φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.
Για να απαντήσουμε σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε τις μεταφορές ταξική πάλη και μέσα πάλης. Το ότι πρόκειται για μεταφορά δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία: ο Κύριος και ο Υποτελής Παραγωγός, οι καπιταλιστές και οι εργάτες, η άρχουσα τάξη και η αρχόμενη, δεν παλεύουν όπως οι παλαιστές, έτσι δεν είναι;
Τι είναι όμως μια μεταφορά; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν λέμε κοιμάται σαν πουλάκι!, συγκρίνουμε το μωρό με το πουλάκι αλλά δεν το εκλαμβάνουμε ως πουλάκι (παρομοίωση). Όταν όμως πούμε κοιμάται, το πουλάκι μου!, τότε έχουμε μεταφορά, όχι παρομοίωση. Το παιδί δεν είναι πουλάκι αλλά το εκλαμβάνουμε ως πουλάκι: η μεταφορά παραβιάζει την φυσική τάξη των πραγμάτων, παρουσιάζοντας ως γεγονός κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Η έκφραση μέσα πάλης είναι λοιπόν μια μεταφορά και οφείλουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτήν. Τι χαρακτηρίζει ως γεγονός κάτι το οποίο δεν υπάρχει; Την πάλη μεταξύ του Κυρίου (καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος) και του υποτελούς Παραγωγού (του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου): ο Κύριος και ο υποτελής Παραγωγός δεν παλεύουν σώμα με σώμα. Και αναρωτιόμαστε; Γιατί η μεταξύ τους σύγκρουση, ανταγωνισμός περιγράφεται με όρους πάλης;
Εάν μιλήσουμε κυριολεκτικά, τι θα έπρεπε να πούμε; Τι κάνουν ο Κύριος και ο υποτελής Παραγωγός; Κάποιοι θεωρούν ότι αυτοί οι δυο πολεμούν, ότι η ειρήνη είνσι μια κατάσταση διάχυτου, άλλοτε αφανούς (μοριακού) κι άλλοτε εμφανούς κοινωνικού, εμφύλιου πολέμου χωρίς όπλα που κλιμακώνεται και οξύνεται και μετεξελίσσεται σε πόλεμο με χρήση όπλων. Κάποιοι διαφωνούν: ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται για πόλεμο, αφού δεν γίνεται χρήση όπλων και διακριτικών στολών. Ας υποθέσουμε ότι δεν είναι πόλεμος – ούτε πάλη: τι είναι; Είναι ανταγωνισμός; Ο ανταγωνισμός δεν είναι είδος πολέμου, δεν είναι ένας τρόπος διεξαγωγής του πολέμου; Εάν στον πόλεμο σκοτώνουμε για να αρπάξουμε με τα όπλα, όταν αρπάζουμε με το χρήμα και το εμπόρευμα, αυτό δεν είναι διεξαγωγή του πολέμου με άλλα μέσα; Η έκφραση οικονομικός πόλεμος είναι μεταφορά;
Τάσσομαι με αυτούς και αυτές που υποστηρίζουν ότι η ταξική πάλη είναι ταξικός πόλεμος, κοινωνικός πόλεμος. Ποιος είναι ο σκοπός των εμπλεκομένων μερών; Δεν είναι η επιβολή της θέλησης του ενός πάνω στον άλλον; Αυτόν τον ορισμό δεν μας δίνει για τον πόλεμο ο Κλάουζεβιτς; Ο ρόλος του εκφοβισμού δεν είναι ο ίδιος; Εάν δεν εκφοβίσεις τον αντίπαλο δεν θα μπορέσεις να τον νικήσεις. Η βία επικρατεί, υπάρχουν θύματα, θάνατοι και τραυματισμοί, υπάρχει κλάμα και οδυρμός, υπάρχει απόγνωση και απελπισία, υπάρχουν απειλές, υπάρχουν καταστροφές, υπάρχει πόνος, ταλαιπωρία, θρήνος, αιχμαλωσία, απαγωγή, εγκλεισμός. Γιατί λοιπόν χρησιμοποιούμε τις μεταφορές ταξική πάλη και μέσα πάλης;
Τις χρησιμοποιούμε για να αποφύγουμε τη χρήση του όρου πόλεμος, είτε γιατί θεωρούμε ότι δεν είναι πόλεμος είτε γιατί φοβόμαστε να το παραδεχτούμε ανοιχτά και δημόσια. Εάν όμως θεωρούμε ότι δεν είναι πόλεμος, τότε τι είναι; Στη δεύτερη περίπτωση, γιατί φοβόμαστε να παραδεχτούμε δημόσια ότι η ταξική ειρήνη είναι μια κατάσταση ταξικού πολέμου; Ποιον φοβόμαστε; Πότε;
Επανέρχομαι στο θέμα μας, στο ερώτημα εάν οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις είναι μέσα πάλης, δηλαδή μέσα διεξαγωγής του ταξικού πολέμου από την πλευρά του υποτελούς Παραγωγού. Θα απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα μόνο εάν απαντήσουμε σε ένα άλλο που προηγείται χρονικά και λογικά: ποιος είναι ο σκοπός αυτών των μέσων πάλης; Εφόσον είναι μέσα, θα υπάρχει κάποιος σκοπός, κάποια επιδίωξη, έτσι δεν είναι; Είναι η διαμαρτυρία, η διεκδίκηση, η ικεσία, η πίεση, η απειλή, ο εκφοβισμός. Με λίγα λόγια, ικετεύουμε απειλητικά. Πως είναι δυνατόν όμως να ικετεύεις και την ίδια ώρα να απειλείς; Για να ικετεύεις σημαίνει ότι είσαι αδύναμος, υποταγμένος. Για να απειλείς σημαίνει ότι είσαι ισχυρός. Ποια είναι η αδυναμία και ποια η ισχύς των συγκεντρωμένων και των διαδηλωτών; Σε αυτά τα ερωτήματα, θα απαντήσουμε στο αυριανό μας μας σημείωμα.
