στον κήπο, θα ψήσω ψωμί, λέω να γράψω κάτι ακόμα.
Εφημερίδες και κανάλια έκλεισαν, κλείνουν, θα κλείσουν, είναι βέβαιο, θα περιορίσουν δραστηριότητες, θα συρρικνωθούν, πολλοί εργαζόμενοι θα μείνουν άνεργοι και άνεργες ενώ όσοι μείνουν θα εργάζονται με λιγότερο μισθό, όποια μορφή κι αν παίρνει (συμβάσεις, μπλοκάκια, μερική απασχόληση, κλπ). Οι εφημερίδες και τα κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, είναι ιδεολογικοί μηχανισμοί του Κράτους, έμμεσα ή άμεσα και η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι μια ακόμη όψη της εν εξελίξει διαδικασίας, άλλοτε επιταχυνόμενης/οξυνόμενης και άλλοτε επιβραδυνόμενης/αμβλυνόμενης , συρρίκνωσης του καπιταλισμού και του Κράτους. Από τη μια λυπάμαι και θλίβομαι και από την άλλη χαίρομαι. Λυπάμαι και θλίβομαι διότι πολλοί εργαζόμενοι και εργαζόμενες, με οικογένειες και παντός είδους υποχρεώσεις, θα χάσουν τη δουλειά τους σε μια εποχή που δεν μπορείς να βρεις εύκολα άλλη. Και χαίρομαι διότι δεν μπορώ να δείξω οίκτο για μια καπιταλιστική επιχείρηση που κλείνει, ίσα-ίσα χαίρομαι και δεν είμαι άνθρωπος που επιδίδεται σε ευχολόγια (μακάρι να μην έκλειναν . . .) διότι δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα.
Οι εργαζόμενοι αντιδρούν – θα ήταν παράξενο να μην το κάνουν. Το ότι αντιδρούν δεν σημαίνει ότι η αντίδρασή τους θα είναι αποτελεσματική και αποδοτική. Κι αυτό λόγω των ιδιόμορφων συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί. Και αναρωτιέμαι: ο τρόπος που αντιδρούν (απεργία, στάσεις εργασίας) είναι ο μόνος;
Ας δούμε όμως τα πράγματα από κοντά.
Τι μπορούν να κάνουν οι εργαζόμενοι ενός καναλιού ή μιας εφημερίδας που έκλεισε; Το κανάλι και η εφημερίδα έκλεισε διότι δεν πουλάει, δεν έχει κέρδη – κηρύσσει πτώχευση και κλείνει. (Θα δούμε παρακάτω γιατί δεν πουλάνε και κλείνουν). Μπορείς να κάνεις απεργία; Δεν μπορείς – διότι έχει κλείσει! Είσαι απολυμένος, απολυμένη, άνεργος, άνεργη – απεργία μπορείς να κάνεις μόνο εάν εργάζεσαι.
Τι μπορούν να κάνουν οι εργαζόμενοι ενός καναλιού ή μιας εφημερίδας που πρόκειται να κλείσει; Να κάνουν απεργία να μην κλείσει; Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια τέτοια απεργία; Όσο πιο πολύ, τόσο πιο γρήγορα θα κλείσει – η απεργία θα επιταχύνει την υλοποίηση των σχεδίων του Κυρίου αφεντικού!
Και στις δυο αυτές περιπτώσεις, πέραν της προσφυγής στα δικαστήρια, οι εργαζόμενοι είναι ανήμποροι. Βέβαια, μπορεί τα δικαστήρια να τους εξασφαλίσουν κάποια αποζημίωση αλλά δουλειά δεν πρόκειται να τους βρουν, έτσι δεν είναι; Όσοι και όσες δεν θα βρουν δουλειά, είναι καταδικασμένοι να ενταχθούν στις στρατιές των ανέργων.
Κάποια κανάλια και εφημερίδες προχωρούν μονομερώς στη μείωση των μισθών. Ποια μορφή απεργίας μπορεί να τελεσφορήσει; Μια ολιγόωρη στάση εργασίας; Δε νομίζω. Μια διήμερη απεργία; Δε νονίζω. Μια απεργία διαρκείας; Ναι, πιθανόν, αλλά. . . Υπάρχει ένα τεράστιο αλλά. Όσο πιο μερική είναι μια γενική απεργία διαρκείας τόσο πιο αποτελεσματική είναι και μάλλον μπορούμε να φανταστούμε το μέλλον της απεργίας στη Χαλυβουργική. Ο Κύριος ιδιοκτήτης της εφημερίδας και του καναλιού θα αντέξει πιο πολύ από τους εργαζόμενους και οι εργαζόμενοι αναπόφευκτα θα ηττηθούν. Μπορεί να περιμένει και 15 μέρες και ένα μήνα και δύο μήνες – δεν ιδρώνει το αυτό του Ψυχάρη ή του εφοπλιστή ιδιοκτήτη του SKY και της Καθημερινή, μου διαφεύγει το όνομά του. Οι εργαζόμενοι μπορούν να αντέξουν δυο μήνες; Δε νομίζω! Ούτε οι εργαζόμενοι στην κρατική ΕΡΤ – εκεί είναι που το Κράτος αντέχει και χρόνια!
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ είναι καταδικασμένοι ή να μείνουν άνεργοι ή να συνεχίσουν να εργάζονται με περικοπές στους μισθούς. Κατά συνέπεια, οφείλουμε να δούμε τα πράγματα από μια παντελώς διαφορετική σκοπιά. Και τη σκοπιά αυτή θα μας την υποδείξει η απάντηση στο ερώτημα γιατί δεν πουλούν τα κανάλια και οι εφημερίδες; Η απάντησή μου: διότι είναι στενά συνδεδεμένα με τον κόσμο που χάνεται, με το παρελθόν, με το παρόν που παραπαίει – και δεν εννοώ την τεχνολογική πλευρά του ζητήματος, του ανταγωνισμού δηλαδή με το Διαδίκτυο κλπ.
Θα συνεχίσω μόλις μπορέσω.
Έντεκα και μισή. θα κάνω δουλειές και θα γράφω. Ψήνω ψωμί, κάνω λάχανο τουρσί, συσκευάζω τις ελιές σε λαδόξυδο, είναι έτοιμες. Τις δοκιμάζω χτυπώντας ένα τσιπουράκι στα όρθια – μ ‘ αρέσει πάρα πολύ στα όρθια. Την ερχόμενη Τρίτη περιμένω φίλους από Σαλονίκη και ‘Αμστερνταμ. Θα ακούν τα κάρβουνα. Πάω να βάλω ένα ξύλο στη σόμπα και μετά θα καθαρίσω τα χόρτα. Πήρα ψάρια από το λιμάνι, κεφάλια, 2 κιλά πέντε εβρά. Αν τα ρίξεις στη θάλασσα, θα φύγουν με τις πάντες, με πατιλίκια, πρόσω ολοταχώς, γκαζωμένα.