φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.
Ο ευρωπαϊκός εμφύλιος πόλεμος άρχισε: ετοιμαστείτε να πολεμήσουμε.
Άρχισε με μια οργανωμένη, καλά προετοιμασμένη και συντονισμένη επίθεση του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος κατά των υποτελών Παραγωγών: όσοι δουλεύετε, θα δουλεύετε περισσότερο και θα παράγετε περισσότερο – κι από αυτόν τον τεράστιο και συλλογικά παραγόμενο κοινωνικό πλούτο θα σας δίνουμε ακόμα λιγότερο. Εξαντλητική πολύωρη εργασία, ανεργία, ένδεια, καταστροφή: αυτή είναι η στρατηγική του Κυρίου. Η επίθεση δεν γίνεται μόνο για να αυξηθούν τα κέρδη του Κυρίου, γίνεται και για έναν άλλον λόγο, πιο σημαντικό. Γίνεται για να αποτραπεί η αποσταθεροποίηση της Κυριαρχίας: τώρα που μπορούμε να εργαζόμαστε όλοι και λιγότερο, τώρα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον τεράστιο κοινωνικό πλούτο για να αντιμετωπίσουμε και να επιλύσουμε τα κοινωνικά (παγκόσμια, περιφερειακά, τοπικά, προσωπικά) προβλήματα, τώρα οι Κύριοι παρατείνουν τον χρόνο εργασίας, τώρα επιβάλλουν τη σπάνη και την ένδεια. Τυχαίο; Δε νομίζω. Οι Κύριοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μείωση του χρόνου εργασίας και η χρήση μεγαλύτερου μέρους του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου υπέρ των Παραγωγών αποσταθεροποιεί την Κυριαρχία, την αρπαγή και καταστροφή του κοινωνικού πλούτου, που μακροπρόθεσμα μπορεί και να την καταλύσει.
Ο Κύριος είναι αποφασισμένος να νικήσει. Την 1 Σεπτεμβρίου ο ισπανός πρωθυπουργός Θαπατέρο (βρισκόταν στο Τόκιο, ενώ τα συνδικάτα είχαν κηρύξει γενική απεργία για την 29η Σεπτεμβρίου) δήλωσε: Την επαύριο της γενικής απεργίας θα κρατήσουμε την ίδια στάση. Η ακαμψία και η αδιαλλαξία του έλληνα πρωθυπουργού Γεωργάκη Πανούκλα είναι γνωστή. Η αποφασιστικότητα του Σαρκοζί είναι γνωστή. Η αποφασιστικότητα των τραπεζιτών και των επενδυτών είναι γνωστή.
Ο Κύριος είναι βέβαιος ότι θα νικήσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ανησυχεί. Βεβαιότητα, προερχόμενη από την αποφασιστικότητα, και ανησυχία, αυτή είναι η μόνιμη ψυχοπνευματική κατάσταση του Κυρίου, του ένοπλου ζητιάνου, εδώ και χιλιάδες χρόνια, δεν έχει αλλάξει τίποτα: παραμένει εξαρτημένος από τους υποτελείς Παραγωγούς, είναι ισχυρός και αδύναμος ταυτόχρονα. Αυτός είναι ο λόγος που και βέβαιος είναι ότι θα νικήσει και ανησυχεί. Μια από τις τακτικές που χρησιμοποιεί για να νικήσει είναι η κόπωση των υποτελών Παραγωγών. Με αυτό το τρόπο νίκησε την εξέγερση των δούλων (Σπάρτακος). Σε αυτή την τακτική καταφεύγει στις μέρες μας ο Σαρκοζί. Ανέβαλε δυο φορές τη ψήφιση του νομοσχεδίου παράτασης της εργασίας με σκοπό να ανακόψει τη δυναμική του κοινωνικού πολέμου που ξέσπασε στη Γαλλία. Εάν χρειαστεί, θα την αναβάλλει και τρίτη και τέταρτη φορά. Αναθεώρησαν το σχέδιο και τώρα κινούνται σε βάθος χρόνου ενός μήνα. Σήμερα είναι 20 Οκτωβρίου, μέχρι στις 20 Νοεμβρίου το νομοσχέδιο θα πρέπει να ψηφιστεί. Θεωρούν ότι σε ένα μήνα η δυναμική του κοινωνικού πολέμου θα εξαντληθεί και οι απεργοί θα επιστρέψουν στη δουλείά τους.
Οι υποτελείς Παραγωγοί είναι κι αυτοί και ισχυροί και ανίσχυροι. Είναι ισχυροί διότι αυτοί παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, χωρίς τον οποίο ο Κύριος και οι υπηρέτες τους θα φάνε τα αρχίδια τους και θα τους φάει η βρόμα. Τους ταΐζουμε, τους χτίζουμε σπίτια, τους ντύνουμε, τους καθαρίζουμε, είναι εξαρτημένοι από μας, το γνωρίζουν, είναι τόσο αποφασισμένοι διότι ανησυχούν, πάρα πολύ. Είμαστε ανίσχυροι διότι δεν ξέρουμε να πολεμάμε: είμαστε διασπασμένοι, απομονωμένοι, διαιρεμένοι, φοβισμένοι, αποβλακωμένοι, αποπροσανατολισμένοι αλλά όλα αυτά είναι μια κατάσταση που μεταβάλλεται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Κι αυτό το γνωρίζει ο Κύριος.
Ο Κύριος είναι βέβαιος ότι θα νικήσει διότι περιμένει να πολεμήσουμε όπως πολεμήσαμε στο παρελθόν, δηλαδή πολεμήσαμε όπως πολεμάει ο Κύριος. Θα μας μιμηθούν, άρα θα ηττηθούν. Σε αυτή τη σκέψη ερείδεται η βεβαιότητα του Κυρίου ότι θα νικήσει τελικά. Πληθώρα όμως ενδείξεων μας παροτρύνει να διατυπώσουμε την άποψη ότι κατά τον εν εξελίξει ευρωπαϊκό εμφύλιο πόλεμο οι υποτελείς Παραγωγοί δεν θα πολεμήσουν όπως πολεμούσανε στο παρελθόν. Δεν θα διατυπώσουν αιτήματα, δεν θα διεκδικήσουν, δεν θα αρκεστούν σε υποσχέσεις, δεν θα επιχειρήσουν να ελέγξουν τον χώρο, δεν θα καταφύγουν στην ένοπλη επαναστατική βία: όλα αυτά είναι μειονεκτήματα και αδυναμίες, που αναπόφευκτα επιφέρουν την κόπωση, την εξάντληση, την φθορά, την απογοήτευση. Θα προσανατολιστούν προς τον έλεγχο του κοινωνικού χρόνου, θα στήσουν οδοφράγματα στο χρόνο, όπως αυτός οργανώνεται από τονΚύριο, εννοώ την απεργία και την αποχή, τη στάση, το σταμάτημα δηλαδή, θα καταφύγουν στη στάση πληρωμών (λογαριασμοί, δάνεια, εισιτήρια, τέλη κυκλοφορίας, διόδια, ενοίκια, ασφάλιστρα, πρόστιμα,φόροι, κλπ), θα καταφύγουν στο πέρασμα στη πράξη, δηλαδή σε μια άλλη οργάνωση της κοινωνικής ζωής, η οποία θα εκλαμβάνει τους μέχρι τώρα μελλοντικούς σκοπούς μας ως σημεία εκκίνησης (άσκηση ελευθερίας και ισότητας, αυτοδιαχείριση, αυτοδιεύθυνση, άμεση δημοκρατία, κοινοτισμός, κομμουνισμός).
Ο εν εξελίξει ευρωπαϊκός εμφύλιος πόλεμος θα διεξαχθεί με τέτοιο τρόπο που η παράτασή του να μην επιφέρει την κόπωση, την φθορά και την απογοήτευση αλλά όχι μόνο να τα απομακρύνουν και να τα εξαλείφουν αλλά να επιφέρουν τον ενθουσιασμό, την αποφασιστικότητα, να ενισχύουν την συνεργασία, την κλιμάκωση και τον συντονισμό των κινήσεων, των πράξεων, των πρακτικών, των δραστηριοτήτων. Αυτός ο εμφύλιος κοινωνικός πόλεμος θα διαρκέσει πάρα πολύ, δεκαετίες. Όσο πιο πολύ διαρκέσει, τόσο πιο δεινή θα είναι η ήττα του Κυρίου. Θα διαρκέσει πολύ γιατί θα προτείνουμε και θα επιχειρήσουμε να υλοποιήσουμε μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης, που θα στηρίζει και θα ενισχύει τον κοινωνικό πόλεμο. Οι Κύριοι το γνωρίζουν αυτό, εξ ου και η επίθεση κατά των κατειλημμένων σπιτιών στο Αμστέρνταμ.
Ο εν εξελίξει εμφύλιος ευρωπαϊκός πόλεμος θα μας αναγκάσει να απομακρύνουμε το βλέμμα μας από την Ηθική και να το στρέψουμε στην Ισχύ: δεν είμαστε ανήθικοι, απλά η μόνη ηθική που γνωρίζει ο Κύριος είναι η ηθική της Ισχύος, η Ισχύς. Η Ισχύς είναι αυτή που τον ενθαρρύνει να εμφανίζεται άκαμπτο, αδιάλλακτο, υπερφίαλο, αλαζόνα, αποφασιστικό, οργισμένο, παράφορο. Δεν μπορούμε να παρακάμψουμε το ζήτημα της Ισχύος. Ή θα νικήσει ο Κύριος ή θα νικήσουμε εμείς. Κι αν επέλθει Συμβιβασμός, θα γίνει προς όφελος είτε του Κυρίου είτε των υποτελών Παραγωγών.
Για να νικήσουμε εμείς πρέπει να γνωρίζουμε τι θέλουμε και πως επιδιώκουμε να το υλοποιήσουμε. Ο Κύριος εστιάζει την προσοχή του στην εξάλειψη των δυνατοτήτων της εποχής μας και προκρίνει την αύξηση του χρόνου εργασίας και την γενίκευση της ένδειας και της σπάνης εν μέσω αυτοματισμού και τεράστιου κοινωνικού πλούτου. Ο Κύριος θέλει να μας προλάβει, γνωρίζει τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας: μας πρόλαβε κατά κάποιο τρόπο. Νo problem. Εκ των πραγμάτων, έστω και καθυστερημένα, θα στρέψουμε κι εμείς το βλέμμα μας στις δυνατότητες της εποχής μας: στη δραστικότατη μείωση του χρόνου εργασίας και στην εξασφάλιση μισθού για όλους και όλες.
Κάθε κοινωνική επανάσταση συνοψίζει τους σκοπούς της και το πρόγραμμα της σε ένα κεντρικό σύνθημα, το οποίο προκύπτει πολλές φορές κατά την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου ή της εξέγερσης. (Ελευθερία Δικαιοσύνη, Αδελφοσύνη – Όλη η εξουσία στα σοβιέτ – Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, κλπ). Ποιο θα είναι το κεντρικό σύνθημα της ευρωπαϊκής κοινωνικής επανάστασης; Δεν το γνωρίζουμε αλλά είναι βέβαιο ότι θα αναφέρεται στις δυνατότητες της εποχής μας, στους σκοπούς μας, στις ανάγκες μας, τις επιθυμίες μας.
Προτείνω το εξής κεντρικό σύνθημα: εικοσάωρο και μισθός για όλους.
Εάν θέλουμε να νικήσουμε, δεν πρέπει να αμυνθούμε αλλά να επιτεθούμε.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.