Το δράμα θα αρχίσει να παίζεται από σήμερα, Πέμπτη, 4 Μαρτίου, στις έξι το απόγευμα, στις πλατείες πολλών ελληνικών πόλεων. Μετά τη δουλειά τους, μη χάσουμε και το πολύτιμο μερόκαματο, μερικές εκατοντάδες (στις μικρές πόλεις) και μερικές χιλιάδες (στις μεγάλες) κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι θα συγκεντρωθούν για να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα που ανακοίνωσε ότι θα πάρει η κυβέρνηση, τα τσιράκια των Κυρίων (των καπιταλιστών της παραγωγής και του χρήματος). Με αυτόν τον τρόπο γνωρίζουν να πολεμούν, περί πολέμου πρόκειται – η ταξική πάλη είναι ταξικός πόλεμος – με αυτόν θα πολεμήσουν.
Η επιλογή της χρήσης του όπλου των συγκεντρώσεων εγείρει ορισμένα ερωτήματα, τα οποία τα ψοφίμια της ιστορικής Αριστεράς αποφεύγουν να θέσουν και να μπουν στο κόπο να απαντήσουν. Προχτές, 200 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑs πήγαν έξω από το Υπουργείο Εργασίας για να διαμαρτυρηθούν για την επίσκεψη του Όλι Ρεν. Στις 24 Φλεβάρη έγινε γενική απεργία στην οποία συμμετείχε ένα πολύ μικρό μέρος των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά την γενική απεργία, πάμε στην διαμαρτυρία. . .
Τι είναι όμως μια διαμαρτυρία; Είναι όπλο, μέσο πάλης όπως το λέτε; Ναι, απαντά η ψοφοδεής νεκροζώντανη Αριστερά, είναι όπλο, είναι μέσον πάλης: εάν είμαστε πολλοί, εάν φωνάζουμε δυνατά, οι Κύριοι θα φοβηθούν και έτσι θα υποχωρήσουν και δεν θα εφαρμόσουν τα μέτρα. Θυμάστε τις διαδηλώσεις που έγιναν σε όλες τις πόλεις του κόσμου για να αποτραπεί η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ; Έγινε Σάββατο, στις έξι το βράδυ, για να έχει κόσμο! Προσέξτε πως σκέφτονται τα θλιβερά απομεινάρια της θνήσκουσας ιστορικής Αριστεράς: αφού ο κόσμος δεν συμμετείχε στην Γενική Απεργία, μετά τη δουλειά του θα κατέβει στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθεί. Αντί να χρησιμοποιήσουμε ένα πιο ισχυρό όπλο, που είναι η Γενική Απεργία Διαρκείας, χρησιμοποιούμε ένα όπλο λιγότερο ισχυρό από την μονοήμερη γενική Απεργία. Εάν νομίζετε ότι θα φοβηθούν επειδή θα μαζευτείτε πολλές και πολλού κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Γιατί δεν θα φοβηθούν οι Κύριοι; Γιατί δεν απετράπη η εισβολή στο Ιράκ;
Οι Κύριοι δεν θα φοβηθούν διότι οι συγκεντρώσεις, οι πορείες, οι διαμαρτυρίες, ο δρόμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ικεσία, προσευχή, λιτανεία. Η ικεσία δεν τον τρομάζει, τον κάνει πιο ισχυρό. Κι αν ενοχληθεί, διαλύει το πλήθος πολύ εύκολα:κλάνει (δακρυγόνα, κλπ)! Όταν διαμαρτυρόμαστε, όταν απαιτούμε, δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να ικετεύουμε, να παρακαλάμε, να ζητιανεύουμε. Η ιστορική νεκροζώντανη Αριστερά είναι μια Ικετευτική Αριστερά, είναι μια ηττοπαθής, ψοφοδεής Αριστερά. Η ικεσία – οι διαδηλώσεις, οι πορείες, οι διαμαρτυρίες δεν έχουν καμιά απολύτως αποτελεσματικότητα και ο κόσμος το πήρε χαμπάρι: πάνε για ούζα την Πρωτομαγιά ή όταν απεργούν και πολύ καλά κάνουν. Αυτό που έχουν συνειδητοιήσει οι υποτελείς Παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου δεν μπορεί, δεν θέλει να τα καταλάβει η ιστορική Αριστερά. Η ικεσία και η ιστορική Αριστερά θα αποσυρθούν από το πολιτικό προσκήνιο μαζί.
Οι υποτελείς Παραγωγοί θέλουν να πολεμήσουν αλλά δεν ξέρουν πως. Αυτό είναι το πρόβλημα της εποχής μας.Διαθέτουμε πληθώρα ενδείξεων ότι επινοούν νέα όπλα διεξαγωγής του ταξικού πολέμου. Να μερικά: Αποχή από τις ευρωεκλογές, αποχή από τις εθνικές εκλογές, δεν πληρώνουν διόδια, δεν πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας, στο μετρό δίνουν το εισιτήριό τους σε άλλους, αφήνουν βιβλία στα παγκάκια να τα διαβάσουν άλλοι, περιορίζουν συνειδητά την κατάναλωση και άλλα πολλά. Είμαστε στην αρχή. Θα επινοηθούν κι άλλα πολλά.
Το καθήκον της Αριστεράς είναι να επεξεργαστεί θεωρητικά όλα αυτά να νέα μέσα πάλης που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: καταργούν τη διάκριση μεταξύ σκοπού και μέσου, δηλαδή, εκλαμβάνουν την ισότητα, την ελευθερία και τον κομμουνισμό όχι ως ιδεώδη αλλά ως σημεία εκκίνησης. Αυτό, η ιστορική Αριστερά, που είναι ένας ταξικός σχηματισμός, με Κυρίους (ηγέτες και στελέχη) και Υποτελείς (μέλη) δεν μπορεί να το ανεχτεί, διότι τα στελέχη θα χάσουν πλούτο, ισχύ και φήμη. Κάτι τέτοιο κανένας Κύριος δεν το θέλει. Ζούμε σε μια εποχή που η ιστορική Αριστερά πεθαίνει, είναι και νεκρή και ζωντανή, ενώ παράλληλα και ταυτόχρονα κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή της η Αριστερά του μέλλοντος, η Αριστερά που θα εκλαμβάνει την ισότητα, την ελευθερία και τον κομμουνισμό ως σημεία εκκίνησης, η Αριστερά που θα ταυτίζει το μέσο με το σκοπό.
Και βέβαια θα ρωτήσει κάποιος, κάποια; Πως θα πάρει η κυβέρνηση πίσω τα μέτρα; Γνωρίζουμε πως: με γενική απεργία διαρκείας ή/και με στάση πληρωμών, αγοράς, κατανάλωσης, κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής, με το πέρασμα στην πράξη, με την κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, κλπ. Μπορεί να τα προτείνει η ιστορική Αριστερά;ΟΧΙ, βέβαια! Εάν τα προτείνει, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα τα χρησιμοποιήσουν αυτά τα όπλα; ΟΧΙ, βέβαια! Διότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα μασήσουν, θα κωλώσουν διότι είναι φοβισμένοι και δουλοπρεπείς.Δεν λένε, ΝΑΙ ΣΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, δεν ξεσκεπάζουν δηλαδή τους Κυρίους τους. Φοβούνται ότι άμα δεν πάρουμε μέτρα, δεν θα μας δανείσουν και δεν θα πληρωθούν τον Μάιο και τον Ιούνιο και μετά πως θα πληρώσουν τα δάνεια στις Τράπεζες, το φροντιστήριο, τις σπουδές των παιδιών, τους λογαριασμούς των κινητών; Δεν πειράζει, ας χάσουμε 1.000 , 2.000 ευρά το χρόνο παρά να μην καταβληθούν οι μισθοί! Έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο του φόβου και της αποβλάκωσης. Πιο χαμηλά δεν γίνεται να κατρακυλήσουν.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο θα ήθελα να διαψευστώ!
Μη ξεχνάτε ότι η ιστορική Αριστερά είναι ετοιμοθάνατη. Μόλις, σε λίγα χρόνια, μορφοποιηθεί η Αριστερά του μέλλοντος, το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να διαλύσει την νεκροζώντανη Αριστερά, το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα άλλα απομεινάρια του παρελθόντος. Προς αυτήν την κατεύθυνση έχει στραφεί ήδη εδώ και πολύ καιρό η Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών. Ετοιμαστείτε να πολεμήσουμε. Και μη ξεχνάτε τα δυο βασικά αξιώματα της διεξαγωγής του πολέμου:νικάμε χωρίς να πολεμάμε, πρώτα νικάμε και μετά πολεμάμε.
Τη Πέμπτη, στις έξι το απόγευμα, δεν θα είμαι μαζί σας.