από 2,5% ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στις επόμενες εθνικές εκλογές (Ιουνιος 2027);

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ μπούμε σήμερα στο μυαλό των βουλευτών και εξωκοινοβουλευτικών στελεχών, πρώην βουλευτών, που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και συγκρότησαν ένα νέο κόμμα, για να δούμε πώς σκέφτονται, τι σχεδιάζουν και τι προσδοκούν. Θα αναρωτηθείτε βέβαια εάν μπορούμε να μπούμε –  και βέβαια μπορούμε! Επέλεξαν τον τίτλο ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και έμβλημα ένα αφηρημένο σχήμα ανθρώπου που εκτείνει το πόδι του προς τα μπροστά, το δεξιό μάλλον, για να περπατήσει, μάλλον για να διαδηλώσει. Είχε προταθεί ένας άλλος τίτλος, ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ, οπότε βρέθηκαν αντιμέτωποι με το δίλημμα, “μπροστά” ή “νέα”; Επιλέχθηκε το “νέα”: γιατί, φίλες και φίλοι; Η επιλογή αυτή δεν μας λέει πολλά για το πώς σκέφτονται, τι σχεδιάζουν και το προσδοκούν; Πολλά! Το “μπροστά” ενσωματώθηκε στο έμβλημα, στο προτεινόμενο πόδι και στην υπόσχεση των αγώνων με μπροστάρισσα την ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Η ηγετική ομάδα της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ γνωρίζει ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός αριστερών, που απέχει στις εκλογές, αλλά και αριστεροί, που ψηφίζουν κάποιο κόμμα ή οργάνωση της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, θα ήθελαν μια νέα Αριστερά. Δεν είναι σαφές πώς την αντιλαμβάνονται –  είναι αναρίθμητες οι εκδοχές. Υπάρχουν όμως κάποια κομβικά ζητήματα στα οποία εικάζω ότι υπάρχει μια πολύ γενική συμφωνία. Η νέα Αριστερά θα είναι μια Αριστερά που θα επιδιώκει να κυβερνήσει ή θα επιδιώξει να αναστατώσει την κοινωνία, φέροντας στο προσκήνιο ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή μας και ανοίγοντας ένα δημόσιο διάλογο; Ποια είναι αυτά τα ζητήματα; Θα τα εξέτασουμε παρακάτω. Θα είναι μια αριστερά που θα αποκλείσει κατηγορηματικά τη συγκρότηση και αναπαραγωγή μιας ηγετικής ομάδας με προνόμια ή θα ακολουθήσει την πεπατημένη οδό; Θα είναι μια ακτιβιστική και αγωνιστική αριστερά για την οποία το μόνο που μετράει είναι ο αγώνας που πάντα τελειώνει με ήττα ή μια Αριστερά που θα σκεφτεί και θα αναδείξει το ζήτημα του τρόπου διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου; 

ΑΥΤΗ λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν μια νέα Αριστερά: μια Αριστερά που θα αναστατώσει με πολλούς και ποικίλους τρόπους την κοινωνία, που θα μας κάνει να σκεφτούμε και να συζητήσουμε πολλά θέματα, που δεν θα επιδιώξει να κυβερνήσει, που θα εξαλείψει την ηττολαγνεία. Θα θέσει το ζήτημα αύξησης της διάρκειας της άδειας των εργαζομένων-  τρεις μήνες άδεια, όπως οι νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, της επέκτασης και αύξησης του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης (Ελάχιστο Εγγυημένο Επίδομα ),της  χρηματικής και χρονικής αύξησης του επιδόματος της ανεργίας, της  κατάργησης της στρατιωτικής θητείας, του διαχωρισμού Εκκλησίας –  Κράτους, της κατάργησης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης ώστε τα παιδιά και οι έφηβοι και να μαθαίνουν αυτά που τους ενδιαφέρει αλλά και να έχουν περισσότερο χρόνο για παιχνίδι (παιδιά) και σεξ (έφηβοι), της ενίσχυσης της εγκατάλειψης των πόλεων και της μετεγκατάστασης στην ύπαιθρο –  δεν είναι λίγοι και λίγες που θέλουν να φύγουν από τις πόλεις, της κατάργησης του φόρου πετρελαίου για τους γεωργούς, κτηνοτρόφους, βιοτέχνες και άλλους ώστε να μειωθεί δραστικά η ακρίβεια, της ελεύθερης μετακίνησης αυτών που δεν έχουν αυτοκίνητο σε όλα τα μέσα συγκοινωνιών, αστικά και υπεραστικά. Προφανώς υπάρχουν κι άλλα ζητήματα, πολλά, αλλά εστιάζω σε αυτά. Με αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί η Αριστερά να έχει ως στόχο τη συγκρότηση κυβέρνησης βραχυπρόθεσμα –  μόνο μακροπρόθεσμα, βάθους δεκαετίας,  και βάλε! Αυτό που θα κάνει όμως θα είναι πολύ σημαντικό: θα αναστατώσει την κοινωνία. Θα συζητήσουμε ανοιχτά και δημόσια για όλα αυτά τα ζητήματα, και για πολλά άλλα, θα επανεξετάσουμε πολλά, θα τα δούμε από άλλη οπτική γωνία, θα αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης. Θα θέσουμε τα θεμέλια ενός άλλου πολιτισμού, μιας άλλης κοσμοαντίληψης –  της κοσμοθεώρησης ότι ο σκοπός της κατάργησης της εξάρτησης από τη φύση (κυριαρχία και καταστροφή της φύσης)  και την κοινωνία (ατομικισμός και μοναξιά) μας οδηγεί στην καταστροφή και ότι μόνο με την  αποδοχή της εξάρτησης από τη φύση και την κοινωνία, με τη συνεργασία και τη φροντίδα, θα μπορέσουμε να σταματήσουμε και να αναστρέψουμε το δρόμο της αυτοκαταστρφής και της συλλογικής αυτοκτονίας.

Η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει κάποια στοιχεία αυτής της νέας Αριστεράς; Όχι, ούτε ένα! Είναι συνέχεια της ιστορικής, νεκροζώντανης, ηττημένης και κοσμοξεφτιλισμένης Αριστεράς. Γνωρίζουν ότι θέλουμε μια νέα Αριστερά  και επέλεξαν τον τίτλο ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Πρόκειται για μια νέα Αριστερά στη μορφή και μια παλαιά, παλαιότατη Αριστερά στο περιεχόμενο και στην πρακτική. Επαναλαμβάνεται για άλλη μια φορά η αντίφαση ανάμεσα σε αυτό που λέμε, σε αυτό που ισχυριζόμαστε πως είμαστε και σε αυτό που κάνουμε. Αυτή η αντίφαση οδηγεί την Αριστερά στην εξαφάνιση, αυτή θα την εξαφανίσει –  και το ΚΚΕ, μη νομίζετε ότι εσείς εκεί πέρα θα τη βγάλετε καθαρή, θα έρθει η ώρα σας. Αυτή η αντίφαση είναι το κύριο χαρακτηριστικό του νεοπαγούς κόμματος της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: είναι καταδικασμένη να εξαφανιστεί πολιτικά.

ΕΙΝΑΙ βέβαιο ότι οι Έντεκα βουλευτές της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ θα απολαύσουν τη βουλευτική έδρα και την βουλευτική αποζημίωση, το λιγότερο 5.800 ευρά καθαρά τον μήνα (12.000 το ζευγάρι) για τα επόμενα τέσσερα σχεδόν  χρόνια, μέχρι τον Ιούνιο του 2023 και βέβαια θα επιθυμούν διακαώς να συνεχιστεί αυτό το πενιχρό μηνιάτικο και για την επόμενη τετραετία. Να πώς σκέφτονται: από το 10% που θα έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές εάν δεν αποχωρούσαμε, δεν θα πάρουμε το 3%; Και απαντούν: θα το πάρουμε. Είναι βέβαιοι; Είναι βέβαιοι, αλλιώς δεν θα έφευγαν. Έφυγαν για να σιγουρέψουν την επανεκλογή τους. Υπερασπίζονται όμως και την πρακτική και την πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το δίλημμα που αντιμετώπισε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ: να αποκηρύξουμε την πολιτική και την πρακτική για να μην κατρακυλήσουμε στο 5% και στο 3% ή θα τα υπερασπιστούμε. Ένα μέρος της ηγετικής ομάδας στράφηκε προς την αποκήρυξη (κασσελακικός ΣΥΡΙΖΑ), ένα άλλος, το μεγαλύτερο, προς την υπεράσπιση και τη συνέχιση (ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ). Η αποκήρυξη όμως πρέπει να συνοδεύεται από νέα διακήρυξη! Υπάρχει; Υπάρχει! Ένα τοξικότατος συνδυασμός μεγαλομανιακής αριστερής και φασίζουσας πρακτικής και πολιτικής. Πρότεινε την κατάργηση της υποχρεωτικής  στρατιωτικής θητείας αλλά και μια κοινωνική θητεία και άνδρες και γυναίκες, φασιστικής έμπνευσης. Η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει στραμμένο το βλέμμα της στο παρελθόν: ο τίτλος και το έμβλημα ήταν μια κίνηση πολιτικής αυτοχειρίας και με αυτήν από τη μια υπέγραψαν  την πολιτική τους θανατική καταδίκη και από τη άλλη υπέβαλαν τα διαπιστευτήριά τους προς το κράτος και τον καπιταλισμό για μια σοβαρή και υπεύθυνη διακυβέρνηση –  διαχείριση και συντονισμό δηλαδή του κράτους. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ έχει το βλέμμα του στραμμένο στο ακόμα απώτερο παρελθόν  –  στο αρχηγικό κόμμα των (εθνικιστών, ρατσιστών και ομοφοβικών) νοικοκυραίων.

ΔΕΝ θα εκπλαγώ, και θα χαρώ πολύ, εάν στις προσεχείς εθνικές εκλογές πάρουν από 2,5% ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και εξαφανιστούν. Θα πέσει πολύ κλάμμα και απόγνωση αλλά τα μέλη της άρχουσας, ηγετικής ομάδας και των δύο κομμάτων δεν θα πεινάσουν ούτε θα κρυώσουν. Ενδέχεται να πάρουν και τα δύο πανω από 3% και να διαιωνίσουν την ύπαρξή τους, ενδέχεται μόνο το ένα από τα δύο, άγνωστο ποιο. Ό,τι και να γίνει, θα παραταθεί η ύπαρξή του/τους για άλλα τέσσερα χρόνια ενώ ο κόσμος της εργασίας, της ανεργίας και της αεργίας, τα παιδιά, οι έφηβοι και οι νέοι, θα στενάζουν κάτω από το βάρος του τυραννικού και επαχθούς αναχρονισμού, της κοινωνικής και πολιτικής αδράνειας, σε μια εποχή  κοινωνικού μετασχηματισμού, τον οποίο ενώ ζουν, αντιλαμβάνονται και συνειδητοποιούν, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν κατά μόνας.

ΑΥΤΟ θα είναι ένα από τα πρωταρχικό μελήματα και καθήκοντα της Αριστεράς του μέλλοντος : να υποδείξει και να συμβάλει στο πέταγμα των σκουπιδιών του παρελθόντος, στο γκρέμισμα και εξοβελισμό αναχρονιστικών αντιλήψεων, ιδεών, πρακτικών και θεσμών.