in Καταστροφική

ο εκφυλισμός του εγκεφάλου μας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Αντρέ Λερουά Γκουράν (Andre Leroi – Gourhan) στο βιβλίο του Το έργο και η ομιλία του ανθρώπου (εκδ. ΜΙΕΤ, μτφρ. Άγγελος Ελεφάντης) υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλός μας είναι δημιούργημα των χεριών μας. Συμφωνώ απολύτως. Θα έγραφα ότι είναι δημιούργημα της εργασίας των χεριών μας αλλά δεν είμαι βέβαιος εάν μας επιτρέπεται να θεωρήσουμε εργασία το σπάσιμο ενός οστού με μια μεγάλη κροκάλα  για να φαγωθεί το νοστιμότατο και θρεπτικότατο μεδούλι. Εάν η ανάπτυξη του ήδη υπάρχοντος μικρού εγκεφάλου άρχισε με αυτό το σπάσιμο του οστού, είναι σαφές ότι έπρεπε να περάσουν εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί ο εγκέφαλος που διαθέτουμε σήμερα. Ο οποίος είναι βέβαια η κορωνίδα της συνεργασίας: μέσα στον εγκέφαλο δεν υπάρχει ίχνος ανταγωνισμού διότι είναι ο ίδιος αποτέλεσμα της συνεργασίας χεριών και νευρικού συστήματος που αναπτύχθηκε και αυτό ως αποτέλεσμα της κίνησης των χεριών μας.

Η ολοσχερής επικράτηση του ανταγωνισμού στις δυτικές κυριαρχικές κοινωνίες δεν μας επιτρέπει να κατανοήσουμε πλήρως τη λειτουργία του εγκεφάλου. Θεωρώ ότι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε κάποιες λειτουργίες του μόνο όταν θα αρχίσει να υποχωρεί ο ανταγωνισμός και να προκρίνεται η συνεργασία. Κατά συνέπεια, οι διάφορες επιστήμες που ασχολούνται με τον εγκέφαλο έχουν όρια ανυπέρβλητα, τα οποία δεν συνειδητοποιούν, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στις επιστημονικές μεθοδολογίες της Κυριαρχίας.

ΟΛΕΣ  αυτές οι επιστήμες έχουν αγγίξει ήδη κάποια όρια. Δύο από τους φίλους μου και δασκάλους μου είναι νευρολόγοι, ο ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, και συζητάω μαζί τους πολλές από τις ενστάσεις και επιφυλάξεις που θα εκθέσω σήμερα. Αφορμή αυτών των επιφυλάξεων είναι η αύξηση του αριθμού των νόσων  του εγκεφάλου,  η αιτιολογία των οποίων παραμένει άγνωστη. Η αύξηση αυτή με έχει βάλει σε πολλές σκέψεις.

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ  ότι σήμερα στις πόλεις, και όχι μόνο εκεί, δεν υπάρχουν οι συνθήκες που επέτρεψαν την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Δεν υπάρχει φύση, δεν υπάρχει ελεύθερη εργασία των χεριών, δεν υπάρχει ξυπολυσιά, δεν υπάρχει γύμνια, δεν υπάρχει περπάτημα μέσα στη φύση, δεν υπάρχει καθαρό νερό, καθαρή τροφή, καθαρός αέρας, δεν υπάρχει συνεργασία, άρα δεν υπάρχει ελευθερία, άρα δεν υπάρχει ξενοιασιά, δεν υπάρχει χορός, δεν υπάρχει τραγούδι. Όλα αυτά δεν υπάρχουν ούτε στην ύπαιθρο, αφού οι μεν γεωργοί εργάζονται ακινητοποιημένοι μέσα στα τεράστια μηχανήματά τους, τα δε χωριά δεν είναι παρά κακά αντίγραφα των πόλεων – δεν υπάρχουν χωριά σήμερα, μόνο τα ακατοίκητα χωριά είναι χωριά. Αυτό του υπάρχει είναι το επιστέγασμα της (καπιταλιστικής) Τεχνικής, η καπιταλιστική τυραννούπολη που μετεξελίσσεται σε νεκρούπολη.  Ερωτώ: μέσα σε αυτό το κυριολεκτικά α-φύσικο και απ-άνθρωπο περιβάλλον, ο εγκέφαλός μας χαίρεται ή υποφέρει; Αναπτύσσεται ή καταστρέφεται; Γνωρίζει ο Κύριος αυτή την προϊούσα καταστροφή; Την διαχειρίζεται προς όφελός του;

Η επισήμανση ότι ο εγκέφαλος χαίρεται πιθανόν να σας παραξενέψει. Πάντως του αρέσουν πολύ τα γλυκά. Είμαι βέβαιος ότι, όταν τρώμε γλυκά,  χαίρεται. Όταν χαίρομαι που βλέπω φίλο ή φίλη, χαίρεται κι αυτός. Χαίρεται όταν χύνουμε τη ψυχή μας σε υγρή ή άλλη κατάσταση, κραυγάζοντας πεθαίνω, πεθαίνω!  Εάν χαίρεται όμως , θα υποφέρει κιόλας. Όταν βλέπει μόνο τσιμέντο ή μόνο την οθόνη του υπολογιστή, υποφέρει. Υποφέρει όταν πίνει χλωρινούχο νερό. Υποφέρει όταν φοράμε πιτζάμες για να κοιμηθούμε.

Ο εγκέφαλός μας στις πόλεις υποφέρει περισσότερο παρά χαίρεται. Θα έλεγα ότι χαίρεται ολοένα και λιγότερο, ολοένα και πιο σπάνια. Οι συνθήκες που επέτρεψαν τον σχηματισμό του εγκεφάλου δεν υπάρχουν πια! Όταν δεν χαίρεται, καταστρέφεται, εκφυλίζεται – η αύξηση του αριθμού των νόσων άγνωστης αιτιολογίας το επιβεβαιώνει. Οι επιστήμονες δεν βλέπουν την όλη κατάσταση και επιμένουν να ψάχνουν να βρουν τα αίτια των νόσων απομονώνοντας τον εγκέφαλο από το περιβάλλον. Μάταια ψάχνουν, δεν θα βρουν τίποτα.

ΕΑΝ σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στις πόλεις, τότε ζούμε, εδώ και δεκαετίες, ένα εν εξελίξει εκφυλισμό του εγκεφάλου μας. Οι ορατές πλευρές αυτού του εκφυλισμού είναι πολλές και σαφείς και θα γίνονται περισσότερες και σαφέστερες όσο περνάνε τα χρόνια και οι δεκαετίες και οι αιώνες. Ποια θα είναι η κατάληξη αυτής της διαδικασίας εκφυλισμού να το εικάσουμε μόνο μπορούμε. Μήπως ο καρκίνος είναι κι αυτός μια μορφή του εκφυλισμού του εγκεφάλου; Λέω, μήπως! Θα εμφανιστούν κι άλλες νόσοι άγνωστης αιτιολογίας, άρα μη θεραπεύσιμες; Θα ατονήσουν κάποιες εγκεφαλικές διεργασίες  (νόσος κινητικού νευρώνα, λόγου χάριν) και σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλές ικανότητες και δυνατότητες να εκφυλιστούν και να τείνουν να εξαφανιστούν; Ήδη η γλώσσα έχει καταγράψει κάποιες επισημάνσεις των ανθρώπων. Λέμε ότι κάποιος έχει κάψει φλάντζες ή ότι το μυαλό του είναι ακατοίκητο. Εάν αρχίζει μια μακράς διάρκειας καταστροφική αποδόμηση του εγκεφάλου, θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο να μην είμαστε πια homines sapientes αλλά ένα νέο εκφυλισμένο είδος με καμένες φλάντζες;

ΕΙΜΑΙ βέβαιος ότι ο Κύριος γνωρίζει τον προϊόντα εκφυλισμό του εγκεφάλου μας. Και τον χρησιμοποιεί και τον επιτείνει, από τη μια. Από την άλλη, οι επιστήμονες, αφελείς λάτρεις της παντοδυναμίας της επιστήμης, δίνουν άλλοθι στον Κύριο, ώστε απερίσπαστος να επιδίδεται στην ενίσχυση του εκφυλισμού και της καταστροφής του εγκεφάλου μας. Πόσο καταστρέφουν τον εγκέφαλο οι κυλιόμενες σκάλες!  Πόσο τον καταστρέφει η ακινητοποίηση και η καθιστική ζωή! Πόσο τον καταστρέφει το ρολόι και το ωράριο! Πόσο τον καταστρέφει η μονοτονία, η πλήξη και η βαρεμάρα! Πόσο η τηλεόραση, πόσο το αυτοκίνητο!  Πόσο μας καταστρέφουν τα δημιουργήματά μας!

ΕΑΝ μας καταστρέφουν τα δημιουργήματά μας, οφείλουμε να πάψουμε να τα δημιουργούμε. Πώς όμως είναι δυνατόν να μας καταστρέφουν τα δημιουργήματά μας; Μία μόνο εξήγηση υπάρχει: την καταστροφή την ονομάζουμε δημιουργία!  Την καταστροφή της φύσης και της κοινωνίας. Αυτή είναι η δημιουργικότητα της Κυριαρχίας, του Κυρίου, του Θεού. Η καταστροφή είναι η μεγάλη τους δημιουργία! Ο Θεός δεν είναι δημιουργός, είναι ο ύψιστος καταστροφέας. Είναι αυτό που θέλει να γίνει ο Κύριος. Κι αυτό που θέλει να καταστρέψει είναι η ίδια η ζωή, αφού δεν μπορεί να τη διορθώσει,  ως αθεράπευτα ελαττωματική. Το ελάττωμά της;

Ο Θάνατος!

 

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. Nτου από παντού δεχόμαστε αγάπη!
    Για τον καρκίνο θα έλεγα ότι ευθύνεται πιο πολύ η δια(σ)τροφή κ η ακινησία, όχι ότι με τη σειρά τους δεν έχουν κ αυτά επιπτώσεις στον εγκέφαλο. Βασικός ύποπτος η υπερβολική κατανάλωση κρέατος κ τεχνητών τροφών.
    Από την άλλη, η αλλαγή δεν σταματάει, ο εγκέφαλος προσαρμόζεται στη νέα εμπειρία. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι σαφώς το δίκτυο, το οποίο σε αντίθεση με την τηλεόραση είναι διαδραστικό μέσο.
    Παρατηρώ μεγάλη διαφορά στη σκέψη μου πχ αν μπαίνω φέισμπουκ ή όχι. Όταν δεν, δουλεύω περισσότερο, δεν ξέρω γιατί, στο ίντερνετ πάλι χαζεύω. Οι τουιτεράδες αν παρατηρήσεις σκέφτονται κ μιλάνε συνέχεια με ατάκες, έχει προσαρμοστεί η σκέψη τους στον περιορισμό των 140 χαρακτήρων που επιβάλλει το τουίτερ.
    Για τα χέρια έχεις δίκιο. Τα δάχτυλα μας είναι το πιο καλά συνδεδεμένο μέρος του σώματος με τον έγκέφαλο, νομίζω περισσότερο κ από το πρόσωπο! Καλό είναι να μην πιάνουν μόνο πληκτρολόγιο.
    Πάντως τα επιστημόνια τα αδικείς λίγο, η νευρολογία έχει εξελιχθεί κ με επηρεάζει πολύ κ άλλους συναφείς κλάδους, ψυχιατρική, ψυχανάλυση. Λίγο πολύ αυτά που λες κ εσύ στο άρθρο σου λένε. Υπάρχει π.χ. πλεόν ο όρος body-mind, εννοώντας ότι το μυαλό με το σώμα είναι ένα ενιαίο σύστημα, δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις. Υπάρχουν φυσικά κ οι θεούληδες που θέλουν να μεταμοσχεύσουν εγκέφαλο.
    Εξαιρετικό πάντως θέμα μελέτης κ έρευνας. Εξαιρετικό.