ο Κύριος θέλει να παίζει γκολφ μόνος του
επίταξη: διοικητική πράξη συνταγματικά κατοχυρωμένη με την οποία το Κράτος αφενός παίρνει προσωρινά ορισμένα ιδιωτικά αγαθά και τα χρησιμοποιεί με σκοπό την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών και αφετέρου επιβάλλει την αναγκαστική τέλεση δημοσίων υπηρεσιών.
πολιτική επιστράτευση: αναγκαστική επιστροφή στην εργασία ύστερα από απόφαση της κυβέρνησης και υπαγωγή των εργαζομένων σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου.
για να μην επαναστατούν ή για να μην επαναστατήσουν.
Από τη στιγμή όμως που ό πόλεμος θέλει τουλάχιστον δύο, πως είναι δυνατόν να πολεμάει μόνο ο Κύριος, όταν έχει καταφέρει και επέβαλε στους Υποτελείς να μην πολεμούν;
Η αντίφαση αίρεται μόνο εάν θεωρήσουμε ότι ο πολεμιστής Κύριος είναι βέβαιος ότι οι (υπάκουοι και επιστρατευμένοι) Υποτελείς θα επαναστατήσουν και περιμένει και φροντίζει να είναι ετοιμοπόλεμος, μπαίνοντας στο πεδίο της μάχης με τη βεβαιότητα και τη πίστη ότι είναι αδίστακτος και δεν έχει κανένα πρόβλημα γι΄ αυτό.
Οπότε, το ερώτημα εάν θα επιτεθούν τα ΜΑΤ στα Σεπόλια πρέπει να απαντηθεί και, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, να συζητηθεί ο τρόπος άμυνας και στη συνέχεια επίθεσης.
Μεταξύ των πολλών άλλων, δεν γίνεται να μη συζητηθεί και το ζήτημα της δυνατότητας ελέγχου του χώρου. Αλίμονο εάν δεν συζητηθεί! Η υποκειμενική μας κατάσταση, το υψηλό μορφωτικό επίπεδό μας, συν την ευγένεια και την ευρύτητα πνεύματος, επιτρέπει τη συζήτηση να τρέξει γρήγορα: όλα μα όλα τα ζητήματα, πρακτικά και θεωρητικά, είναι δυνατόν να συζητηθούν, να κατανοηθούν και να ληφθούν αποφάσεις μέσα σε πολύ περιορισμένο χρόνο, και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από τον αντίπαλο, τον Κύριο. να γιατί η ουσία του πολέμου είναι η ταχύτητα. Κι όταν δεν υπάρχει αυτή, οι πολεμιστές αναγκάζονται να καταφύγουν στην απάτη.
Εάν συζητήσουμε για τον έλεγχο του χώρου, δεν θα αποφύγουμε το ερώτημα: θα αντιμετωπίσουμε τα ΜΑΤ συγκεντρωμένοι ή διεσπαρμένοι; Αυτό σημαίνει: Θα πολεμήσουμε όπως πολεμάει ο Κύριος; Ή μήπως δεν θα πολεμήσουμε; ή μήπως θα πολεμήσουμε με άλλο τρόπο;
Να μην πολεμήσουμε, είναι παράλογο. Να πολεμήσουμε με άλλο τρόπο: διασπορά, απουσία, κοινωνικό αντάρτικο.
Ας πάνε να πάρουν τα επιταγμένα τρένα, λεωφορεία και τραμ κι ας τα δουλέψουν. Θα τα πάρουν που θα τα πάρουν, ας τα πάρουν χωρίς καμιά απώλεια από τη πλευρά μας.
[24.01.2013 Παρασκευή 03.00 ]
Ας εκπαιδεύσουν άλλους. Κι αν τα τρένα είναι άδεια, από μας εξαρτάται, θα τα σταματήσουν γιατί, εάν δεν υπάρχουν κέρδη, ποιος το γαμάει το επιβατικό κοινό;
Θα μπορέσουν να τους βρουν, να τους συλλάβουν και να τους χώσουν όλους στη φυλακή;
Η έκβαση της μάχης αυτού του κοινωνικού πολέμου θα εξαρτηθεί από τη συνεργασία και την αλληλεγγύη. Ή η απεργία θα διευρυνθεί και θα κλιμακωθεί ή θα συρρικνωθεί και θα ηττηθεί.
Εάν ηττηθεί, ο κοινωνικός πόλεμος θα κατασιγάσει για λίγο και θα επανακάμψεί.
Εάν διευρυνθεί και κλιμακωθεί, θα επιχειρηθεί να εκτονωθεί η κατάσταση με εκλογές. Εάν επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, θα απευθυνθούν προς τους Υποτελείς απεργούς τα στελέχη του, που παραδίδουν διαπιστευτήρια υπακοής και μαθήματα πολιτικής οικονομίας στον Κύριο ανά την υφήλιο, και θα πουν: επιστρέψτε τώρα στις δουλειές σας, αναλαμβάνουμε εμείς.
Αυτός είναι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν συμφωνούν όλοι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί.
Υπάρχει όμως και η δίκη με αυτόφωρο μετά για αυτούς που θα αρνηθούν να δουλέψουν.