in Νεκροζώντανη Αριστερά, Πανταχού Απουσία

για μια Αριστερά ελευθερίας πνεύματος, ισότητας, γλεντιού και χαράς

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα!

Εάν το παρόν ήταν κάποτε μέλλον, αυτό το μέλλον ήταν βαρύ, για μας, τους υποτελείς Παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου, αφού σήμερα το παρόν είναι βαρύ. Εξ ίσου βαρύ είναι και το παροντικό μέλλον, που θα γίνει κάποτε παρόν. Το εάν θα είναι βαρύ το μέλλον και το παρόν είναι ζήτημα έκβασης του κοινωνικού πολέμου. Ο Κύριος, για να αποτρέψει την κατάλυση της Κυριαρχίας, επιδιώκει να ελέγχει το μέλλον, άρα και το παρόν (άρα και το παρελθόν). Έχει πολλούς τρόπους να το κάνει: με τον εκφοβισμό, με την ένδεια, με το χρήμα (δάνεια), με την τάξη και την πειθαρχία, με τον κτητικό ατομικισμό, με την ενθάρρυνση της μίμησης του Κυρίου, με τον ανταγωνισμό. Νοιαζόμαστε για το μέλλον της Αριστεράς γιατί μόνο με την Αριστερά μπορούμε να επέμβουμε όλοι και όλες μαζί στην Ιστορία, δηλαδή στον καθορισμό του μέλλοντος. Όσοι δεν το έχουν κατανοήσει, θα το κατανοήσουν: οι ατομικές επιλογές, όσο πολύτιμες κι αν αποδεικνύονται μερικές φορές,  έχουν κάποια σαφή όρια ως προς την αποτελεσματικότητα αντιμετώπισης του μέλλοντος και του βαρέος παρόντος.Η σημερινή Αριστερά, θλιβερό απομεινάρι της ιστορικής Αριστεράς που εμφανίστηκε στον Μεσοπόλεμο, αποχωρεί από το πολιτικό προσκήνιο δίνοντας τις τελευταίες αψιμαχίες με τον Θάνατο – τον αήττητο Θάνατο, ήρωα Τσίπρα, ήρωα Αλαβάνο, ήρωα Νταβανέλο, ήρωα Χαγιο, ήρωα Μπανιά, ήρωικά στελέχη, ηρωικοί καθοδηγητές.

Έχουμε διατυπώσει την άποψη ότι σε λίγα χρόνια η ιστορική Αριστερά δεν θα υπάρχει. Κάθε μήνας, κάθε χρόνος που περνάει ολοένα και περισσότεροι, άνδρες και γυναίκες, της γυρίζουν τη πλάτη. Η ιστορική Αριστερά είναι νεκροζώντανη: είναι και ζωντανή και νεκρή, δεν είναι ούτε νεκρή ούτε ζωντανή. Η νεκροζώντανη Αριστερά προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή με νύχια και με δόντια – δεν μπορεί να αποδεχτεί τον Θάνατό της. Οι προσπάθειες αυτές είναι καταδικασμένες να αποτύχουν παραγωδώς. Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Τείνουμε χείρα βοηθείας ή της κάνουμε ευθανασία; Η σημερινή Αριστερά για να επιβιώσει πρέπει να αρνηθεί τον εαυτό της. Ποιος είναι ο εαυτός της; Είναι η απέχθεια για την ελευθερία πνεύματος, για την ισότητα, για το γλέντι και τη χαρά. Εάν επιχειρήσει να αρνηθεί τον εαυτό της, θα τείνουμε χείρα βοηθείας. Μπορεί όμως να τον αρνηθεί; ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΟΤΑΤΑ   όχι! Η ιστορική Αριστερά είναι μια ταξική κοινωνία, μια κοινωνία με Κυρίους και υποτελεις, με ήρωες και θνητούς, με πλούτο, ισχύ και δόξα από τη μιά, με ένδεια, αδυναμία και ασημαντότητα από την άλλη.

Αφού δεν μπορεί να αλλάξει, αφού είναι καταδικασμένη να αποχωρήσει από το πολιτικό προσκήνιο, η άποψή μου είναι ότι οφείλουμε να την πετάξουμε με τις κλωτσιές, επαναλαμβάνω για όσους και όσες δεν πιστεύουν στα μάτια τους: να την πετάξουμε με τις κλωτσιές από το πολιτικό προσκήνιο. ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ. Το κάνουμε ήδη!  Αποκαλύπτουμε τις προθέσεις των Κυρίων, των νταβατζήδων της Αριστεράς, αποκαλύπτουμε τους σχεδιασμούς τους, ερμηνεύουμε τις συμπεριφορές τους, οργανώνουμε την συνειδητά εχθρική αντιμετώπισή της. Όταν θα γίνουν εκλογές, θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοώ.

Ταυτόχρονα, βάζουμε τα θεμέλια για μια Αριστερά της ελευθερίας πνεύματος, της ισότητας, του γλεντιού και της χαράς. Κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν διαθέτει η νεκροζώντανη Αριστερά. Εάν δεν συμφωνείς μαζί τουςμ εάν δεν είσαι δικός τους, εάν δεν προσβλέπουν να σε κάνουν δικό τους, δεν πρόκειται να να σε αφήσουν να εκθέσεις τις απόψεις σου. Η σημερινή Αριστερά δεν μπορεί να συζητήσει με άνεση, με αυτοπεποίθηση, χωρίς φόβο, χωρίς πάθος και δογματισμό με όλους και με όλες για ένα και μόνο απλούστατο λόγο: για να το κάνεις αυτό πρέπει να είσαι καθαρός (που σημαίνει να θεωρείς την ισότητα κάτι που ασκείται και επιβεβαιώνεται, να μην επιδιώκεις πλούτο, δόξα και ισχύ) και να έχεις τη δική σου άποψη. Η Αριστερά ούτε την ισότητα ασκεί και επιβεβαιώνει, ούτε δικές της απόψεις έχει. Οι απόψεις της είναι κατάλοιπα του μεσοπολέμου, η στρατηγική της έχει αποτύχει παρταγωδώς κι αυτή επιμένει: θα καταλάβουμε το κράτος και με όχημα την κοινωνική δικαιοσύνη θα εξασφαλίσουμε την ανάπτυξη! Τον πούτσο κλαίγανε!’

Οσο για τη χαρά και το γλέντι, αυτό είναι ένα προνόμιο των Κυρίων. Οι υποτελείς (μέλη, ψηφοφόροι, κλπ) θα πρέπει να λατρεύουν τη θυσία, την εργασία, τη στέρηση και τη βλοσυρότητα, την υπακοή και την εκτέλεση των υποδείξεων των καθοδηγητών ηρώων. Οι ανένταχτοι και οι ανένταχτες έχουν γυρίσει τη πλάτη στην ιστπορική Αριστερά διότι προκρίνουν την ελευθερία πνεύματος, την ισότητα και το γλέντι. Εντός των προσεχών ετών, οι προδιαθέσεις αυτές θα γίνουν πρακτική, θα γίνουν κομμουνιστικοί θεσμοί: μια κομμουνιστική εφημερίδα θα εμφανιστεί, οι πρώτες αυτόνομες συμβιωτικές ομάδες της Αριστεράς θα εμφανιστούν, οι πρώτες λήψεις αποφάσεων αυτών των ομάδων μέσα σε κλίμα γλεντιού και χαράς θα εμφανιστούν.

Σας εύχομαι υγεία και χαρά. Πάω στο λιμάνι για ψάρια. Κεφάλια, θαλασσινά, ολόφρεσκα, τρία εβρά το κιλό. Τα καλά της επαρχίας.

Write a Comment

Comment