Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας (ΑΤΕ): απεργία χωρίς νόημα

φίλες κε φίλοι, καλή σας μέρα

Απεργία χωρίς νόημα είναι μια απεργία που είναι καταδικασμένη να ηττηθεί. Με αυτή την διαπίστωση θα ασχοληθούμε σήμερα· και θα διατυπώσουμε κάποια ενοχλητικά ερωτήματα.  Γιατί είναι καταδικασμένη να ηττηθεί; Το γνωρίζουν οι απεργοί; Εάν δεν το γνωρίζουν, γιατί δεν το γνωρίζουν; Εάν το γνωρίζουν, γιατί απεργούν; Εάν το συνειδητοποιήσουν, τι θα κάνουν; Θα σταματήσουν ή θα συνεχίσουν; Είναι η απεργία το ισχυρότερο, το έσχατο μέσο ‘πάλης’, ‘αγώνα’; Εάν δεν είναι, ποιο είναι το ισχυρότερο; Εάν είναι, οι τραπεζοϋπάλληλοι της ΑΤΕ είναι καταδικασμένοι να ηττηθούν; Πόσο καιρό θα διαρκέσει η απεργία στην ΑΤΕ;

‘Ολα αυτά τα ερωτήματα διατυπώνονται δίκην εισαγωγής στο εξής πιο σημαντικό και πιο ενοχλητικό: γιατί δεν απεργούν και οι τραπεζοϋπάλληλοι της Τράπεζας Πειραιώς, η οποία άρπαξε, με την αμέριστη συνδρομή του Κράτους,  την Αγροτική;

Και: γιατί δεν απεργούν όλοι οι τραπεζοϋπάλληλοι;  

Ας αρχίσουμε από την εξής κομβική διαπίστωση: όλοι οι υπάλληλοι της Αγροτικής θα απολυθούν. Πριν δούμε το γιατί, ας αναρωτηθούμε: Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί μια απεργία να άρει τις απολύσεις;

Όχι, φίλες και φίλοι, δεν μπορεί. Και όχι μόνο δεν μπορεί αλλά βοηθάει στην πραγματοποίηση της απόφασης: όσο πιο πολύ διαρκεί η απεργία, τόσο καλύτερα για τους τραπεζίτες,  καπιταλιστές του χρήματος, της Τράπεζας Πειραιώς. Αυτό ακριβώς επιδιώκουν: να διαρκέσει η απεργία  μήνες και χρόνια. Ούτε παράνομη θα χαρακτηριστεί ούτε καταχρηστική – κανένας δικαστικός και κατασταλτικός και ιδεολογικός μηχανισμός δεν πρόκειται να κινητοποιηθεί και να αναλάβει δράση.

 Είμαστε βέβαιοι ότι η βασική επιδίωξη των τραπεζιτών είναι η δραστική περικοπή του λειτουργικού κόστους του τραπεζικού συστήματος, εάν το δούμε ως όλο και όχι ως άθροισμα μεμονωμένων τραπεζών. Η περικοπή αυτή θα μπορούσε να γίνει με την απόλυση ενός μεγάλου αριθμού υπαλλήλων σε όλες τις τράπεζες που θεωρούνται περιττοί, άχρηστοι δηλαδή. Αλλά αυτή η περικοπή δεν είναι δραστική. Δραστική περικοπή είναι το κλείσιμο πολλών παραρτημάτων πολλών τραπεζών – με αυτό τον τρόπο περικόπτονται λειτουργικά έξοδα (ενοίκια, ηλεκτρισμός, νερό, τηλέφωνα, λειτουργία μηχανημάτων, κλπ). Η συγχώνευση, απορρόφηση της ΑΤΕ από την Πειραιώς έχει χαρακτηριστεί από τους υπαλλήλους της πρώτης και από την Αριστερά ως σκανδαλώδης, αλλά καμιά αρπαγή, διότι περί αρπαγής πρόκειται,  δεν είναι σκανδαλώδης. Η αρπαγή είναι η ίδια η ουσία της ύπαρξης του Κυρίου καπιταλιστή, της παραγωγής και του χρήματος.

Είμαστε επίσης βέβαιοι ότι ένας μεγάλος αριθμός τραπεζοϋπαλλήλων είναι περιττός, λόγω της προϊούσας και επιταχυνόμενης συρρίκνωσης του καπιταλισμού (πείτε το εσείς κρίση του καπιταλισμού, ύφεση, οικονομική κρίση, όπως θέλετε) και της εφαρμογής της τεχνοεπιστήμης στις τραπεζικές εργασίες. Η αρπαγή της ΑΤΕ από την Πειραιώς έγινε μόνο και μόνο για να απολυθεί ένα μέρος του πλεονάζοντος πληθυσμού των υπαλλήλων. Θα ακολουθησει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και άλλες μικρές τράπεζες.  Υπολογίζω ότι συνολικά το 1/4, ή και περισσότερο,  των τραπεζοϋπαλλήλων θα απολυθούν εντός των επομένων μηνών. Ας μη ξεχνάμε ότι η Τράπεζα Πειραιώς  διεκπεραιώνει ήδη τις εργασίες της ΑΤΕ. Στη συνέχεια, θα απολυθεί κι ένα μέρος των υπαλλήλων των μεγάλων τραπεζών που θα απομείνουν.

Εικάζω ότι οι υπάλληλοι της ΑΤΕ γνωρίζουν ότι η βασική επιδίωξη των τραπεζιτών είναι το κλείσιμο της Αγροτικής και η εκδίωξη των υπαλλήλων της. Και αποφάσισαν να απεργήσουν. Περνούσα χτες από την Αγροτική, εδώ στην Αλεξανδρούπολη, και πλησίασα να δω τι γίνεται. Ήταν κλειστή και πάνω στο τζάμι της κεντρικής εισόδου είδα σε ένα χαρτί γραμμένη τη λέξη απεργία και μια λακωνική καταγγελία για την σκανδαλώδη εξαγορά.  Τίποτα άλλο.

 Ποια είναι η επιδίωξη των απεργών; Να αρθεί η σκανδαλώδης εξαγορά και να επιστρέψουν στο παλαιό καθεστώς; Διαμαρτύρονται με την απεργία για τη σκανδαλώδη συγχώνευση; Μπορούν με την απεργία να ακυρώσουν την συγχώνευση; 

Με άλλα λόγια: μπορούν με την απεργία να ακυρώσουν τήν εκδίωξή τους, εάν η βασική επιδίωξη των τραπεζιτών είναι ακριβώς  η εκδίωξη τους; Όχι, φίλες και φίλοι, κατά κανένα τρόπο. Η απεργία είναι αποτελεσματική όταν ο Κύριος σε χρειάζεται, όταν από την εργασία σου βγάζει κέρδος. Όταν δεν σε χρειάζεται, η απεργία όχι μόνο δεν τον ενοχλεί αλλά τον βολεύει. Αυτή είναι η απεργία χωρίς νόημα. Στην περίπτωση αυτή, ο Κύριος βλέπει τον απεργό ως ήδη απολυμένο, ως περιττό που έχει σταματήσει να εργάζεται!  Κατά συνέπεια, όσο πιο πολύ διαρκέσει η απεργία, τόσο το καλύτερο γι’  αυτόν. Οι υπάλληλοι θα διαπιστώσουν πολύ σύντομα ότι η απεργία βολεύει τους τραπεζίτες και θα επιστρέψουν στις εργασίες τους. Θα επιστρέψουν στις εργασίες τους αλλά χωρίς αντικείμενο εργασίας, μιας και η Πειραιώς διεκπεραιώνει ήδη όλες τις εργασίες της Αγροτικής. Θα εργάζονται χωρίς να εργάζονται; Θα είναι εργαζόμενοι-απολυμένοι;

Για να αποφασίσουν να απεργήσουν οι υπάλληλοι της ΑΤΕ σημαίνει ότι ή δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά ή βρίσκονται σε απόγνωση, σε ολοκληρωτικό αδιέξοδο. Η απεργία τους είναι μια απελπισμένη, απονενοημένη (απονοούμαι: χάνω το νου μου) ενέργεια, μια ηρωική έξοδος για την τιμή των όπλων. Ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν να γυρίσουν πίσω αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω – να εξασφαλίσουν μια σίγουρη εργασία πλήρους απασχόλησης. Κι αφού δεν μπορούν να επιστρέψουν στην προηγούμενη εργασιακή τους κατάσταση, το μόνο που τους απομένει είναι η ανεργία.

Εάν απεργούσαν οι υπάλληλοι της Πειραιώς αλλά και των άλλων τραπεζών για να συμπαρασταθούν στους υπαλλήλους της ΑΤΕ, για να εξασφαλίσουν την εργασιακή τους βεβαιότητα και να ακυρώσουν την εκδίωξή τους; Και πάλι η ήττα θα ήταν βέβαιη: οι τραπεζοϋπάλληλοι θα απεργούσαν ένα μήνα, δύο μήνες και μετά θα επέστρεφαν ηττημένοι και ταπεινωμένοι – αυτό που έπαθαν οι χαλυβουργοί στον  Ασπρόπυργο μετά από 9 μήνες απεργία. Ο τραπεζίτης και ο καπιταλιστής, ελέγχοντας τα μέσα παραγωγής με τη συνδρομή του Κράτους μπορεί να αντέξει πιο πολύ από τον Υποτελή (παραγωγό ή τραπεζοϋπάλληλο). Αυτό το γνωρίζουν όλοι οι κρατικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, το γνωρίζουν και οι τραπεζοϋπάλληλοι.

Πέρα όμως από αυτό, κι αν επρόκειτο να νικήσουν, πάλι δεν θα απεργούσαν. Αντιμετωπίζουμε και πάλι την υποφώσκουσα διαμάχη και σύγκρουση μεταξύ εργαζομένων και ανέργων ή υπό απόλυση εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι δεν θα απεργήσουν για να βοηθήσουν τους υπό απόλυση ή τους ανέργους, ακόμα κι αν γνωρίζουν ότι πιθανόν μια μέρα θα έρθει και η δική τους σειρά να πάρουν τον δύσβατο και ακανθώδη  δρόμο της ανεργίας.

Τι θα μπορούσαν να κάνουν λοιπόν οι τραπεζοϋπάλληλοι της ΑΤΕ; Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να αποφύγουν τα απονενοημένα διαβήματα. Να αποφύγουν τις αυταπάτες.

 Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να απευθυνθούν προς όλους τους εργαζόμενους και ανέργους και να πουν απλά και καθαρά:

Η αρπαγής της Αγροτικής από την Πειραιώς έγινε για να μας διώξουν γιατί μας θεωρούν περιττούς και άχρηστους, λόγω της κρίσης και της τεχνολογίας. Κι αφού έγινε για να μας διώξουν, δεν μπορούμε να απεργήσουμε, δεν μπορούμε να γυρίσουμε στο παρελθόν, στη σίγουρη και εξασφαλισμένη εργασία. Αργά ή γρήγορα θα πάρουμε τον δρόμο της ανεργίας, θα προστεθούμε στους 1.200.000 ανέργους και στις 424.οοο οικογένειες χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο. Μετά από εμάς, θα έρθει, έρχεται ήδη, η σειρά και άλλων πολλών. Του χρόνου τέτοια εποχή, οι άνεργοι θα είναι πάνω από 1,5 εκ., πάνω από 2 εκ. σε δύο χρόνια.

Το πρόβλημα της ανεργίας δεν λύνεται με την ανάπτυξη και δεν λύνεται αποσπασματικά. Ο μόνος τρόπος να επιλυθεί η ανεργία είναι η δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, να εργαζόμαστε όλοι αλλά λιγότερο. Να ξεκουραστούν αυτοί που εργάζονται, να εργαστούν οι άνεργοι. Κι αυτό θα το πετύχουμε μόνο εάν ενωθούμε και πολεμήσουμε όλοι και όλες, εργαζόμενοι  και άνεργοι: απεργία και έλεγχος χώρων. 

Δεν λυπόμαστε που θα σταματήσουμε να εργαζόμαστε οχτάωρο ως τραπεζοϋπάλληλοι. Είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε οποιαδήποτε χρήσιμη κοινωνική εργασία που δεν θα ξεπερνάει τις είκοσι ώρες τη βδομάδα εξασφαλίζοντας ένα μισθό, ένα μέρος του κοινωνικού πλούτου δηλαδή, που θα μας επιτρέπει  να καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες.

Αυτός είναι ο δρόμος της γνώσης και της συνειδητοποίησης. Οι τραπεζοϋπάλληλοι της ΑΤΕ ακολούθησαν τον δρόμο της αυταπάτης και της απόγνωσης. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς. Παρ’ όλα αυτα, εγώ

προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος

έχοντας επίγνωση ότι οι νεκροί είναι οι υποτελείς Παραγωγοί και η ζωή του μέλλοντος και οι βαθιά καταχωνιασμένες επιθυμίες τους.  

Μπορούν όμως οι νεκροί να πολεμήσουν; Με το ερώτημα αυτό θα καταπιαστούμε αύριο το πρωί. Και θα υποστηρίξω ότι οι Υποτελείς δεν πολεμούν διότι είναι ανίκανοι να πολεμήσουν, και είναι ανίκανοι διότι τους έχει κάνει ο Κύριος ανίκανους. Πως τα κατάφερε, πως τα καταφέρνει;