φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Τι λέτε, θα χαρούν οι κάτοικοι της Κερατέας στην περίπτωση που το Κράτος υποχωρήσει και οριοθετήσει κάπου αλλού τον ΧΥΤΑ; Ασφαλώς και θα χαρούν χαρά μεγάλη! Θα είναι μια πολύ μεγάλη νίκη, μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Ας αναλογιστούμε όμως τις προϋποθέσεις και τις συνέπειες αυτής της νίκης.
Από αυτήν την υποθετική νίκη και επιτυχία θα αρχίσω την επιχειρηματολογία μου και θα στηρίξω την άποψή μου ότι το Κράτος θα επιβάλλει τη θέλησή του, με την παρατήρηση ότι η μόνη περίπτωση να μην τα καταφέρει είναι να εισέλθουμε σε μια κατάσταση γενικευμένης κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, μια κατάσταση που μάλλον δεν είναι επίκαιρη.
Υποθέτω ότι απευθύνομαι σε ανθρώπους που σκέφτονται και με αυτή την υπόθεση στο μυαλό έρχομαι στο θέμα μου χωρίς περιστροφές και θέτω τα εξής ερωτήματα:
Εάν οι κάτοικοι της Κερατέας και των γειτονικών περιοχών καλέσουν τους άλλους δήμους και κατοίκους της Ανατολικής Αττικής να τους συμπαρασταθούν, θα υπάρξει συμπαράσταση;
Εάν ο ΧΥΤΑ μεταφερθεί σε κάποια άλλη τοποθεσία της Αττικής, στο Λαύριο ή στον Μαραθώνα, και ο κοντινός δήμος καλέσει σε συμπαράσταση, οι κάτοικοι της Κερατέας θα τρέξουν να συμπαρασταθούν ώστε να απομακρυνθεί από εκεί ο ΧΥΤΑ;
Θεωρώ ότι και στα δύο ερωτήματα η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική: ΟΧΙ, ούτε οι κάτοικοι της άλλης περιοχής θα τρέξουν να συμπαρασταθούν, ούτε οι κάτοικοι της Κερατέας. Ο καθένας θα κοιτάξει το συμφέρον του και την πάρτη του. Εάν σου συμπαρασταθώ, ενδέχεται να έρθει σε μένα το κακό – οπότε βγάλε το φίδι από τη τρύπα μόνος σου! Η δική σου αποτυχία, είναι η δική μου επιτυχία και τούμπαλιν. Ανταγωνισμός. . .
Είναι βέβαιο ότι σε όποια τοποθεσία κι αν οριοθετήσει το Κράτος τον ΧΥΤΑ, θα υπάρξουν αντιδράσεις. Αυτό το Κράτος το γνώριζε. Και επέλεξε μια περιοχή που θα αντιμετώπιζε τις λιγότερες αντιδράσεις – χωρίς αυτό να είναι το μόνο κριτήριο: η περιοχή της Κερατέας είναι η πιο αραιοκατηοικημένη περιοχή της Ανατ. Αττικής, οπότε κάνει και για σκουπιδότοπο, σύμφωνα με τη λογική του Κράτους, και εύκολη υπόθεση θα είναι η επιβολή της θέλησής Του.
Πριν απο λίγες μέρες, τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου, εάν δεν κάνω λάθος, συνελήφθησαν σε ένα μπλόκο της Λαυρεωτικής από διμοιρία των ΜΑΤ οι 7 ή 8 νεαροί που βρίσκονταν εκεί. Τους χτύπησαν ανηλεώς με τα γκλομπ στα χέρια, ρωτώντας τους ποιος χέρι πέταξε τις μολότωφ. Κατασταλτικές δυνάμεις είναι, έκαναν τη δουλειά τους – δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί διαμαρτυρόμαστε: είναι Ες Ες, είναι Γκεστάπο, μας επιτέθηκαν, μας πέταξαν χημικά, μας έδειραν ανηλεώς και άλλα τέτοια πολλά. Μα τι θέλετε να κάνουν, να σας πετάξουν ροδοπέταλα και να σας χαϊδέψουν με τρυφερότητα και αγάπη;Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, εμείς θα κάνουμε την δική μας δουλειά: να αχρηστέψουμε τις κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους. Μπορούμε και πως;
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οι υπερασπιστές του μπλόκου ήταν εφτά ή οχτώ! Που ήταν οι άλλοι; Προφανώς στις δουλειές τους, στο σχολείο, στην Εφορία, στην Εκκλησία, στα χωράφια, στις καφετέριες και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού. Αν δεν κάνω λάθος, οι κάτοικοι της Κερατέας δεν δέχονται στη πόλη τους αναρχικούς και αντιεξουσιαστές και αριστερούς συμπαραστάτες. Προφανώς, για να μην κατηγορηθούν ότι ενθαρρύνουν την ‘τρομοκρατία’.
Λοιπόν, να η συνταγή της αμετάκλητα προαναγγελθείσας ήττας: άλλους συμπαραστάτες δεν θέλουν, συμπαραστάτες (συμμάχους) από άλλους δήμους δεν μπορούν να εξασφαλίσουν, η κοινωνική ζωή στη πόλη συνεχίζεται όπως το Κράτος και ο Καπιταλισμός ορίζει και υποδεικνύει. Και κάτι άλλο, όχι λιγότερο σημαντικό: επιλέχτηκε η αντιμετώπιση του Κράτους στο πεδίο της μάχης, σε στρατιωτικό επίπεδο.
Αυτό ασφαλώς είναι και το κομβικό σημείο: Υπάρχει μια άκρως αυτοκαταστροφική διάκριση μεταξύ του στρατιωτικού και του κοινωνικού. Πλήρης αδιαφορία και απραξία όσον αφορά το κοινωνικό, εκθειασμός της βίας.
Θα με ρωτήσετε βέβαια τι θα μπορούσαν να κάνουν. Θα σας απαντήσω ευθέως: να σηκώσουν τη σημαία της κοινωνικής επανάστασης, να γίνουν το προπύργιο της κοινωνικής επανάστασης:
να καταργήσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση και να κάνουν τα σχολεία, τς γυμνάσια και τα λύκεια πολυλειτουργικούς ελεύθερους χώρους συνάντησης και μάθησης των παιδιών και των εφήβων
να κλείσουν την ΔΟΥ, να πετάξουν από μέσα όλα τα μηχανήματα και τα αρχεία και να την κάνουν ένα χώρο συνάντησης
να πετάξουν μέσα από τις εκκλησίες τη σαβούρα και να τις κάνουν χώρους έκφρασης και έρευνας, χώρους χορού, διαλέξεων, ποιητικών βραδιών, εκθέσεων ζωγραφικής και γλυπτικής, θεατρικών παραστάσεων, βιβλιοθήκες, εργαστήρια, χώρους ξεφαντώματος
να καθιερώσουν την μείωση του χρόνου εργασίας στο μισό
να μειώσουν στο μισό τους λογαριασμούς των κοινωφελών υπηρεσιών
να καταργήσουν τα εισιτήρια στα τοπικά δρομολόγια
να εξασφαλίσει ο δήμος επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις στους (φτωχούς) ανέργους
και άλλα πολλά
Σας φαίνονται φοβερά και τρομερά όλα αυτά, έτσι δεν είναι;
Ναι, σας φαίνονται! Είναι σε θέση να κάνουν αυτά τα πράγματα οι κάτοικοι της Κερατέας; Όχι, βέβαια, για όνομα του Θεού και της Παναγίας! Οι κάτοικοι της Κερατέας δεν είναι επαναστάτες, είναι νομοταγείς και υπάκουοι.
Και θα με ρωτήσετε: εάν τα κάνουν όλα αυτά και πολλά άλλα, θα υποχωρήσει το Κράτος;
Κι εγώ θα σας ρωτήσω: εάν δεν τα κάνουν, θα υποχωρήσει;
ΟΧΙ, βέβαια!
Ή θα ζήσουμε με τα σκουπίδια ως επαναστάτες
ή θα ζήσουμε με τα σκουπίδια ως νομοταγείς και υπάκουοι
εάν συμβεί το πρώτο, μια μέρα δεν θα υπάρχουν σκουπίδια
εάν συμβεί το δεύτερο, όλος ο τόπος θα γίνει ένα σκουπιδαριό, μια χωματερή, μια χαβούζα