φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
http://www.ted.com/talks/lang/en/dan_pink_on_motivation.html (με ελληνικούς υπότιτλους επιλέγοντας την ελληνική γλώσσα)
Είδατε την τελευταία διαφήμιση της κοκακόλας; Ενώ κάποιοι μαλώνουν, κάποιοι άλλοι γύρω από ένα τραπέζι τρώνε και πίνουν, θα συζητάνε κιόλας μάλλον, ζουν κομμουνιστικά! Θα γνωρίζετε ότι οι πωλήσεις της κοκακόλας κατρακυλούν μέρα με τη μέρα. Θα γνωρίζετε επίσης ότι πολλές δυσκολίες διοίκησης και εργασίας οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις τις αντιμετωπίζουν και τις ξεπερνούν καταφεύγοντας στον κομμουνισμό – το
βίνδεο που παραθέτω, κατόπιν υποδείξεως του Γιώργου, μας λέει πολλά και ενδιαφέροντα. Γιατί άραγε ο κομμουνισμός να είναι η έσχατη, η ύστατη λύση για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις; Να ισχυριστούμε ότι αυτός όντως υπάρχει μέσα στις επιχειρήσεις και τον χρησιμοποιούν προς όφελός τους; Μήπως είναι η έσχατη λύση για αυτές επειδή είναι η έσχατη λύση για μας, τους υποτελείς Παραγωγούς; Το γεγονός ότι καταφεύγουν τώρα σε αυτή τη λύση οφείλεται στη συνειδητοποίηση ότι ο κομμουνισμός είναι η μόνη λύση που μας έχει απομείνει;
Θα το εξετάσουμε αύριο όταν θα διαπιστώσουμε ότι δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής εάν δεν καταλύσουμε την Κυριαρχία, εάν δηλαδή δεν διευρύνουμε τον κομμουνισμό.
Στον καπιταλισμό ο κομμουνισμός ενυπάρχει σε πολλά επίπεδα: α) στο επίπεδο της πρωτογενούς ανθρώπινης παραγωγής: χωρίς κομμουνιστικής δομής οικογένειες, δεν μπορεί ο καπιταλισμός να θρέψει και να εκπαιδεύσει εκατομμύρια παιδιά, εργαζομένους, εργαζόμενες, ηλικιωμένους, ασθενείς κλπ. Αυτήν την δουλειά την κάνουν οι υποτελείς (συνήθως γυναίκες, αλλά όχι μόνο). Αν δεν υπήρχε η οικογένεια ως κομμουνιστική μονάδα, δεν θα επιβίωναν οι προλετάριοι για να πάνε την επόμενη μέρα στην υποαμειβόμενη δουλειά τους. β) στο επίπεδο της πρωτογενούς παραγωγής: όλες οι γνώσεις και δεξιότητες για την παραγωγή τροφής, καθαριότητας, φροντίδας σε πρώτο βαθμό είναι κοινό κτήμα, δεν υπάρχουν πατέντες, μπορεί να παραγάγει ο καθένας. Φυσικά, αυτήν την κοινή κτήση της γνώσης την εκμεταλλεύεται ο καπιταλισμός με το να πληρώνει χαμηλά μεροκάματα σε αυτούς και αυτές που εφαρμόζουν τις κοινές γνώσεις στην παραγωγής (“η καθαρίστρια δεν σπουδάζει για να πληρώνεται όπως ο γιατρός”). β) Στο επίπεδο της παραγωγής σε εμπορικές ή κρατικές μονάδες, οι κατώτεροι υποτελείς ζουν σε κοινούς χώρους, μοιράζονται το ίδιο φαγητό, ωράριο, αέρα, καταπίεση, μισθό κλπ. και η προσπάθεια που γίνεται είναι να πειστούν ότι είναι τα παιδια/ανήλικα της μεγάλης οικογένειας που λέγεται εταιρεία (ικανά για απλές δουλειές, ανίκανα για να διαχειριστούν μεγάλα χαρτζιλίκια, ακόμη πιο ανίκανα να ζήσουν αυτότομα ή να συμμετάσχουν στις σοβαρές αποφάσεις) γ) Στο επίπεδο των μεσαίων και ανώτερων στελεχών, εκεί κι αν υπάρχει κομμουνισμός: αν είσαι executive είσαι στην ίδια κοινότητα με τους άλλους executive, μοιράζεσαι τον ίδιο τρόπο ζωής, πιθανότατα τα ίδια αυτοκίνητα, την ίδια πολυκατοικία με το πληρωμενο από την εταιρεία διαμέρισμα, κλπ. εκεί ο κομμουνισμός είναι τόσο πλήρης, όσο ανώτερη είναι η θέση σου. Οι κύριοι ζουν κομμουνιστικά μεταξύ τους, ή μάλλον με όσους θεωρούν ομοίους τους.
Γενικά, ο κομμουνισμός λειτουργεί ως βάση κάθε τύπου παραγωγής και ο καπιταλισμός, όπως κάθε εκμεταλλευτική μορφή παραγωγής λειτουργεί επιπρόσθετα και παρασιτικά στον κομμουνισμό. Κάθε φορά που ο παρασιτισμός υπερβαίνει το όριο αντοχής του ξενιστή κομμουνισμού, ο παρασιτισμός καταρρέει, συνήθως και ο κομμουνισμός σε μια κοινότητα -αλλά μετά ανασυντίθεται ο κομμουνισμός με την ίδια ευκολία και δυσκολία που ανασυντίθεται ένα δάσος μετά την πυρκαγιά. Το ζήτημα είναι πώς να μην ανασυντεθεί και το παράσιτο…
Γιατί η διαφήμιση δείχνει ότι το παράσιτο είναι έτοιμο για ανασύνθεση… εμείς τι θα κάνουμε;